Dus, in dit proces zal ik verder gaan met het bekijken en onderzoeken hoe ik zelf, vanuit wie ik werkelijk ben, het woord 'aanvaarding' voor mezelf kan definiëren zodat het woord 'aanvaarding' bestaat op een manier die geen consequenties creëert. Consequenties zijnde bijvoorbeeld afscheiding/verwerping/afwijzing. Want, wat eigenaardig is, is dat in deze definitie, waarin 'aanvaarding' de tegenpool is van verwerping/afwijzing/afscheiding, 'aanvaarding' in feite voortkomt uit afscheiding/afwijzing/verwerping -- en eigenlijk een soort van 'vlucht' is van afscheiding/afwijzing/verwerping.
Omdat, waarom zou 'aanvaarding' anders moeten bestaan als een 'positieve' ervaring, als niet omdat er een specifieke negatieve ervaring is waar ik van wil vluchten in een positief gevoel. Ik bedoel, positieve gevoelens/ervaringen zijn vanuit dit opzicht altijd het gevolg van een negatieve ervaring die ik niet wil onder ogen komen.
Als niet voor het negatieve, zou het positieve niet hoeven te bestaan. Als ik dus opmerk dat ik in mijn geest op zoek ben en verlang naar aanvaarding van andere mensen als een positief gevoel, dan weet ik dat ik eigenlijk probeer weg te vluchten van een negatieve ervaring in mezelf van afscheiding/verwerping/afwijzing. Dus, zolang ik met andere woorden blijf zoeken en verlangen naar dat positieve gevoel - blijft het negatieve bestaan in mezelf --- omdat ik de wortel niet aanpak, ik verwijder de oorsprong niet van mijn verlangen om aanvaarding te ervaren -- dus zal ik nooit daadwerkelijk aanvaarding ervaren, ik zal altijd maar blijven bestaan in die ervaring van Verlangen.
Wat is 'aanvaarding' dus, als er geen sprake is van een tegenpool - of van gevoelens of ervaringen of verlangen?
Wordt Vervolgd in Dag 470
No comments:
Post a Comment