Dag 450: Het Veranderen van een reactie van Opgeven -- Zelf-Vergeving Dimensie

Dit is een verderzetting van "Dag 449: Hoe Creëer ik de Emotionele Ervaring van Verslagenheid?" - waarin ik de fysieke situatie heb uitgeschreven waarin de emotionele ervaring van Verslagenheid en Opgeven naar boven komt in en als de gedetailleerde structuur van hoe de geest deze specifieke emotionele ervaring creëert.

In deze blog deel ik het proces van zelf-vergeving dat ik heb toegepast om dit specifieke mentale en emotionele patroon dat opkomt in mijn geest als reactie op bijvoorbeeld een fysieke situatie waarin ik in de les niet kan doen wat de leerkracht van mij verwacht en ik fouten maak in de opdracht die ik moet uitvoeren.

In het toepassen van deze zelf-vergeving leg ik stap voor stap het parcours af van wat er precies in mijn geest gebeurt als reactie op die specifieke situatie en bereid ik mezelf op die manier voor om, wanneer de situatie zich herhaalt, mezelf te kunnen stabiliseren in relatie tot het patroon van interne emotionele ervaringen en reacties dat zich geïntegreerd heeft in mijn lichaam en geest -- zodat ik in dat moment de beslissing kan maken om te veranderen in mezelf in en als hoe ik in relatie sta tot de specifieke situatie.

Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd om, wanneer de leerkracht mij zegt dat ik het niet juist/correct/goed doe of dat ik een fout gemaakt heb in wat hij wilt dat ik doe - te reageren met een emotionele ervaring van angst in mezelf, verbonden met een gedachte van 'de leerkracht is kwaad op mij of zal kwaad worden op mij', en verbonden met de gedachte van 'ik heb het niet juist/correct/goed gedaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte dat ik 'een fout gemaakt heb' of dat ik 'het niet juist/goed/correct gedaan heb', te verbinden met een gedachte van 'de leerkracht zal kwaad op mij worden'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'de leerkracht' door een beeld van hem te projecteren in mijn geest en een emotionele ervaring/reactie van frustratie in hem te projectere en gedachten waarin hij denkt van 'waarom kan je dat niet juist/correct/goed doen?' en 'wat ben je dom' of 'zij is zo dom' --- en dan op dat beeld te reageren in mezelf met een emotionele ervaring van angst, verbonden met backchat van 'de leerkracht mag niet kwaad worden op mij' en 'het is erg/slecht wanneer en als de leerkracht kwaad wordt op mij --- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor die projectie van 'de leerkracht' die ik heb gecreëerd in mijn geest gebaseerd op wat ik zie met mijn ogen, en waarin ik mijn verleden als de ervaringen in mijn herinneringen in relatie tot leerkrachten in projecteer en mee associeer --- en daarin dus in te zien dat ik aan het reageren ben met angst op mijn eigen herinneringen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn herinneringen en dus van mezelf door ze te projecteren in een beeld in mijn geest van 'de leerkracht' en door daar dan op te gaan reageren met een voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van Angst, waarin ik dus in wezen met angst aan het reageren ben op mijn eigen angsten die ik geprojecteerd zie in het beeld in mijn geest van 'de leerkracht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de emotionele reactie van angst op de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij' en mezelf daarin af te scheiden van de emotionele ervaring van kwaadheid door die emotionele reactie te projecteren in het beeld van de leerkracht in mijn geest en door daar dan op te reageren met een emotionele ervaring van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd die emotionele ervaring van kwaadheid en frustratie te aanvaarden in mezelf door deze te projecteren in 'de leerkracht' en daarop te reageren met angst --- in de plaats van in te zien dat ik die kwaadheid heb geprojecteerd op een beeld in mijn geest en dat daarom dus die kwaadheid een deel is van mezelf dat in wezen in mezelf bestaat, als de tegenpool van de emotionele ervaring van angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de leerkracht te aanvaarden in en als mezelf door mezelf te identificeren met de emotionele ervaring van angst als reactie op een beeld van 'de leerkracht' in mijn geest, verbonden met de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van angst in relatie tot het woord 'leerkracht', als een ervaring uit mijn kindertijd - en daarin die ervaring nu te ervaren in relatie tot mijn 'leerkracht' - en daarin mijn hele ervaring in deze specifieke huidige fysieke situatie al helemaal voor te ontwerpen en bepalen op basis van een voorgeprogrammeerd patroon en programma dat bepaald is geweest door mijn geest doorheen mijn kindertijd als een geheel van emoties en gevoelens en gedachten die 'automatisch' opkwamen in mezelf als reactie op mijn omgeving --- in de plaats van in elk moment van ademhaling te staan in relatie tot mijn omgeving als het zelf-directieve principe waarin ik in elk moment bepaal en beslis wie ik ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een verbinding te maken in mijn geest tussen de gedachte dat 'de leerkracht kwaad is op mij omdat ik fouten maak' en een emotionele reactie in mezelf van angst - en daardoor, vanaf het moment dat ik denk van 'ik ben fouten aan het maken', onmiddellijk te reageren op die gedachte met 'de leerkracht is kwaad op mij en/of gefrustreerd door mij' met een emotionele ervaring van angst

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegesetaan en geaccepteerd te onderzoeken hoe het is dat deze energetische reactieve en emotionele relatie bestaat in mezelf tussen mezelf en 'de leerkracht' - en daardoor dus nooit te hebben ingezien, beseft of begrepen dat dit mentale/emotionele construct in mezelf in wezen bestaat in en als een polariteit die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest, waarin ik eigenlijk verlang om erkenning te krijgen van de leerkracht voor wat ik doe, en het positieve gevoel van superioriteit dat ik daarmee geassocieerd heb te ervaren - en daardoor dus langst de andere kant ook angst heb van het tegenovergestelde, namelijk dat de leerkracht 'op mij zou neerkijken' bijvoorbeeld door zich gefrustreerd te voelen tegenover mij omdat ik 'fouten maak'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verlangen om erkenning te krijgen van de leerkracht en mij superieur te voelen te verbergen in mezelf achter een ervaring van angst dat hij kwaad zou worden op mij en dat hij mij in zijn geest op een negatieve manier zou beoordelen - en daarin/daardoor geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze emotionele ervaring van angst in mezelf, omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de positieve ervaring van verlangen

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in en als mijn geest de emotionele reactie en ervaring van angst  dat de leerkracht gefrustreerd en kwaad zou worden op mij omdat ik fouten maak, opzettelijk gebruik als een excuus om te participeren in de positieve ervaring van verlangen om erkenning te krijgen van de leerkracht en om mij positief te voelen


...

In de volgende blog deel ik de zelf-correctieve statements die ik heb toegepast na deze zelf-vergeving --- waarin ik voor mezelf onderzoek en vaststel hoe ik mezelf kan veranderen en corrigeren in en als dit mentale/emotionele patroon zodat ik sta en besta als het directieve principe van mezelf in die situatie waarin ik fouten maak in het uitvoeren van een opdracht die de leerkracht mij gegeven heeft.

Dag 399: Hoe Schept de Energie van Zelf-Medelijden de Illusie van Comfort, Veiligheid en Bescherming?

Dit is een Verderzetting van "Dag 398: Is Zelf-Medelijden werkelijk zo Onschuldig als het Lijkt?"


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de emotionele ervaring van zelf-medelijden wanneer en als de ervaring van zelf-medelijden opkomt in mezelf in een specifiek moment - zonder deze ervaring te bevragen of te onderzoeken of mezelf te bevragen of onderzoeken in relatie tot deze ervaring --- en daarin nooit te hebben ingezien hoe of waarom deze energie bestaat of opkomt in mezelf en hoe of waarom ik mezelf erin laat meevoeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vertrouwen op de emotionele ervaring van zelf-medelijden als en wanneer deze ervaring opkomt in mezelf en te geloven dat deze ervaring is 'wie ik ben' --- door mezelf te laten misleiden door het gevoel van 'comfort' dat ik ervaar in en als de energie van zelf-medelijden en daardoor deze ervaring niet in vraag te stellen en ook niet op te merken hoe ik, in en als de ervaring van zelf-medelijden, mezelf in mijn gewaarzijn onttrek aan mijn omgeving en realiteit in het moment en mezelf veranker en opsluit diep in mezelf en mezelf wentel in de energie van zelf-medelijden als een deken dat ik om mezelf heen trek en daarin de illusie en idee ervaar van 'comfort' en 'veiligheid' en 'bescherming'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik in deze ervaring van comfort, veiligheid en bescherming, die ik heb verbonden en geassocieerd met de energie van zelf-medelijden - in werkelijkheid aan het reageren ben op een ervaring in mijn geest van angst van verandering die opkwam in een moment waarin ik oog in oog stond met een moglijkheid en kans om inzicht te verwerven in mezelf en dus een kans en mogelijkheid had om mezelf te veranderen - en dat de energie van zelf-medelijden daarin dus een mechanisme is van de geest die de geest gebruikt om zichzelf te behoeden van Verandering, door mijn Gewaarzijn voor een moment af te leiden en mee te voeren tot diep in mezelf in en als de ervaring van 'comfort', 'veiligheid' en 'zekerheid'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze ervaring van comfort, veiligheid en zekerheid in en als de energie van zelf-medelijden een illusie is - omdat het in werkelijkheid een reactie is op de ervaring van Angst van Verandering - als een voorgeprogrammeerde reactie die eigen is aan de Geest die bestaat in en als Oneindige Herhaling --- waarin dus die 'positieve' ervaring van comfort, veiligheid en zekerheid niets meer of minder is dan de positieve pool van/in een energetische polariteit die de geest opwekt in zichzelf en die als doel heeft om mijn Gewaarzijn af te leiden en te saboteren in het verwerven van Inzicht in hoe ik besta in en als mezelf en om zo elke mogelijkheid en kans tot verandering te Saboteren -- en zo het voortbestaan van de Geest als een Eindeloze herhaling van Patronen uit het verleden te verzekeren

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in en als mijn Gewaarzijn te laten meevoeren, afleiden, wegleiden en onttrekken van de realiteit in het moment dat de energie van zelf-medelijden opkomt in mezelf, door die energie te volgen zonder vragen te stellen of stil te staan bij wie ik eigenlijk ben in relatie tot die energie, wat die energie is, hoe die energie bestaat en waar die energie zelfs vandaan komt - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat deze energie van zelf-medelijden niet 'zomaar' bestaat of opkomt in mezelf, maar in werkelijkheid deel uitmaakt van een specifiek systeem van energie als de Menselijke Geest dat bestaat in en als Zelf-Behoud en Overleving, waarin zelf-medelijden een specifiek mechanisme is dat ontworpen is om mijn Gewaarzijn te 'bevangen' in een energetische ervaring van Comfort, veiligheid en bescherming als een reactie van de Geest op de ervaring van Angst van Verandering --- en dat de geest daarin elke mogelijkheid tot Verandering Saboteert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de energetische ervaring van zelf-medelijden in mezelf door mezelf te laten saboteren in mijn proces van zelf-verandering - door mezelf automatisch te identificeren met de energie van zelf-medelijden die in één moment opkomt in mezelf en mezelf erdoor te laten meevoeren --- en daarin niet stil te staan bij hoe zelf-medelijden enkel opkomt in mezelf wanneer en als ik op het punt sta iets te realiseren, zien en beseffen van wie ik ben dat een mogelijkheid zal openen voor mezelf om te Veranderen en daardoor dus niet werkelijk te vertrouwen is omdat het niet bestaat als wat het beste is voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'comfort', 'veiligheid' en 'bescherming' te definieren in en als een energetisch gevoel dat verbonden is met de emotie van zelf-medelijden - en daardoor mezelf te laten meevoeren door de energie van zelf-medelijden wanneer en als het opkomt in mezelf, in mijn verlangen naar het gevoel van comfort, veiligheid en bescherming --- in de plaats van in te zien dat werkelijke comfort, veiligheid en bescherming niet kan bestaan als een energetische ervaring omdat de realiteit van die energetische ervaring is dat het een reactie is op de ervaring van angst --- en dat ik mij dus in werkelijkheid angstig voel terwijl ik in de illusie besta van 'comfort', 'veiligheid' en 'bescherming' --- en dat ware comfort, veiligheid en bescherming enkel kan bestaan wanneer en als het onvoorwaardelijk HIER is, in elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te zien, beseffen en te begrijpen dat echte comfort, veiligheid en bescherming zich bevindt in en als de fysieke werkelijkheid die in elk moment HIER bestaat - en dat, wanneer en als ik mezelf laat meevoeren door het GEVOEL van comfort, veiligheid en bescherming in en als de energie van zelf-medelijden, ik mezelf in werkelijkheid afscheid van de echte comfort, veiligheid en bescherming die zich HIER bevindt - en comfort, veiligheid en bescherming in wezen definieer in en als de ervaring van Angst, hetgeen op zich in feite net het tegenovergestelde is van comfort, veiligheid en bescherming


Wordt vervolgd in Dag 400

Dag 346: Hoe is Schuldgevoel eigenlijk Egoïsme? - de Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - waarin we onderzocht en bekeken hebben hoe Seksuele Fantasiëen ontstaan en zich uiteindelijk ontwikkelen tot een deel van onze Persoonlijkheid en hoe het is dat we die Seksuele Fantasiëen uiteindelijk gaan aanvaarden als een 'normaal' deel van 'wie wij zijn', ondanks het feit dat we niet eens inzicht hebben in of ons gewaar zijn van hoe hoe ze werkelijk ontstaan zijn en waar ze vandaan komen in de eerste plaats. In deze blog passen we de ZelfVergeving-Dimensie toe.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door het 'wereldsysteem' als het 'collectieve menselijke bewustzijn' in en als het patroon van het aanvaarden van mijn innerlijke ervaringen van gedachten, gevoelens en emoties als 'natuurlijk' en 'een vanzelfsprekend deel van wie ik ben' en daarin ook de ervaring van schuldgevoel, verbonden met seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen aan te nemen als 'vanzelfsprekend' --- zonder ooit mezelf te hebben toegestaan gezond verstand toe te passen en in te zien dat zowel seksuele gedachten, gevoelens en fantasiëen, als de reactie/ervaring van schuldgevoel, een programma is dat ik in mezelf heb laten doorgeven en programmeren door mijn omgeving als 'de mensheid'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat schuldgevoelens, verbonden met de backchat en het geloof dat ik 'iets slecht/fout gedaan heb' en dat ik moet 'boeten voor mijn fouten' en mij 'slecht moet voelen over wat ik gedaan heb', een voorgeprogrammeerd systeem/programma is dat niet echt kan zijn --- omdat ik nooit zelfs heb begrepen of inzicht heb gehad in het hoe en waarom van mijn daden, omdat ik nooit inzicht heb gehad in wie ik ben in en als de geest, waar mijn gedachten vandaan kwamen, hoe deze hele wereld in elkaar zit, hoe het menselijk bewustzijn en lichaam functioneert en hoe ik ben opgegroeid tot een 'denkend en voelend wezen' --- en dat daarom schuldgevoelens dus eerder een opzettelijke vorm van manipulatie zijn die te maken hebben met hoe ik heb leren overleven in mijn omgeving, waarin ik heb geleerd dat ik meer straf zal ervaren als en wanneer ik niet opzettelijk laat merken dat ik mij 'slecht voel' over wat het dan ook is dat mijn omgeving beoordeelt en bestempelt als 'negatief', 'stout', 'fout', 'verkeerd' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf dus nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe dysfunctioneel ouders hun kinderen opvoeden, omwille van hoe ouders opzettelijk schuldgevoelens programmeren in hun kinderen als een zogezegde 'nobele' uitdrukking en een schijnbaar teken dat er 'moreel bewustzijn' bestaat in het kind - terwijl ze niet inzien hoe de menselijke geest in en als het kind werkelijk functioneert en hoe schuldgevoelens de meest onoprechte expressie zijn in de mens, doordat het kind niet werkelijk leert hoe het zichzelf kan 'corrigeren' en ervoor kan zorgen dat de 'fouten' uit het verleden niet meer herhaald worden, aangezien het alleen maar leert hoe het de uiterlijke uitdrukking van 'schuld' kan gebruiken om zijn omgeving te manipuleren en zo straf te ontwijken --- en dat op deze manier, ouders net het vermogen van het kind saboteren om een waarachtig inzicht te ontwikkelen in hoe de realiteit functioneert en wat het meest 'gewenste gedrag' is dat het beste resultaat zou garanderen voor al het leven, door een vals 'moreel bewustzijn' te programmeren in het kind in de vorm van 'angst van authoriteit' en de uiterlijke uitdrukking van 'schuldgevoel' om straf te ontwijken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de manifestatie van 'schuld' in onze realiteit, in ons economisch systeem - het resultaat en de consequentie is van dysfunctioneel ouderschap, van ouders die hun kinderen niet leren om gezond verstand toe te passen in hun dagelijkse omgang met hun omgeving, maar die hun kinderen leren om te 'Overleven' door middel van misleiding, manipulatie en bedrog, bijvoorbeeld door middel van 'schuldgevoelens' als een soort van 'verlaat de gevangenis zonder betalen'-Kaart, dat mensen gebruiken als een excuus om hun 'fouten', die eigenlijk persoonlijke verslavingen zijn, niet te hoeven opgeven of corrigeren --- waarin, het enige dat mensen werkelijk ontwikkelen, is het vermogen om hun persoonlijke verlangens die in conflict staan met wat het beste is voor hun omgeving verborgen en geheim te houden van hun omgeving en om, als en wanneer ze wel 'betrapt' worden door hun omgeving op die geheime interne 'natuur', op de meest efficiente manier te doen alsof ze zich 'zeer slecht/schuldig voelen over wat ze gedaan hebben', teneinde bestraffing te vermijden

ik vergeef mezelf dat ik schuldgevoelens heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als schuldgevoelens, verbonden met de gedachte dat 'ik een goed persoon ben omdat ik mij slecht/schuldig voel over mijn fouten' --- in de plaats van in te zien dat schuldgevoelens de meest manipulatieve en leugenachtige expressie is die er bestaat in de mens, omdat, als ik werkelijk de intentie zou hebben om mezelf te corrigeren teneinde mijn 'fouten' voorgoed te stoppen en als ik werkelijk zou willen doen wat het beste is voor mijn omgeving --- dan zou ik in de eerste plaats mezelf onderzoeken en verantwoordelijkheid nemen voor de gedachten, gevoelens en emoties in mijn geest in de plaats van mezelf te onderdrukken met en verbergen achter de reactie van schuldgevoelens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat iemand die zich snel schuldig voelt over zijn daden, woorden of de eigen gedachten, niet een 'moreel superieur' individu is tegenover iemand die zich minder snel schuldig voelt - maar dat dit eerder wijst op een meer 'sociaal afhankelijke persoonlijkheid', als iemand die tijdens de kindertijd meer geleerd heeft om te overleven via sociale manipulatie door middel van hoe de interactie met de ouders en de primaire omgeving was vormgegeven -- en dat schuldgevoelens daardoor dus niet bestaan in functie van het belang van iedereen of zelfs van het individu, omdat ouders die schuldgevoelens programmeren in het kind, het kind leren om sociaal afhankelijk te zijn, om niet stevig in de eigen schoenen te staan en heel makkelijk beïnvloedbaar te zijn door de sociale oordelen, meningen en opinies van andere mensen --- omdat ze, door het kind aan te leren dat ze zich slecht/schuldig moeten voelen over wat ze gedaan hebben en over 'wie ze zijn' wanneer iemand anders hen beschuldigd of beoordeelt, ze het kind impliciet aanleren om zich altijd aan te passen aan hun omgeving en om bijgevolg zichzelf heel snel en makkelijk te laten misbruiken door andere mensen omdat hun hele 'morele bewustzijn' bestaat uit 'wat andere mensen over hen denken' en dus steeds verandert en variëert naargelang de situatie en dus bijgevolg niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat deze zogezegd 'moreel bewuste' persoonlijkheid van schuldgevoelens, in wezen de basis vormt van de psychopatische en sociopatische persoonlijkheid --- omdat het individu enkel heeft geleerd om 'schuld' te associeren met 'sociaal oordeel' en dus 'wat andere mensen beoordelen als goed/slecht, juist/fout en positief/negatief', omwille van hoe schuldgevoelens door ouders en leerkrachten geprogrammeerd worden in het kind, en ze hebben geleerd om zichzelf bijgevolg in elke situatie als een kameleon te kunnen aanpassen en veranderen teneinde zichzelf in de situatie/omgeving te passen en te overleven in die specifieke omgeving --- waarin enig welke vorm van 'principe' ontbreekt in het individu, als een waarachtig geven om een ander levend wezen - omdat het geven om een ander niets te maken heeft met schuldgevoelens, maar eerder met het erkennen van een ander als één en gelijk met jezelf en het bereid zijn om in elke situatie te doen voor een ander wat je zou willen dat een ander doet voor jou, zonder aarzeling en zonder na te denken - terwijl schuldgevoelens ALTIJD puur egoïstisch zijn, als een emotionele reactie die gebaseerd is op het willen beschermen van eigenbelangen


wordt vervolgd in Dag 347



Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews: