Zelf-Correctie Dimensie
Wanneer en als ik zie dat ik mij 'slecht voel' - en de neiging heb om mezelf te laten meevoeren door/in de ervaring van zelf-medelijden, als het willen troosten van mezelf omdat ik mij slecht voel, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat ik in de ervaring van zelf-medelijden een statement maak dat ik mijn verantwoordelijkheid tegenover de ervaring van mij slecht voelen volledig abdiceer omdat ik, door medelijden te hebben met mezelf, mezelf niet daadwerkelijk stop in de creatie van het 'slechte gevoel' maar eerder het slechte gevoel in mezelf verder laat bestaan en valideer en dus doe alsof ik het niet geweest ben die mezelf slecht doet voelen in de eerste plaats
waarin ik zie, begrijp en besef dat als ik werkelijk het slechte gevoel in mezelf zou willen stoppen, dat ik dan ten minste zou moeten onderzoeken waar die ervaring in mezelf vandaan komt en hoe het bestaat, zodat ik in staat ben om het te sturen en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in relatie tot dat slechte gevoel - en dat dus het feit dat ik mezelf laat meevoeren in een energie van zelf-medelijden aantoont dat ik eerder van plan ben om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en tegen mezelf te liegen en mezelf te manipuleren door mezelf in een slachtofferspositie te plaatsen tegenover mijn eigen geest
ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van 'mij slecht voelen', door in de eerste plaats mezelf niet te laten meevoeren in een emotionele ervaring van zelf-medelijden -- maar eerder te staan in mezelf en de negatieve ervaring in mezelf van 'mij slecht voelen over mezelf' te onderzoeken in het besef dat ik deze ervaring gecreëerd heb door middel van mijn participatie en reactie op gedachten in mijn geest - waarin ik dus mezelf tot doel stel om, in de plaats van mezelf in een slachtofferspositie te plaatsen tegenover die gedachten door er emotioneel op te reageren, mezelf eerder te ondersteunen in het onderzoeken wat die gedachten specifiek zijn, wat de context is van die gedachten in mezelf en wie ik ben in relatie tot die gedachten in mijn geest --- en mezelf daarin de macht en de kracht te geven om verantwoordelijkheid te nemen voor de aanwezigheid van die specifieke gedachten in mijn geest en te staan als het sturende principe in en van mezelf waarin ik richting geef aan wat er bestaat in mezelf teneinde mezelf te creëren en verwezenlijken als het beste dat ik kan zijn als het leven Zelf in Eénheid en Gelijkheid met al wat bestaat
wanneer en als ik mezelf in een opzettelijke aanval tegen mezelf zie gaan, en dus mezelf zie participeren in zelf-beoordeling, waarin ik kijk naar wat ik in het verleden heb gezegd of gedaan en dat gebruik 'tegen mezelf' om mezelf neer te halen en mezelf een Steek te geven - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat zelf-beoordeling deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde persoonlijkheidsprogramma dat aan de basis ligt van de menselijke geest, als een programma/systeem van zelf-vernietiging -- en dat zelf-beoordelingen ontworpen zijn om een vicieuze cyclus te creëren in mezelf waarin ik langzaam maar zeker mezelf afbreek en afbrokkel tot ik elk klein beetje zelf-verantwoordelijkheid heb weggegeven - omdat het daarin is dat de geest macht kan hebben over mij, wanneer ik niet werkelijk aanwezig ben in mezelf, wanneer ik mijn macht en verantwoordelijkheid voor mezelf niet opneem
waarin ik zie, besef en begrijp dat, als ik mezelf toesta te reageren op zelf-beoordeling die opkomt in mijn geest, met een ervaring van 'mij slecht voelen over mezelf' - dat ik daarin mezelf in een domino/ketting-reactie duw van uiteindelijke zelf-vernietiging, door mezelf te laten meezuigen door een negatieve ervaring van zelf-medelijden en uiteindelijke depressie - hetgeen in wezen een voorgeprogrammeerd mechanisme is in/van de menselijke geest die bestaat in functie van het verzekeren dat ik elk klein beetje macht, gewaarzijn en verantwoordelijkheid in mezelf volledig opgeef aan de Geest als Energie --- door mezelf te laten vastzetten in een neerwaartse spiraal van negatieve ervaringen in relatie tot mijn verleden
waarin ik zie, begrijp en besef hoe dit systeem van negatieve ervaringen in relatie tot het verleden specifiek in mij geprogrammeerd geweest is tijdens mijn kindertijd - waarin het platform en de basis gelegd werd van wie en wat ik zou worden en hoe ik zou bestaan in en als mezelf doorheen de rest van mijn bestaan als mens hier op aarde --- en waarin dus dat platform en die basis gelegd werd in de vorm van beoordelingen en beschuldigingen van mezelf over dingen die ik al dan niet gedaan of gezegd had --- en dat dit platform en deze basis het specifieke doel heeft om ervoor te zorgen dat ik mijn macht volledig weggeef aan mijn omgeving en dus aan gedachten, gevoelens en emoties als een voorgeprogrammeerd systeem en Manier van Leven dat ik heb gekopieerd van mijn omgeving - en dat ik dus nooit zal opstaan en bestaan als wie ik werkelijk ben als God en Creator in en als de fysieke werkelijkheid - omdat ik volledig gewenteld zit in allerlei zelf-beoordelingen en zelf-beschuldigingen en negatieve ervaringen van schuld en schaamte en spijt in verband met het verleden, als een interne gevangenis van absolute zelf-vermindering, zelf-onderdrukking, zelf-limitatie en uiteindelijk zelf-vernietiging
ik stel mezelf tot doel om mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben - verder dan de zelf-beoordelingen en zelf-beschuldigingen en de slechte/negatieve gevoelens in verband met mijn verleden --- omdat ik besef dat gedachten en emotionele ervaringen in mezelf in werkelijkheid een voorgeprogrammeerd systeem zijn van zelf-limitatie, zelf-vermindering en zelf-onderdrukking --- en dat in de realiteit is het helemaal niet nodig en houdt het zelfs helemaal geen steek om mij slecht te voelen over het verleden - omdat, het verleden eerder bestaat als een voorbeeld van hoe het niet moet, een kans om te leren over mezelf, om mezelf uit te breiden en mezelf beter te leren kennen en ontwikkelen --- en dat dus de idee dat ik mij slecht moet voelen over specifieken dingen die ik gedaan heb eerder een afleidingsmechanisme is dat enkel bestaat tot het doel om mij klein en gelimiteerd te houden en ervoor te zorgen dat ik nooit zal leren uit mijn fouten en dus ook nooit meer of beter zal worden dan wie ik ben op dit moment en dan wie ik altijd geweest ben
ik stel mezelf tot doel om eerder het verleden als de herinneringen in mijn geest te zien als een kans en een mogelijkheid voor mezelf om de realiteit van wie ik ben als het leven in en als mezelf, te onderzoeken en te leren kennen - een kans om te begrijpen hoe het bestaan als mezelf, vanbinnen en vanbuiten, functioneert --- omdat ik zie, besef en begrijp dat ik enkel op die manier mezelf in staat kan stellen om mijn interne en externe realiteit te sturen en vorm te geven op een manier die absoluut het beste is -- namelijk wanneer ik stop met beoordelen en veroordelen en reageren, maar mezelf de ruimte en de kans geef om te groeien, te leren en te ontwikkelen en dus het verleden op een praktische manier aan te wenden - in mijn proces van mezelf te leren kennen, zodat ik voor mezelf kan beslissen en uitmaken wie ik werkelijk ben
omdat ik zie, besef en begrijp dat de 'fouten' die ik zogezegd begaan heb in mijn verleden, als al die dingen in mijn herinneringen waar ik mij slecht over voel - in wezen enkel een consequentiele uitvloeiing zijn van het feit dat ik nooit veratwoordelijkheid genomen heb voor mezelf in elk moment van ademhaling -- en dat ik daardoor dus een systeem van energie mijn gedrag en expressie heb laten bepalen - hetgeen uiteindelijk een vicieuze cyclus produceert van consequentieel gedrag, waarin ik constant en continu zit terug te kijken op momenten uit het verleden, met schaamte, schuldgevoel en spijt over hoe ik mij heb gedragen - zonder ooit werkelijk praktische stappen te ondernemen om die vicieuze cyclus van zelf-compromitterend gedrag te stoppen of te veranderen
