Dag 465: De Praktische Realiteit van Geef en je zal Krijgen

Dit is een Verderzetting van "Dag 464: Waarom kan Zelf-Aanvaarding enkel Echt zijn wanneer ik het Geef aan Anderen?" in mijn reis naar het verwezenlijken van zelf-aanvaarding als een levende realiteit van mezelf. Ik had aanvankelijk gemerkt dat er een gebrek aan zelf-aanvaarding bestaat in mezelf wanneer ik een specifiek gedachtenpatroon onderzocht in mezelf dat bestond uit zelf-beoordeling en een angst om beoordeeld te worden in sociale situaties.

Hierin ontdekte ik dat de reden waarom ik mezelf zogezegd niet aanvaard direct te maken heeft met hoe ik ook in relatie sta met andere mensen vanuit het startpunt van de beoordelende gedachten die in mijn geest bestaan. Omdat, ik voel mij op het eerste zicht beoordeeld door andere mensen, maar ik had er nooit bij stilgestaan of ik had nooit gezien dat of hoe ik zelf ook andere mensen beoordeel, want dat zou namelijk niet zo'n wenselijke persoonlijkheidseigenschap zijn, dus heb ik dat deel van mezelf nooit bewust willen erkennen of zien.

Dat is wat dus eigenaardig is aan onze Geest, namelijk dat we steeds onszelf zullen zien als slachtoffer van al wat zogezegd 'slecht' is in de wereld, maar dat we diezelfde realiteit die we om ons heen in andere mensen zien nooit in onszelf zullen erkennen of zien --- waardoor we ook nooit zien of beseffen dat de reden waarom we al die zogezegde 'slechte' of 'negatieve' eigenschappen in andere mensen zien is omdat het net in onszelf bestaat, omdat het is waar we zelf in participeren in onszelf --- we hebben het enkel naar de achtergrond van onze geest geplaatst waar we het bestaan ervan niet zien of erkennen.

De eerste stap in het veranderen van 'de wereld', namelijk het veranderen van wat we zien om ons heen --- is dus niet te klagen of aan activisme of protest te doen, of religies verspreiden en mensen proberen te overtuigen, het is niet de wereld om ons heen te veranderen --- de eerste stap is steeds het veranderen van wat we zien in anderen, in onszelf, in en als het besef en inzicht dat wat we zien in een ander is steeds wat er in onszelf bestaat en als we willen dat de relatie van onze omgeving tegenover onszelf verandert dan zullen wij eerst onze relatie tegenover onze omgeving moeten veranderen, En zo geven we aan onszelf wat we willen van een ander door aan een ander te geven wat we zouden willen voor onszelf. Omdat, ik bedoel, als wij onze omgeving niet kunnen waarderen, respecteren en erkennen in gelijke mate als wat we voor onszelf zouden willen --- verdienen we dan zelf wel die waardering, respect en erkenning?

Binnenin onszelf is er immers wel degelijk een Gewaarzijn dat elk detail ziet van wie we zijn en wat we doen in onszelf  - en in dat gewaarzijn begrijpen we goed genoeg dat we zelf onmogelijk kunnen ervaren of krijgen wat we niet bereid zijn te geven aan een ander. Omdat, het feit dat we iets niet kunnen of willen geven aan een ander, zoals liefde, respect, waardering, ondersteuning, aanvaarding, etc, impliceert dat we het niet in onszelf toelaten --- hetgeen wil zeggen dat, als we het niet willen geven, zullen we het ook niet krijgen.

Met andere woorden, als je het gevoel hebt, zoals ik, dat je niet aanvaard wordt door andere mensen - kijk dan eens goed in zelf-eerlijkheid naar wat je eigenlijk zelf doet en wie je eigenlijk zelf bent in relatie tot andere mensen in je eigen geest --- en je zal zien dat je die aanvaarding die je wil en verlangt van andere mensen niet in jezelf hebt toegestaan te bestaan omdat je zelf andere mensen niet wil aanvaarden zoals ze zijn, omdat je ze bijvoorbeeld beoordeelt op hoe ze zich uitdrukken en gedragen en hoe ze eruit zien en het zijn die beoordelingen die je nu ziet in andere mensen jegens jou.


Dit proces wordt verdergezet in Dag 466

Dag 464: Waarom kan Zelf-Aanvaarding enkel Echt zijn wanneer ik het Geef aan Anderen?

Dit is een Verderzetting van "Dag 463: Is het Aanvaarden van een Ander het Aanvaarden van Mezelf in Gelijke Mate?" - in mijn proces van het onderzoeken hoe ik van zelf-aanvaarding een praktische realiteit kan maken in en als mezelf, omdat ik had gezien en gemerkt dat er een gedachtenpatroon van zelf-beoordeling bestond in mezelf, waarin ik bijvoorbeeld in sociale situaties in een mentale toestand ga waarin ik denk dat 'de mensen om mij heen mij aan het beoordelen zijn', waarop ik dan reageer met een ervaring van angst en inferioriteit. In het bewandelen van mijn blogs had ik ondervonden dat die gedachte en idee bestaat in mezelf dat 'andere mensen mij beoordelen' omdat ik het eigenlijk ben die andere mensen beoordeelt door te reageren op die gedachte met angst.

Omdat, in die ervaring van angst plaats ik mezelf 'inferieur' en 'minder dan' de mensen in mijn omgeving en beschuldig ik andere mensen impliciet als 'dominant' en als schijnbaar de reden voor waarom ik mij inferieur en minder voel. En daardoor ligt er achter die aanvankelijke oppervlakkige ervaring van angst en inferioriteit in wezen een ervaring van kwaadheid tegenover mensen, verbonden met die achterklap in mijn geest van 'zij beoordelen mij', dus 'zij doen mij dit aan!' en 'zij zorgen ervoor dat ik mij slecht voel over mezelf met hun beoordelingen'.

En dus in die ervaring van kwaadheid en beschuldiging die onder de ervaring van angst ligt, in relatie tot de gedachte in mezelf dat ik beoordeeld wordt door andere mensen, ben ik dus in wezen degene die zich dominant, vijandig en aanvallend opstelt tegenover de mensen in mijn omgevin en niet omgekeerd.

Hoe heeft dit mentale construct dan dus te maken met het aanvaarden van mezelf? Omdat, mijn startpunt en reden van het maken van deze blog-serie, is dat ik zag en merkte dat ik patricipeerde in mijn geest in gedachtenpatronen van zelf-sabotage, zoals het vergelijken van mezelf en competeren met andere mensen en emotionele reacties op die vergelijkingen en zelf-beoordelingen die constant schommelen tussen 'inferieur' en 'superieur' en 'beter' en 'minder'. In het onderzoeken van dit patroon, zag ik in dat het hier eigenlijk ging om een gebrek aan zelf-aanvaarding in mezelf - dat ik dus eigenlijk mezelf niet aanvaard als wie ik ben Hier in en als de manier waarop ik besta.

En, wanneer ik dan onderzocht waarom of hoe het is dat ik mezelf niet aanvaard in mijn geest, dan zag ik dat ik zelf-aanvaarding zelf creëer in mijn geest door andere mensen niet te aanvaarden, en dat dus hoe ik in relatie sta met mezelf een direct gevolg is en reflectie is van hoe ik in relatie sta met andere mensen in mijn geest. En dat, als ik iets in en van mezelf wil veranderen, dan moet ik tegelijkertijd mijn relatie met andere mensen veranderen - hetgeen dus wil zeggen dat ik enkel mezelf zal kunnen aanvaarden als en wanneer ik die aanvaarding in gelijke mate geef aan andere mensen.

En het is op deze manier dat ik een realiteit zal creëren die het beste is voor zowel mezelf als alle andere mensen --- door middel van het principe van geef zoals je zelf wil krijgen, omdat dat nu eenmaal de realiteit is - wat je geeft aan een ander, met andere woorden, de realiteit die je manifesteert voor een ander, is tegelijkertijd een realiteit die je manifesteert voor jezelf omdat het is wat Hier bestaat. En, de 'Hier' realiteit van een ander is tegelijkertijd de 'Hier' realiteit van mezelf, omdat we allemaal Hier bestaan, in één en dezelfde realiteit.


In de volgende blog zal ik verderzetten in deze serie van het manifesteren en praktisch realiseren van Zelf-Aanvaarding.

Dag 463: Is het Aanvaarden van een Ander het Aanvaarden van Mezelf in Gelijke Mate?

Dit is een verderzetting op "Dag 462: Hoe Verwijt en Beschuldig ik Anderen op Impliciete wijze in mijn Geest?" en "Dag 461: Het Proces van Praktische Zelf-Aanvaarding?" in mijn proces van het onderzoeken hoe zelf-aanvaarding een gemanifesteerde realiteit kan worden in en als mezelf.

Wat ik had ondervonden is dat ik specifieke delen van mezelf in mijn geest niet aanvaard, omdat dat ook is hoe ik in relatie sta tot andere mensen. Ik heb bijvoorbeeld angst om 'beoordeeld te worden door andere mensen', maar wat zich eigenlijk verschuilt in en achter die ervaring van angst is beschuldiging en beoordeling jegens de mensen waarvan ik denk dat ze mij beoordelen.

Omdat, de onderliggende gedachte die gepaard gaat met deze ervaring van de 'angst dat mensen mij zullen beoordelen' is dat mensen mij eigenlijk aan het aanvallen zijn in hun gedachten en dat dat de reden is dat ik mij angstig voel - en dat het  dus hun schuld is dat ik mij voel en ervaar zoals ik mij voel en ervaar. Dus, in deze gedachte aanvaard ik andere mensen niet zoals ze zijn omdat ik een deel van hen beoordeel als iets slecht en negatief - omwille van die beschuldigende gedachte van 'wat doen ze mij aan!'. Met andere woorden, als ik onderzoek wat ik hierin eigenlijk aan het doen ben, dan kan ik zien en observeren dat ik precies hetzelfde doe tegenover andere mensen als waar ik hen van beschuldig --- namelijk hen niet aanvaarden als wie ze zijn, door specifieke delen van hen te beoordelen als 'negatief'/'slecht'.

En daardoor sta ik ook zo in relatie tot mezelf en veronderstel en geloof ik dat andere mensen zo in relatie staan met mij - namelijk op een beoordelende/veroordelende manier --- waarin ik het gevoel heb dat 'mensen mij niet aanvaarden' en dat ik mezelf niet aanvaard - enkel en alleen dus omdat ik het eigenlijk ben die andere mensen niet aanvaard.

Dus, nu dat ik deze tendens heb vastgesteld in mezelf in verband met de realiteit van mijn interne ervaringen - namelijk dat, waar ik andere mensen van beschuldig is eigenlijk wat ik zelf doe tegenover hen, hetgeen dan terug naar mezelf gekaatst wordt -- zoals beoordelingen --- nu komt het erop aan dat ik deze tendens in mezelf verander omdat het overduidelijk niet waarachtig is, het staat niet in lijn of komt niet overeen met de eigenlijke realiteit.

Omdat, de beoordelingen en het beoordelende personage die ik zogezegd zie in andere mensen tegenover mij, waar ik mij door 'aangevallen' voel, en dat ik impliciet beoordeel als negatief en slecht, bestaat eigenlijk in mezelf --- omdat het dit personage is dat ik beoordeel in mezelf, precies dat personage dat ik zie in andere mensen, namelijk het personage van het beoordelen van andere mensen --- omdat ik mij bijvoorbeeld vaak superieur voel tegenover andere mensen, en dat is het soort achterklap dat soms opkomt in mijn gedachten, waarin ik mezelf op de één of andere manier vergelijk met andere mensen en daarin hen en mezelf beoordeel in die vergelijking als superieur of inferieur. Ik bedoel, dat is het beoordelingspersonage - en dat heb ik nooit in mezelf gezien of erkent.

Ik heb het wel altijd gezien in andere mensen, en dan was het van 'wat zijn mensen slecht - ze beoordelen mij!', maar ik heb nooit die tendens of dat personage gezien of erkend in mezelf want ik was zogezegd altijd het slachtoffer - altijd het goede personage dat alles maar ondergaat en gadeslaat en die het zo goed bedoelt.

Dus, nadat ik het probleem heb uitgeschreven voor mezelf, zie ik meteen de oplossing - namelijk ik zie dat als ik andere mensen aanvaard zoals ze zien en zoals ik ze zie, door hen dus geen beschuldigingen toe te werpen in mijn geest, dan kan ik ook meteen zelf aanvaarding ervaren vanuit het principe dat wat ik geef is wat ik zal krijgen.

In de volgende blog zal ik verder gaan op dit punt van hoe ik zelf-aanvaarding kan realiseren in mezelf door andere mensen te aanvaarden op gelijke wijze en in gelijke mate als wat ik voor mezelf zou willen.

Dag 275: Waarom zien we 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf'?

Dit is een verderzetting van "Dag 274: Er is geen Krijgen zonder Geven"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'rechten' te definieren in en als hebzucht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'rechten' te definieren in en als het principe van 'recht hebben op iets' - waarin ik verwacht dat ik iets zal 'krijgen' van mijn omgeving omdat ik er zogezegd 'recht op heb', zonder dat ik zelf verantwoordelijkheid neem voor mijn omgeving en hoe het systeem werkt dat mij zogezegd moet geven waar ik 'recht op heb'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien dat de realiteit werkt op basis van het principe van 'geven en krijgen' - en dat ik altijd zal krijgen één en gelijk met wat ik geef -- en daarin nooit te hebben ingezien dat wanneer ik niet onvoorwaardelijk geef en mijn omgeving ondersteun - dan zal ik ook niet onvoorwaardelijk krijgen of ondersteund worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het leven op aarde onmogelijk is als ik zelf niet geef en bijdraag aan het systeem --- vanuit inzicht in hoe het systeem werkt en wat het beste is voor allen als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'bijdragen aan het systeem' te defineren in en als het woord 'plicht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'plicht' te associeren met een negatieve energie --- omdat mij aangeleerd werd tijdens mijn kindertijd dat ik bepaalde plichten MOET uitvoeren om bepaalde 'rechten' te kunnen genieten/krijgen -- waarin ik vaak gedwongen werd om dingen te doen waar ik niets van begreep en die ook niet gebaseerd waren op gezond verstand en waarvan niemand mij wilde uitleggen waarom ik die dingen moest doen in de eerste plaats

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik tijdens mijn kindertijd heb geleerd om te aanvaarden dat mijn 'plichten' een vorm van dwangarbeid en dus slavernij zijn - omdat ik werd opgevoed en geprogrammeerd om 'plichten' te ervaren/zien als iets dat mijn omgeving aan mij oplegt en dat ik blindelings moet uitvoeren, om dan een beloning te kunnen krijgen hebben --- en dat ik zo een ervaring van 'hebzucht' heb gecreëerd in mezelf als een obsessie met mijn 'rechten'/'beloningen', als wat ik zal 'krijgen' en 'hebben', omwille van de negatieve ervaring die ik heb leren associeren met het uitvoeren van mijn 'plichten'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik geprogrammeerd ben door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd om niet te begrijpen en geen inzicht te hebben in waarom ik doe wat ik zogezegd 'moet doen', zoals gaan werken, belasting betalen, en mijn zogezegde 'plichten' als 'burger', kind, ouder en partner uitvoeren - en om dus te handelen als een Slaaf van mijn omgeving --- en dat ik daarin geleerd heb om een negatieve lading te verbinden  met het woord 'geven'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het woord 'geven' enkel een negatieve lading heeft voor mezelf in dit systeem omdat het geassocieerd is met het woord 'plicht' - en met het bestaan van een Slaaf dat ik heb aanvaard voor mezelf in en als deze realiteit --- waarin ik mezelf heb gedefinieerd als 'inferieur' aan het systeem en dus 'verPLICHT' om bepaalde dingen te doen om een 'beloning' te krijgen, als GELD - zonder dat ik zelf enige verantwoordelijkheid neem voor mijn daden en voor hoe het systeem werkt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een energetische polariteit van het natuurlijke proces van 'geven' en 'krijgen' door 'geven' te associeren met het woord 'plicht' en 'verplichting' en te definieren in en als een negatieve lading en door 'krijgen' te associeren met het woord 'recht' en te definieren in en als een positieve lading -- omdat ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd om een 'slaaf' te zijn van mijn omgeving en geen vragen te stellen en geen inzicht te ontwikkelen in hoe de realiteit werkt en dus ook geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat er enkel 'misbruik' gemaakt kan worden van een systeem dat mensen onvoorwaardelijk voorziet van de basisbehoeften, als het uitvoeren van de mensenrechten - wanneer en als mensen bestaan in en als de voorgeprogrammeerde polariteit van 'rechten' en 'plichten' als 'beloning' en 'straf', waarin ze zichzelf definieren als de 'slaaf' van hun omgeving als de houding die hen aangeleerd geweest is tijdens de kindertijd en wanneer mensen dus niet beseffen dat ze verantwoordelijk zijn voor het leven op aarde en voor het systeem waarin ze bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat al het misbruik en al het lijden in de wereld een resultaat is van het feit dat mensen 'rechten' en 'plichten' hebben gedefinieerd in en als een slaafs concept van 'beloning' en 'straf' en dat dus geen enkel mens echt verantwoordelijkheid neemt voor het systeem en inziet dat 'rechten' en 'plichten' in wezen hand in hand gaan als een natuurlijk proces van 'geven' en 'krijgen' --- net zoals de natuur in elke beweging, in elke ademhaling, automatisch geeft en krijgt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat mensen een obsessie hebben ontwikkeld met 'krijgen', en dus 'hebzucht' hebben gecreëerd in zichzelf - omwille van de energetische polariteit die ze hebben geassocieerd met de woorden 'rechten' en 'plichten' in en als het geloof dat ze slaven zijn van het systeem - en omdat ze zichzelf hebben afgescheiden van zichzelf als een 'natuurlijk' levend wezen op aarde en van de natuurlijke expressie van 'geven' en 'krijgen' als een vanzelfsprekende uitdrukking/beweging van het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ouders en leerkrachten kinderen leren om hun 'slaven' te worden, door 'rechten' en 'plichten' te definieren in en als 'beloning' en 'straf', waarin ze elke vorm van verantwoordelijkheidsbesef van de kinderen wegnemen --- en zo mensen creëren die nooit verantwoordelijkheid zullen nemen voor het leven op aarde als de realiteit waar ze zich in bevinden omdat ze nooit ondersteund geweest zijn om inzicht te ontwikkelen in het natuurlijk proces van 'geven' en 'krijgen' als de basis van een gezond organisme/systeem ---- waardoor de mensheid een systeem heeft gecreëerd en heeft toegestaan te bestaan dat compleet tegennatuurlijk is, en dat dan de 'menselijke natuur' is gaan noemen, in de plaats van in te zien dat dat gewoon een gevolg is van een dysfuctionele opvoeding waardoor volwassenen zich nog steeds 'kind' wanen, als een wezen dat totaal geen verantwoordelijkheidsbesef heeft tegenover zijn omgeving --- en dat geobsedeerd is met 'hebben' en 'krijgen' zonder inzicht te hebben in hoe het systeem waarvan ze verwachten te hebben en te krijgen eigenlijk functioneert en wat hun rol/verantwoordelijkheid is in dat systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'rechten' en 'plichten' te definieren in en als 'eerlijkheid' - als een begrip dat mij aangeleerd geweest is door mijn ouders/familie - als een woord dat mijn ouders gebruikten om ervoor te zorgen dat ik mijn 'plichten' zou uitvoeren zodat ik zou krijgen 'waar ik recht op heb' - en nooit te hebben ingezien dat ik zo de idee heb ontwikkeld in mezelf dat het 'oneerlijk' is wanneer iemand iets krijgt zonder dat die daarvoor iets heeft gedaan/gegeven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het concept van 'eerlijkheid' als de idee 'voor wat hoort wat' de reden is waarom elk mens op aarde niet onvoorwaardelijk krijgt wat ie nodig heeft om te bestaan, en waarom er onnoembaar lijden wordt toegestaan --- omdat we geprogrammeerd zijn om te geloven dat het 'oneerlijk' is en dus negatief en 'slecht' is wanneer iemand zomaar iets krijgt zonder daar eerst iets voor gedaan te hebben - omdat we nooit opgevoed zijn door onze ouders/omgeving om een verantwoordelijkheidsbesef te ontwikkelen in onszelf tegenover onze omgeving als het leven op aarde, als het besef en inzicht dat 'wat we geven is wat we krijgen' en dat als we dus niet onvoorwaardelijk geven aan een ander, dat we dan zelf onmogelijk onvoorwaardelijk kunnen krijgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'eerlijkheid' en 'oneerlijkheid' maar begrippen zijn die enkel in de menselijke geest bestaan in en als het EGO en die niets te maken hebben met de fysieke realiteit -- en in wezen het bewijs zijn dat de mens zichzelf niet ziet en erkent als verantwoordelijk voor zijn omgeving als het leven op aarde maar eerder als een slaaf, een inferieur wezen dat verwacht dat er een superieure figuur zoals de ouders, de leerkracht, de overheid en 'God' het 'leven op aarde' zal sturen en besturen en dat zij gewoon hun voorgeprogrammeerde 'plichten' moeten uitvoeren en dan zullen krijgen 'waar ze recht op hebben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de mensenrechten nooit werkelijk uitgevoerd geweest zijn, als het onvoorwaardelijk geven aan allen - omdat de mensheid geprogrammeerd is in en als de angst van 'oneerlijkheid', als de angst dat 'ik meer MOET doen dan een ander' en dat 'een ander meer zal krijgen dan ik' -- en dat dat komt omdat de mens nooit verantwoordelijkheid heeft genomen voor zichzelf als het leven op aarde en dus niet inziet dat 'geven' een natuurlijk proces is, en dat het vanzelfsprekend is dat sommigen meer zullen geven dan anderen, op basis van capaciteit en mogendheid - en dat enkel zij die weerstand hebben tegen 'geven', zijn degenen die zich hebben laten brainwashen


Wordt vervolgd in Dag 276