Dag 702: Wat is het Nut en Doel van Zelf-Vergeving?

Ter verderzetting van Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?, beschrijf ik in deze blog de toepassing 'zelf-vergeving', hetgeen ik naast schrijven 's avonds ook toepas. Wat ik doorheen mijn proces van zelf-verandering en het leren kennen van mezelf immers heb opgemerkt, is dat schrijven op zich goed werkt om even te ontstressen door de ervaringen en dingen die je in je geest bezig houden open te trekken en als het ware aan de lucht bloot te stellen.

Maar schrijven alleen, en dat momentaire loslaten van de stress die je ervaart is niet voldoende om die stress of die emotionele of gevoelsmatige ervaring ook te verwerken op een manier die jou de kracht geeft ervoor te zorgen dat dezelfde ervaring je geen tweede of derde keer overrompelt op dezefde manier en dat je je uiteindelijk niet in hetzelfde schuitje bevindt. Wat schrijven over je ervaringen en over wat je meegemaakt hebt tijdens je dag vanuit het perspectief van het onderzoeken wat er in je eigen geest naar boven kwam in gedachten, gevoelens en emoties doet is dat het je even een inzicht geeft in wat er precies gebeurt is.

Schrijven helpt je om tot een realisatie of inzicht te komen in relatie tot het gebeurde. En het is dat inzicht dat je in het moment waarin je aan het schrijven bent opdoet dat je even een ervaring geeft dat er iets in jezelf losgeweekt wordt en dat de ervaring die je nu meer begrijpt en waar je over tot inzicht gekomen bent opgelost of verdwenen is.

Wat ik echter heb ondervonden in mijn proces is dat zolang je geen zelf-vergeving toepast en gebruikt, de ervaringen steeds opnieuw zullen terugkomen en je je in precies dezelfde positie zal bevinden, ondanks het feit dat je misschien wel inziet en begrijpt hoe het allemaal werkt. Wat zelf-vergeving doet en waar het je mee helpt, is om je eigen kracht en je eigen 'standpunt' - waar je 'staat' - te vinden in relatie tot de specifieke ervaring waar je over geschreven hebt en waar je binnenin jezelf mee worstelt.

Wanneer je zelf-vergeving doet, en dus 'jezelf vergeeft' voor de ervaring en voor de gedachten en reactiepatronen die verbonden zijn aan de ervaring en de ervaring in stand houden, dan neem je 'verantwoordelijkheid' voor die ervaringen en gedachten in jezelf. En 'verantwoordelijkheid' is hier het magische woord. In de woorden 'ik vergeef mezelf', ligt de stelling verborgen dat 'ik zie, besef en begrijp dat geen God of mens of ander wezen de macht heeft om mij vergeving te schenken en mij te verlossen van hoe ik mij nu voel en van deze worsteling in mezelf' en dat 'ik als de verantwoordelijke macht/kracht/entiteit van hoe ik mij voel vanbinnen, vergeef/verlos mezelf van deze last die ik ervaar'.

En dit is zeer effectief wanneer het aankomt op je interne ervaringen, omdat wanneer je even stilstaat bij waarom het in de eerste plaats is dat je je bijvoorbeeld gestresseerd voelt, of angstig, gespannen, kwaad, gefrustreerd, depressief, enzovoort...  Dan kom je tot een eigenaardige bemerking. En dat is dat die interne ervaringen die op zich aanvoelen als een last en zelfs als een soort van pijniging of straf omdat het erg onaangenaam is om je bijvoorbeeld angstig of gestresseerd of depressief of kwaad te voelen. Dus, stel je dan eens de vraag, wie heeft die last gecreëerd? Wie zorgt ervoor dat jij die last ervaart?

Het feit dat we zo gemakkelijk die 'last' ervaren binnenin onszelf en dat we eronder gebukt gaan alsof het 'normaal' is dat we ons vaak zo voelen, toont aan dat we ergens in onze geest geloven dat wij onszelf niet zo doen voelen. Het ziet ernaar uit dat er ergens in onszelf de overtuiging bestaat dat hoe we onszelf ervaren, dat de stress en de last en de zorgen die we voelen vanbinnen van ergens anders komen en op ons gelegd geweest zijn door... Wie weet door wie. God misschien? Of andere mensen? De samenleving? Onze ouders? ...

En het is dit subtiele geloof dat in de achterliggende dimensies van je geest bestaat dat bijdraagt tot waarom je vaak het gevoel hebt dat je je eigen interne ervaringen niet zomaar kunt veranderen, en dat je 'hulp' nodig hebt, zoals therapie of medicatie of affirmaties om de ervaringen oftewel te onderdrukken, of te 'kaderen' of om er op de één of andere manier mee te kunnen 'omgaan'.

Hier brengt zelf-vergeving, het schrijven en spreken van zelf-vergevings stellingen, verandering in, omdat jij in het toepassen van zelf-vergeving de stelling maakt, en in feite zegt tegen jezelf, tegen je eigen geest, dat jij nu verantwoordelijkheid neemt voor wat er binnenin jezelf bestaat en dat jij in de positie staat als de authoriteit over jezelf, over je eigen geest en lichaam.

Om te zien en ervaren hoe dit werkt en de kracht van zelf-vergeving te ondervinden, daag ik je uit om het uit te proberen. Het kost niets behalve tijd en moeite. Je bent aan niets of niemand iets verplicht behalve aan jezelf om jezelf te bewijzen dat jij de macht en het potentieel hebt om je eigen interne ervaringen in handen te nemen en vorm te geven op een manier die het beste is voor jezelf.

Leer over de praktische toepassing van schrijven en zelf-vergeving in de DIP Lite cursus.

Dag 465: De Praktische Realiteit van Geef en je zal Krijgen

Dit is een Verderzetting van "Dag 464: Waarom kan Zelf-Aanvaarding enkel Echt zijn wanneer ik het Geef aan Anderen?" in mijn reis naar het verwezenlijken van zelf-aanvaarding als een levende realiteit van mezelf. Ik had aanvankelijk gemerkt dat er een gebrek aan zelf-aanvaarding bestaat in mezelf wanneer ik een specifiek gedachtenpatroon onderzocht in mezelf dat bestond uit zelf-beoordeling en een angst om beoordeeld te worden in sociale situaties.

Hierin ontdekte ik dat de reden waarom ik mezelf zogezegd niet aanvaard direct te maken heeft met hoe ik ook in relatie sta met andere mensen vanuit het startpunt van de beoordelende gedachten die in mijn geest bestaan. Omdat, ik voel mij op het eerste zicht beoordeeld door andere mensen, maar ik had er nooit bij stilgestaan of ik had nooit gezien dat of hoe ik zelf ook andere mensen beoordeel, want dat zou namelijk niet zo'n wenselijke persoonlijkheidseigenschap zijn, dus heb ik dat deel van mezelf nooit bewust willen erkennen of zien.

Dat is wat dus eigenaardig is aan onze Geest, namelijk dat we steeds onszelf zullen zien als slachtoffer van al wat zogezegd 'slecht' is in de wereld, maar dat we diezelfde realiteit die we om ons heen in andere mensen zien nooit in onszelf zullen erkennen of zien --- waardoor we ook nooit zien of beseffen dat de reden waarom we al die zogezegde 'slechte' of 'negatieve' eigenschappen in andere mensen zien is omdat het net in onszelf bestaat, omdat het is waar we zelf in participeren in onszelf --- we hebben het enkel naar de achtergrond van onze geest geplaatst waar we het bestaan ervan niet zien of erkennen.

De eerste stap in het veranderen van 'de wereld', namelijk het veranderen van wat we zien om ons heen --- is dus niet te klagen of aan activisme of protest te doen, of religies verspreiden en mensen proberen te overtuigen, het is niet de wereld om ons heen te veranderen --- de eerste stap is steeds het veranderen van wat we zien in anderen, in onszelf, in en als het besef en inzicht dat wat we zien in een ander is steeds wat er in onszelf bestaat en als we willen dat de relatie van onze omgeving tegenover onszelf verandert dan zullen wij eerst onze relatie tegenover onze omgeving moeten veranderen, En zo geven we aan onszelf wat we willen van een ander door aan een ander te geven wat we zouden willen voor onszelf. Omdat, ik bedoel, als wij onze omgeving niet kunnen waarderen, respecteren en erkennen in gelijke mate als wat we voor onszelf zouden willen --- verdienen we dan zelf wel die waardering, respect en erkenning?

Binnenin onszelf is er immers wel degelijk een Gewaarzijn dat elk detail ziet van wie we zijn en wat we doen in onszelf  - en in dat gewaarzijn begrijpen we goed genoeg dat we zelf onmogelijk kunnen ervaren of krijgen wat we niet bereid zijn te geven aan een ander. Omdat, het feit dat we iets niet kunnen of willen geven aan een ander, zoals liefde, respect, waardering, ondersteuning, aanvaarding, etc, impliceert dat we het niet in onszelf toelaten --- hetgeen wil zeggen dat, als we het niet willen geven, zullen we het ook niet krijgen.

Met andere woorden, als je het gevoel hebt, zoals ik, dat je niet aanvaard wordt door andere mensen - kijk dan eens goed in zelf-eerlijkheid naar wat je eigenlijk zelf doet en wie je eigenlijk zelf bent in relatie tot andere mensen in je eigen geest --- en je zal zien dat je die aanvaarding die je wil en verlangt van andere mensen niet in jezelf hebt toegestaan te bestaan omdat je zelf andere mensen niet wil aanvaarden zoals ze zijn, omdat je ze bijvoorbeeld beoordeelt op hoe ze zich uitdrukken en gedragen en hoe ze eruit zien en het zijn die beoordelingen die je nu ziet in andere mensen jegens jou.


Dit proces wordt verdergezet in Dag 466

Dag 445: Kan ik Vergelijking en Competitie in Mezelf Veranderen door Mezelf te Vergeven?

Dit is een Verderzetting van "Dag 444: Als ik in Competitie sta met Anderen - Geef ik dan Eigenlijk Mezelf Op?" - waarin ik als eerste stap/fase in dit proces van het Veranderen van een Emotionele en energetische ervaring en reactie van Competitie en Vergelijking, in de praktische toepassing van het Onderzoeken van de technische details en eigenschappen die eigen zijn aan deze specifieke ervaring in de Geest, heb vastgesteld en gezien dat de emotionele instabiliteit die gecreëerd wordt door het gedachtenpatroon van Competitie en Vergelijking in wezen bestaat en gemanifesteerd is als een soort van 'wisselstroom' die geïnitieerd en geactiveerd wordt door een haast continue stroom van Beoordelingen die opkomen in mijn Geest - zijnde zowel zelf-beoordelingen als beoordelingen over de mensen die ik zie met mijn ogen in mijn fysieke omgeving. Waarin, het ene moment beoordeel ik mezelf als 'beter'/'superieur' en een ander als 'minder'/'inferieur' omwille en op basis van welke eigenschappen, factoren of dimensies dan ook waar ik mijn aandacht in geplaatst heb en waar ik mezelf in mijn geest geconditioneerd heb om een speciale specifieke waarde in te projecteren en te plaatsen -- en het andere moment beoordeel ik mezelf als 'minder'/'inferieur' in vergelijking met en relatie tot een ander die ik dan beoordeel als 'meer'/'superieur', op basis en aan de hand van precies dezelfde eigenschappen, factoren en dimensies waarin ik mezelf heb gedefinieerd als zijnde 'superieur' en 'meer' tegenover andere personen in mijn fysieke omgeving. Hierin dus, ben ik tegelijkertijd de 'winnaar' als de 'verliezer' - want, ik voel mij beter dan sommige mensen en minder dan andere mensen -- ik voel mij zowel inferieur als superieur --- hetgeen dus die specifieke ervaring creëert in mezelf van 'Onstabiliteit', aangezien ik in dit Mentale Construct/Programma van Vergelijking en Competitie niet stabiel aanwezig blijf in mezelf als 'wie ik ben' - ik zou zelfs vaststellen dat ik niet eens werkelijk Besta, in de zin van dat ik niet Sta in mezelf als een Levende STAtement van 'DIT is Wie IK Ben'.

In deze Blog zal ik dan Verderzetten in dit Process van het Veranderen van dit specifieke 'PersoonlijkheidsVirus' in en als Wie ik ben vanbinnen - 'Virus', omdat deze interne Staat van Zijn enkel Consequenties creëert voor mezelf in hoe ik leef en besta en hoe ik mezelf ervaar en uitdruk in mijn Leven. Omwille van de emotionele instabiliteit, getriggerd en geactiveerd door Beoordelingen die opkomen in mijn Geest, zal ik bijvoorbeeld niet in staat zijn om heldere beslissingen te maken die het beste zijn voor mezelf -- mijn ervaring van, visie op en interpretatie van mijn wereld en omgeving die ik zie met mijn ogen zal immers gekleurd, bepaald en bestuurd zijn door voorbepaalde oordelen in verband met wat zogezegd 'positief' of 'negatief', 'goed' of 'slecht' en 'juist' of 'fout' is, verbonden met een compulsief idee en geloof dat deze voorbepaalde oordelen met betrekking staan tot mij persoonlijk -- waarin en waardoor ik ten eerste de Realiteit niet zie als wat ze eigenlijk is en hoe ze eigenlijk functioneert, en ten tweede aanvaard ik mezelf niet als wie ik werkelijk ben, als zijnde namelijk positief noch negatief, goed noch slecht en juist noch fout, maar simpelweg 'wie/wat/hoe ik ben'/'Mezelf'.

De Praktische toepassing van Zelf-Vergeving die ik zal delen in de volgende blog, in geschreven en gesproken vorm, is specifiek en cruciaal in dit proces van het Veranderen van een intern Mentaal, Emotioneel en Gedrags-Virus -- omdat, het concept van en het verlangen om te 'Veranderen' in en als Mezelf is niet voldoende om daadwerkelijk fysiek en realistisch te veranderen als een waarachtige, zichtbare, meetbare en echte uitdrukking van Wie ik ben in en als mijn Fysieke Bestaan als een Fysiek Levend Wezen in deze Fysieke Werkelijkheid. Gesproken en geschreven Zelf-Vergeving is noodzakelijk in dit proces om aan mezelf klaar en duidelijk de Statement te maken, in relatie tot het specifieke mentale, emotionele en gedrags-patroon dat ik wil veranderen in en van mezelf, van 'Kijk, ik zie en besef wat ik in mezelf heb laten bestaan, hoe en wie en wat ik mezelf heb laten worden doorheen mijn leven, hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan - en in dit besef en inzicht neem ik verantwoordelijk voor deze specifieke 'bestaansvorm' waarin ik nu bijgevolg besta -- maar tegelijkertijd vergeef/verlos ik mezelf van dit patroon waarvan ik duidelijk zie dat het niet het beste is voor mezelf noch voor mijn omgeving, en in het vergeven van mezelf, Geef ik Mezelf terug aan Mezelf en geef ik mezelf de Kans om opnieuw te beginnen.

In deze toepassing van Zelf-Vergeving, die specifiek, duidelijk, direct en uitgebreid/gedetailleerd is, als een fysieke uitdrukking in Woord en Daad -- laat ik als het ware aan het voorontworpen 'programma'/'construct' van vergelijking/competitie in en van de geest dat doorgaans automatisch 'draait' als een machine van onderbewuste, achterliggende gedachten in elk moment dat ik in interactie treed met mijn omgeving weten van 'Hey, ik ben hier nog, en ik beslis wie ik ben - Hier en Nu'.

Wordt vervolgd in Dag 446