Dag 770: Emotionele Manipulatie -- Waarom ls het als een Tweede Natuur?

Vandaag bemerkte ik een interessant gedragspatroon dat ik doorheen mijn leven heb meegedragen en geleeft - maar waar ik mij vreemd genoeg nooit vragen over heb  gesteld. Het is ook een gedragspatroon dat ik van begin af aan heb aangenomen en aanvaard als 'normaal' en 'vanzelfsprekend' omdat het ook is hoe veel mensen zich gedragen en uitdrukken. Toen ik vandaag echter even stilstond in mezelf en een stap achteruit nam en werkelijk keek naar dit patroon, besefte ik pas wat voor een vreemd gedrag dit eigenlijk is.

Ik was namelijk met mijn partner en nog iemand op stap en plots ervoer ik een subtiele verandering in zijn gedrag tegenover mij. Ik ervoer het alsof hij iets afstandelijker was dan gewoonlijk. En vanaf het moment dat ik een verandering opmerkte, voelde ik dat ik automatisch een beslissing nam in mezelf om zelf ook afstandelijker te worden en om dus een vorm van emotionele manipulatie toe te passen.

Dit was het moment dat ik even stopte in mezelf en keek naar wat ik eigenlijk aan het doen was en naar de reactie waar ik in aan het gaan was. Ik realiseerde mij plots hoe onnozel en absurd deze reactie eigenlijk was, omdat het haast lijkt te zeggen dat ik niet met mijn partner gewoon kan communiceren over dingen die ik opmerk in mezelf en/of in hem, maar dat ik als het ware emotionele oorlogsvoering moet toepassen om te "communiceren" en om hem met andere woorden te laten weten dat mij iets dwarszit.

Het is uiteraard maar doordat ik al een proces achter de rug heb van het ontwikkelen van open communicatie met hem, dat ik nu pas begon op te merken hoe vreemd deze reactie die zo automatisch naar boven kwam eigenlijk was. Dit was immers hoe ik doorheen mijn leven ben omgegaan met conflicten die ik ervoer binnenin mezelf in relatie tot mensen om mij heen. Wanneer mij iets dwarszat en/of wanneer ik op de één of andere manier reageerde op iemands gedrag - bijvoorbeeld wanneer ik de indruk kreeg dat iemand's karakter plots veranderde in een bepaalde situatie - was mijn onmiddellijke reactie steeds om zelf ook mijn karakter te veranderen en bijvoorbeeld afstandelijker te worden.

Ik ben het zo gewoon geworden om emotionele manipulatie - zoals mij opzettelijk afstandelijk gedragen - te gebruiken om een boodschap over te dragen en om iemand te laten weten dat ik ergens op heb gereageerd , in de plaats van simpelweg te communiceren hoe ik mij voel en/of wat het is dat ik heb opgemerkt.

In deze situatie had ik bijvoorbeeld, vanaf het moment dat ik een verandering opmerkte (ook al was het enkel een persoonlijke interpretatie van en reactie op mijn partner zijn gedrag), dit gewoon onmiddellijk ter sprake kunnen brengen om het met hem te overleggen en na te kijken of mijn reactie in wezen gegrond was of enkel een persoonlijke interpretatie. Of indien het niet mogelijk is om dat in het moment zelf te doen, hetgeen bijvoorbeeld in deze situatie het geval was, dan kan ik ook wachten om het later met hem te overleggen.

Maar wat ik doe wanneer ik in een emotionele reactie ga - zoals mij afstandelijk te gaan gedragen omdat ik de indruk heb dat hij dat doet - dan sluit ik alle mogelijkheid tot open communicatie af en dan krop ik het op. Wat er dan uiteindelijk zal moeten gebeuren is dat de emotie naar verloop van tijd naar boven zal komen, wanneer hij het eindelijk bijvoorbeeld opmerkt, en dat het hele gebeuren plots een emotionele lading zal krijgen zowel voor mezelf als voor mijn partner.

Dat soort emotionele manipulatie is een gevolg van in wezen te hebben aanvaard en gelooft dat echte open communicatie in een relatie - waarin je bijvoorbeeld kan praten over je eigen reacties en gedachten en hoe je je voelt op een volledig open manier, zonder beoordeling - niet mogelijk is, en dat 'communicatie' steeds een soort van onderliggende strijdvoering is van subtiele emotionele reacties -- een soort van duwen en trekken de hele tijd. Terwijl in feite open communicatie net het meest voordehandliggende is...

Wordt vervolgd in Dag 771

Dag 737: Hoe je jezelf en anderen limiteert door niet te Communiceren

In deze blog deel ik de zelf-correctieve stellingen verbonden met de zelf-vergeving stellingen in Dag 736: Verkiezen om niet te Communiceren is verkiezen om je Ego te Beschermen. De zelf-vergeving in Dag 736 onthulde hoe een weerstand om te communiceren met anderen - vooral in tijden van conflict - in wezen een bescherming is van het ego in de geest waarin je over het algemeen dingen ziet vanuit een zeer gelimiteerd perspectief.  De zelf-correctie is dan hoe dat limiterende gedragspatroon in de geest veranderd kan worden tot iets constructief.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik mezelf zie afzonderen en isoleren van mensen in mijn omgeving omdat ik een idee heb gevormd in mijn geest in verband met wie zij zijn of hoe ze denken en hoe ze reageren op mij omwille van hoe ik hun gedrag heb geïnterpreteerd - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat wanneer en als ik aan het reageren ben op iemand dan is dat een teken dat ik in mijn eigen geest zit in mijn persoonlijke interpretaties van het gedrag van een ander en dat ik daarin dus de werkelijkheid niet zie als wat ze in wezen is

Ik zie, besef en begrijp dat als ik de keuze maak om mij te isoleren en dus niet te praten en communiceren met de persoon in kwestie of met iemand anders die mij zou kunnen helpen om uit mijn reactie te stappen, dan maak ik in feite de opzettelijke keuze om mijn eigen ego te beschermen en dus mijn eigen persoonlijke reacties in stand te houden in de plaats van er actief aan te werken om ervoor te zorgen dat ik niet in mijn geest blijf steken en dat ik mezelf en ook mijn realiteit kan leren kennen en conflicten kan leren oplossen

Als en wanneer ik redeneringen zoals 'ik kan niet praten met die persoon want die zal mij niet begrijpen' of 'ik kan het alleen wel verwerken' als redenen voor waarom ik niet hoef te gaan praten met iemand, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat dit soort redeneringen in wezen excuses zijn die ik gebruik om mijn weerstand om te communiceren steun te geven en aldoende mijn ego en mijn geest te kunnen beschermen en mezelf gelimiteerd te kunnen blijven houden in mijn persoonlijkheid van mijn persoonlijke interpretaties en percepties van mijn realiteit

Ik zie, besef en begrijp dat ik meestal te maken heb met mijn persoonlijke ideëen over wie mensen zijn waarin ik absoluut niet zie we de mensen in mijn omgeving in werkelijkheid zijn omdat ik niet eens met hen communiceer en dus niet eens de moeite doe om hen te leren kennen als de wezens die ze eigenlijk zijn in tegenstelling tot de ideëen en percepties  tot hetgeen ik hen verminder en limiteer

En dus ik zie, besef en begrijp dat ik enkel mezelf zal kunnen leren kennen buiten mijn limitaties om als en wanneer ik ook andere wezens leer kennen buiten de limitaties die ik op hen geplaatst heb in mijn geest

En dus stel ik mezelf tot doel om mijn eigen opgelegde limitaties te overstijgen door mijn reacties te toetsen aan de werkelijkheid middels communicatie toe te passen met de mensen om mij heen, en vooral wanneer ik weerstand ervaar om te communiceren met een specifiek individu - en dit in en als de realisatie en begrip dat mijn geest steeds beelden en ideëen en percepties zal creëren over de mensen in mijn omgeving om ervoor te zorgen dat ik niet zal overgaan tot communicatie en dat ik aldus gelimiteerd blijf in en als het ego van de geest - en dat het dus aan mij is om in het moment die valse angsten en schijnbare blokkades in de geest te overstijgen en in de plaats van de geest te volgen, eerder de beslissing te maken om mezelf te bewegen en communicatie tewerk te stelligen zodat ik tot het besef kan komen dat een ander mezelf is en dat het enkel de geest is die de indruk produceert dat ik andere mensen niet kan begrijpen en dat zij mij niet kunnen begrijpen. In wezen zijn we allen één en gelijk, wezens in en als dit fysieke bestaan.

Dag 735: Problemen Oplossen via Communicatie vergt Moed

Deze blog is een verderzetting van de voorgaande blog waarin het onderwerp 'expressie' naar boven gekomen is. Expressie in termen van het 'durven' uitdrukken van jezelf zonder angst om afgang te maken, een mal figuur te slaan of 'wat andere mensen van je zouden denken', maar ook 'expressie' als het durven open zijn met de mensen in je omgeving, durven communiceren over problemen in de plaats van ze op te kroppen en er durven voor kiezen om dingen uit te praten in de plaats van ermee te blijven zitten in de veronderstelling dat je het zelf wel allemaal kan oplossen.

Ik zeg 'durven' omdat, hoewel communiceren en open zijn en openlijk delen wie je bent en waar je mee zit het beste is voor jezelf en voor de omgeving en wereld waarin je bestaat als geheel, is het toch niet zo voordehandliggend en evident. Je zal zelfs merken dat de neiging om je af te zonderen van je omgeving wanneer je je emotioneel voelt of wanneer je met iets zit groter is dan de neiging om erover te praten en om problemen die je hebt met iemand op te lossen door middel van communiceren met die persoon.

Er is immers een zekere 'kwetsbaarheid' die bestaat in het toepassen van communicatie om problemen op te lossen en emoties te verwerken. Stel bijvoorbeeld dat je op een gegeven moment plots de indruk krijgt dat iemand in je naaste omgeving zich afstandelijk aan het gedragen is tegenover jou. Je weet ten eerste niet goed of wat je ziet wel degelijk de realiteit is omdat de verandering in gedrag zo subtiel is en ten tweede zie of begrijp je niet waar het vandaan zou komen omdat je zelf niet meteen wetenschap hebt van iets dat jij gedaan zou kunnen hebben dat zulk 'n reactie losgeweekt zou kunnen hebben in hen.

Maar tegelijkertijd is er iets dat je ziet in hun gedrag tegenover jou hetgeen jij ervaart als wegduwend en afstandelijk. De kans is in deze situatie groot dat jij hun gedrag persoonlijk zal opnemen en dat jij je zelf dan ook afstandelijk zal gaan opstellen tegenover hen omdat je je als het ware bedreigd voelt door hun gedrag, hetgeen jij ervaart als kwetsend aangezien je je weggeduwt voelt zonder klaarblijkelijke reden.

Hoewel in feite de oplossing hier in deze situatie is om 'simpelweg' met de persoon te gaan praten over wat jij ziet en voelt teneinde duidelijkheid te krijgen over je eigen ervaringen en over de hele situatie, ga je dus eerder de neiging hebben om het probleem verder te laten bestaan door er net niet over te praten maar je eerder af te zonderen en af te scheiden van de ander. Wat je dan doet is dus met andere woorden net het tegenovergestelde van wat je eigenlijk zou moeten doen om tot een oplossing te komen.

Wat er dan uiteindelijk gebeurt is dat je een emotionele relatie opbouwt tegenover die persoon door met wrok, rancune, kwaadheid, beschuldiging en allerhande emotionele ervaringen van gekwetstheid blijft zitten in je eigen geest en gedachten en de relatie dus laat verzuren omdat jij je in feite liever gekwetst voelt dan de moeite te doen om oplossingen te vinden voor de problemen in je relaties met anderen.

Wordt verdergezet in Dag Dag 736

Dag 730: Zonder zelf-verantwoordelijkheid is een Conflict nooit Echt Opgelost

Deze blog is een verderzetting op Dag 729: Hoe Communicatie Helpt met het Loslaten van een Reactie op een Ander. In het onderzoeken en verkennen van communicatie als oplossing van conflicten is het belangrijk om tegelijkertijd in te zien en te begrijpen  dat communicatie op zich niet genoeg is. Communicatie - uiteraard vanuit oprechtheid en openheid - is een gereedschap dat je kan gebruiken om conflicten binnenin jezelf in relatie tot een persoon of tot jezelf op te lossen.

Maar als jij daarnaast niet met je eigen reacties werkt die zich afspelen in je geest tegenover de ander, dan zal je merken dat de communicatie uiteindelijk enkel meer conflict met zich zal meebrengen.  Open durven praten en je innerlijke wereld delen met een ander kan een therapeutisch effect hebben, maar niet zozeer omwille van het open en eerlijk zijn met een ander persoon. Het therapeutisch effect is wat je zelf creëert doordat jij de stap gezet hebt om de dingen die je vaak onderdrukt en verborgen zou houden in jezelf te openbaren en bloot te leggen. Het is die stap die jij in dat moment voor jezelf zet om het conflict dat jij in jezelf ervaart op te lossen en de nederigheid die in die stap geborgen ligt, die de verlossing van het conflict teweeg brengt.

De echte sleutel tot het oplossen van een conflict ligt in het toepassen van nederigheid en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen ervaringen in relatie tot het conflict en de betrokken personen. Het is immers pas wanneer je jezelf in die positie van verantwoordelijkheid plaatst dat je een zekere stabiliteit in jezelf creëert die ervoor zorgt dat, wanneer je dan over het conflict gaat communiceren met een ander, dat je niet opnieuw in conflict gaat wanneer de ander niet reageert op jouw openheid als jij had verwacht of gewild.

Wanneer we zelf niet eerst onszelf in zelf-verantwoordelijkheid plaatsen, zullen we bijvoorbeeld verwachten dat wanneer we gaan communiceren met de persoon waar we conflict tegenover ervoeren, dat die persoon ook openstaat tot communicatie of dat ze onze eerlijkheid, openheid en oprechtheid zullen apprecieren en zelf ook zichzelf zullen delen in kwetsbaarheid en oprechtheid.

Als dan blijkt dat dit niet het geval is en dat ze bijvoorbeeld eerder in beschuldiging en reactie gaan, dan zullen we zelf ook in reactie schieten omdat we die verantwoordelijkheid nog niet genomen hebben voor onze eigen ervaring van en bijdrage tot het conflict. Achter onze aanvankelijke externe  'openheid' en 'oprechtheid' en 'kalmte' schuilt dus in wezen nog beschuldiging en victimisatie in relatie tot de situatie en persoon die we als conflictueus ervoeren.

Wanneer wij echter zelf staan in het punt van zelf-verantwoordelijkheid zal het niet uitmaken hoe de ander op ons reageert en zal onze stap van het blootleggen en delen van onszelf meer symbool staan voor onszelf, als een stelling die we maken waarin we zeggen tegen onszelf 'ik ben hier en ik heb geen angst om eerlijk en open te zijn over wie ik ben', zonder daarin verwachtingen te hebben in relatie tot hoe de ander op ons zou moeten reageren.

Als je ziet of merkt dat wanneer jij met iemand wil communiceren of iets wil uitpraten en je bepaalde verwachtingen hebt  van de persoon zoals de verwachting dat zij je op dezelfde manier zullen toetreden, dan zou dat een teken moeten zijn dat jij diep vanbinnen nog niet werkelijk verantwoordelijkheid genomen hebt voor de situatie, dat je in verborgen beschuldiging verkeert tegenover de persoon  en dat je niet stabiel staat in jezelf.

Dag 729: Hoe Communicatie Helpt met het Loslaten van een Reactie op een Ander

Om verder te gaan op het onderwerp van Communicatie zoals besproken in Dag 727: De Kracht van Communicatie en Dag 728: het Transformeren van het Creëren van Oorlog tot het Creëren van Oplossingen deel ik in deze blog een moment van praktische toepassing.

En dit in verband met een moment in mijn dag dat ik ervoer als conflictueus, waarin ik reageerde op de manier iemand tegen mij sprak hetgeen voor mij aanvoelde als 'aanvallend', 'bruusk' en 'denigrerend'. In dat moment hield ik mij stil en besliste ik om niet te spreken uit reactie maar eerder te ademen en mijn aandacht te verschuiven van mijn reactie naar de praktische realiteit. In de plaats van mij dus op te winden over 'de manier waarop' hij het zei, keek ik eerder naar simpelweg wat het was dat hij aan het zeggen was, de praktische dingen die hij aan het bespreken was en hoe die praktische dingen betrekking hadden op mij en hoe ik op een praktische manier de situatie kon helpen.

Ik voelde mij nadien echter nog niet compleet tevreden met hoe het moment zich had ontvouwt en specifiek met hoe ik reageerde op zijn woorden en zijn gedrag. Normaal gezien is hoe ik met zulk 'n momenten omga dat ik met mijn reactie alleen probeer om te gaan. Met andere woorden ik gebruik mijn gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctieve stellingen om mezelf te stabiliseren in relatie tot de reactie in mezelf en de persoon in mijn omgeving.

Maar dit keer besefte ik dat zelfs als ik mijn reactie zou stabiliseren in mezelf, dan nog is er iets in de persoon waar ik op had gereageerd dat ik niet volledig begreep. De reden waarom ik namelijk reageerde in de eerste plaats, was omdat er iets was aan zijn gedrag dat voor mij 'vreemd' was. 'vreemd' in de zin van dat ik mij zo niet gedraag en in de zin van dat ik het ervoer als oncomfortabel en niet goed wist hoe ik ermee moest omgaan in het moment.

Ik besefte dat de kortste weg om reacties te stabiliseren tegenover een persoon en vooral de manier om iemand te kunnen begrijpen en te kunnen zien waarom en hoe iemand is en bestaat en waar het gedrag en de manier van doen van een persoon vandaan komt, is door met hen te communiceren. Niet enkel kan je mensen beter begrijpen maar in het communiceren vanuit oprechtheid en openheid laat je ook zien dat jij zelf het 'goed bedoelt'. Je stelt jezelf bloot aan mensen en dat wil zeggen dat mensen ook kunnen zien dat ze jou kunnen vertrouwen, dat je met andere woorden ook maar een mens bent net als hen.

Wanneer we niet communiceren met elkaar en wanneer we elkaar afzonderen en met onze reacties proberen om te gaan zonder in feite de personen waar we op reageren te leren kennen, dan kunnen we uiteindelijk blijven vaststeken in een reactie zonder te begrijpen waarom gewoon omdat er bepaalde aspecten zijn aan de persoon waar we op reageren die we niet begrijpen - omdat we onszelf niet kunnen herkennen in hen, en omdat we die relatie van openheid en oprechtheid niet bewerkstelligd hebben met hen.

In deze situatie besliste ik om met de persoon in kwestie te gaan praten vanuit een oprechte interesse om hem beter te kunnen verstaan en ook om met hem te delen hoe ik mij voelde en hoe ik zelf reageerde op zijn gedrag, zodat er een wederzijds begrip kan ontstaan waarin we elkaar kunnen zien als gelijken en waarin we kunnen komen tot oplossingen.

Wordt Vervolgd in Dag 730

Dag 728: het Transformeren van het Creëren van Oorlog tot het Creëren van Oplossingen

Ter verderzetting op het onderwerp dat in Dag 727: De Kracht van Communicatie ter sprake is gekomen gaan we in deze blog dieper in op het interessante fenomeen van het eerder afzonderen van onszelf en onszelf verwijderen wanneer we conflict ervaren of reacties ervaren in onszelf tegenover een persoon in onze omgeving dan onmiddellijk met die persoon te gaan praten of andere manieren te vinden om dat conflict en die reactie in onszelf te kunnen loslaten en oplossen.

Wat er immers gebeurt en wat we in feite doen wanneer we ons gaan afzonderen, is dat we onze geest de kans en de ruimte geven om allerhande bijkomstige gedachten, geloofsystemen, meningen, beoordelingen en reacties op te roepen  omtrend de persoon waar we op hadden gereageerd. En zo maken we de reactie uiteindelijk erger en creëren we gevolgen in onze relatie met hen die soms kunnen leiden tot een groot conflict of zelfs een volledige verscheuring van de relatie, waarna beide partijen dan bijna de rest van hun leven in wrok bestaan tegenover elkaar en bestaan in het geloof dat de ander ons iets heeft aangedaan.

Terwijl een aanvankelijke reactie heel makkelijk opgelost kan worden simpelweg door middel van communicatie. Dus, laten we ons dan de vraag stellen: waarom vinden we communiceren met elkaar zo moeilijk? Waarom lijkt het soms onmogelijk om gewoon toe te stappen op iemand en met hen te praten? En waarom lijkt het nog moeilijker om te praten over de dingen die ons echt dwars zitten, de dingen die echt zijn en die er echt toe doen - die dingen die belangrijk zijn om over te praten?

Waarom leggen we er ons bij neer dat de relaties die we hebben met de mensen in onze omgeving over het algemeen zo oppervlakkig zijn dat wanneer er zich een vorm van conflict voordoet, we het makkelijker lijken te vinden om de relatie in z'n geheel gewoon op te geven dan in communicatie te treden teneinde te komen tot:

1. Een begrip van waarom het conflict is opgetreden en hoe het bestaat
2. Welke oplossingen gevormd kunnen worden om het conflict op te lossen en te kunnen vermijden in de toekomst

Zo is het ook op wereldschaal, het lijkt zoveel makkelijker om tot oorlog en conflict over te gaan met een ander land dan samen tot oplossingen te komen voor de problemen door middel van begrijpend luisteren. Begrijpend luisteren wil hier dan zeggen:

• Dat je beseft dat de andere partij vanuit precies hetzelfde startpunt komt als jezelf, namelijk overleving en zelf-preservatie en dat wanneer die zich aanvallend opstelt dit eigenlijk een teken is dat hij/zij zich bedreigt voelt in die overleving/zelf-preservatie
• Dat je moeite doet om jezelf in de schoenen te verplaatsen van de andere partij en hun woord en leven te erkennen als gelijk aan waarde als je eigen woord en leven
• Dat je moeite doet om je neiging tot het al te snel reageren vanuit zelf-verdediging en zo het creëren van conflict/oorlog even aan de kant zet om vanuit een kalm standpunt niet enkel te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft, maar ook te kunnen HOREN en ZIEN wat hun eigenlijke situatie is. Zodoende kan je BEGRIJPEN dat als jij in hun plaats zou staan, je precies hetzelfde zou zeggen/doen, en dan kan je ten gevolge ook begrijpen dat oorlog/conflict nooit de oplossing is omdat het niet het beste is voor jezelf en voor de ander als jezelf.

Begrijpend luisteren is niet mogelijk zolang je blijft vasthouden aan je eigen reacties en gedachten en meningen over een ander. Je zal zo nooit kunnen begrijpen waar zij vandaan komen en waarom/hoe zij bestaan zoals ze bestaan en zijn wie ze zijn. Oplossingen tot conflicten zullen enkel gezien kunnen worden wanneer we onszelf volledig in de schoenen van een ander kunnen verplaatsen zonder vooroordelen en als zodanig kunnen zien wat het beste zou zijn voor onszelf ALS hen.

Dit is een heel ander niveau van communiceren dat wij op dit moment in deze wereld niet gewoon zijn, maar dat wel noodzakelijk is om over te schakelen van onze neiging tot het creëren van oorlog en conflict naar het creëren van en vormgeven aan houdbare oplossingen.

Dag 727: De Kracht van Communicatie

Het is niet vaak, ik zou zelfs zeggen bijna nooit, dat we in een situatie van conflict - of althans een situatie waarin we het gevoel hebben dat er conflict gaande is tussen onszelf en een ander - de stap nemen om in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid met de ander te delen hoe we ons voelen binnenin onszelf en waarom we conflict ervaren binnenin onszelf tegevenover hen.

Vaak zullen we eerder de neiging hebben om onze reactie geheim te houden, om bijvoorbeeld te gaan praten met andere mensen over onze reactie op die persoon, over wat we over de persoon denken en wat de persoon gedaan heeft. We zullen praten met iedereen behalve de persoon waar we eigenlijk zouden mee moeten praten, namelijk de bron van onze reactie en van het conflict zelf. Of we isoleren ons en zonderen onszelf af van de persoon waar we conflict mee ervaren, en vormen dan allerhande meningen over hen in onze geest door na te denken en onze reactie te voeden door middel van gedachten, hetgeen ons dan soms in allerhande andere ervaringen en reacties kan doen schieten waarin we dan uit het oog verliezen hoe het allemaal eigenlijk begonnen is en hoe het zo geëscaleerd is.

Wat er echter gebeurt wanneer we niet onmiddellijk met de bron van het conflict gaan communiceren is dat we het conflict groter maken dan het eigenlijk is. Heel vaak is er zelfs geen sprake van echt 'conflict' omdat datgene waar we op reageerden was een perceptie van onszelf en onze eigen ideëen en gedachten over wat een ander persoon van ons denkt of wat hun intenties zijn en dus niet wat er eigenlijk gaande was of door het hoofd ging van die persoon in dat moment.

En het zijn zulk 'n misvattingen en valse percepties die we pas zullen inzien wanneer we in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid gaan praten met de persoon in kwestie. Wanneer we met andere woorden de persoon benaderen en zeggen van 'kijk, in dat moment waarin jij zus of zo gezegd of gedaan hebt, voelde ik mij zus of zo en dacht ik dat jij dit of dat bedoelde met je woorden/daden, en dus reageerde ik op deze manier. Is dat hoe jij je woorden/daden bedoelde? En als ja, hoe zo?'.

En dit in tegenstelling tot het laten opbouwen en 'etteren' van je reactie in je geest en om dan later uiteindelijk tot een ontploffing te komen tegenover de persoon en over te gaan tot een eerder verwijtende en aanvallende toenadering, zo van 'jij hebt dit gedaan/gezegt en jij bent zus of zo en jij dit en jij dat!'. Wanneer je echter iemand toetreed vanuit een nederige houding, waarin jij je eigen reacties en gedachten en percepties over de hele situatie met een korrel zout neemt dan laat je zien dat je zelf inziet en beseft dat je reacties zeer goed gebaseerd kunnen zijn op je eigen misvattingen en dat je enkel wil komen tot een oplossing door naar de percepties van de ander te polsen om zodoende een beter beeld te kunnen krijgen van wat de echte situatie was.

En door deze houding zal de ander zich ook niet aangevallen voelen, waardoor hij/zij ook niet in zelf-verdediging zal treden. Het is wanneer dit mechanisme van zelf-verdediging in actie schiet dat het conflict, hetgeen om te beginnen al volledig op enkel misvattingen gebaseerd kan geweest zijn, enkel escaleren omdat nu de ander persoon ook dat conflict ervaart en vanuit zelf-verdediging jou zal gaan aanvallen of jou zal gaan willen vermijden.

Zeer vaak zal het zo zijn dat wanneer de ander zijn/haar verhaal doet over hoe zij de situatie hebben ervaart en wat hun eigenlijke bedoelingen en/of gedachten waren, dat je ziet en beseft dat zij eigenlijk net als jij zijn en dat ze namelijk nooit 'slechte' bedoelingen hebben, maar in feite enkel dingen doen oftewel omdat ze het gewoon zijn en er nooit bij hebben stilgestaan om het anders te doen, oftewel omdat ze zelf een reactie ervoeren en vanuit die reactie een bepaald gedrag uitten dat dan door hun omgeving verkeerd opgevat wordt.

Het is omdat we zelf zo vaak anderen misbegrijpen en dan waarde hechten aan die misvattingen die we hebben over anderen, dat we zelf soms het gevoel hebben dat we misverstaan worden of dat we angst hebben om misverstaan te worden en daardoor onszelf zullen onderdrukken in onze expressie.

Wordt vervolgd in Dag 728.

Dag 657: Het Toespreken van een Publiek: Een Vreselijke Straf of Kans tot Zelf-Ontplooiing?

Om verder te gaan op de voorgaande blogs waarin ik mijn proces deelde en omschreef in relatie tot het stabiliseren van mezelf in momenten waarin ik een 'spreekbeurt' geef in de zin van dat ik voor een camera sta om over een onderwerp te praten hetgeen dan uiteindelijk bekeken zal worden door een publiek. En voornamelijk heb ik het over het stabiliseren van de 'voorgeprogrammeerde' automatische ervaringen van gespannenheid, angst en onzekerheid die steeds opkwamen.

En dit proces deel ik omdat ik heb gemerkt hoe het toepassen van zelf-vergeving mij geassisteerd heeft in het 'tot rust komen' tijdens mijn bespreking en het ontspannen van mezelf in de plaats van het opspannen en onder stress plaatsen van mezelf. Langs de ene kant heeft die ontspanning die ik nu ervaar te maken met mijn toepassing van zelf-vergeving en ademhaling in relatie tot mijn ervaringen maar langs de andere kant heeft het ook veel te maken met het feit dat ik mezelf steeds een duwtje in de rug gegeven heb ondanks de ervaring voor mezelf in het begin misschien wat beangstigend en oncomfortabel was.

Ik heb steeds doorgezet in iets waarvan ik aanvankelijk dacht dat het niets voor mij was omdat mijn ervaring met spreekbeurten in het verleden steeds was dat ik de indruk kreeg dat ik niet gemaakt ben om voor een publiek te spreken en dat ik nu eenmaal een 'verlegen' meisje ben dat absoluut niet in staat is om op een zelfzekere manier zichzelf uit te drukken of iets kan mededelen wanneer er andere mensen bij betrokken zijn.

En nu heeft dat doorzetten haar vruchten afgeworpen in de zin van dat ik door consistent te zijn en door te zetten mezelf heb ondersteund om mijn 'vaardigheid' om een bespreking over iets te geven heb bijgeschaaft en gevormd. Wat de ervaring van gespannenheid, angst en onzelfzekerheid gepaard met herinneringen van mijn schooltijd doen uitschijnen is dat ik 'nu eenmaal niet goed ben' in datgene waar ik mij onzeker voel, en dat dat 'nu eenmaal is wie ik ben'.

Maar wat die ervaring niet laat zien is dat als je doorduwt en als je toch die stap zet om iets te beoefenen zonder op te geven, dat je dan jezelf zal uitbreiden door nieuwe manieren te leren kennen om iets te doen. Als je iets blijft proberen zal je immers uiteindelijk nieuwe ervaringen opdoen en door nieuwe ervaringen op te doen krijg je ook nieuwe inzichten die je dan kunnen ondersteunen om een bepaalde vaardigheid te ontwikkelen.

Het is maar jammer dat ik dit nooit eerder had ingezien en dat ik met andere woorden die paar herinneringen aan mijn spreekbeurt ervaringen tijdens mijn schooltijd de macht had gegeven om in mijn geest de overtuiging  te planten dat spreekbeurten, toespraken of besprekingen geven 'niets voor mij is' en 'dat ik er nu eenmaal niet goed in ben' terwijl dat in feite absoluut limiterend is om niet te zeggen compleet onwaar.

Het gereedschap dat ik in dit proces van zelf-ontplooiing heb gebruikt om mezelf te ondersteunen tot deze inzichten en ervaringen te komen, heb ik geleerd via de GRATIS online cursus DIP Lite - voor eenieder die zich op het pad wil wagen van zelf-onplooiing en klaar is om meer te ontdekken van wat het leven te bieden heeft.

Dag 628: Propaganda en Emotionele Meningsvorming - Zijn onze Meningen te Vertrouwen?

We zouden niet zo makkelijk onze eigen meningen mogen vertrouwen tenzij we absoluut zien en begrijpen hoe we deze meningen gevormd hebben en waar onze meningen eigenlijk vandaan komen. Maar, om dit te kunnen begrijpen, moeten we dan ook verstaan hoe het is dat woorden bestaan in onszelf, en hoe het is dat de woorden die onze gedachten en onze meningen opmaken bepaalde emotionele ladingen dragen die op zich dan ook weer ergens vandaan komen.

Het is immers zeer eenvoudig gebleken voor bepaalde individuen en instituten om aan 'emotionele meningsvorming' te doen. Een voorbeeld daarvan is de propaganda die gevoerd wordt door de media om een bepaalde 'vijand' af te schilderen en een publieke mening te scheppen die het aanvallen van deze zogezegde 'vijand' zal valideren en goedkeuren. En dit door bijvoorbeeld artikelen rond te spreiden over hoe de vijand kinderen opeet, of vrouwen verkracht of mensen aanvalt en vermoord zonder reden, waardoor 'het publiek' zal gaan reageren met ontzetting, schok en blinde woede en bijgevolg bijvoorbeeld oorlog  en een aanval van deze zogezegde 'vijand'  gaan eisen.

Zo was het geval bijvoorbeeld in de anti-communistische of anti-nazi en meer recent, anti-ISIS en -islamitische propaganda -- er werd keer op keer een beeld afgeschilderd van de tegenstander als zijnde 'on-menselijk', 'vreemd' en zo enorm ver verwijderd van al wat 'goed', 'rechtvaardig' en 'medelievend' is dat er een soort van oerangst en -weerzin opgewekt werd in mensen dat een doelbewust 'opstaan tegen het kwaad' activeerde, zodat bepaalde insituten zoals het leger het groene licht kregen om al die zogezegde 'monsters' te gaan uitmoorden.

Het is fascinerend hoe dit soort emotionele meningsvorming door middel van propaganda, hetgeen in feite meer gebeurt dan niet, onze wereld en met name onze perceptie van de wereld heeft omgetoverd tot een soort sprookjesverhaal, tot een fabel, een verhaal, met een held en een booswicht, met goede en slechte figuren, liefde en haat, vrienden en vijanden -- en dat enkel en alleen met het toedoen en aan de hand van emoties en gevoelens in mensen en hoe op die gevoelens en emoties ingespeeld wordt door hoe media verhalen vertellen en specifiek de woorden en beelden die media gebruiken om de gevoelens en emoties van mensen die de verhalen lezen en de beelden zien vorm te geven.

We moeten maar eens een kijkje nemen naar de specifieke woorden die dankzij emotionele meningsvorming door middel van propaganda aan het kruis genageld zijn geworden en die we zijn gaan aanvaarden als zijnde 'negatieve' of negatief geladen woorden die specifieke emoties in onzelf opwekken. Woorden zoals "dictatuur", "communisme", "fascisme", "nazisme", "islam", "oostblok", "nationalistisch", "socialisme", enzovoort. Dit zijn voorbeelden van woorden die door die emotionele lading niet meer gezien of onderzocht worden door mensen als wat ze werkelijk representeren in onze realiteit of wat ze in potentie zouden kunnen zijn of worden omdat we onze eigen creationele vaardigheden en macht hebben weggegeven aan emoties en specifiek aan een 'zwakheid' in onze emoties die ons makkelijk bespeelbaar en bestuurbaar maakt door externe invloeden zoals media, religie, cultuur, propaganda, etc.

Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

 Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Maar als je jezelf achter een masker van positiefheid verschuild en als je al je 'negatieve' en gemene en 'slechte' gedachten en emotionele reacties daarachter gaat verbergen - dan creëer je in feite relaties van leugens en bedrog met anderen en met jezelf en dan zal er nooit echt vertrouwen kunnen bestaan in die relaties  omdat je relaties op leugens gebaseerd zijn - op het feit dat jij niet eerlijk wil zijn over wie je bent vanbinnen. Je verbergt je ware gedachten en dus je ware gelaat achter een masker, gewoon omdat je angst hebt dat mensen de 'negatieve' kant van je zullen zien. Dag 603: Is het hebben van een Positieve en een Negatieve Kant een vorm van Schitzofrenie?

Ik bedoel, uiteraard zijn er bepaalde factoren die we best in overweging nemen als het aankomt op het leven in deze wereld en kan je eerlijkheid en eerlijk en open zijn over wie je bent vanbinnen niet gaan interpreteren als het rondbazuinen van al wat je werkelijk denkt over mensen en hoe je je werkelijk voelt vanbinnen ook al glimlach je misschien vanbuiten. Ik bedoel, in zekere zin is die uiterlijke glimlach en dat 'sociale masker' nog steeds noodzakelijk omwille van het soort interacties die we over tijd doorheen de menselijke geschiedenis hebben opgebouwd waarin het een 'normaal' aspect van onze cultuur en onszelf geworden is om onszelf op een specifieke voorbepaalde en voorspelbare manier uit te drukken. Het is dus niet zo simpel om zomaar plots te beslissen om absolute 'eerlijkheid' beginnen toe te passen in onze relaties met anderen en om dan te verwachten dat die 'eerlijkheid' ook gewaardeerd zal worden.

Daarom beginnen we met de toepassing van Zelf-Eerlijkheid in dit proces van het ontwikkelen van onszelf als een integer en oprecht levend wezen. We hebben vaak de neiging om dingen buiten onszelf te projecteren, bijvoorbeeld wanneer we het woord eerlijkheid of de woorden zelf-eerlijkheid horen, of zelfs oprechtheid en integriteit - en om te denken dat die eerlijkheid, oprechtheid en integriteit een uiterlijke presentatie van onszelf is, een uiterlijk gedrag, zoals bijvoorbeeld het vertellen van onze geheimen aan anderen zouden we definieren als zijnde 'eerlijkheid' of 'oprechtheid'.

Hierdoor zullen we uiteraard reageren in onszelf op het concept van absolute eerlijkheid en oprechtheid, omdat we  weten en beseffen dat als we onze diepste duisterste gedachten en reacties die we hebben over anderen, onszelf en onze wereld zouden delen met mensen, dat er dan allerlei meningen en beoordelingen over ons gevormd zullen worden en dat mensen dan zullen reageren op de dingen die we te delen hebben met dezelfde beoordelingen die wij vormen over onze eigen gedachten en die precies de reden zijn voor waarom het is dat we bepaalde gedachten en gevoelens en emotionele reacties in onszelf verborgen houden.

Zelf-Eerlijkheid is echter al wat moeilijker om op het eerste zicht te bevatten omdat we het niet gewoon zijn omwille van de afscheiding die we in onszelf hebben aanvaard tussen onszelf en 'andere mensen' -- waarin we de neiging hebben om dingen te 'veruiterlijken' en 'externaliseren' in en als bijvoorbeeld het 'eerlijk zijn tegen andere mensen', waarin we een bepaald beeld van onszelf portretteren als 'wie we zijn' als 'persoon', zodat dat beeld een idee kan worden in onze geest waar we ons positief over kunnen voelen.

Maar dat beeld en dat idee is geen 'echte' eerlijkheid, omdat het een beeld en een idee is in de geest. Het is een impressie en een indruk die we willen achterlaten op de mensen in onze wereld en realiteit en op onself. Dus, wat is dan het verschil tussen de impressie van eerlijkheid en zelf-eerlijkheid?

Dag 517: Wat is Leven in Oprechtheid? - Hetzelfde Zijn Vanbinnen en Vanbuiten

Dag 517: Wat is Leven in Oprechtheid?

Hetzelfde zijn Vanbinnen en Vanbuiten

Dit is een verderzetting in mijn proces van het herdefiniëren van het woord 'Oprechtheid', in en als mijn Declaratie van mijn Toewijding aan het Leven van Principes, zoals:

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd.

Een andere dimensie van wat Oprechtheid en Zelf-Oprechtheid kan zijn, buiten het eerlijk zijn met mezelf over de realiteit waarin ik mij bevindt en mezelf geen illusies voorhouden in relatie tot wie ik ben of wat de realiteit is van de wereld waarin ik besta, is één en gelijk staan met de woorden die ik spreek.

Dit wil zeggen dat wie ik ben vanbinnen hetzelfde is als wie ik ben vanbuiten. Ik bedoel, het Is zo vaak dat ik mezelf uitdruk op een manier die niet 'oprecht' is - waarin ik met andere woorden bijvoorbeeld langs buiten glimlach en mezelf uitdruk alsof ik iemand leuk vindt, maar langs binnen heb ik allerlei achterklap en achterliggende gedachten over die persoon die het tegendeel zouden bewijzen. Dat is Zelf-Onoprecht zijn omdat ik hierin niet één en gelijk ben vanbuiten en vanbinnen.

Dit is hoe ik ben opgegroeid en wat ik  geleerd heb over wat het is om mens te zijn - dat is wie en wat ik geworden ben, een zelf-onoprecht individu --- in de zin van dat ik het normaal ben gaan vinden dat ik achterklap heb in mijn geest en gedachten over andere mensen terwijl ik mij in mijn uitdrukking voordoe alsof dat niet zo is en alsof ik 'onschuldig' ben. Maar, wat ik echter gemerkt heb is dat ik mij vanbinnen eigenlijk schuldig voel omdat ik goed genoeg weet waar ik mee bezig ben. Ik weet dat er een discrepantie bestaat tussen wie ik ben vanbuiten en wie ik ben vanbinnen en dat ik dus geen oprecht individu ben.

Ik bedoel, die discrepantie en die zelf-onoprechtheid bestaat in functie van zelf-behoud en persoonlijke overleving via sociale manipulatie -- maar dat is geen excuus omdat wat ik uitstuur krijg ik zevenvoud terug --- met andere woorden, als ik besta in en als manipulatie en onoprechtheid, dan maak ik een levende stelling dat dat de wereld is die ik verkies en die ik ondersteun --- een wereld van bedrog, manipulatie en onoprechtheid waarin ik zoveel kan verwachten van hoe mensen met mij omgaan als hoe ik met hen omga. En dat is niet een wereld die het beste is voor mezelf noch een ander.

Dus, hoe kan ik in deze context mezelf ondersteunen om een zelf-oprecht individu te worden, zodat ik niet meer besta als een inferieur wezen in relatie tot mijn omgeving en in relatie tot overleving --- maar zodat ik besta op een manier die op elk vlak het beste is voor allen?  En wat wil het praktisch zeggen om hetzelfde te zijn vanbinnen en vanbuiten - om geen geheime achterklap te hebben in mijn geest over anderen?

Wordt Vervolgd in Dag 518

Dag 488: Hoe creëer ik het Eind van mijn Relatie door Gebrekkige Communicatie?

Ik heb nooit het punt begrepen van 'elkaar leren kennen' wanneer het aankwam op relaties. Ik begreep of zag niet hoe 'een relatie' iets meer zou kunnen zijn dan een gevoel van aantrekking als een seksueel verlangen dat in feite puur gebaseerd is op het uiterlijk. Ik heb nooit echt tijd gespendeerd aan het 'leren kennen' van mijn seksuele partners en onze relatie begon meteen op het moment dat we seks hadden. Alsof die daad van 'seks hebben' op de één of andere manier iets speciaal betekent in verband met wie wij zijn in relatie tot elkaar - alsof het feit dat wij nu seks hebben gehad en die intense gevoelens van seksuele aantrekking 'geconsumeerd' hebben wil zeggen dat er plots één of andere innige verbinding bestaat tussen ons.

En dat leek ook steeds het geval te zijn, althans in de eerste paar weken van die relatie leek het altijd alsof we voor elkaar gemaakt waren en alsof het lot ons had samengebracht en alsof we perfect zijn samen, van nu tot in de eeuwigheid! Maar dan, vreemd genoeg, om de één of andere reden ebde dat intense gevoel van verbinding weg, ontstond er meer en meer conflict en wrijving tot de relatie uiteindelijk uiteen viel.

Het is eigenaardig wanneer ik nu kijk naar de absolute tegenstrijdigheid tussen hoe ik mij voelde en de dingen die ik geloofde en dacht in mijn geest in verband met de 'relatie' die ik heb met dit 'speciale individu' die mijn leven is binnen komen wandelen - en de eigenlijke fysieke realiteit van de situatie. In de zin van dat ik bijvoorbeeld wel een intense verbinding VOELDE in mezelf, maar in werkelijkheid kende ik mijn 'partner' niet eens werkelijk. Wat ik van hem wist was flarden van informatie uit gesprekken die ik af en toe met hem had - waarin ik wat hij mij vertelde over zichzelf ronddraaide in mijn geest om in één of ander beeld te passen van mijn 'perfecte partner'. En, omdat ik een beeld had gecreëerd van 'wie hij is' in mijn geest, opgemaakt uit stukjes en beetjes informatie - geloofde ik nu dat ik 'weet wie hij is' en dat hij wel degelijk mijn 'perfecte partner' is.

De reden waarom dit punt problematisch is in het creëren van een relatie met iemand, is dat, wanneer de relatie/energie op z'n eind loopt, en de conflicten komen naar boven en uiteindelijk maakt één van beide partners het uit - dan is er de neiging om te denken dat oftewel ik oftewel mijn partner het 'probleem' was of of de één of andere manier een fout begaan heeft. Maar, wat het eigenlijk was, is niet dat er fouten gemaakt werden door de ene of de andere partij, maar eerder dat er nooit voldoende communicatie geweest is tussen beide partijen, waardoor beide partners niet begrepen waar de ander vandaan komt in zichzelf of hoe de ander bestaat in zichzelf in relatie tot wat hij/zij doet of zegt.

Ik bedoel, de hele relatie is in dat opzicht al gefundeerd op een wankel startpunt omdat er vanaf het begin af aan niet actief gekeken werd door beide partners of ze wel samen zouden passen door middel van communicatie. Wat ik heb ondervonden in verband met hoe communicatie bestaat of ontstaat tussen twee mensen die zich aangetrokken voelen tot elkaar of twee mensen die bewust of onbewust op zoek zijn naar een relatie en/of seks, is dat er een vorm zal zijn van 'elkaar leren kennen' en 'communicatie', maar dat deze vorm niet gebaseerd is op het startpunt van daadwerkelijk mezelf ondersteunen om een relatie te creëren die het beste zal zijn voor mezelf in mijn leven --- de communicatie is eerder een vorm van 'flirten' waarin er aandacht besteed wordt aan het creëren van positieve gevoelens, waardoor beide partners zich bijvoorbeeld zullen uitdrukken in en als specifieke 'persoonlijkheden' die 'aantrekkelijk' bevonden zullen worden door de ander persoon -- terwijl de eigenlijke realiteit van wie we zijn binnenin onszelf onderdrukt wordt. Zo is het echter dat die realiteit uiteindelijk toch naar boven zal komen - en er zal bijvoorbeeld wrijving ervaren worden in de relatie uiteindelijk net omdat men zichzelf heeft onderdrukt.

Ik bedoel, dat is wat ik vaak heb ervaren in mijn relaties, is dat ik mij uiteindelijk plots gefrustreerd en kwaad begin te voelen in relatie tot dingen die mijn partner doet - waarin het lijkt alsof ik mij gefrustreerd/kwaad voel omdat ik die delen van mijn partner niet leuk vindt, maar wat het eigenlijk is, is dat ik mezelf in het begin van de relatie onderdrukt heb en dat ik nu kwaad en gefrustreerd begin te worden op mezelf omdat ik mij er in mijn onderbewustzijn van gewaar begin te worden welke de mate is waarin ik mezelf heb 'weggegeven'/'opgegeven' voor de relatie.

Dus, wat eigenaardig is, is dat ik mijn partner ga beginnen beschuldigen van dat hij op de één of andere manier mij probeert te onderdrukken  en dat hij geen rekening houdt met mij of geen respect heeft voor mij in de dingen die hij doet - terwijl hij in werkelijkheid niets te maken heeft met waarom ik mij nu plots zo voel tegenover hem. Hij is immers min of meer hetzelfde gebleven vanaf het begin, ik ben het die niet eerlijk was met hem en mezelf over wie ik eigenlijk ben omdat er delen waren van mezelf die ik beoordeelde als 'negatief' en waarvan ik geloofde dat hij mij niet zou aanvaarden of dat hij niet in een relatie zou willen zijn met mij als hij mij zou zien zoals ik eigenlijk ben - en die ik daardoor onderdrukte en verborgen probeerde te houden. En dus nu voel ik mij gefrustreerd omwille van wat ik mezelf heb aangedaan. Dus, als ik op dat moment niet eerlijk kan zijn met mezelf over het feit dat ik verantwoordelijk ben voor de ervaring van frustratie en kwaadheid, en als ik mezelf toesta die kwaadheid naar mijn partner toe te kanaliseren - uiteraard geef ik mezelf dan ook de kans niet om oplossingen te vinden en om te ontdekken hoe het zou zijn om mezelf wel uit te drukken en te aanvaarden zoals ik ben terwijl ik in een relatie ben met iemand, ik zal eerder conflict creëeren dat uiteindelijk zal leiden tot het einde van de relatie.

Wat ik heb ondervonden is dat wanneer de relatie dan eindigd, dat ik oftewel de fout zag in mijn ex oftewel in mezelf - maar ik besefte nooit dat de kwestie eigenlijk was dat ik in en tijdens onze relatie  nooit zelfs de tijd genomen heb om zelfs in alle eerlijkheid met mezelf te onderzoeken of en hoe wij eigenlijk bij elkaar passen. Ik heb nooit de moeite gedaan om duidelijk te zijn met mezelf over wat ik eigenlijk wil van de relatie, laat staan dat ik daarover duidelijk geweest ben met hem -- omdat, ik geloofde in mijn geest dat het 'hebben van een relatie' belangrijker is dan wie ik ben en wat eigenlijk werkelijk het beste zou zijn voor mezelf in mijn leven op aarde.

http://www.desteni.org

Dag 428: Wie of Wat is het dat zichzelf Beschermt/Verdedigd in het Emotioneel Reageren op Kritiek?

Dit is een verderzetting van "Dag 427: Waarom is de Idee dat ik 'Juist' ben een Illusie?" en in deze blog zet ik verder met het zelf-vergeving proces voor de dimensies die ik heb geopend in de voorgaande dagen, in relatie tot een emotionele reactie van kwaadheid en angst die opkwam in mezelf in een moment waarin ik kritiek/commentaar/advies kreeg van iemand in verband met iets wat ik had gedaan.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met kwaadheid in een moment dat ik kritiek/commentaar/advies krijg van iemand over wat ik doe of gedaan heb of zal doen - door deze kritiek/commentaar/advies te interpreteren in mijn geest als een 'aanval op mijn persoon' omdat ik mezelf in mijn geest heb gedefinieerd in en als de idee/gedachte dat ik 'juist' ben in wat ik doe en dat ik 'weet wat ik doe' en dat ik dus geen advies of commentaar of kritiek nodig heb van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'juist', als in 'ik ben juist in wat ik doe en hoe ik het doe' te definieren in en als een gelimiteerde expressie in en van het ego van de geest waarin ik mezelf gevangen zet in en als de voorgeprogrammeerde kennis en informatie uit mijn verleden in mijn geest en mezelf daarin definieer en zeg van 'dit is wie ik ben' en 'dit is mijn startpunt in alles dat ik doe in mijn wereld en realiteit' --- en daardoor, wanneer mensen mijn startpunt in wat ik doe in vraag stellen of uitdagen door mij kritiek/commentaar/advies te geven op wat ik doe, dit te interpreteren en ervaren als een persoonlijke aanval op 'wie ik ben' --- in de plaats van in te zien dat ik mijn macht heb weggegeven aan de geest en de geest heb laten bepalen wie ik ben, in de plaats van het zelf-directieve principe te zijn en voor mezelf uit te maken en te beslissen wie ik eigenlijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de emotionele reactie van kwaadheid wanneer iemand mij kritiek/commentaar/advies geeft op mijn daden/gedrag/uitdrukking, een automatisch, voorgeprogrammeerd beschermings/verdedigings mechanisme is in/van de geest --- waarin de geest zichzelf als een gelimiteerd programma van kennis en informatie wil beschermen en afschermen tegenover de mogelijkheid tot verandering, bijvoorbeeld in een moment wanneer iemand mij wijst op een fout of een misverstand in wat ik doe en/of hoe ik iets doe, als een mogelijkheid en kans voor mij om iets nieuw bij te leren door te luisteren naar het advies van die persoon en het perspectief van die persoon over de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de gedachte/idee dat ik 'juist' ben in wat ik doe en dat ik daarom geen advies of richting/aanwijzing of ondersteuning van andere mensen nodig heb een illusie is die in de geest bestaat en niets te maken heeft met de fysieke werkelijkheid omdat, in de fysieke werkelijkheid ben ik eigenlijk heel gelimiteerd in mijn visie op en begrip van de realiteit waar ik mij in bevindt en heb ik andere mensen in mijn omgeving nodig om mij uit te leggen of te vertellen hoe dingen werken en moet ik communiceren met andere mensen om te leren over 'het leven' en over hoe dingen functioneren -- en dat de idee dat niemand mij in vraag mag stellen in wat ik doe omdat ik 'juist' en 'correct' ben en 'weet wat ik doe', eerder gebaseerd is op een emotionele reactie van inferioriteit die ik ervoer tijdens mijn kindertijd in relatie tot mensen in mijn omgeving die mij kritiek/commentaar/advies gaven in/over iets wat ik deed, waarin ik hun expressie tegenover mij in dat moment in mijn geest interpreteerde als 'aanvallend' en 'kwaad' en 'negatief' omwille van hoe ik in mezelf automatisch reageerde op hun tonaliteit en lichamelijke uitdrukking tegenover mij -- waardoor ik vanaf dat moment 'commentaar/kritiek/advies krijgen van mensen' heb geassocieerd in mijn geest met een negatieve ervaring  en dus een geloof/idee heb gecreëerd in mijn geest dat 'kritiek/commentaar/advies krijgen slecht is'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de consequenties te zien die zich hebben uitgespeeld in mijn leven ten gevolge van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve ervaring en beoordeling te associeren met 'kritiek/commentaar/advies krijgen van mensen' - waarin ik mezelf heb afgesloten van mijn eigen vermogen en mogelijkheid om nieuwe dingen te leren en mezelf te ontwikkelen en uit te breiden in wie ik ben in relatie tot mijn omgeving, door mezelf niet open te stellen om te leren van andere mensen --- waardoor ik een ervaring in mezelf heb gecreëerd van limitatie en beperking, en een leven/bestaan heb gemanifesteerd voor mezelf van herhaling en gewoonten en gelimiteerde gedragspatronen die zich blijven herafspelen in en als de gelimiteerde kennis en informatie en vaardigheden in en als de geest waarin ik mezelf heb gedefinieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat die reactie van angst en kwaadheid  op mensen wanneer ze mij kritiek/commentaar/advies geven op mijn gedrag/handelingen/uitdrukking - niet werkelijk een 'bescherming'/'verdediging' is van 'mezelf' tegenover 'andere mensen' --- maar eerder een beschermingsmechanisme is van de geest dat de geest gebruikt om zichzelf intact te houden als een gelimiteerde structuur/systeem van voorgeprogrammeerde kennis en informatie, door mij op elke manier af te sluiten van elke kans om iets bij te leren door bijvoorbeeld een ervaring van weerstand te verbinden met 'kritiek/commentaar/advies krijgen' --- opdat ik ook nooit zou inzien dat dit gelimiteerde systeem van kennis en informatie waarin ik mezelf heb gedefinieerd, in werkelijkheid niet echt is wie ik ben --- en dat ik, door mezelf open te stellen om te leren en mezelf te ontwikkelen, mezelf kan manifesteren als het leven zelf als al wat bestaat, zonder limitaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een gelimiteerde structuur van kennis en informatie in en als het ego van de geest, enkel kan bestaan als en wanneer ik mezelf stop en saboteer en tegenhoudt in mijn leerproces - door mezelf bijvoorbeeld af te sluiten in relatie tot communicatie met andere mensen uit angst om commentaar/kritiek/advies te krijgen, en als ik dus commentaar/kritiek/advies zie en interpreteer als iets negatief en 'slecht' --- in de plaats van wat het eigenlijk werkelijk is, als een kans voor mij om mezelf te ontwikkelen en uit te breiden buiten de grenzen van mijn aanvaardde limitaties als 'wat ik weet' en 'wat ik ken'


In de volgende blog zet ik verder met dit proces en specifiek met het uitschrijven van de zelf-correctieve statements in relatie tot de verandering die ik voor/in mezelf zal manifesteren in relatie tot dit punt van 'kritiek/commentaar/advies krijgen van andere mensen'.

Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma? -- De Seksuele Paranoia Series" en we gaan verder op volgende statement:

En dus, hoe is het dat 'Seksualiteit' bestaat in en als het voorgeprogrammeerde systeem/programma van Woorden in en als gedachten dat we in onszelf hebben laten programmeren doorheen onze kindertijd? En hoe hebben we onszelf bijgevolg toegestaan te bestaan in en als onze realiteit Hier?


 Nu, waarom zeg ik dat Seksualiteit bestaat in en als Woorden in en als gedachten in de geest? Je kan misschien opwerpen dat dit niet zo is, omdat, wanneer we denken aan seks dan is het toch net eerder Beelden dan Woorden, het is beelden van lichamen die elkaar aanraken, lichamen die bewegen, beelden van geslachtsdelen, van bepaalde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en lichaamsvormen -- dus, waarom zeg ik dan specifiek dat Seksualiteit in en als onze geest bestaat in en als Woorden? Is omdat, waar de geest naar op zoek is en naar verlangt in en als Fantasie, is een ervaring, een opwinding - en het is die opwinding die een reactie is op specifieke woorden die we in onze geest/fantasie gebruiken om de beelden te Omschrijven, omdat, het zijn de woorden die we hebben geleerd van onze omgeving, als de taal waarmee we onze realiteit/werkelijkheid en onszelf 'begrijpen', die een bepaalde 'lading' dragen in onszelf, als wat we impliciet hebben overgenomen/gekopieerd van onze primaire omgeving - Impliciet omdat we vaak leren dat een bepaald woord gezien/ervaren wordt door de mensen om ons heen als 'positief' of 'negatief' door middel van de tonaliteit die mensen gebruiken wanneer ze het specifieke woord uitspreken en door hoe ze het woord gebruiken - waarin vaak niet vlakaf gezegd wordt van 'dit is slecht' of 'dit is goed', het gebeurt op subtiele en impliciete wijze.

Dit ook omdat mensen vaak bepaalde beoordelingen hebben in zichzelf in verband met bepaalde woorden en dus bepaalde 'dingen'/'manifestaties' in deze realiteit waar ze die specifieke woorden mee verbonden hebben, waar ze gewoonweg niet eerlijk over willen zijn en die ze verborgen willen houden in zichzelf uit angst om zelf beoordeeld te worden. Het zijn die beoordelingen van 'goed/slecht', 'juist/fout' en 'negatief/positief' waarin en waarmee we een bepaalde energetische 'lading' geven aan bepaalde woorden, hetgeen dan onze emoties en gevoelens bepalen. Het is de BETEKENIS die je geeft aan bepaalde beelden, die bepaalt hoe je erop reageert. Dat wil zeggen dat we, in en als seksuele fantasie, in wezen op zoek zijn naar een bepaalde betekenis, waar we een positieve energetische lading mee hebben verbonden.

En dus is het interessant om te onderzoeken naar welke betekenissen we precies op zoek zijn in en als seksuele fantasiëen, welke woorden zitten er verborgen achter het woord 'seks', waardoor we reageren in onszelf met verlangen en opwinding --- en waarom zijn we precies op zoek naar die specifieke woorden/betekenissen?

Ik bedoel, de specifieke details zal anders zijn voor elk individu - maar, wat is het onderliggende patroon in en als het 'seks-systeem' in en als de Menselijke Geest - Hoe bestaat Seks in en als de Menselijke Geest? Als we bijvoorbeeld kijken naar wat de woorden zouden kunnen zijn die het 'Seks-Systeem' in en als onze geest bepalen en vormgeven, kunnen we eens kijken naar waar en hoe we in contact gekomen zijn met 'Seks', wat waren onze invloeden waar we geleerd hebben over wat 'Seks' is en wat hebben we daar precies uit geleerd/overgenomen/gekopieerd/opgevat?

Ten eerste hebben de meeste onder ons geleerd dat 'Seks' over het algemeen een 'onbesproken' onderwerp is - hetgeen we al beschreven en onderzocht hebben vanaf "Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe?", hetgeen op zich een hoogst eigenaardig fenomeen is --- 'Seks', het best bewaarde 'Geheim' dat ons tegelijkertijd in elk moment in de ogen staart - ik bedoel, er is werkelijk niets anders in onze realiteit dat zo opzettelijk verborgen, onderdrukt en onbesproken blijft als SEKS - in haast elke cultuur. En wat er fascinerend is aan dingen die onbesproken zijn, is dat het 'onduidelijkheid' schept in en als de geest. En, omwille van die onduidelijkheid, krijgt de geest de 'vrijheid' om zichzelf te overladen met allerlei informatie. Omdat, als je duidelijkheid schept, door bijvoorbeeld over dingen te praten en duidelijk dingen af te ronden in en als 'wat het IS', creëer je 'kalmte' in de geest omdat de nieuwsgierigheid in de geest niet meer opgewekt wordt - terwijl, wanneer er onduidelijkheid is, begint de geest zelf allerlei ideëen te scheppen, en die 'schepping' van ideëen blijft verderduren tot er duidelijkheid is.

In het geval van seks, is er absoluut geen enkele duidelijkheid die doorgegeven wordt van ouder op kind of zelfs van het schoolsysteem op kinderen, het blijft een veelal onbesproken en 'mysterieus' onderwerp --- en dus, gaat de geest op Zoek, en begint bijgevolg allerlei informatie in zichzelf op te stapelen, informatie als ALLE beelden, woorden, definities die er bestaan in verband met seks. Dat is bijvoorbeeld ook hoe het mogelijk is dat mensen die lange tijd porno kijken, uiteindelijk extremere vormen gaan opzoeken waarbij ze zelf niet eens weten waarom en hoe ze tot die extreme vorm gekomen zijn, waarom en hoe het is dat ze dat zijn gaan associeren met 'seks' en seksuele opwinding --- dat komt gewoon omwille van de 'vrije' informatie-opstapeling die gebeurt, waarin de geest zichzelf 'evolueert' en daarin allerlei wegen inslaat zonder echt te stoppen, omdat er nergens een 'afbakening' is in de vorm van een duidelijke definitie, omdat er nooit duidelijke communicatie geweest is in verband met wat Seks Is.

Het 'Seks-Systeem' in en als de mens is dus in feite een gigantisch systeem van opgestapelde informatie, een soort van 'informatie-magneet' of 'informatie-verzamelings-centrum' -- nu, waarom is het dat Seks op die manier bestaat in en als de menselijke geest - in en als die specifieke functie?


Wordt Vervolgd in Dag 368

Dag 351: Is Gevoelens en Emoties al wat er is aan Onszelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 350: Zijn Gevoelens en Emoties in wezen Sociale Manipulatie?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie en merk dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als gevoelens en emoties, waarin ik geloof dat hoe ik mij voel en de energetische reacties die ik ervaar in mezelf, in relatie tot 'andere mensen' en gedachten over en in verband met en relatie tot 'andere mensen', 'echt' zijn - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde systeem van de geest als het systeem van overleving en dus een teken zijn dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in, mezelf te definieren in en mezelf te laten sturen door het voorgeprogrammeerde systeem van overleving als de menselijke geest tot het punt dat ik mezelf heb 'verloren' in de leugen

hierin stel ik mezelf tot doel om stil te staan bij wie ik ben in en als elk moment dat ik een 'ervaring' gewaar wordt in mezelf, en deze ervaring niet zomaar te aanvaarden als 'wie ik ben', maar te onderzoeken wat deze ervaring is, welke gedachte, gevoel en emotie erin/erachter zit, en op die manier ontdekken en inzien hoe en waar ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mezelf als het leven door mezelf te definieren in en als eigenbelang als persoonlijke overleving - en zo mezelf te ondersteunen in mijn proces van het corrigeren van mezelf en het transformeren van mezelf als ego-centrisch wezen in en als het bewustzijnssysteem van de geest tot leven in en als eenheid en gelijkheid en te leven en bestaan als de levende statement van wat het beste is voor allen

wanneer en als ik merk en zie dat ik mensen benader vanuit gevoelens en emoties en wanneer ik communiceer met mensen vanuit gevoelens en emoties - en gevoelens en emoties gebruik als mijn 'vertrouwd platform' van 'menselijke interactie' en communicatie --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties als 'communicatievorm' tussen en in en als 'menselijke relaties' een voorgeprogrammeerd en overgenomen/gekopieerd overlevings-mechanisme is dat ALTIJD bestaat in en als eigenbelang --- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf uit te drukken vanuit 'sociale angst', als de angst van verlies en de angst van mensen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn omgeving als mezelf en dat ik vanuit die ervaring van angst een 'communicatievorm' van manipulatie, bedrog en leugens heb toegestaan te bestaan in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties in en als de menselijke geest - waarin ik mezelf in en als mijn expressie opzettelijk compromitteer en verander en aanpas aan de mensen die ik zie met mijn ogen om te 'passen' in het geheel van de 'menselijke samenleving', omwille van hoe ik als kind geleerd heb dat ik andere mensen nodig heb om te overleven in en als deze fysieke realiteit

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te doorlopen van mezelf te leren kennen, ontdekken en verkennen als wie ik werkelijk ben als WEZEN, als het leven zelf, als HIER --- en om 'menselijke relaties' en interactie/communicatie te ontdekken en verkennen vanuit het startpunt van wat het beste is voor allen als mezelf als wie ik werkelijk ben --- en om dus te verkennen en ontdekken voor mezelf wat 'communicatie' is zonder dat het gestuurd en gedefinieerd wordt door het voorgeprogrammeerde en voorspelbare 'format' van gedachten, gevoelens en emoties - zodat ik, vanuit en in en als de stilte en de leegte van mezelf, mijn wereld en realiteit als de fysieke tastbare realiteit die HIER is kan leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf -- waarin ik mezelf de kans geef om op een praktische, fysieke manier mezelf te ontwikkelen in en als het leven en toepassen van wat het beste is voor allen

ik besef, realiseer mij en begrijp hoe gelimiteerd gevoelens en emoties zijn als het voorspelbare, voorgeprogrammeerde systeem van het 'menselijk bewustzijn' dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en omgeving uit ANGST voor mijn Overleving --- en dat ik daarin mijn hele wezen, leven en bestaan heb laten draaien rond OVERLEVING als een ééndimensioneel punt dat niet eens echt bestaat, aangezien er enkel 'het leven' is, 'overleving' bestaat niet werkelijk aangezien elk individueel fysiek wezen op aarde uiteindelijk sterft - er is enkel 'het leven' in eenheid en gelijkheid dat in elk moment van ademhaling HIER is, in en als de fysiek werkelijkheid --- waarin, ik besef dat ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid in en als het leven op aarde te limiteren, beperken en onderdrukken net zoals hoe ik mezelf heb gelimiteerd, beperkt en onderdrukt in en als mijn expressie in en als mezelf door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachtne, gevoelens en emoties in en als het menselijk bewustzijn

en dus stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te breiden in en als wie ik ben als mijn bestaan HIER, door het proces te doorlopen van het stoppen van het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf - en op te staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als ZELF-expressie, waarin ik het zelf-directieve principe ben van mezelf als het leven zelf, en mezelf dus niet laat sturen, bepalen en beïnvloeden door een systeem van energie als gedachten, gevoelens en emoties --- en op op te staan als het levende voorbeeld van wie ik en allen als mezelf in en als deze realiteit werkelijk ben als het leven zelf

Dag 350: Zijn Gevoelens en Emoties in wezen Sociale Manipulatie?

Dit is een verderzetting van "Dag 347: Is Schuld het schild van het Ego?", "Dag 348: Hoe programmeren we onze kinderen om te aanvaarden dat Leven=Lijden?" en "Dag 349: Hoe/Waarom zijn we allemaal sociopaten?" - waarin we al beseft en begrepen hadden dat de mens in hoe hij bestaat in en als gedachten, gevoelens en emoties, een sociopaat is, omwille van hoe de emoties en gevoelens waar we ons mee uitdrukken een construct/mechanisme van sociale manipulatie is dat we gebruiken voor onze persoonlijke overleving. Bij deze pas ik Zelf-Vergeving toe en neem ik als het bestaan verantwoordelijkheid voor wat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als het bestaan.


Zelf-vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat en hoe gevoelens en emoties altijd een sociale manipulatie mechanisme is in en als de menselijke geest dat aangeleerd wordt van ouders op hun kinderen en dat voorkomt uit en gebaseerd is op het construct van de samenleving in en als het economische model van overleving en dus gebaseerd is op het gebruiken/misbruiken/bespelen/manipuleren van 'andere mensen' in functie van persoonlijke overleving in het systeem - waarin, kinderen leren naarmate ze opgroeien in deze wereld, in relatie tot hun omgeving als de menselijke samenleving, om zich aan te passen aan het model van interactie als gedachten, gevoelens en emoties, dat gehanteerd wordt in en door die omgeving als een voorgeprogrammeerd automatisch mechanisme van overleving in en als het menselijke fysieke lichaam en geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring en uitdrukking van gevoelens en emoties nooit een 'natuurlijk' punt is van zelf-expressie in en als de mens als fysiek wezen, maar altijd een gevolg is van hoe een mens die hier geboren wordt in deze wereld/samenleving terecht komt in een specifieke 'sociale structuur', gestuurd door gedachten, gevoelens en emoties in mensen, en dat hij zichzelf daar moet aan aanpassen om te kunnen functioneren als een deel van die sociale structuur om te kunnen overleven in die structuur - en dat elk mens daarin en daardoor impliciet zijn omgeving van mensen te manipuleert als het inspelen op de gevoelens en emoties in mensen door middel van gevoelens en emoties --- waarin uiteindelijk niemand doorheeft, beseft, realiseert en begrijpt dat gedachten, gevoelens en emoties in wezen niet echt zijn en niet zijn wie we werkelijk zijn en dat ons systeem/mechanisme van leven en overleven als het systeem van wederzijdse en onderlinge sociale manipulatie uiterst onpraktisch en zelfs in veel gevallen onleefbaar is omdat we niet omgaan met elkaar in en als de fysieke werkelijkheid van wie we zijn als fysieke levende wezens aangezien onze hele interactie met elkaar gebaseerd is op een systeem van leugens, bedrog en misleiding waarin elk van ons geleerd heeft om 'niet zichzelf te zijn', maar om een systeem te worden en uit te drukken dat in afscheiding bestaat van onszelf als wie we werkelijk zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te realiseren en begrijpen dat deze menselijke manier van bestaan en interactie aanvaard wordt door de mens als 'echt' en als 'de realiteit' en als 'wie we zijn' als 'mens' in en als onszelf omwille van de mate waarin we onszelf hebben geïdentificeerd met het systeem van overleving als gedachten, gevoelens en emoties en dus met het functioneren van de menselijke samenleving - omdat elk mens opgesloten en geïsoleerd is in de eigen persoonlijke innerlijke 'wereld' van gedachten, gevoelens en emoties als de Geest, omdat niemand eerlijk durft te zijn over de manipulatie, het bedrog en de leugens die we dagelijks toepassen en hanteren in onze 'sociale interactie' met andere mensen --- en dat daardoor uiteindelijk de menselijke samenleving en 'het bestaan op aarde' in en als een dysfunctioneel en misbruikend economische systeem wordt aanvaard als 'de realiteit', ook al weet elk mens individueel diep vanbinnen dat hoe we onszelf uitdrukken tegenover andere mensen en hoe we functioneren in interactie met onze omgeving, een leugen is die we opzettelijk toepassen en hanteren in functie van onze overleving in deze wereld en dat bijgevolg ons volledige bestaan in en als het economische systeem dat we gebouwd en gecreëerd hebben op basis van en vanuit het systeem van de Geest dat we hebben toegestaan te bestaan in onszelf een leugen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid in te zien voor het economische systeem in en als de fysieke realiteit als de 'sociale structuur' waarin mensen geboren worden en gedwongen worden om zich aan te passen aan een systeem/structuur van manipulatie, bedrog en leugens, en van de consequenties van/in dat economische systeem als de corruptie, de uitbuiting, het misbruik, de verwaarlozing, de omkoping die plaatsvindt in de economische verbanden/relaties tussen mensen en de verschillende economische structuren in de wereld --- door mezelf te hebben toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties als het gekopieerde/overgenomen systeem van overleving dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en daarin niet eerlijk te zijn met mezelf en anderen als mezelf over de leugens en manipulatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en die ik dagelijks toepas in mijn interactie met de mensen in mijn omgeving - en aldus mezelf te hebben geïsoleerd en afgescheiden van de realiteit en dus nooit te hebben ingezien dat het systeem van manipulatie en leugens als de menselijke geest dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, niet is wie ik werkelijk ben en dat dat systeem in wezen in elk mens in deze wereld bestaat, waarin elk mens één en gelijk verantwoordelijk is voor het hele wereld systeem van leugens en manipulatie als het economische systeem in en als de mensheid door onze directe participatie in en als het systeem vanuit het bewustzijnssysteem als de Geest als wie/wat we onszelf hebben toegestaan te worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik bijgevolg de oplossing ben voor het veranderen van het economische systeem in en als de fysieke werkelijkheid, door 'wie ik ben' te veranderen in en als mijn bestaan en uitdrukking en participatie in en als de fysieke werkelijkheid, door eerlijk te zijn met mezelf over de leugens en manipulatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en het proces te doorlopen van het onderzoeken en corrigeren van de patronen van misbruik die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf  -- en zo op te staan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor al het bestaan in en als de fysieke werkelijkheid


Wordt vervolgd in Dag 351