Dag 688: Hoe kan Trichotillomania een ondersteuning zijn in het Proces van zelf-verandering?

Ter verderzetting op Dag 687: Wat is het verband tussen Trichotillomania en Stress?

Waarin ik het had over het uittrekken van mijn haar als een vreemde 'neiging' die de laatste tijd is opgekomen en die ik ben beginnen merken in mijn gedrag, en de relatie die ik heb ondervonden tussen dat 'haar uittrekken' en de stress die ik de laatste tijd heb ervaren.

Ik ben begonnen aan een nieuw project, iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb en dat een zekere motivatie en drijfkracht nodig heeft van mij om dit project successvol te maken. En ik heb gemerkt dat er die bepaalde 'drijfkracht' en 'motivatie' een bepaalde stress produceerde in mijn geest. En daarbij zag ik dan ook dat ik dat haar uittrekken aan het doen was, iets wat ik ooit eens gedaan heb lang geleden tijdens mijn kindertijd toen ik mij ongetwijfeld ook zeer gestresseerd voelde in mijn schoolomgeving.

Wat ik in de vorige blog al omschreven heb is dat het haaruittrekken veel te maken heeft met een ervaring in mezelf waarin ik de 'imperfecties' wil wegwerken, omdat ik immers terwijl ik aan mijn haren voel, enkel die haren wil uittrekken die kapot aanvoelen of op de één of andere manier niet als de rest van mijn haar zijn, zoals gekrulde of zeer donkere haren.

En dit punt van het mij fixeren op mijn 'imperfecties' en het willen 'uitroeien'/'verwijderen' van mijn imperfecties zie ik ook als iets dat ik binnenin mezelf doe en wat ik bijvoorbeeld aan het doen ben in relatie tot dit project.

Ik creëer stress omdat ik het 'perfect' wil doen, en de stress is in feite de angst om niet 'perfect' te zijn of om fouten te maken en om met andere woorden de dingen niet te doen zoals ik denk en geloof dat ik ze moet doen.

Deze fysieke uitdrukking van het uittrekken van mijn haar is dus in feite een mooie hulp en ondersteuning voor mezelf om erachter te komen en beter te kunnen zien wat ik eigenlijk binnenin mezelf aan het doen ben en hoe het is dat ik mijn eigen stress aan het creëren ben, zodat ik ook kan beginnen aan het corrigeren van mezelf opdat ik dit project kan afwerken zonder er emotioneel op te reageren en zonder me erin op te jagen met stress.

Dag 446: Het Veranderen van interne Competitie en Zelf-Beoordeling

Dit is een Verderzetting van "Dag 445: Kan ik Vergelijking en Competitie in Mezelf Veranderen door Mezelf te Vergeven?" waarin ik de weg heb voorbereid voor mezelf om de tweede fase van mijn proces van het Veranderen van een intern gedachten-patroon van Vergelijking en Competitie en een emotionele reactie en ervaring van Opgeven te bewandelen.

In de Eerste Fase, die ik ben Begonnen in Dag 436, heb ik voor mezelf onderzocht hoe de emotionele reactie en ervaring in mijn/de Geest bestaat en functioneert en wat er met andere woorden daadwerkelijk gebeurt tijdens het moment dat die specifieke ervaring/reactie opkomt in mezelf - met name onderzocht ik vragen zoals 'wat is het activeringspunt?', 'welke zijn de gedachten die opkomen?', 'wat is de backchat die zich afspeelt in mijn geheime gedachten?', 'welke zijn de emotionele ervaringen?' en 'wat is de fysieke houding en gedrag waarin ik mezelf uitdruk en ervaar ten gevolge van de emotionele toestand die ik in mijn geest toesta te bestaan?' -- teneinde een zo welgevormd en specifiek mogelijk inzicht te krijgen in wie ik ben in relatie tot de situatie waarin/waarop ik reageer met allerhande emoties en gedachten die uiteindelijk leiden tot een moment waarin ik in een mentale, emotionele en fysieke staat van 'Opgeven' ga, zodat ik in staat ben om in het moment zelf wanneer het nog eens opkomt, ik een specifiek 'plan' en 'structuur' heb om mijn zelf-vergeving op te baseren.

Een paar dagen geleden bevond ik mij bijvoorbeeld opnieuw in de Squash Academie, in  een situatie waarin ik de gedachten, backchat en emotionele ervaringen zag opkomen die ik had geïdentificeerd in mijn blogs - en in dat moment zag en besefte ik van 'ok, als ik dit hier en nu niet stop, zal de hele cyclus die zich al zoveel keer heeft afgespeelt, zich gewoon opnieuw herhalen en zal ik mij uiteindelijk op precies hetzelfde punt bevinden waarin de emotionele ervaringen en reacties in mezelf zich tot een punt drijven waarin ik wil Opgeven' -- en, wanneer deze ervaringen en gedachten opkomen in mijn geest, dan lijkt het 'echt', ook al weet en besef ik in mijn achterhoofd dat ik mij al zoveel keren in precies dezelfde toestand bevonden heb, en ook al heb ik het helemaal 'ontrafeld' in mijn schrijven, ook al weet ik cognitief dat het een patroon is in mijn geest dat zich automatisch afspeelt en dat dus niet 'echt' is -- toch 'lijkt' het zo 'Echt'. In het moment dat de gedachten opkomen en de emotionele reacties daarop, lijkt het alsof dit is 'wie ik ben' in dat moment, en het lijkt alsof die gedachten en emotionele ervaringen 'juist' zijn, omdat het een onmiddellijke reactie is die opkomt in mezelf in en op het moment dat zich afspeelt in mijn wereld en realiteit.

Dus, in dat moment zag en begreep ik dat als ik hier en nu dit patroon/programma van gedachten en emotionele reacties niet aanpak met zelf-vergeving, zal het gewoon blijven opkomen in mezelf en zal ik het niet kunnen veranderen - omdat, het 'cognitief weten' wat het is dat in mijn geest bestaat niet genoeg is om die reacties en ervaringen ook daadwerkelijk te veranderen. De verandering moet gebeuren op fysiek vlak, in het moment zelf -- door bijvoorbeeld zelf-vergeving te spreken.

Dus, wat ik deed in dat moment is dat ik in stilte in mezelf, op mega-fluistertoon (omdat ik in een groep van mensen stond en ze waarschijnlijk zouden denken dat ik gek ben als ik zelf-vergeving luidop zou beginnen spreken), de volgende specifieke zelf-vergeving sprak - hierin gebruik makend van de gedachten en reacties die ik in het moment zelf kon identificeren in mezelf en de specifieke achterliggende gedachtenpatronen die ik heb kunnen identificeren in mijn schrijven:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met de andere mensen om mij heen en mezelf te beoordelen als minderwaardig en inferieur omdat ik zie dat zij beter spelen dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf minderwaardig en inferieur te voelen in mezelf als reactie op de gedachte dat ik minderwaardig en inferieur ben tegenover de andere mensen die ik zie omdat zij betere spelers zijn dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de mensen die ik zie te beoordelen als superieur en beter dan mij en daarin hen te beschuldigen van de emotionele ervaring van minderwaardigheid en inferioriteit die ik ervaar in mezelf -- in de plaats van in te zien dat hoe ik hen zie en hoe ik op hen reageer in mezelf, mijn creatie is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in mijn geest in en als een gedachten-programma van Competitie, waarin ik mezelf vergelijk met de mensen om mij heen vanuit voorgeprogrammeerde beoordelingen in mijn geest waar ik emotionele en gevoelens ervaringen mee verbonden heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-systeem/-programma van competitie dat ik in mijn geest heb toegestaan te bestaan en waarin ik mezelf heb gedefinieerd, waarin ik mezelf continu vergelijk met al de mensen die ik zie met mijn ogen in mijn omgeving - door emotioneel te reageren op de beoordelingen die ik plaats op al wat ik zie met mijn ogen, en daarin mezelf af te scheiden van die beoordelingen en mezelf op te stellen als een 'slachtoffer' van die beoordelingen en dus een slachtoffer van iets wat ik zelf in mijn geest heb laten bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het gedachten-construct van competitie en beoordelingen dat in mijn geest bestaat door emotioneel te reageren op de beoordeling en vergelijking in mijn geest waarin ik denk dat 'de anderen beter zijn dan ikzelf' -- door niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen over mezelf en beoordelingen over andere mensen, als en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben in mezelf en als en wanneer ik 'meer' en 'beter' en 'superieur' wil zijn dan wie ik ben in dit moment

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te aanvaarden als de realiteit van wie ik ben in dit moment door mezelf te vergelijken met andere mensen en door beter te willen zijn dan hen en dus beter te willen zijn dan mezelf als wie ik ben en hoe ik besta in dit moment -- en daarin dus mijn specifieke vaardigheden en fysieke beperkingen en limitaties niet te aanvaarden als wat het is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de andere mensen die ik zie om mij heen te beschuldigen van dat zij zich superieur voelen en dat zij mij beoordelen als minder dan hen en hen dus te beschuldigen van de negatieve emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf tegenover hen -- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik mij enkel inferieur en negatief voel omdat ik het gedachtenconstruct van 'competitie' heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mij superieur en positief wil voelen tegenover andere mensen, waarin ik andere mensen in mijn geest dus in precies dezelfde inferieure en negatieve positie plaats als waar ik mij nu in ervaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op de mensen om mij heen door hen te beschuldigen van mij te beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking - en hen daarin dus te beschuldigen van de emotionele ervaring van inferioriteit die ik ervaar in mezelf-- in de plaats van in te zien en te beseffen dat ik enkel beinvloed kan worden door beoordelingen en waarde-oordelen over wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' als en wanneer ik niet HIER ben, en wanneer ik mezelf niet aanvaard als wie ik ben HIER in dit moment -- waarin ik positief noch negatief, goed noch slecht en juist noch fout ben --- ik ben wie ik ben als hoe ik HIER in dit moment besta, als de fysieke hoedanigheid en realiteit van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen en te begrijpen dat terwijl ik andere mensen ervan beschuldig dat zij mij beoordelen op mijn expressie, gedrag en uitdrukking, vanuit een gedachtenconstruct van Competitie en Vergelijking en dat zij mij daarin dus blijkbaar niet aanvaarden als wie ik ben --- waarin ik mij dan minderwaardig voel --- dat ik daarin eigenlijk zelf bezig ben met hen te beoordelen en dat ik dus andere mensen zelf niet aanvaard als wie zijn, in en als de hoedanigheid van hun fysieke bestaan, omdat ik in mijn geest hen beoordeel als oftewel positief of negatief, superieur of inferieur --- in de plaats van één en gelijk te staan met hen en hen zowel als mezelf te erkennen en aanvaarden als unieke levende wezens, als HIER - evenwaardig en gelijk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor de beoordelingen die ik in mijn geest heb laten bestaan, waarin ik mezelf noch andere mensen aanvaard als wie ik werkelijk ben en wie zij werkelijk zijn - door dan emotioneel te gaan reageren op die beoordelingen wanneer ik mezelf, in vergelijking met andere mensen, beoordeel als negatief en minderwaardig -- en dan in die emotionele reactie als het ware een statement te maken dat ik het slachtoffer ben van deze beoordelingen --- in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en in te zien dat die beoordelingen in mijn geest bestaan, en gebaseerd zijn op het verlangen om te Winnen en om mij superieur te voelen tegenover andere mensen dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf


Naarmate ik zelf-vergeving bleef toepassen, zag ik hoe de reacties in mezelf minder werden en hoe ik mezelf stabiliseerde en uiteindelijk zo een emotionele episode kon vermijden - waarin ik duidelijk zag dat, als ik geen zelf-vergeving had toegepast in deze situatie, dat ik dan weer zou zijn 'gevallen' in het gedachten- en reactie-patroon dat uiteindelijk zou hebben geleid tot een emotionele staat in mezelf waarin ik 'Opgeef' en mezelf laat vallen in een diepe innerlijke put van zelf-medelijden --- om dan uiteindelijk weer recht te komen en de volgende keer precies hetzelfde mee te maken vanaf het moment dat ik mij in een gelijkaardige situatie bevindt. Dit keer had ik echter zoiets van 'het is er genoeg mee geweest, dit stopt hier Nu!' en dus dwong ik mezelf om zelf-vergeving te spreken en toe te passen in dat moment --- hetgeen uiterst effectief bleek te zijn.

Dit was dus de tweede fase in dit proces van het praktisch en realistisch veranderen van een emotionele ervaring van Opgeven en een gedachtenpatroon van Competitie - en in de derde fase zal ik wederom mezelf onderzoeken en evalueren, met name in een moment waarin ik mij in een fysieke situatie bevindt dat meestal een activeringspunt is voor de emotionele reactie en het gedachtenpatroon van Competitie en Opgeven --- om te zien voor mezelf waar ik sta in mezelf in relatie tot het Veranderen van dit patroon, en wat er dus nog nodig is en waar ik mezelf nog moet toepassen teneinde van deze Zelf-Verandering een fysieke Realiteit te maken.


Wordt Vervolgd in Dag 447

Dag 403: Waarom gebruiken we het Verleden als een Excuus om onszelf te Beoordelen?

Dit is een verderzetting van "Dag 402: Hoe is Zelf-Beoordeling eigenlijk Gewillige Zelf-Vernietiging?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie dat ik mij 'slecht voel' - en de neiging heb om mezelf te laten meevoeren door/in de ervaring van zelf-medelijden, als het willen troosten van mezelf omdat ik mij slecht voel, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat ik in de ervaring van zelf-medelijden een statement maak dat ik mijn verantwoordelijkheid tegenover de ervaring van mij slecht voelen volledig abdiceer omdat ik, door medelijden te hebben met mezelf, mezelf niet daadwerkelijk stop in de creatie van het 'slechte gevoel' maar eerder het slechte gevoel in mezelf verder laat bestaan en valideer en dus doe alsof ik het niet geweest ben die mezelf slecht doet voelen in de eerste plaats

waarin ik zie, begrijp en besef dat als ik werkelijk het slechte gevoel in mezelf zou willen stoppen, dat ik dan ten minste zou moeten onderzoeken waar die ervaring in mezelf vandaan komt en hoe het bestaat, zodat ik in staat ben om het te sturen en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in relatie tot dat slechte gevoel - en dat dus het feit dat ik mezelf laat meevoeren in een energie van zelf-medelijden aantoont dat ik eerder van plan ben om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en tegen mezelf te liegen en mezelf te manipuleren door mezelf in een slachtofferspositie te plaatsen tegenover mijn eigen geest

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van 'mij slecht voelen', door in de eerste plaats mezelf niet te laten meevoeren in een emotionele ervaring van zelf-medelijden -- maar eerder te staan in mezelf en de negatieve ervaring in mezelf van 'mij slecht voelen over mezelf' te onderzoeken in het besef dat ik deze ervaring gecreëerd heb door middel van mijn participatie en reactie op gedachten in mijn geest - waarin ik dus mezelf tot doel stel om, in de plaats van mezelf in een slachtofferspositie te plaatsen tegenover die gedachten door er emotioneel op te reageren, mezelf eerder te ondersteunen in het onderzoeken wat die gedachten specifiek zijn, wat de context is van die gedachten in mezelf en wie ik ben in relatie tot die gedachten in mijn geest --- en mezelf daarin de macht en de kracht te geven om verantwoordelijkheid te nemen voor de aanwezigheid van die specifieke gedachten in mijn geest en te staan als het sturende principe in en van mezelf waarin ik richting geef aan wat er bestaat in mezelf teneinde mezelf te creëren en verwezenlijken als het beste dat ik kan zijn als het leven Zelf in Eénheid en Gelijkheid met al wat bestaat

wanneer en als ik mezelf in een opzettelijke aanval tegen mezelf zie gaan, en dus mezelf zie participeren in zelf-beoordeling, waarin ik kijk naar wat ik in het verleden heb gezegd of gedaan en dat gebruik 'tegen mezelf' om mezelf neer te halen en mezelf een Steek te geven - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat zelf-beoordeling deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde persoonlijkheidsprogramma dat aan de basis ligt van de menselijke geest, als een programma/systeem van zelf-vernietiging -- en dat zelf-beoordelingen ontworpen zijn om een vicieuze cyclus te creëren in mezelf waarin ik langzaam maar zeker mezelf afbreek en afbrokkel tot ik elk klein beetje zelf-verantwoordelijkheid heb weggegeven - omdat het daarin is dat de geest macht kan hebben over mij, wanneer ik niet werkelijk aanwezig ben in mezelf, wanneer ik mijn macht en verantwoordelijkheid voor mezelf niet opneem

waarin ik zie, besef en begrijp dat, als ik mezelf toesta te reageren op zelf-beoordeling die opkomt in mijn geest, met een ervaring van 'mij slecht voelen over mezelf' - dat ik daarin mezelf in een domino/ketting-reactie duw van uiteindelijke zelf-vernietiging, door mezelf te laten meezuigen door een negatieve ervaring van zelf-medelijden en uiteindelijke depressie - hetgeen in wezen een voorgeprogrammeerd mechanisme is in/van de menselijke geest die bestaat in functie van het verzekeren dat ik elk klein beetje macht, gewaarzijn en verantwoordelijkheid in mezelf volledig opgeef aan de Geest als Energie --- door mezelf te laten vastzetten in een neerwaartse spiraal van negatieve ervaringen in relatie tot mijn verleden

waarin ik zie, begrijp en besef hoe dit systeem van negatieve ervaringen in relatie tot het verleden specifiek in mij geprogrammeerd geweest is tijdens mijn kindertijd - waarin het platform en de basis gelegd werd van wie en wat ik zou worden en hoe ik zou bestaan in en als mezelf doorheen de rest van mijn bestaan als mens hier op aarde --- en waarin dus dat platform en die basis gelegd werd in de vorm van beoordelingen en beschuldigingen van mezelf over dingen die ik al dan niet gedaan of gezegd had --- en dat dit platform en deze basis het specifieke doel heeft om ervoor te zorgen dat ik mijn macht volledig weggeef aan mijn omgeving en dus aan gedachten, gevoelens en emoties als een voorgeprogrammeerd systeem en Manier van Leven dat ik heb gekopieerd van mijn omgeving - en dat ik dus nooit zal opstaan en bestaan als wie ik werkelijk ben als God en Creator in en als de fysieke werkelijkheid - omdat ik volledig gewenteld zit in allerlei zelf-beoordelingen en zelf-beschuldigingen en negatieve ervaringen van schuld en schaamte en spijt in verband met het verleden, als een interne gevangenis van absolute zelf-vermindering, zelf-onderdrukking, zelf-limitatie en uiteindelijk zelf-vernietiging

ik stel mezelf tot doel om mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben - verder dan de zelf-beoordelingen en zelf-beschuldigingen en de slechte/negatieve gevoelens in verband met mijn verleden --- omdat ik besef dat gedachten en emotionele ervaringen in mezelf in werkelijkheid een voorgeprogrammeerd systeem zijn van zelf-limitatie, zelf-vermindering en zelf-onderdrukking --- en dat in de realiteit is het helemaal niet nodig en houdt het zelfs helemaal geen steek om mij slecht te voelen over het verleden - omdat, het verleden eerder bestaat als een voorbeeld van hoe het niet moet, een kans om te leren over mezelf, om mezelf uit te breiden en mezelf beter te leren kennen en ontwikkelen --- en dat dus de idee dat ik mij slecht moet voelen over specifieken dingen die ik gedaan heb eerder een afleidingsmechanisme is dat enkel bestaat tot het doel om mij klein en gelimiteerd te houden en ervoor te zorgen dat ik nooit zal leren uit mijn fouten en dus ook nooit meer of beter zal worden dan wie ik ben op dit moment en dan wie ik altijd geweest ben

ik stel mezelf tot doel om eerder het verleden als de herinneringen in mijn geest te zien als een kans en een mogelijkheid voor mezelf om de realiteit van wie ik ben als het leven in en als mezelf, te onderzoeken en te leren kennen - een kans om te begrijpen hoe het bestaan als mezelf, vanbinnen en vanbuiten, functioneert --- omdat ik zie, besef en begrijp dat ik enkel op die manier mezelf in staat kan stellen om mijn interne en externe realiteit te sturen en vorm te geven op een manier die absoluut het beste is -- namelijk wanneer ik stop met beoordelen en veroordelen en reageren, maar mezelf de ruimte en de kans geef om te groeien, te leren en te ontwikkelen en dus het verleden op een praktische manier aan te wenden - in mijn proces van mezelf te leren kennen, zodat ik voor mezelf kan beslissen en uitmaken wie ik werkelijk ben

omdat ik zie, besef en begrijp dat de 'fouten' die ik zogezegd begaan heb in mijn verleden, als al die dingen in mijn herinneringen waar ik mij slecht over voel - in wezen enkel een consequentiele uitvloeiing zijn van het feit dat ik nooit veratwoordelijkheid genomen heb voor mezelf in elk moment van ademhaling -- en dat ik daardoor dus een systeem van energie mijn gedrag en expressie heb laten bepalen - hetgeen uiteindelijk een vicieuze cyclus produceert van consequentieel gedrag, waarin ik constant en continu zit terug te kijken op momenten uit het verleden, met schaamte, schuldgevoel en spijt over hoe ik mij heb gedragen - zonder ooit werkelijk praktische stappen te ondernemen om die vicieuze cyclus van zelf-compromitterend gedrag te stoppen of te veranderen

Dag 374: Zijn gedachten onze rechtvaardiging om de Fysieke realiteit te Onderwerpen?

Dit is een verderzetting van "Dag 372: Is Mentale Arbeid werkelijk meer Waard dan Fysieke Arbeid?" en "Dag 373: De Illusie van de Superioriteit van Gedachten"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie dat ik in mijn gedachten ga, in en als het geloof dat mijn gedachten het 'antwoord' hebben op de problemen die ik zie in de fysieke werkelijkheid, het 'antwoord' op mijn zorgen, angsten en conflicten in verband met 'mijn leven' in en als de fysieke werkelijkheid - en dus geloof dat mijn gedachten superieur zijn aan de fysieke werkelijkheid - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en realiseer mij  dat de zogezegde 'superioriteit' van gedachten een voorgeprogrammeerd geloofsysteem is dat ik gekopieerd heb van mijn ouders en de samenleving/media/mijn omgeving, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van de fysieke werkelijkheid, door te geloven dat de fysieke werkelijkheid 'inferieur'/'minderwaardig' is - zonder ooit in te zien en te beseffen hoe ik de fysieke werkelijkheid nooit heb onderzocht en dus nooit heb ingezien hoe de beoordeling van 'inferieur' in verband met de fysieke werkelijkheid niet de realiteit is van wat de fysieke werkelijkheid echt is

Hierin zie, besef en begrijp ik dat het de gedachten zijn in en als de geest die in wezen inferieur zijn omdat gedachten een oppervlakkige aangeleerde, gekopieerde en voorgeprogrammeerde beoordeling is over wat ik zie met mijn ogen als de fysieke werkelijkheid die als enige doel hebben om mij een gevoel van superioriteit te geven in en als mezelf over de realiteit die ik zie met mijn ogen vanuit mijn gedachten

Als en wanneer ik zie dat ik mezelf of anderen beoordeel als 'inferieur' op basis en omwille van het punt van fysieke arbeid - vanuit een geloofsysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf dat fysieke arbeid inferieur is aan 'mentale arbeid' als gedachten -- dan stop ik en ik adem - en ik besef en realiseer mij dat de beoordeling van fysieke arbeid en het lichaam als 'inferieur' het resultaat is van generaties van brainwashing in en als de 'menselijke evolutie' waarin de mens zichzelf in die mate heeft afgescheiden van zichzelf als het fysieke lichaam, op zoek naar de ervaring van superioriteit

Waarin, ik zie, besef en realiseer mij dat deze aanvaardde beoordeling over de fysieke realiteit zich heeft gemanifesteerd in en als de fysieke realiteit in eenheid en gelijkheid met wie ik mezelf heb toegestaan te worden in en als mezelf - in hoe alle wezens die geen kennis en informatie bezitten, alle mensen die niet geschoold zijn, diploma's hebben of kunnen bewijzen dat ze gedachten in hun geest hebben als voorgeprogrammeerde kennis en informatie, achtergelaten, weggeduwd en verwaarloosd worden - net als hoe ik mezelf heb toegestaan mezelf als het fysieke lichaam te verwaarlozen door meer waarde te hechten aan kennis en informatie in en als het ego van de geest --- waarin ik een samenleving heb toegestaan te bestaan waarin mensen die kennis en informatie bezitten als gedachten in en als de geest, zich superieur wanen over mensen die niet dezelfde kennis en informatie bezitten en daarin een wereld rechtvaardigen waarin enkel hun overleving/leven waarde heeft


Ik stel mezelf tot doel om te bestaan/staan als het levende voorbeeld en de levende statement van het waarderen en eren van mezelf als wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam in en als eenheid en gelijkheid met de fysieke werkelijkheid - door het wandelen van een proces van zelf-eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie --- en daarin mezelf uit de illusie van superioriteit te wandelen in en als het stoppen van gedachten als Ego en eigenbelang

ik stel mezelf tot doel om het process te bewandelen van het herstellen van mijn vertrouwen in de fysieke realiteit als het fysieke lichaam als eenheid en gelijkheid -- in en als het besef dat wanneer en als ik dingen bekijk en benader vanuit gedachten, dat ik enkel het ego gereflecteerd zie en daarin afscheiding creëer en manifesteer in en als de fysieke werkelijkheid als het leven op aarde --- terwijl, wanneer en als puur kijk naar de realiteit die zich voor mijn ogen bevindt zonder na te denken, zonder oordeel te vormen en zonder te reageren - dan zie ik de realiteit als wat het is, één en gelijk met wie ik ben, en daarin kan ik mezelf bewegen in eenheid en gelijkheid met de fysieke realiteit als mezelf