Dag 698: De Reacties die we zien in anderen, misschien toch niet wat we denken?

Vandaag ontvouwde zich een interessant moment wanneer ik een coaching seminarie bijwoonde. Ik zat buiten met een paar vrienden voordat de seminarie van start ging en een man wandelde ons voorbij die een grapje maakte. Hij maakte een commentaar op een plagerige manier maar ik besefte niet meteen wat hij ermee bedoelde dus ik reageerde er niet meteen op met wederwoord.

Hij keek even naar mij en zegde dan nog iets maar ik wist niet meteen wat ik van zijn blik moest maken dus reageerde ik ook niet meteen op zijn commentaar. En daarop zegde hij dan iets zoals 'ze kan er precies niet mee lachen'. Hier besefte ik dat hij in dat moment in een reactie gegaan was op mijn blik en op het feit dat ik hem niet automatisch en onmiddellijk van weerwoord voorzag, omdat uit zijn woorden bleek dat hij mijn blik en mijn houding in dat moment opvatte als een afkeuren van zijn gedrag of een reactie op zijn gedrag waarin hij dus ervan uitging dat ik zijn commentaar of grapje 'niet amusant' vond.

En hier zag ik hoe mensen soms zo snel kunnen reageren in hun geest op hun eigen perceptie van de realiteit. Omdat, in mijn geest en mijn gedachten was ik nog bezig met het verwerken van wat hij had gezegd en het zoeken naar de gepaste reactie daarop. Ik wist niet goed of hij een grapje aan het maken was of commentaar aan het geven was en ik wist dus niet goed hoe ik erop moest reageren. En in dat moment stond mijn blik als het ware op 'neutraal'. Maar wat voor mij 'neutraal' was, was voor hem 'negatief'. Hij vatte mijn blik op als eerder negatief van aard, als kwaad of geïrriteerd. En daar reageerde hij dan op met de opmerking 'ze vindt het precies niet om te lachen', op zijn eigen perceptie van hoe ik mezelf uitdrukte, waar ik me in dat moment niet eens van gewaar was.

Ik was me in dat ene moment even niet gewaar van hoe mijn uitdrukking eruit zag, omdat ik bezig was in mijn eigen geest wat er om mij heen ging te verwerken. En dit is interessant omdat ik dit patroon eerder in mijn leven heb zien opkomen. Het patroon waarin iemand in mijn omgeving iets zegt tegen mij en ik niet goed weet wat die persoon bedoelt of welke reactie ze eigenlijk van mij verwachten, en terwijl ik het gezegde nog aan het verwerken ben in mezelf, is die persoon al aan het reageren op hoe mijn blik er in dat moment uitziet en op het feit dat ik niet meteen automatisch reageer.

Dit is iets dat ik vaak heb opgemerkt in mijn interacties met mensen, is dat ik soms wat trager ben in hoe ik dingen verwerk dan de meeste mensen, en omwille van die traagheid ben ik me soms niet gewaar van hoe mensen de blik op mijn gezicht interpreteren. Terwijl ik dan nog aan het nadenken ben over hoe ik moet reageren op iets wat iemand zegt, is die persoon al aan het reageren op de - voor mij - neutrale blik op mijn gezicht omdat zij die neutraliteit eerder opvatten en zien als een boze of kwade blik en dat dan meteen volledig persoonlijk gaan opnemen.

Voordat ik het dus weet voelt iemand zich persoonlijk aangevallen door mij, zonder dat ik zelfs de kans had om werkelijk iets te zeggen of goed te begrijpen wat er aan het gebeuren was of wat er gezegd werd.  Wat zich dus afspeelt in zulk'n momenten is niet enkel dat patroon in mijn geest waarin ik in een staat van verwarring ga in verband met het niet weten hoe te reageren op iets dat zich afspeelt in mijn omgeving, maar ook het patroon in die andere mensen die een bepaalde blik onmiddellijk 'persoonlijk' gaan opnemen en onmiddellijk gaan denken dat ik 'kwaad' ben op hen, hetgeen ook iets zegt over hun geest en de invulling die zij geven aan de realiteit die zij zien met hun ogen.

Omdat, ze zien duidelijk niet wat er zich werkelijk aan het afspelen is in mij, ze zien niet dat wat zij interpreteren als kwaadheid, in wezen verwarring is. En dat is omdat zij misschien al snel in die reactie van kwaadheid schieten in relatie tot dingen die andere mensen zeggen of doen, en dan dus ook die reactie gaan zien in anderen omdat het iets is wat ze zelf doen. Maar dat wil dan niet zeggen dat wanneer ze die reactie zien in een ander, ook werkelijk is wat er in die ander afspeelt.

Dit is dus de 'les' van vandaag, dat we namelijk maar al te snel veronderstellen dat hoe we denken dat een ander reageert op ons werkelijk is wat er zich in die persoon aan het afspelen is. We zien echter niet verder dan onze neus lang is, met andere woorden wat we niet zien is dat wat we zien in een ander in termen van hun reacties op ons zich enkel limiteert tot hoe we zelf in elkaar zitten. Hoe we anderen dus zien reageren op ons is hoe we zelf vaak reageren op anderen.

Dag 429: Kritiek Krijgen is de Realiteit van Wie Ik Ben Onder Ogen Zien

Dit is een verderzetting van "Wie of Wat is het dat zichzelf beschermt/verdedigd in het emotioneel reageren op kritiek?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als iemand in mijn omgeving mij aanspreekt over wat ik heb gedaan of aan het doen ben of zal doen, en mij advies, tips, commentaar of kritiek geeft  in verband met hoe ik het beter zou doen of waarom wat ik deed niet het beste was - en ik zie een emotionele ervaring van inferioriteit en angst opkomen in mezelf, verbonden met de gedachte dat 'ik iets fout gedaan heb' en dat ik nu 'minderwaardig ben' en dat ik 'niet goed genoeg ben' --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze automatische reactie van angst waarin ik mezelf in mijn gedachten een slachtoffer maak van de situatie door te denken dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik kritiek gekregen heb van iemand en mij dan minderwaardig te voelen, een voorgeprogrammeerde reactie is van het ego van de geest als een gelimiteerd systeem van kennis en informatie dat zichzelf in dat moment probeert te beschermen --- omdat ik eigenlijk binnenin mezelf weet en begrijp dat als ik zou luisteren naar wat deze persoon te zeggen heeft tegen mij en zijn/haar woorden in overweging zou nemen, dat ik dan mezelf zou uitbreiden buiten de 'grenzen' van dat gelimiteerde systeem van kennis en inforatie als het ego en dat ik dus niet meer zal kunnen bestaan in en als het ego

en dus zie, besef en begrijp ik dat ik in en als het ego van de geest reageer met angst en kwaadheid wanneer iemand mij kritiek of advies geeft in verband met mijn expressie in deze fysieke werkelijkheid - omdat ik op die manier mijn aandacht onmiddellijk afleid en wegleid van wat die persoon tegen mij gezegd heeft, en er zo dus voor zorg dat ik de realiteit in de woorden van die persoon in verband met wie ik ben in mijn fysieke uitdrukking niet zal horen --- om mezelf in en als het ego van de geest te 'beschermen' tegen 'verandering' - omdat ik eigenlijk weet dat verandering noodgedwongen een gevolg zal zijn als ik mezelf openstel om te horen wat het perspectief is van andere mensen op wat ik doe en wie ik ben in en als de fysieke realiteit --- omdat ik dan zal inzien en beseffen dat wie ik denk dat ik ben in en als het ego van de geest, waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als de gedachte/idee dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe', in wezen een enorm gelimiteerde visie is op en idee is van mezelf dat niet de realiteit is van wie ik eigenlijk echt ben

hierin zie, besef en begrijp ik dat wat andere mensen te zeggen hebben over mij en mijn fysieke expressie/handelingen/daden/uitdrukking mij altijd een dimensie zal tonen van wie ik eigenlijk ben in en als de fysieke werkelijkheid --- en dat het ego daarom dit niet zal willen horen, omdat het ego van de geest bestaat in en als een eendimensioneel idee in verband met 'wie ik ben', en daarin in afscheiding bestaat van alle andere wezens in mijn omgeving --- en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te horen wat het perspectief van een ander wezen is over mij, dan geef ik mezelf de kans om te leren over wie ik werkelijk ben in en als de fysieke werkelijkheid, door dit specifieke individu in kwestie te leren kennen, als een deel van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid, door mezelf in zijn/haar schoenen te verplaatsen en daarin te zien hoe deze persoon mij ziet en ervaart en bijgevolg te zien welke de consequenties van mijn expressie zijn op dit individu, zodat ik hierin mezelf kan ondersteunen om mijn expressie te veranderen en te corrigeren zodat hoe ik mezelf uitdruk steeds in lijn staat met een waarachtige overweging van en een geven om de levende wezens om mij heen

dus, als en wanneer ik die automatische emotionele reactie van angst en inferioriteit zie opkomen in mezelf wanneer iemand iets aan te merken heeft op hoe ik mezelf uitdruk, verbonden met gedachten waarin ik mezelf beoordeel en verminder - dan stop ik en ik adem, en ik zie, begrijp en besef dat ik mezelf in mijn geest opzettelijk in een inferieure positie aan het plaatsen ben tegenover deze persoon die een opmerking gemaakt heeft over mijn expressie/uitdrukking/handeling - zodat ik een excuus heb om mezelf af te scheiden van deze persoon en van de woorden die hij/zij heeft uitgedrukt tegenover mij --- en daarin dus, in de plaats van te horen wat er gezegd geweest is en één en gelijk te staan met de commentaar/kritiek/advies opdat ik de commentaar/kritiek/advies kan gebruiken op een ondersteunende en constructieve manier, eerder emotioneel kan blijven reageren op de commentaar/kritiek/advies en dus in de geest kan blijven bestaan zonder ooit mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben als het zelf-directieve principe

ik sta mezelf dus niet toe van een voorgeprogrammeerde emotionele reactie van angst op kritiek/commentaar/advies dat ik krijg van andere mensen over mijn fysieke expressie, over te gaan in een reactie van kwaadheid en beschuldiging, verbonden met de gedachte dat deze persoon mij persoonlijk heeft aangevallen door mijn expressie in vraag te stellen of uit te dagen --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat deze persoon mij niet werkelijk persoonlijk aan het aanvallen is door mij kritiek/commentaar/advies te geven, maar dat ik het zo interpreteer omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het ego van de geest en de gedachte/idee dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe' --- waardoor ik mij enkel aangevallen voel in en als het gelimiteerde, eendimensionele systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden in en als het ego van de geest

en dus, hierin stel ik mezelf tot doel om de mensen om mij heen te zien in eengheid en gelijkheid met mezelf - en dus, wanneer ik kritiek of commentaar of advies krijg in verband met mijn expressie - deze kritiek/commentaar/advies te zien en erkennen als een kans en een mogelijkheid om meer te weten te komen over mezelf als wie ik ben in en als deze fysieke werkelijkheid - omdat, iemand die mij commentaar/kritiek/advies geeft over wat ze van mij zien, is een directe fysieke feedback die ik krijg van mijn fysieke omgeving, in relatie tot wie ik werkelijk ben als een fysiek wezen

en dus hierin zie, besef en begrijp ik dat ik over het algemeen in mijn geest zit, in en als de idee dat ik 'juist' en 'correct' ben en 'gelijk' heb in al wat ik doe de hele tijd omdat er niemand of niets is die mij in vraag stelt, of mij wijst op mijn gedrag of daden - en dat dus, wanneer iemand mij kritiek/commentaar/advies geeft, dan is dat een directe confrontatie met wie ik eigenlijk ben en met de realiteit van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid - en in dat moment wordt ik even wakker geschud uit mijn illusie wereldje in mijn geest waarin ik geloof dat ik perfect ben en 'juist' ben

hierin stel ik mezelf dus tot doel om zulk een momenten te aanvaarden en erkennen en zien voor wat ze werkelijk zijn - als geschenken van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid die mij een 'reality-check' geeft in een moment en mij zegt van 'hey, ik zie jou, jij bent Hier, jij bestaat hier in deze fysieke realiteit, je bent niet alleen en je gedrag/daden hebben wel degelijk gevolgen en consequenties op je omgeving, dus let op!' --- en dus omarm ik deze momenten waarin ik de kans krijg om mijn perspectief op wie ik ben als HIER uit te breiden en te verrijken en mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben --- buiten de gelimiteerde grenzen van het ego om

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te laten bepalen of sturen door voorgeprogrammeerde automatische emotionele reacties in en als het ego - en neem verantwoordelijkheid voor deze automatische reacties in en als het gelimiteerde systeem van het ego dat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf --- door in het moment waarin ik geconfronteerd wordt met iemand die mij kritiek/commentaar/advies geeft in verband met wat ik heb gedaan of aan het doen ben of zal doen - te ademen en in en als ademhaling, stabiel te blijven staan in en als mezelf in en als de statement dat ik HIER ben, ik beslis wie ik ben als het leven zelf en ik ben geen systeem van voorgeprogrammeerde reacties van zelf-sabotage - ik ben niet zelf-limitatie, ik ben zelf-uitbreiding, zelf-verkenning, zelf-ontdekking en zelf-omarming - ik ben het leven in en als elk wezen dat Hier bestaat in eenheid en gelijkheid

Dag 428: Wie of Wat is het dat zichzelf Beschermt/Verdedigd in het Emotioneel Reageren op Kritiek?

Dit is een verderzetting van "Dag 427: Waarom is de Idee dat ik 'Juist' ben een Illusie?" en in deze blog zet ik verder met het zelf-vergeving proces voor de dimensies die ik heb geopend in de voorgaande dagen, in relatie tot een emotionele reactie van kwaadheid en angst die opkwam in mezelf in een moment waarin ik kritiek/commentaar/advies kreeg van iemand in verband met iets wat ik had gedaan.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met kwaadheid in een moment dat ik kritiek/commentaar/advies krijg van iemand over wat ik doe of gedaan heb of zal doen - door deze kritiek/commentaar/advies te interpreteren in mijn geest als een 'aanval op mijn persoon' omdat ik mezelf in mijn geest heb gedefinieerd in en als de idee/gedachte dat ik 'juist' ben in wat ik doe en dat ik 'weet wat ik doe' en dat ik dus geen advies of commentaar of kritiek nodig heb van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'juist', als in 'ik ben juist in wat ik doe en hoe ik het doe' te definieren in en als een gelimiteerde expressie in en van het ego van de geest waarin ik mezelf gevangen zet in en als de voorgeprogrammeerde kennis en informatie uit mijn verleden in mijn geest en mezelf daarin definieer en zeg van 'dit is wie ik ben' en 'dit is mijn startpunt in alles dat ik doe in mijn wereld en realiteit' --- en daardoor, wanneer mensen mijn startpunt in wat ik doe in vraag stellen of uitdagen door mij kritiek/commentaar/advies te geven op wat ik doe, dit te interpreteren en ervaren als een persoonlijke aanval op 'wie ik ben' --- in de plaats van in te zien dat ik mijn macht heb weggegeven aan de geest en de geest heb laten bepalen wie ik ben, in de plaats van het zelf-directieve principe te zijn en voor mezelf uit te maken en te beslissen wie ik eigenlijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de emotionele reactie van kwaadheid wanneer iemand mij kritiek/commentaar/advies geeft op mijn daden/gedrag/uitdrukking, een automatisch, voorgeprogrammeerd beschermings/verdedigings mechanisme is in/van de geest --- waarin de geest zichzelf als een gelimiteerd programma van kennis en informatie wil beschermen en afschermen tegenover de mogelijkheid tot verandering, bijvoorbeeld in een moment wanneer iemand mij wijst op een fout of een misverstand in wat ik doe en/of hoe ik iets doe, als een mogelijkheid en kans voor mij om iets nieuw bij te leren door te luisteren naar het advies van die persoon en het perspectief van die persoon over de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de gedachte/idee dat ik 'juist' ben in wat ik doe en dat ik daarom geen advies of richting/aanwijzing of ondersteuning van andere mensen nodig heb een illusie is die in de geest bestaat en niets te maken heeft met de fysieke werkelijkheid omdat, in de fysieke werkelijkheid ben ik eigenlijk heel gelimiteerd in mijn visie op en begrip van de realiteit waar ik mij in bevindt en heb ik andere mensen in mijn omgeving nodig om mij uit te leggen of te vertellen hoe dingen werken en moet ik communiceren met andere mensen om te leren over 'het leven' en over hoe dingen functioneren -- en dat de idee dat niemand mij in vraag mag stellen in wat ik doe omdat ik 'juist' en 'correct' ben en 'weet wat ik doe', eerder gebaseerd is op een emotionele reactie van inferioriteit die ik ervoer tijdens mijn kindertijd in relatie tot mensen in mijn omgeving die mij kritiek/commentaar/advies gaven in/over iets wat ik deed, waarin ik hun expressie tegenover mij in dat moment in mijn geest interpreteerde als 'aanvallend' en 'kwaad' en 'negatief' omwille van hoe ik in mezelf automatisch reageerde op hun tonaliteit en lichamelijke uitdrukking tegenover mij -- waardoor ik vanaf dat moment 'commentaar/kritiek/advies krijgen van mensen' heb geassocieerd in mijn geest met een negatieve ervaring  en dus een geloof/idee heb gecreëerd in mijn geest dat 'kritiek/commentaar/advies krijgen slecht is'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd de consequenties te zien die zich hebben uitgespeeld in mijn leven ten gevolge van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een negatieve ervaring en beoordeling te associeren met 'kritiek/commentaar/advies krijgen van mensen' - waarin ik mezelf heb afgesloten van mijn eigen vermogen en mogelijkheid om nieuwe dingen te leren en mezelf te ontwikkelen en uit te breiden in wie ik ben in relatie tot mijn omgeving, door mezelf niet open te stellen om te leren van andere mensen --- waardoor ik een ervaring in mezelf heb gecreëerd van limitatie en beperking, en een leven/bestaan heb gemanifesteerd voor mezelf van herhaling en gewoonten en gelimiteerde gedragspatronen die zich blijven herafspelen in en als de gelimiteerde kennis en informatie en vaardigheden in en als de geest waarin ik mezelf heb gedefinieerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat die reactie van angst en kwaadheid  op mensen wanneer ze mij kritiek/commentaar/advies geven op mijn gedrag/handelingen/uitdrukking - niet werkelijk een 'bescherming'/'verdediging' is van 'mezelf' tegenover 'andere mensen' --- maar eerder een beschermingsmechanisme is van de geest dat de geest gebruikt om zichzelf intact te houden als een gelimiteerde structuur/systeem van voorgeprogrammeerde kennis en informatie, door mij op elke manier af te sluiten van elke kans om iets bij te leren door bijvoorbeeld een ervaring van weerstand te verbinden met 'kritiek/commentaar/advies krijgen' --- opdat ik ook nooit zou inzien dat dit gelimiteerde systeem van kennis en informatie waarin ik mezelf heb gedefinieerd, in werkelijkheid niet echt is wie ik ben --- en dat ik, door mezelf open te stellen om te leren en mezelf te ontwikkelen, mezelf kan manifesteren als het leven zelf als al wat bestaat, zonder limitaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een gelimiteerde structuur van kennis en informatie in en als het ego van de geest, enkel kan bestaan als en wanneer ik mezelf stop en saboteer en tegenhoudt in mijn leerproces - door mezelf bijvoorbeeld af te sluiten in relatie tot communicatie met andere mensen uit angst om commentaar/kritiek/advies te krijgen, en als ik dus commentaar/kritiek/advies zie en interpreteer als iets negatief en 'slecht' --- in de plaats van wat het eigenlijk werkelijk is, als een kans voor mij om mezelf te ontwikkelen en uit te breiden buiten de grenzen van mijn aanvaardde limitaties als 'wat ik weet' en 'wat ik ken'


In de volgende blog zet ik verder met dit proces en specifiek met het uitschrijven van de zelf-correctieve statements in relatie tot de verandering die ik voor/in mezelf zal manifesteren in relatie tot dit punt van 'kritiek/commentaar/advies krijgen van andere mensen'.

Dag 425: Wat zegt mijn Emotionele Reactie op Kritiek mij over Mezelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 424: Waarom is het zo Erg om Kritiek te Krijgen?" - waarin ik de eerste laag van/in de Geest heb onderzocht en omschreven voor mezelf in relatie tot de emotionele reacties in mezelf van woede, angst en verdriet op iemand die mij 'kritiek'/'commentaar' gaf in verband met iets wat ik had gedaan --- en waar ik hier in deze blog de zelf-vergeving zal delen die ik heb gesproken nadat ik in de reactie ben gegaan en waarin ik de reactie heb verminderd.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op X omdat ze mij commentaar heeft gegeven op wat ik heb gedaan - door te denken dat het feit dat zij zo'n commentaar geeft wil zeggen dat zij gelooft dat ze beter is dan mij en dat zij juist is en ik fout

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat X denkt en gelooft dat zij beter is dan mij en superieur is aan mij en dat ik daarin dus mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn gedachten en backchat in haar te projecteren in mijn geest --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf met haar als het beeld dat ik zie met mijn ogen te vergelijken en haar te beoordelen als superieur en 'beter' en mezelf als 'minderwaardig' en 'minder' -- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de gedachten en gevoelens/emoties die ik zie in X, afkomstig zijn van de vooroordelen en geloofsystemen/gedachten die ik al had toegestaan te bestaan in en als mijn geest en daardoor dus altijd een reflectie en representatie zijn van wie ik ben als wie ik mezelf heb toegestaan te zijn in en als gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X van mezelf af te scheiden door de beoordelingen en vergelijking die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan in haar te projecteren, en daarop te reageren met een ervaring van inferioriteit in mezelf --- en daarin X te gebruiken als een excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als hoe/wie ik mezelf heb toegestaan te zijn/worden in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn backchat waarin ik denk dat 'X denkt dat ze beter is dan mij' en dat 'X gelooft dat zij juist is en ik fout' en de emotionele reactie/ervaring van woede tegenover X --- door niet te zien, beseffen en begrijpen dat die backchat en emotionele reactie in werkelijkheid een reactie zijn op mijn eigen beoordelingen tegenover mezelf in mijn geest waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te vergelijken met X en te denken/geloven dat X beter is dan mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de gedachten in mijn geest waarin ik mezelf afscheid van X en mezelf vergelijk met X en X beoordeel als superieur en beter dan mezelf en mezelf als inferieur en minder dan X, verbonden met de energetische ervaring van inferioriteit en minderwaardigheid --- door op deze negatieve ervaring in mezelf te reageren met de reactie/ervaring van woede, verbonden met backchat waarin ik X beschuldig van zich superieur te voelen en te denken dat zij beter is dan mij, in een poging om mij machtig en dus superieur te kunnen voelen in mezelf --- in de plaats van één en gelijk te staan met de gedachten in mijn geest waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van X als een beeld dat ik zie met mijn ogen en mezelf met dat beeld te vergelijken in mijn geest en dat beeld van X te beoordelen als 'superieur' aan mezelf, verbonden met de energetische ervaring van inferioriteit in mezelf - en daarin één en gelijk te staan met de eigenschappen die ik zie in X en die ik beoordeel als 'superieur' -- en op die manier mezelf te ondersteunen om te groeien en mezelf te ontwikkelen en mezelf te realiseren als de eigenschappen die ik zie in X

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te limiteren in en als wie ik ben, door mezelf te vergelijken met X als het beeld dat ik zie met mijn ogen van X, en met de eigenschappen die ik zie in X, waarvan ik geloof en denk dat ze niet in mezelf bestaan -- en dan mezelf in mijn geest te beoordelen als 'minder' dan X, en mij dan minderwaardig te voelen --- in de plaats van in te zien dat deze gedachten van vergelijking tussen mezelf en andere mensen op basis van het uiterlijk als wat ik zie met mijn ogen, is een voorgeprogrammeerd construct van zelf-limitatie, zelf-onderdrukking en zelf-sabotage dat ik in mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan door mezelf te hebben gedefinieerd in en als Energie en dus in en als Afscheiding - waarin ik mezelf opzettelijk gelimiteerd en onderdrukt houdt zodat ik een energie van minderwaardigheid kan genereren in mezelf en in competitie kan treden met andere mensen en daarin energie kan opwekken in mezelf --- in de plaats van in te zien dat deze vorm en definitie van 'competitie' in wezen een zelf-limitatie en zelf-vermindering is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd 'competitie' te zien en te leven als een vorm van 'zelf-perfectie' -- hetgeen enkel ervaren en bereikt kan worden in en als eenheid en gelijkheid --- wanneer ik besta ALS Alles, en dus niet in afscheiding en energetische reacties besta --- maar wanneer ik mezelf realiseer en manifesteer als één en gelijk met elke levensvorm en elke expressie die hier bestaat in fysieke vorm --- enkel zo kan ik werkelijk uitmuntend worden op elk vlak, en werkelijk het beste worden dat ik kan zijn, op elk vlak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als ik werkelijk in Competitie zou bestaan vanuit het opzicht van wat het beste is voor mezelf - dat ik dan commentaar en kritiek en tips zou verwelkomen als een kans om te leren van andere wezens, en mezelf uit te breiden in mijn gewaarzijn en begrip van mezelf en mijn omgeving -- opdat ik mezelf kan optimaal kan ontwikkelen om het beste te worden dat ik kan zijn

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te begrijpen en te realiseren dat zelf-beoordeling en vergelijking in mezelf met andere mensen waarin ik de mensen die ik zie met mijn ogen van mezelf afscheid, een excuus is dat ik in mijn geest gebruik om mijn angst van verandering te rechtvaardigen -- en ervoor te zorgen dat ik blijf bestaan in en als de gelimiteerde vorm van de geest

Zelf-Correctieve Statements volgen in Dag 426

Dag 424: Waarom is het zo Erg om Kritiek te Krijgen?

Dit is een verderzetting van "Dag 423: Tegen Wie denk je wel dat je het Hebt?!" waarin ik een reactiepatroon heb uitgeschreven in relatie tot 'kritiek krijgen' of 'opmerkingen krijgen' of zelfs 'tips krijgen' van andere mensen in verband met specifieke dingen die ik doe/uitvoer in de fysieke realiteit.

Dit patroon is er één waarin ik aanvankelijk reageer met kwaadheid, verbonden met gedachten van 'tegen wie denk je dat je het hebt?!', 'denk je soms dat ik een kind ben - en dat ik dat niet weet?!', 'denk je dat ik niet slim genoeg ben om zelf te weten waar ik mee bezig ben?!' --- waarin ik dus de 'kritiek/opmerkingen/tips' die ik krijg over wat ik doe van andere mensen 'persoonlijk opvat' en interpreteer in en als de gedachte/idee/het geloof dat ze geen vertrouwen hebben in mij en mijn kennis en vaardigheden, en dat ze geen waardering of respect hebben voor mij (dit impliceert dus dat ik de concepten/woorden 'waardering' en 'respect' heb gedefinieerd in en als een vorm van 'aanzien' en 'blind vertrouwen') - omdat ik denk van 'als ze respect zouden hebben voor mij en mij zouden waarderen/zien als hun gelijke, dan zouden ze niet denken dat ze mij moeten zeggen hoe ik dingen moet doen, maar dan zouden ze erop vertrouwen dat ik weet waar ik mee bezig ben en dat ik slim genoeg ben om het correct uit te voeren.

Wat ik in deze reactie en backchat/gedachten zie is dat het gebaseerd is op en afkomstig is van mijn relatie met mijn ouders en mijn leerkrachten die ik ervoer in mezelf toen ik klein was, waarin ik de indruk kreeg dat hun opmerkingen, raadgevingen, tips en kritiek in verband met wat ik aan het doen was, vaak kwamen vanuit een reactie/ervaring van frustratie in hen omdat ik iets niet 'goed'/'correct' aan het doen was volgens hen --- en in zo'n situaties waarin een leerkracht of een volwassene in mijn omgeving zich uitdrukte tegenover mij in relatie tot iets dat ik niet 'juist'/'correct' deed, voelde ik mij vaak heel negatief, verbonden met de gedachten dat ik 'een klein dom kind' ben dat 'niets weet' --- omdat er in sommige moment die specifieke woorden zelfs gebruikt werden van 'weet je nu helemaal niets' of 'je kan toch ook nooit iets goed doen' of 'je bent maar een kind, je kan dat nog niet'. En in elk van die situaties, was het niet meteen de woorden op zich waar ik op reageerde --- omdat, de woorden op zich zijn niet 'negatief' -- het was de Tonaliteit waarmee mensen de woorden spraken. Een tonaliteit die ik in mezelf automatisch definieerde als 'frustratie' en 'kwaadheid' en die ik in mijn geest automatisch een 'negatieve' lading/waarde gaf.

En als ik onderzoek waar die ervaring/reactie van woede/kwaadheid tegenover mensen wanneer ze mij 'kritiek'/'opmerkingen' geven vandaan komt - dan zie ik dat ik mij eigenlijk machteloos voel --- vandaar ook dat er na de woede een ervaring van zelf-medelijden volgt -- omdat het een reactie van machteloosheid is - waarin ik aanvankelijk in een zelf-verdediging/zelf-bescherming reactie ga van woede/kwaadheid in mezelf --- en dan uiteindelijk ga ik in een ervaring van zelf-medelijden als een manipulatie techniek die ik heb opgebouwd doorheen mijn kindertijd als een manier waarmee ik ondervond dat ik mijn omgeving kon manipuleren om te krijgen wat ik wil, zoals ik bvb wil dat mensen 'respect hebben voor mij' en 'stoppen met mij te bekritiseren' en 'mijn intelligentie erkennen/waarderen'.

Dus: waar is het dat die Machteloosheid vandaan komt? Dat is de meest belangrijke vraag omdat ik zo tot de kern en het startpunt zal komen van die hele emotionele belevenis in mezelf -- door de laag te onderzoeken van de ervaring die aan de basis ligt van waarom ik mij kwaad voel, of waarom ik zelf-medelijden voel en ervaar. - en waar de backchat en gedachten vandaan komen tegenover andere mensen in verband met 'respect en waardering krijgen'.

In het moment dat iemand mij zegt van 'kim, je zou dat beter zus of zo doen' of 'zou je volgende keer alsjeblieft dit of dat willen doen?', of 'je doet dat zo beter niet' - voel ik mij eigenlijk angstig/machteloos omdat, wat er in dat moment opkomt in mijn geest is gedachten/backchat van 'ik ben niet goed genoeg', 'mensen aanvaarden mij niet zoals ik ben', 'ik wordt afgewezen' - en met die gedachten heb ik in mezelf een emotionele ervaring van angst verbonden. En dus, vanaf het moment dat die gedachten opkomen in mezelf, als reactie op een moment dat iemand iets aan te merken heeft op mijn expressie/uitdrukking - voel ik mij in een quantum moment plots heel angstig - en dan beschuldig ik de persoon in kwestie van 'kritiek op mij te hebben' en 'mij te beoordelen' en 'hard te zijn voor mij' en dan voel ik mij kwaad, omdat ik dus geloof dat die persoon en het specifieke gedrag van die persoon de oorzaak is van waarom ik mij angstig voel.

En hierin heb ik dus nooit ingezien dat ik mij niet angstig voel omwille van hoe die persoon zich heeft uitgedrukt tegenover mij, ik voel mij angstig als reactie op mijn persoonlijke interpretaties en percepties van de expressie van die persoon - waarin ik dus onmiddellijk denk en geloof dat ik 'niet goed genoeg ben', dat ik 'minderwaardig' ben, dat er 'iets mis is met mij' en dat ik 'afgewezen zal worden'.

En dus, in het bemerken van dit soort gedachten in mijn geest die aan de grondslag liggen van een automatische onmiddellijke reactie van angst wanneer iemand commentaar/opmerkingen geeft op/over mijn expressie/gedrag/handelingen -- is het interessant en noodzakelijk om mezelf de vraag te stellen van waarom het is dat die gedachten in mijn geest bestaan, met andere woorden: welke herinneringen in mijn geest dragen bij aan de idee dat ik 'afgewezen' zal worden, of dat ik 'minder' ben dan andere mensen of dat er 'iets mis is met mij'? Omdat, deze gedachten, zijn specifieke woorden, die ik, als kennis en informatie, van ergens gehaald heb --- het zijn ideëen, geloofsystemen, die eigen zijn aan de menselijke geest en dus een specifiek  programma volgen.

In de Volgende blog zal ik overgaan naar de volgende stap in het loslaten van deze emotionele reactie waarin ik mezelf in essentie saboteer in mijn omgang met andere mensen en met mezelf - en zal ik zelf-vergeving uitschrijven en delen in verband met de specifieke patronen die ik in deze blog in mijn schrijven heb kunnen ontdekken. Hetgeen als het ware een afpellen zal zijn van een 'eerste laag' van energetische ervaringen in mezelf die ik heb kunnen detecteren en vastpinnen in relatie tot dit specifieke programma - waarna ik het punt opnieuw zal onderzoeken om de volgende laag te kunnen zien en afpellen van wat er in mezelf bestaat aan programma's en constructen die aan de grondslag liggen van de emotionele reacties in een situatie waarin iemand een opmerking geeft over mijn gedrag/uitdrukking/handelingen.

Omdat, ik kan niet verwachten dat ik alles in één keer zal zien, dat ik het hele construct uit de doeken kan doen door één keer aan zelf-introspectie te doen in mijn schrijven - neen: Het proces van zelf-verandering en de Reis naar Leven is een praktisch proces dat verschillende stappen heeft die ik onderling en dooreenlopend bewandel -- bijvoorbeeld: ik schrijf over het punt in zelf-eerlijkheid, dan pas ik zelf-vergeving toe in mijn schrijven of in de praktische realiteit in het moment, dan test ik mezelf  weer in het moment zelf wanneer zo een specifieke situatie zich aandringt - en dan schrijf ik weer de ervaringen die ik nog kan opmerken in mezelf uit, en dan bewandel ik het hele proces opnieuw.

Het Proces is niet een 'spirituele zoektocht' of 'spiritueel pad' dat ik bewandel - waarin ik bepaalde 'niveaus' of 'lagen van bewustzijn' of 'fasen' moet doorlopen en uiteindelijk 'klaar ben' met mijn 'pad'/'reis' en iets 'bereikt' heb --- Neen, het proces van de Reis naar Leven is een heel praktisch proces van zelf-creatie in elk moment van ademhaling -- waarin het niet zo simpel is als het uitvoeren van een aantal stappen achter elkaar en dan verwachten dat je 'klaar bent' en 'gedaan hebt' -- je bent immers door de verschillende lagen van de geest aan het gaan in het veranderen van wie je bent in bepaalde situaties en relaties, hetgeen wil zeggen dat je hetzelfde punt verschillende keren zal bezoeken, telkens een laag dieper --- tot je tot de kern komt van alles, namelijk Jezelf -- wie jij zelf bent ALS de kern. En dat gaan nu eenmaal niet op één twee drie.