Dag 435: Het Veranderen van een Angst Reactie op het Krijgen van Kritiek -- Praktische Toepassing Dimensie

Dit is een verderzetting van "Dag 434: Het Veranderen van een Angst reactie op het Krijgen van Kritiek - Deel 2 Evaluatie" - waar ik ben geëindigd met hoe ik in een moment waarin ik kritiek kreeg van iemand en het voorgeprogrammeerde, voorspelbare 'programma' van gedachten, backchat en emotionele reacties zag opkomen in mezelf, gesproken zelf-vergeving toepaste


De specifieke zelf-vergeving en -correctieve statements die ik sprak in dat moment (uiteraard op fluisterniveau in mezelf), waren:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op Andrea haar kritiek met de gedachte dat ik iets fout heb gedaan

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren op de gedachte dat ik iets fout heb gedaan met een emotionele ervaring van angst en minderwaardigheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat deze emotionele reactie van angst niet werkelijk afkomstig is vanuit mezelf, maar vanuit het ego waarin ik mezelf heb gedefinieerd, als een beeld en een idee dat ik in mijn geest van mezelf gecreëerd heb, als zijnde een 'intelligent persoon die altijd alles juist doet' --- waarin ik nu geloof en denk dat ik niet meer kan bestaan als en wanneer ik kritiek krijg, en wanneer andere mensen zien dat ik niet 'intelligent' of 'juist' ben, omdat ik dan niet meer kan bestaan in en als dat beeld waarin ik mezelf gedefinieerd heb

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf en te zien dat de emotionele reactie van inferioriteit en schaamte in het moment waarin Andrea mij kritiek gaf - in wezen afkomstig was van de backchat die door mijn geest ging van 'nu ziet Andrea dat ik mijn aandacht niet bij mijn omgeving houdt en dat ik dus niet echt geef om mijn omgeving en nu gaat ze haar respect voor mij verliezen' en 'damn, ik ben ontmaskerd' --- omdat ik eigenlijk binnenin mezelf wel weet dat ik mezelf voordoe als iemand die geeft om andere wezens, als een 'goed persoon', maar enkel om de mensen om mij heen te manipuleren zodat ze mij zouden aanvaarden, terwijl ik eigenlijk in mezelf enkel geef om mijn persoonlijke gevoelens en verlangens en interesses en innerlijke ervaringen ---  hetgeen zich dan uit in vergeetachtigheid en onoplettendheid in mijn interactie met mijn omgeving, zoals bijvoorbeeld niet opmerken dat Quizzy nog aan het eten is en mezelf niet verplaatsen in zijn 'schoenen' en hem eerst laten eten omdat dat is wat ik voor mezelf zou willen als ik in zijn plaats zou zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegetaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik reageer met angst wanneer iemand mij kritiek geeft, dat dat een teken is dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als een idee en een beeld in mijn geest dat ik gebruik om andere mensen in mijn omgeving te manipuleren en dat ik dus niet eerlijk ben met mezelf of mijn omgeving over wie ik eigenlijk werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat ik niet intelligent noch juist of correct ben, maar dat ik simpelweg, gewoonweg 'hier' ben en besta, als een levend fysiek wezen - en dat de idee dat ik 'juist' en 'correct' en 'intelligent' ben, een idee/gedachte/geloof is dat enkel in mijn geest bestaat, als een eendimensionele visie die ik zelf gecreëerd heb in mezelf over 'wie ik ben' - en dat op zich niets te maken heeft met de eigenlijke realiteit van wie ik ben als een fysiek wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door mezelf te definieren in en als een idee en een beeld in mijn geest in verband met 'wie ik ben' - mezelf in wezen verblind van de eigenlijke fysieke werkelijkheid van zowel mezelf als mijn omgeving --- omdat ik niet werkelijk geef om hoe mijn fysieke omgeving werkt en functioneert, ik geef enkel om wie ik ben, als dat idee en dat beeld van 'IK ben intelligent' en 'IK ben juist' en 'IK ben correct' --- en wanneer ik er dan op gewezen wordt dat mijn fysieke daden niet het beste zijn voor mijn omgeving omdat ik met andere woorden niet goed aan het opletten ben, dan reageer ik emotioneel en met allerlei gedachten en backchat die enkel in functie staan van 'IKKE' en 'wie IK ben' en 'wat andere mensen over MIJ denken' en 'wie IK denk dat ik ben' en 'hoe IK wil dat andere mensen over MIJ denken' --- in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf over het feit dat dat beeld en idee van 'mezelf' dat ik probeer te verdedigen, niet eens echt is in de eerste plaats en dat wie ik werkelijk ben is HIER, in en als de simpliciteit van het fysieke lichaam en ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan een illusie in de geest als een beeld/idee van 'wie ik ben' --- in de plaats van één en gelijk te staan met de realiteit van mezelf en in te zien dat dat beeld en dat idee in mijn geest van geen kanten ook maar iets te maken heeft met de eigenlijke realiteit van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de idee waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te definieren enkel bestaat om de mensen om mij heen te manipuleren zodat ze mij zouden aanvaarden  in de groep en zodat ik ondersteuning zal krijgen van de groep - omdat ik de idee heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf dat ik andere mensen moet manipuleren om te overleven en te bestaan in deze wereld


Ik ben HIER in en als de fysieke werkelijkheid, als een fysiek levend lichaam/wezen, ik zie, besef en realiseer mij dat ik geen idee of beeld in mijn gedachten ben  omdat ik zie, besef en begrijp dat elk idee van mezelf mijn eigen creatie is in de geest en in functie bestaat van overleving.

ik zie, besef en realiseer mij dat de idee dat ik 'intelligent' ben een idee is in mijn geest dat ik van mezelf gecreëerd heb en niet werkelijk rekening houdt met of gebaseerd is op de realiteit van wie ik eigenlijk ben

omdat, de realiteit van mezelf is dat ik HIER ben - en ik zie en besef dat als ik mezelf identificeer met de idee dat ik 'intelligent' ben, en dat idee dan ga verdedigen door emotioneel te reageren op mensen wanneer ze mij kritiek geven --- dat ik mezelf aan het verblinden ben van hoe de fysieke werkelijkheid die zich vlak voor mijn ogen bevindt in elk moment eigenlijk functioneert

en ik zie besef en begrijp dat het feit dat ik gereageerd heb met emoties op andrea die mij in een moment wees op hoe ik mij aan het gedragen was door mij te zeggen dat ik het beter anders zou doen - erop wijst dat ik in feite niet werkelijk gaf om Quizzy en dat ik mezelf aan het entertainen was in mijn geest met een idee van wie ik denk dat ik ben als hoe ik wilde dat andrea mij zag --- en dus,  vanaf het moment dat zij iets doet of zegt dat impliceert dat ze mij niet zo ziet dan reageer ik emotioneel - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en daadwerkelijk te geven om de fysieke werkelijkheid en ervoor zorgen dat ik 'geven om' niet zomaar projecteer als een beeld van mezelf dat in functie staat van manipulatie en eigenbelang, maar dat een eigenlijk werkelijk 'geven om' de wezens om mij heen en mijn omgeving is

ik stel mezelf tot doel om te bestaan als een levende expressie en statement van waarachtig 'geven om' mijn omgeving en al het leven om mij heen in elk moment -- en op elke manier steeds te onderzoeken hoe ik mezelf in lijn kan plaatsen met wat het beste is voor mijn omgeving - en daarin dus kritiek van andere mensen te aanvaarden als ondersteuning in dat proces en niet als een persoonlijke aanval

omdat ik zie, besef en realiseer dat het feit dat ik kritiek heb ervaren als een persoonlijke aanval op mijn 'persoon', wil zeggen dat ik niet eerlijk was met mezelf over wie ik ben en dat ik in mijn geest zat mezelf te entertainen in gedachten over mezelf niet niet werkelijk HIER besta als een levende uitdrukking van wie ik eigenlijk ben

ik stel mezelf tot doel om uit in het moment dat ik kritiek krijg van iemand - niet in het ego te stappen, maar in dat moment daadwerkelijk te horen wat deze persoon te zeggen heeft vanuit het startpunt van een waarachtig 'geven om' mijn wereld en realiteit en mijn participatie in die wereld en realiteit en stabiel te blijven in mezelf in het besef dat als ik mezelf toesta emotioneel te reageren op wat deze persoon mij te zeggen heeft over mezelf, dat ik mezelf daarin opzettelijk aan het afleiden ben van de realteit van mezelf omdat ik ergens in mezelf weet en besef dat wat deze persoon te vertellen heeft mij laat zien wie ik eigenlijk ben


Door deze statements te spreken, zag ik hoe de emotionele reacties die er nog aanwezig waren in mezelf op resonant niveau verdwenen en hoe ik mezelf stabiliseerde in relatie tot het moment van 'kritiek krijgen'. In deze laatste stap in mijn proces heb ik ingezien en beseft dat het schrijven van zelf vergeving en zelf correctie alleen niet genoeg is, er is ook een fysieke uitdrukking nodig zoals bijvoorbeeld in het moment waarin ik mij in een fysieke situatie bevindt van kritiek krijgen en ik zie de reacties en de gedachten en de backchat opkomen, om dan in dat moment als het ware een fysieke statement te maken voor mezelf van 'dit is niet wie ik ben, ik neem de beslissing hier en nu om te veranderen!', door bijvoorbeeld in het moment zelf vergeving en zelf correctieve statements te spreken (waarin ik uiteraard wel oplet dat ik min of meer alleen ben en dat de mensen om mij heen het niet horen omdat ze anders zullen denken dat ik gek ben).

Ik bedoel, dit punt van het maken van een fysieke statement van zelf-verandering in het moment is eigenlijk een voordehandliggende noodzakelijkheid in het proces van zelf-verandering --- omdat, wie ik ben en hoe ik altijd heb bestaan is als een fysiek levend wezen. De gedragspatronen uit mijn verleden spelen zich af in mijn fysieke werkelijkheid in elk moment, dus, wil ik mezelf veranderen, dan moet die verandering plaatsvinden op fysiek niveau -- niet enkel als een idee in mijn geest van 'ik ben veranderd', maar als een daadwerkelijke fysieke statement.

Na dit moment, waren er nog een aantal momenten/situaties die zich afspeelden in mijn realiteit die dit punt weer aanspraken van 'kritiek krijgen', en hier zag ik de verandering, omdat ik niet meer reageerde in mezelf --- ik hoor aan wat de persoon te zeggen heeft, ik kijk binnenin mezelf naar wie ik ben in de situatie en ik bekijk de situatie en mezelf in relatie tot de situatie op een praktische manier, in de zin va het overwegen hoe en waar ik mezelf moet corrigeren in mijn gedrag  teneinde de situatie te corrigeren.

En dus tot conclusie kan ik vaststellen dat mijn proces van het veranderen van een reactie van angst op het krijgen van kritiek, door middel van het toepassen van een proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie in en als een stappen-programma/-structuur, vruchtvol en effectief geweest is.

Dag 434: Het Veranderen van een Angst Reactie op het Krijgen van Kritiek - Deel 2 Evaluatie

Dit is een verderzetting van "Dag 433: Het Transformeren van Kritiek van een Persoonlijke Aanval naar Zelf-Ondersteuning"

Net als in "Dag 430: Het Veranderen van een Angst Reactie op het Krijgen van Kritiek - Evaluatie", las ik in dit proces van het Veranderen van een Angst Reactie op het krijgen van Kritiek een evaluatie in, waarin ik, nadat ik mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie heb doorwandeld voor mezelf evalueer hoe effectief mijn proces geweest is - en hoe ik met andere woorden veranderd ben in mijn interne emotionele reacties op het krijgen van kritiek.

Vanaf "Dag 423: Tegen Wie Denk Je Wel dat Je Het Hebt?!" ben ik aan dit proces begonnen, nadat ik geconfronteerd werd met dit punt in mijn realiteit - van emotioneel reageren, zelfs tot huilens toe, wanneer iemand mij kritiek geeft. En zoals ik in mijn eerste evaluatie in Dag 430 had vastgesteld nadat ik mezelf opnieuw in een situatie had bevonden waarin iemand mij kritiek gaf is dit proces een proberen en uittesten en evalueren, stap voor stap voor stap, waarin dezelfde fysieke situatie zich zal blijven herhalen als een 'test' voor mij om te zien waar ik sta in mijn proces en om voor mezelf te evalueren hoe effectief mijn toepassing in dit proces van het Veranderen van een Angst reactie op het krijgen van kritiek eigenlijk is.

Na mijn eerste evaluatie in Dag 430, waarin ik had vastgesteld dat er nog specifieke gedachten waren waar ik nog emotioneel op reageerde wanneer ik kritiek kreeg van iemand, ging ik opnieuw het proces bewandelen van het toepassen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie teneinde die reacties te veranderen in mezelf - dit in Dag 431, 432 en 433.

Gisteren gaf mijn realiteit mij weer een mooie test om in de fysieke werkelijkheid te toetsen hoe effectief mijn proces van zelf-verandering eigenlijk geweest is. Ik wilde Quizzy, het paard dat in de stal naast mijn paard Polo staat, zijn vliegenmasker omdoen omdat ik daar steeds moeite mee had, en ik dacht van 'als Andrea ooit ziek is of om welke reden dan ook niet voor Quizzy kan komen zorgen, dan weet ik tenminste hoe ik zijn vliegenmasker fatsoenlijk kan omdoen'. Ik gaf hem een teken om zijn hoofd op te richten, maar ik was te snel omdat hij nog aan het eten was. En Andrea zei van "zou je niet beter wachten tot hij gedaan heeft met eten?". En mijn reactie was onmiddellijk het hele systeem zoals ik in mijn voorgaande blogs beschreven heb - gedachten van 'ik heb iets fout gedaan' en een emotionele ervaring van minderwaardigheid en een ervaring van angst, verbonden met gedachten van 'wat als Andrea mij nu afwijst?'.

Dus, in dat moment zag en besefte ik van 'ok, ik weet wat dit is, ik weet waar deze ervaringen vandaan komen en hoe het functioneert en ik weet dat dit niet is wie ik ben', maar toch activeerde de hele ervaring nog in mezelf. Wat ik dan deed nadat het moment gepasseerd was, was een fysieke toepassing van wat ik heb bewandeld in mijn proces, gebruik makend van de inzichten en realisaties die ik heb ontwikkeld in mezelf in relatie tot hoe en waarom deze reacties in mezelf bestaan --- namelijk gesproken zelf-vergeving terwijl de emotionele ervaringen en de gedachten nog in mijn geest nadwaalden.



In Dag 435 zet ik verder in het Delen van mijn proces van het Veranderen van een Angst reactie op het Krijgen van Kritiek.

Dag 432: Waarom neem ik Kritiek Krijgen op als een Persoonlijke Aanval?

Dit is een Verderzetting van "Dag 431: Is 'Intelligentie' Echt als het Verdedigd moet Worden?" - waarin ik het probleem heb benoemd als hoe en waarom ik in een automatische emotionele reactie van angst ga wanneer ik kritiek krijg op wat ik doe -- en hier in deze blog ga ik over tot het toepassen van de Oplossing, als de Zelf-Vergeving Dimensie.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met de emotionele ervaring van angst wanneer iemand mij kritiek geeft door in dat moment mij bedreigd te voelen in mijn 'identiteit' als de idee en definitie die ik van mezelf gecreëerd heb in mijn geest - waarin dus de ervaring van angst een 'overlevings-reactie' is --- waar ik dan op zal reageren met kwaadheid, als een zelf-verdedigings reactie/mechanisme in en als de geest, waarin ik zal proberen om mijn 'identiteit' te verdedigen tegen deze schijnbare 'aanval'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik het krijgen van kritiek ervaar als een persoonlijke aanval, in en als de emotionele reactie van angst en kwaadheid - dat ik aan het reageren ben vanuit het ego en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mezelf en mezelf te definieren in en als een specifiek idee en definitie van 'wie ik ben' in mijn geest, waarin ik dan geloof dat ik mezelf in en als dat idee/beeld/definitie moet verdedigen en beschermen door middel van emotionele ervaringen van angst en kwaadheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de idee in mijn geest dat ik een 'intelligent persoon' ben en daarin geen verantwoordelijkheid te nemen voor de emotionele reactie van angst wanneer iemand mij kritiek geeft, door niet eerlijk te zijn met mezelf en in te zien, te begrijpen en te beseffen dat ik deze idee en identiteit zelf gecreëerd heb in mijn geest, als een overlevingstechniek die ik geleerd heb tijdens mijn kindertijd in het observeren van mijn omgeving --- waarin ik 'intelligentie' gebruik als een uiterlijk punt om de mensen om mij heen te manipuleren zodat ik ondersteuning kan krijgen in mijn overleving, volgens de ideëen en geloofsystemen die ik gekopieerd heb van mijn omgeving in verband met wat 'overleving' in deze wereld inhoud

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de idee in mijn geest dat ik een 'intelligent' persoon ben, enkel bestaat in functie en in het teken van mijn overleving in deze wereld, en dus niet is wie ik werkelijk ben --- en dat ik, door te reageren met een emotionele ervaring van angst wanneer iemand mij kritiek geeft, verbonden met de gedachte dat mijn 'intelligentie' in vraag gesteld en aangevallen wordt, een statement maak dat ik geloof dat deze overlevingsstructuur in mijn geest als het beeld dat ik van mezelf projecteer tegenover mijn omgeving, van mezelf als een 'intelligent persoon', werkelijk is wie ik echt ben --- in de plaats van één en gelijk te staan met dat beeld en de idee in mijn geest van mezelf als 'een intelligent persoon' in en als het besef dat het een overlevingsmechanisme is dat ik heb gekopieerd van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd, en daarin mezelf niet toe te staan erdoor gestuurd/bestuurd of bepaald te worden, maar stabiel te blijven in en als mezelf in en als het besef dat wie ik werkelijk ben is altijd HIER, als de eenheid en gelijkheid van het leven zelf in en als mezelf en dat de geest als het voorgeprogrammeerde systeem van overleving in en als mezelf een systeem/programma is dat ik heb laten programmeren in mezelf doorheen mijn bestaan hier op aarde, maar niet bepaalt wie ik ben in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de emotionele ervaring van angst als reactie wanneer ik kritiek krijg - door te reageren op die angst met een emotionele ervaring van kwaadheid - en dat ik mezelf daarin heb toegestaan en geaccepteerd een statement te maken dat ik geloof dat dit systeem van overleving als de emotionele ervaring van angst, verbonden met de gedachte dat ik persoonlijk aangevallen wordt wanneer ik kritiek krijg, is wie ik werkelijk ben, en dat ik dus nu mezelf moet 'verdedigen' in en als de reactie van kwaadheid --- in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat enkel het ego zich aangevallen voelt en gelooft dat het zichzelf moet verdedigen om te kunnen 'bestaan', omdat het ego een beeld en een idee is dat op zichzelf niet werkelijk bestaat of echt is --- maar dat, wie ik werkelijk ben is altijd HIER, consistent en stabiel, of ik nu kritiek krijg of niet

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben binnenin mezelf door niet in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik enkel beïnvloed kan worden door kritiek als en wanneer ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een idee en definitie van mezelf dat in mijn geest bestaat en dat niet werkelijk een fysieke werkelijkheid en realiteit is van wie ik werkelijk ben als HIER en als en wanneer ik met andere woorden niet 'echt' ben in de eerste plaats --- omdat, als ik zou bestaan als wie ik werkelijk ben, dan zou ik mezelf niet moeten 'verdedigen' of 'beschermen' tegen kritiek, dan zou ik consistent en stabiel blijven staan in en als mezelf, ongeacht wat er ook op mij afkomt vanuit mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de persoon die mij kritiek heeft gegeven te beschuldigen van mij persoonlijk te hebben aangevallen - en te reageren met kwaadheid in mezelf tegenover die persoon in mijn geest ---in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een illusie en een leugen als een idee/beeld in mijn geest en in te zien dat dat aan het startpunt ligt van het feit dat ik mij nu aangevallen voel omdat ik kritiek krijg en waarom ik de kritiek persoonlijk opneem -- en dat ik in werkelijkheid aan het reageren ben op wat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf aan te doen, als het aanvallen van wie ik werkelijk ben als het leven in en als mezelf door mezelf te definieren in en als een gelimiteerd idee en beeld in mijn geest en gedachten als de idee dat ik 'intelligent' ben


Wordt vervolgd in Dag 433

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik

Dag 430: Het Veranderen van een Angst-Reactie op het Krijgen van Kritiek - Evaluatie

Dit is een verderzetting van een proces dat ik begonnen ben vanaf "Dag 423: Tegen Wie Denk je wel dat je het Hebt?!" - een proces waarin ik de emotionele reacties in mezelf op een moment waarin iemand kritiek had op mij en mij advies gaf in verband met hoe ik een bepaald punt beter zou doen/benaderen in mijn fyieke uitdrukking en realiteit, onderzocht in mijn schrijven, en dan veranderde en corrigeerde in mezelf in mijn zelf-vergeving en zelf-correctieve toepassingen.

Na het toepassen van deze drie stappen, zet ik in deze blog verder in dit proces met het herbekijken van mijn ervaringen in een moment waarin iemand mij bekritiseert op mijn fysieke uitdrukking/handelingen en/of mij advies geeft in verband met hoe ik het beter zou doen - om voor mezelf te kunnen zien en berekenen of mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie wel degelijk effectief was en hoe en waar er nog specifieke punten bekeken, onderzocht en doorwandeld moeten worden. Deze specifieke situatie had zich namelijk herafgespeeld in mijn realiteit vandaag, als een punt in mijn proces waarin mijn fysieke werkelijkheid zegt van "Ok, als je beweert jezelf gecorrigeerd en veranderd te hebben in dit punt, bewijs het dan!".

Ik bedoel, als ik kijk naar hoe het moment zich in de fysieke werkelijkheid afspeelde, dan zie ik dat het nagenoeg hetzelfde is als de situatie die de hele emotionele ervaring activeerde in mezelf waarover ik ben beginnen schrijven in Dag 423. De vraag is dus of ik op precies dezelfde manier reageerde in mijn geest of was er verandering in mezelf in relatie tot hoe ik de situatie benaderde en ervoer in mezelf? Met andere woorden: Hoe efficient was het hele proces dat ik bewandeld heb in de voorbije dagen in mijn blogs eigenlijk?

Dus, wat er veranderd en gecorrigeerd was in mijn ervaring in mezelf in relatie tot het moment dat ik kritiek/advies kreeg van iemand in mijn omgeving - is dat, ten eerste, de hele situatie geen emotionele stortvloed activeerde in mijn geest, als wat ik in de voorgaande blogs had uitgeschreven, waarin ik van een emotionele reactie van angst en minderwaardigheid, in woede ga en dan uiteindelijk naar zelf-medelijden -- gestuurd door backchat in mijn geest die zichzelf transformeerde -- en ten tweede, een punt dat hand in hand gaat met het eerste punt, is dat ik mij in het moment zelf meer gewaar was van wat er aan het gebeuren was en wie ik ben in relatie tot de situatie, en dat ik daarin stond in een punt van 'autoriteit' in relatie tot de situatie en vooral in relatie tot wat er omgaat in mezelf.

Aanvankelijk, in het moment dat ik omschreef in Dag 423, was er geen enkele autoriteit in mezelf aanwezig ten aanzien van de gedachten, backchat en emotionele reacties die opkwamen in mijn geest als reactie op de situatie - de gedachten, backchat en emoties kwamen met andere woorden gewoon op in mijn geest, en ik volgde ze, tot op het punt dat ze bleven muteren naar steeds andere emotionele ervaringen en ik op een bepaald punt mezelf isoleerde in mijn kamer en begon te huilen omdat het mij allemaal teveel werd.

Dit keer echter, besefte ik onmiddellijk van 'ok, ik ben hier eerder geweest, dus, dit moment is een test voor mezelf om te zien waar ik sta in mezelf ten opzichte van deze situatie' - dus, vanuit dit perspectief, was het best een fascinerend proces om in het moment zelf mijn eigen vooruitgang te meten en gade te slaan in verband met het vestigen van mezelf als het punt van 'autoriteit' in relatie tot mijn geest.

Ik zag de emotionele ervaringen van angst en inferioriteit opkomen in mezelf, en ik besefte in het moment van 'als ik mezelf hier toesta mezelf te definieren in en als die ervaring van angst en inferioriteit, dan zal ik uiteindelijk in een reactie van kwaadheid en beschuldiging gaan in relatie tot deze persoon, en dan weer vallen in een emotionele ervaring van zelf-medelijden, en de cirkel zal weer rond zijn' - en dus, zoals ik in mijn zelf-correctieve statements had voorgeschreven, ademde ik door de ervaring die opkwam en stabiliseerde ik mezelf op die manier in het moment en zo voorkwam ik een 'emotionele episode'  in mijn geest.

Wat ik echter wel opmerkte in termen van welke gedachten en backchat er nog reacties activeerden in mijn geest - en waar ik dus zag dat ik niet specifiek genoeg geweest ben in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie -- was een beeld dat opkwam in en als mijn gedachten van deze persoon die 'boven' mij staat. En dat beeld activeerde backchat van "als deze persoon denkt dat ik dingen niet juist/correct doe en dat ik dom ben, dan zal ze mij afwijzen en dan zal ik niet kunnen overleven", verbonden met een ervaring van overlevings angst.

Hierin zie ik dus dat het achterliggende punt van hoe en waarom ik reageerde op een situatie van kritiek krijgen met angst, kwaadheid en zelf-medelijden - is een persoonlijkheidsstructuur waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn geest, waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als een specifiek 'idee' van mezelf als 'een slim/intelligent persoon', dat ik gebruik om 'relaties' te vormen met de mensen in mijn omgeving. En dit omdat ik doorheen mijn kindertijd heb geleerd dat mensen zich 'groeperen' op basis van 'intelligentie', dat mensen 'relaties' vormen met andere mensen op basis van het 'respect' en het 'aanzien' dat ze hebben voor wat een ander mens kan en kent --- en dat, wanneer mensen denken dat je 'dom' bent omdat je niets kan of kent/weet in termen van wat andere mensen bruikbaar of interessant zouden vinden, dan vinden ze je de moeite niet waard om mee om te gaan en dan 'hoor je niet bij de groep'.

Een patroon dat zich doorheen mijn leven vaak heeft afgespeeld is dat ik mij in situaties bevond waarin mensen mij iets vroegen of ik moest iets doen, en dan ging ik 'blanco' in mijn geest, alsof er geen enkel 'script' bestond in mezelf in verband met hoe ik deze taak moet uitvoeren, of zelfs in verband met wat 'normaal gedrag' is --- alsof die stabiele basis van gezond verstand ontbrak in mezelf in relatie tot mijn interactie met en beweging in mijn fysieke omgeving. En in die momenten werd mijn geest overspoeld met die angst van 'als ik dit niet juist/correct doe, op een 'normale' manier, dan zullen mensen denken dat ik dom ben en ze zullen mij afwijzen'.

De essentie van hoe deze persoonlijkheidsstructuur dus in elkaar zit, is dat ik mijn vertrouwen plaats in de mensen in mijn omgeving en dat ik erop vertrouw dat zij mij ondersteunen in mijn overleving, dat zij als het ware voor mij zorgen en mijn 'vangnet' vormen -- en ik probeer hen te manipuleren om die ondersteuning/zorg te krijgen van hen, door bijvoorbeeld een beeld/idee van mezelf te projecteren als 'iemand die weet wat ze doet' en 'een intelligent persoon', in de veronderstelling dat ze mij dan zullen aanvaarden als een volwaardig deel van de 'groep' -- en door bijvoorbeeld, wanneer ik in zo een situatie terechtkom waarin iemand die 'intelligentie' uitdaagd door mij kritiek/advies te geven, in een emotionele reactie te gaan van zelf-medelijden, verbonden met gedachten van 'wat is er mis met mij?' en 'waarom kan ik niet normaal zijn?'.

En dus, zolang ik deze persoonlijkheidsstructuur niet aanpak, en mezelf niet corrigeer in mijn startpunt van waar ik mijn vertrouwen en macht/kracht in plaats - zullen dit soort reacties blijven opkomen in mezelf in situaties waarin ik kritiek/advies krijg van mensen in mijn omgeving.


Ik zet dit proces verder in Dag 431

Dag 429: Kritiek Krijgen is de Realiteit van Wie Ik Ben Onder Ogen Zien

Dit is een verderzetting van "Wie of Wat is het dat zichzelf beschermt/verdedigd in het emotioneel reageren op kritiek?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als iemand in mijn omgeving mij aanspreekt over wat ik heb gedaan of aan het doen ben of zal doen, en mij advies, tips, commentaar of kritiek geeft  in verband met hoe ik het beter zou doen of waarom wat ik deed niet het beste was - en ik zie een emotionele ervaring van inferioriteit en angst opkomen in mezelf, verbonden met de gedachte dat 'ik iets fout gedaan heb' en dat ik nu 'minderwaardig ben' en dat ik 'niet goed genoeg ben' --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze automatische reactie van angst waarin ik mezelf in mijn gedachten een slachtoffer maak van de situatie door te denken dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik kritiek gekregen heb van iemand en mij dan minderwaardig te voelen, een voorgeprogrammeerde reactie is van het ego van de geest als een gelimiteerd systeem van kennis en informatie dat zichzelf in dat moment probeert te beschermen --- omdat ik eigenlijk binnenin mezelf weet en begrijp dat als ik zou luisteren naar wat deze persoon te zeggen heeft tegen mij en zijn/haar woorden in overweging zou nemen, dat ik dan mezelf zou uitbreiden buiten de 'grenzen' van dat gelimiteerde systeem van kennis en inforatie als het ego en dat ik dus niet meer zal kunnen bestaan in en als het ego

en dus zie, besef en begrijp ik dat ik in en als het ego van de geest reageer met angst en kwaadheid wanneer iemand mij kritiek of advies geeft in verband met mijn expressie in deze fysieke werkelijkheid - omdat ik op die manier mijn aandacht onmiddellijk afleid en wegleid van wat die persoon tegen mij gezegd heeft, en er zo dus voor zorg dat ik de realiteit in de woorden van die persoon in verband met wie ik ben in mijn fysieke uitdrukking niet zal horen --- om mezelf in en als het ego van de geest te 'beschermen' tegen 'verandering' - omdat ik eigenlijk weet dat verandering noodgedwongen een gevolg zal zijn als ik mezelf openstel om te horen wat het perspectief is van andere mensen op wat ik doe en wie ik ben in en als de fysieke realiteit --- omdat ik dan zal inzien en beseffen dat wie ik denk dat ik ben in en als het ego van de geest, waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als de gedachte/idee dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe', in wezen een enorm gelimiteerde visie is op en idee is van mezelf dat niet de realiteit is van wie ik eigenlijk echt ben

hierin zie, besef en begrijp ik dat wat andere mensen te zeggen hebben over mij en mijn fysieke expressie/handelingen/daden/uitdrukking mij altijd een dimensie zal tonen van wie ik eigenlijk ben in en als de fysieke werkelijkheid --- en dat het ego daarom dit niet zal willen horen, omdat het ego van de geest bestaat in en als een eendimensioneel idee in verband met 'wie ik ben', en daarin in afscheiding bestaat van alle andere wezens in mijn omgeving --- en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te horen wat het perspectief van een ander wezen is over mij, dan geef ik mezelf de kans om te leren over wie ik werkelijk ben in en als de fysieke werkelijkheid, door dit specifieke individu in kwestie te leren kennen, als een deel van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid, door mezelf in zijn/haar schoenen te verplaatsen en daarin te zien hoe deze persoon mij ziet en ervaart en bijgevolg te zien welke de consequenties van mijn expressie zijn op dit individu, zodat ik hierin mezelf kan ondersteunen om mijn expressie te veranderen en te corrigeren zodat hoe ik mezelf uitdruk steeds in lijn staat met een waarachtige overweging van en een geven om de levende wezens om mij heen

dus, als en wanneer ik die automatische emotionele reactie van angst en inferioriteit zie opkomen in mezelf wanneer iemand iets aan te merken heeft op hoe ik mezelf uitdruk, verbonden met gedachten waarin ik mezelf beoordeel en verminder - dan stop ik en ik adem, en ik zie, begrijp en besef dat ik mezelf in mijn geest opzettelijk in een inferieure positie aan het plaatsen ben tegenover deze persoon die een opmerking gemaakt heeft over mijn expressie/uitdrukking/handeling - zodat ik een excuus heb om mezelf af te scheiden van deze persoon en van de woorden die hij/zij heeft uitgedrukt tegenover mij --- en daarin dus, in de plaats van te horen wat er gezegd geweest is en één en gelijk te staan met de commentaar/kritiek/advies opdat ik de commentaar/kritiek/advies kan gebruiken op een ondersteunende en constructieve manier, eerder emotioneel kan blijven reageren op de commentaar/kritiek/advies en dus in de geest kan blijven bestaan zonder ooit mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben als het zelf-directieve principe

ik sta mezelf dus niet toe van een voorgeprogrammeerde emotionele reactie van angst op kritiek/commentaar/advies dat ik krijg van andere mensen over mijn fysieke expressie, over te gaan in een reactie van kwaadheid en beschuldiging, verbonden met de gedachte dat deze persoon mij persoonlijk heeft aangevallen door mijn expressie in vraag te stellen of uit te dagen --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat deze persoon mij niet werkelijk persoonlijk aan het aanvallen is door mij kritiek/commentaar/advies te geven, maar dat ik het zo interpreteer omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als het ego van de geest en de gedachte/idee dat ik 'juist' ben en dat ik 'weet wat ik doe' --- waardoor ik mij enkel aangevallen voel in en als het gelimiteerde, eendimensionele systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden in en als het ego van de geest

en dus, hierin stel ik mezelf tot doel om de mensen om mij heen te zien in eengheid en gelijkheid met mezelf - en dus, wanneer ik kritiek of commentaar of advies krijg in verband met mijn expressie - deze kritiek/commentaar/advies te zien en erkennen als een kans en een mogelijkheid om meer te weten te komen over mezelf als wie ik ben in en als deze fysieke werkelijkheid - omdat, iemand die mij commentaar/kritiek/advies geeft over wat ze van mij zien, is een directe fysieke feedback die ik krijg van mijn fysieke omgeving, in relatie tot wie ik werkelijk ben als een fysiek wezen

en dus hierin zie, besef en begrijp ik dat ik over het algemeen in mijn geest zit, in en als de idee dat ik 'juist' en 'correct' ben en 'gelijk' heb in al wat ik doe de hele tijd omdat er niemand of niets is die mij in vraag stelt, of mij wijst op mijn gedrag of daden - en dat dus, wanneer iemand mij kritiek/commentaar/advies geeft, dan is dat een directe confrontatie met wie ik eigenlijk ben en met de realiteit van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid - en in dat moment wordt ik even wakker geschud uit mijn illusie wereldje in mijn geest waarin ik geloof dat ik perfect ben en 'juist' ben

hierin stel ik mezelf dus tot doel om zulk een momenten te aanvaarden en erkennen en zien voor wat ze werkelijk zijn - als geschenken van mezelf in en als de fysieke werkelijkheid die mij een 'reality-check' geeft in een moment en mij zegt van 'hey, ik zie jou, jij bent Hier, jij bestaat hier in deze fysieke realiteit, je bent niet alleen en je gedrag/daden hebben wel degelijk gevolgen en consequenties op je omgeving, dus let op!' --- en dus omarm ik deze momenten waarin ik de kans krijg om mijn perspectief op wie ik ben als HIER uit te breiden en te verrijken en mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben --- buiten de gelimiteerde grenzen van het ego om

ik stel mezelf tot doel om mezelf niet te laten bepalen of sturen door voorgeprogrammeerde automatische emotionele reacties in en als het ego - en neem verantwoordelijkheid voor deze automatische reacties in en als het gelimiteerde systeem van het ego dat ik heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf --- door in het moment waarin ik geconfronteerd wordt met iemand die mij kritiek/commentaar/advies geeft in verband met wat ik heb gedaan of aan het doen ben of zal doen - te ademen en in en als ademhaling, stabiel te blijven staan in en als mezelf in en als de statement dat ik HIER ben, ik beslis wie ik ben als het leven zelf en ik ben geen systeem van voorgeprogrammeerde reacties van zelf-sabotage - ik ben niet zelf-limitatie, ik ben zelf-uitbreiding, zelf-verkenning, zelf-ontdekking en zelf-omarming - ik ben het leven in en als elk wezen dat Hier bestaat in eenheid en gelijkheid

Dag 425: Wat zegt mijn Emotionele Reactie op Kritiek mij over Mezelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 424: Waarom is het zo Erg om Kritiek te Krijgen?" - waarin ik de eerste laag van/in de Geest heb onderzocht en omschreven voor mezelf in relatie tot de emotionele reacties in mezelf van woede, angst en verdriet op iemand die mij 'kritiek'/'commentaar' gaf in verband met iets wat ik had gedaan --- en waar ik hier in deze blog de zelf-vergeving zal delen die ik heb gesproken nadat ik in de reactie ben gegaan en waarin ik de reactie heb verminderd.


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op X omdat ze mij commentaar heeft gegeven op wat ik heb gedaan - door te denken dat het feit dat zij zo'n commentaar geeft wil zeggen dat zij gelooft dat ze beter is dan mij en dat zij juist is en ik fout

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat X denkt en gelooft dat zij beter is dan mij en superieur is aan mij en dat ik daarin dus mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn gedachten en backchat in haar te projecteren in mijn geest --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf met haar als het beeld dat ik zie met mijn ogen te vergelijken en haar te beoordelen als superieur en 'beter' en mezelf als 'minderwaardig' en 'minder' -- in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat de gedachten en gevoelens/emoties die ik zie in X, afkomstig zijn van de vooroordelen en geloofsystemen/gedachten die ik al had toegestaan te bestaan in en als mijn geest en daardoor dus altijd een reflectie en representatie zijn van wie ik ben als wie ik mezelf heb toegestaan te zijn in en als gedachten, gevoelens en emoties in en als de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X van mezelf af te scheiden door de beoordelingen en vergelijking die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan in haar te projecteren, en daarop te reageren met een ervaring van inferioriteit in mezelf --- en daarin X te gebruiken als een excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als hoe/wie ik mezelf heb toegestaan te zijn/worden in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn backchat waarin ik denk dat 'X denkt dat ze beter is dan mij' en dat 'X gelooft dat zij juist is en ik fout' en de emotionele reactie/ervaring van woede tegenover X --- door niet te zien, beseffen en begrijpen dat die backchat en emotionele reactie in werkelijkheid een reactie zijn op mijn eigen beoordelingen tegenover mezelf in mijn geest waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te vergelijken met X en te denken/geloven dat X beter is dan mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de gedachten in mijn geest waarin ik mezelf afscheid van X en mezelf vergelijk met X en X beoordeel als superieur en beter dan mezelf en mezelf als inferieur en minder dan X, verbonden met de energetische ervaring van inferioriteit en minderwaardigheid --- door op deze negatieve ervaring in mezelf te reageren met de reactie/ervaring van woede, verbonden met backchat waarin ik X beschuldig van zich superieur te voelen en te denken dat zij beter is dan mij, in een poging om mij machtig en dus superieur te kunnen voelen in mezelf --- in de plaats van één en gelijk te staan met de gedachten in mijn geest waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van X als een beeld dat ik zie met mijn ogen en mezelf met dat beeld te vergelijken in mijn geest en dat beeld van X te beoordelen als 'superieur' aan mezelf, verbonden met de energetische ervaring van inferioriteit in mezelf - en daarin één en gelijk te staan met de eigenschappen die ik zie in X en die ik beoordeel als 'superieur' -- en op die manier mezelf te ondersteunen om te groeien en mezelf te ontwikkelen en mezelf te realiseren als de eigenschappen die ik zie in X

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te limiteren in en als wie ik ben, door mezelf te vergelijken met X als het beeld dat ik zie met mijn ogen van X, en met de eigenschappen die ik zie in X, waarvan ik geloof en denk dat ze niet in mezelf bestaan -- en dan mezelf in mijn geest te beoordelen als 'minder' dan X, en mij dan minderwaardig te voelen --- in de plaats van in te zien dat deze gedachten van vergelijking tussen mezelf en andere mensen op basis van het uiterlijk als wat ik zie met mijn ogen, is een voorgeprogrammeerd construct van zelf-limitatie, zelf-onderdrukking en zelf-sabotage dat ik in mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan door mezelf te hebben gedefinieerd in en als Energie en dus in en als Afscheiding - waarin ik mezelf opzettelijk gelimiteerd en onderdrukt houdt zodat ik een energie van minderwaardigheid kan genereren in mezelf en in competitie kan treden met andere mensen en daarin energie kan opwekken in mezelf --- in de plaats van in te zien dat deze vorm en definitie van 'competitie' in wezen een zelf-limitatie en zelf-vermindering is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd 'competitie' te zien en te leven als een vorm van 'zelf-perfectie' -- hetgeen enkel ervaren en bereikt kan worden in en als eenheid en gelijkheid --- wanneer ik besta ALS Alles, en dus niet in afscheiding en energetische reacties besta --- maar wanneer ik mezelf realiseer en manifesteer als één en gelijk met elke levensvorm en elke expressie die hier bestaat in fysieke vorm --- enkel zo kan ik werkelijk uitmuntend worden op elk vlak, en werkelijk het beste worden dat ik kan zijn, op elk vlak

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als ik werkelijk in Competitie zou bestaan vanuit het opzicht van wat het beste is voor mezelf - dat ik dan commentaar en kritiek en tips zou verwelkomen als een kans om te leren van andere wezens, en mezelf uit te breiden in mijn gewaarzijn en begrip van mezelf en mijn omgeving -- opdat ik mezelf kan optimaal kan ontwikkelen om het beste te worden dat ik kan zijn

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te begrijpen en te realiseren dat zelf-beoordeling en vergelijking in mezelf met andere mensen waarin ik de mensen die ik zie met mijn ogen van mezelf afscheid, een excuus is dat ik in mijn geest gebruik om mijn angst van verandering te rechtvaardigen -- en ervoor te zorgen dat ik blijf bestaan in en als de gelimiteerde vorm van de geest

Zelf-Correctieve Statements volgen in Dag 426

Dag 424: Waarom is het zo Erg om Kritiek te Krijgen?

Dit is een verderzetting van "Dag 423: Tegen Wie denk je wel dat je het Hebt?!" waarin ik een reactiepatroon heb uitgeschreven in relatie tot 'kritiek krijgen' of 'opmerkingen krijgen' of zelfs 'tips krijgen' van andere mensen in verband met specifieke dingen die ik doe/uitvoer in de fysieke realiteit.

Dit patroon is er één waarin ik aanvankelijk reageer met kwaadheid, verbonden met gedachten van 'tegen wie denk je dat je het hebt?!', 'denk je soms dat ik een kind ben - en dat ik dat niet weet?!', 'denk je dat ik niet slim genoeg ben om zelf te weten waar ik mee bezig ben?!' --- waarin ik dus de 'kritiek/opmerkingen/tips' die ik krijg over wat ik doe van andere mensen 'persoonlijk opvat' en interpreteer in en als de gedachte/idee/het geloof dat ze geen vertrouwen hebben in mij en mijn kennis en vaardigheden, en dat ze geen waardering of respect hebben voor mij (dit impliceert dus dat ik de concepten/woorden 'waardering' en 'respect' heb gedefinieerd in en als een vorm van 'aanzien' en 'blind vertrouwen') - omdat ik denk van 'als ze respect zouden hebben voor mij en mij zouden waarderen/zien als hun gelijke, dan zouden ze niet denken dat ze mij moeten zeggen hoe ik dingen moet doen, maar dan zouden ze erop vertrouwen dat ik weet waar ik mee bezig ben en dat ik slim genoeg ben om het correct uit te voeren.

Wat ik in deze reactie en backchat/gedachten zie is dat het gebaseerd is op en afkomstig is van mijn relatie met mijn ouders en mijn leerkrachten die ik ervoer in mezelf toen ik klein was, waarin ik de indruk kreeg dat hun opmerkingen, raadgevingen, tips en kritiek in verband met wat ik aan het doen was, vaak kwamen vanuit een reactie/ervaring van frustratie in hen omdat ik iets niet 'goed'/'correct' aan het doen was volgens hen --- en in zo'n situaties waarin een leerkracht of een volwassene in mijn omgeving zich uitdrukte tegenover mij in relatie tot iets dat ik niet 'juist'/'correct' deed, voelde ik mij vaak heel negatief, verbonden met de gedachten dat ik 'een klein dom kind' ben dat 'niets weet' --- omdat er in sommige moment die specifieke woorden zelfs gebruikt werden van 'weet je nu helemaal niets' of 'je kan toch ook nooit iets goed doen' of 'je bent maar een kind, je kan dat nog niet'. En in elk van die situaties, was het niet meteen de woorden op zich waar ik op reageerde --- omdat, de woorden op zich zijn niet 'negatief' -- het was de Tonaliteit waarmee mensen de woorden spraken. Een tonaliteit die ik in mezelf automatisch definieerde als 'frustratie' en 'kwaadheid' en die ik in mijn geest automatisch een 'negatieve' lading/waarde gaf.

En als ik onderzoek waar die ervaring/reactie van woede/kwaadheid tegenover mensen wanneer ze mij 'kritiek'/'opmerkingen' geven vandaan komt - dan zie ik dat ik mij eigenlijk machteloos voel --- vandaar ook dat er na de woede een ervaring van zelf-medelijden volgt -- omdat het een reactie van machteloosheid is - waarin ik aanvankelijk in een zelf-verdediging/zelf-bescherming reactie ga van woede/kwaadheid in mezelf --- en dan uiteindelijk ga ik in een ervaring van zelf-medelijden als een manipulatie techniek die ik heb opgebouwd doorheen mijn kindertijd als een manier waarmee ik ondervond dat ik mijn omgeving kon manipuleren om te krijgen wat ik wil, zoals ik bvb wil dat mensen 'respect hebben voor mij' en 'stoppen met mij te bekritiseren' en 'mijn intelligentie erkennen/waarderen'.

Dus: waar is het dat die Machteloosheid vandaan komt? Dat is de meest belangrijke vraag omdat ik zo tot de kern en het startpunt zal komen van die hele emotionele belevenis in mezelf -- door de laag te onderzoeken van de ervaring die aan de basis ligt van waarom ik mij kwaad voel, of waarom ik zelf-medelijden voel en ervaar. - en waar de backchat en gedachten vandaan komen tegenover andere mensen in verband met 'respect en waardering krijgen'.

In het moment dat iemand mij zegt van 'kim, je zou dat beter zus of zo doen' of 'zou je volgende keer alsjeblieft dit of dat willen doen?', of 'je doet dat zo beter niet' - voel ik mij eigenlijk angstig/machteloos omdat, wat er in dat moment opkomt in mijn geest is gedachten/backchat van 'ik ben niet goed genoeg', 'mensen aanvaarden mij niet zoals ik ben', 'ik wordt afgewezen' - en met die gedachten heb ik in mezelf een emotionele ervaring van angst verbonden. En dus, vanaf het moment dat die gedachten opkomen in mezelf, als reactie op een moment dat iemand iets aan te merken heeft op mijn expressie/uitdrukking - voel ik mij in een quantum moment plots heel angstig - en dan beschuldig ik de persoon in kwestie van 'kritiek op mij te hebben' en 'mij te beoordelen' en 'hard te zijn voor mij' en dan voel ik mij kwaad, omdat ik dus geloof dat die persoon en het specifieke gedrag van die persoon de oorzaak is van waarom ik mij angstig voel.

En hierin heb ik dus nooit ingezien dat ik mij niet angstig voel omwille van hoe die persoon zich heeft uitgedrukt tegenover mij, ik voel mij angstig als reactie op mijn persoonlijke interpretaties en percepties van de expressie van die persoon - waarin ik dus onmiddellijk denk en geloof dat ik 'niet goed genoeg ben', dat ik 'minderwaardig' ben, dat er 'iets mis is met mij' en dat ik 'afgewezen zal worden'.

En dus, in het bemerken van dit soort gedachten in mijn geest die aan de grondslag liggen van een automatische onmiddellijke reactie van angst wanneer iemand commentaar/opmerkingen geeft op/over mijn expressie/gedrag/handelingen -- is het interessant en noodzakelijk om mezelf de vraag te stellen van waarom het is dat die gedachten in mijn geest bestaan, met andere woorden: welke herinneringen in mijn geest dragen bij aan de idee dat ik 'afgewezen' zal worden, of dat ik 'minder' ben dan andere mensen of dat er 'iets mis is met mij'? Omdat, deze gedachten, zijn specifieke woorden, die ik, als kennis en informatie, van ergens gehaald heb --- het zijn ideëen, geloofsystemen, die eigen zijn aan de menselijke geest en dus een specifiek  programma volgen.

In de Volgende blog zal ik overgaan naar de volgende stap in het loslaten van deze emotionele reactie waarin ik mezelf in essentie saboteer in mijn omgang met andere mensen en met mezelf - en zal ik zelf-vergeving uitschrijven en delen in verband met de specifieke patronen die ik in deze blog in mijn schrijven heb kunnen ontdekken. Hetgeen als het ware een afpellen zal zijn van een 'eerste laag' van energetische ervaringen in mezelf die ik heb kunnen detecteren en vastpinnen in relatie tot dit specifieke programma - waarna ik het punt opnieuw zal onderzoeken om de volgende laag te kunnen zien en afpellen van wat er in mezelf bestaat aan programma's en constructen die aan de grondslag liggen van de emotionele reacties in een situatie waarin iemand een opmerking geeft over mijn gedrag/uitdrukking/handelingen.

Omdat, ik kan niet verwachten dat ik alles in één keer zal zien, dat ik het hele construct uit de doeken kan doen door één keer aan zelf-introspectie te doen in mijn schrijven - neen: Het proces van zelf-verandering en de Reis naar Leven is een praktisch proces dat verschillende stappen heeft die ik onderling en dooreenlopend bewandel -- bijvoorbeeld: ik schrijf over het punt in zelf-eerlijkheid, dan pas ik zelf-vergeving toe in mijn schrijven of in de praktische realiteit in het moment, dan test ik mezelf  weer in het moment zelf wanneer zo een specifieke situatie zich aandringt - en dan schrijf ik weer de ervaringen die ik nog kan opmerken in mezelf uit, en dan bewandel ik het hele proces opnieuw.

Het Proces is niet een 'spirituele zoektocht' of 'spiritueel pad' dat ik bewandel - waarin ik bepaalde 'niveaus' of 'lagen van bewustzijn' of 'fasen' moet doorlopen en uiteindelijk 'klaar ben' met mijn 'pad'/'reis' en iets 'bereikt' heb --- Neen, het proces van de Reis naar Leven is een heel praktisch proces van zelf-creatie in elk moment van ademhaling -- waarin het niet zo simpel is als het uitvoeren van een aantal stappen achter elkaar en dan verwachten dat je 'klaar bent' en 'gedaan hebt' -- je bent immers door de verschillende lagen van de geest aan het gaan in het veranderen van wie je bent in bepaalde situaties en relaties, hetgeen wil zeggen dat je hetzelfde punt verschillende keren zal bezoeken, telkens een laag dieper --- tot je tot de kern komt van alles, namelijk Jezelf -- wie jij zelf bent ALS de kern. En dat gaan nu eenmaal niet op één twee drie.