Dag 793: Wijs je vinger naar een ander en er wijzen drie vingers terug

Dit is een gezegde dat we misschien allemaal wel op een bepaald punt gehoord hebben en het klinkt ook als een wijs gezegde waar we mee akkoord zouden gaan als we het horen zeggen. Maar ondanks dat we het inzichtvol en wijs vinden, is het tegelijkertijd niet zo voordehandliggend voor ons om dit gezegde om te zetten naar een praktisch en leefbaar principe.  Een wijsheid of gezegde is immers meestal ook enkel kennis, iets dat mooi in de oren klinkt en dat ons misschien voor een ogenblik doet nadenken of doet stilstaan bij onszelf en de realiteit, maar daarna gaan we gewoon verder met ons leven. We blijven omgaan met situaties die getuigen dat de gezegdes en wijsheden die we zo inzichtelijk vonden niet werkelijk zijn doorgesijpeld op fysiek/praktisch vlak in de zin van ons dagelijks denken en handelen.

Zo ook met dit gezegde. Ik bedoel, hebben we zelfs de moeite gedaan om werkelijk voor onszelf te begrijpen wat dit gezegde praktisch gezien inhoud en wil zeggen? Of is het dat we eerder even appreciatie opbrachten voor het creatief gebruik van het symbolische beeld dat we soms letterlijk en soms figuurlijk doen wanneer we een ander beschuldigen - de vinger wijzen - maar niet verder stilstaan bij wat het werkelijk wil zeggen dat er drie vingers terug wijzen naar onszelf en hoe we dit inzicht op praktische wijze kunnen toepassen in onzelf en ons dagelijkse leven? Hoe kunnen we dit gezegde dus omzetten naar een praktisch leefbaar principe, zodat het niet zomaar een leeg betekenisloos gezegde blijft maar een levende stelling van wie we zijn als wezen?

Hoe ik dit gezegde leef en toepas in mijn dagelijkse leven is aan de hand van het gereedschap van zelf-eerlijkheid en zelf-vergeving. Zelf-eerlijkheid is het naar binnen brengen van mijn gewaarzijn in momenten waarin ik mezelf een ander zie beschuldigen van iets. Wanneer ik een ander beschuldig en bijvoorbeeld denk dat 'zij dit of dat moeten veranderen' en 'zij hier of daar een fout begaan zijn' gepaard met een emotie van frustratie, boosheid en/of beschuldiging, dan is mijn gewaarzijn immers gekanaliseerd naar buiten toe, naar 'de ander' en 'wat zij al dan niet gedaan hebben'. Het naar binnen richten van mijn gewaarzijn in die momenten wil zeggen dat ik mezelf afvraag hoe en waar ik zelf in mijn eigen gedachten en/of handelingen eigenlijk precies hetzelfde doe als waar ik dit individu van beschuldig.

Dit mede omdat ik in het bewandelen van mijn proces zeer vaak tot dit inzicht ben gekomen, dat wat ik zag in een ander en waar ik hen van aan het beschuldigen was, eigenlijk ook in mezelf aanwezig was. Keer op keer heb ik in een punt van nederigheid moeten staan in mezelf wanneer ik besefte dat ik de ander enkel aan het beschuldigen was om hetzelfde patroon van denken, reageren of gedrag in mezelf te verhullen. Het is fascinerend hoe blind we zijn voor die drie vingers die naar ons terug wijzen wanneer we de vinger wijzen naar een ander.

Het is echter vaak die kleine stap die nodig is om je gewaarzijn even naar jezelf te richten en jezelf de vraag te stellen 'hoe/waar in mijn eigen leven/denken/handelen doe ik eigenlijk zelf waar ik deze persoon van beschuldig?' om in te zien dat het basisontwerp van beschuldiging is om onze eigen 'fouten' te verbergen van onszelf door die vinger naar een ander te richten. Hier is zelf-eerlijkheid van belang omdat het een zekere brutale eerlijkheid vergt om echt te kijken naar jezelf als wie je werkelijk bent en om je eigen fouten onder ogen te komen.

Zelf-vergeving is het gereedschap dat je zal assisteren om die omkering te maken in je gewaarzijn, om je focus te verleggen van buiten naar binnen en om de zelf-eerlijkheid te faciliteren. In de volgende blog deel ik hoe je zelf-vergeving kan toepassen in momenten van beschuldiging om jezelf te assisteren en te ondersteunen in het omkeren van je gewaarzijn en het praktisch leven en toepassen van het gezegde 'Wijs je vinger naar een ander en er wijzen drie vingers terug.'

Dag 689: Hoe Stress kan leiden tot een Slachtoffersmentaliteit

Als verderzetting op de voorgaande blogs waarin ik ben beginnen schrijven over de ervaring van stress in verband met het beginnen aan iets nieuws, deel ik in deze blog een ervaring die ik gisteren doormaakte wanneer ik de hele dag gespendeerd had met het hard en gemotiveerd werken aan mijn project. En na een hele dag ploeteren had ik naar de avond toe nog steeds niet het product gecreëerd dat ik van zinnens was te creëren.

Op dit punt begon ik te reageren met frustratie elke keer ik mezelf haast dezelfde fout zag maken en het ging zelfs zover dat ik uiteindelijk wilde beginnen wenen en aan het denken was aan opgeven. Hier besefte ik onmiddellijk dat deze ervaringen een gevolg waren van het feit dat ik de hele dag mijn project aan het uitvoeren was vanuit het startpunt van stress en mezelf opjagen en gedachten in mijn geest van 'ik moet dat hier zo snel mogelijk gedaan krijgen'  en 'ik wil zoveel mogelijk gedaan krijgen vandaag', met mijn oog al op het eindproduct dat ik in mijn handen wilde hebben.

En ik was niet van plan om deze energetische achtbaan nog verder te laten gaan en mij bijvoorbeeld zover te drijven dat ik uiteindelijk ook daadwerkelijk zou opgeven. Dus begon ik zelf-vergeving te spreken om mijn emotionele energetische ervaringen te stabiliseren en mezelf een inzicht te geven in mijn eigen geest en wat het eigenlijk is dat ik de hele dag aan het doen was in mijn geest dat ik uiteindelijk deze energie in mezelf gecreëerd heb waar ik mij zo overspoeld door voel dat ik bijna begin te huilen als een soort van aanvaarden van mezelf als het slachtoffer van de energie.

En deze energetische overweldigende ervaring heb ik al eerder meegemaakt, en het heeft me vaak in tranen doen uitbarsten. Maar het is na een bewandelen van mijn proces waarin ik mezelf in relatie tot die ervaring en de gedachten die ermee gepaard gaan een heel deel heb gestabiliseerd, dat ik nu eigenlijk inzag dat die daad van het willen huilen een soort van statement is die ik maak voor en als mezelf in dat moment waarin ik in feite zeg dat ik geloof dat wat ik vanbinnen in mezelf aan het voelen 'echt' is, en macht heeft over mij en dat ik 'ocharme' het slachtoffer ervan ben.

In de volgende blog deel ik de zelf vergeving die ik dan gebruikte om mezelf uit die ervaring te halen en mezelf niet in die slachtofferrol te laten zitten.

Dag 651: Hoe zit de Dadersmentaliteit verscholen in de Slachtoffersmentaliteit?

Uit Dag 650: Waarom Verdedigen we Onze Geconditioneerde Identiteit

Is depressie het beste voor onszelf? Zijn emotionele ervaringen zoals woede, frustratie, wanhoop, twijfel of onzekerheid het beste voor onszelf? Absoluut niet, maar toch zetten we een gevecht op om onze emotionele ervaringen in stand te houden enkel en alleen omdat we onszelf ervan hebben laten overtuigen dat we nu eenmaal onderhevig zijn aan de emotionele schommelingen in onze eigen geest en dat dit 'nu eenmaal' een deel uitmaakt van onze menselijke identiteit. Hoe vreemd toch…

Dit verlangen en de beslissing om onszelf in een slachtofferrol te plaatsen speelt zich op interessante wijze af in onszelf.  Ieder mens heeft wel zijn eigen interne strijd of probleem waar hij/zij zich tegen verzet. We hebben allemaal wel momenten in ons leven waarin we ons wanhopig of hopeloos voelen en er die 'waarom?!' vraag in ons opkomt, zoals 'waarom voel ik mij depressief?!', 'waarom kan ik niet zijn zoals hem/haar?!', 'waarom overkomt dit mij?!', of 'waarom voel ik mij zus of zo?!', waarin we onszelf aanvaarden als het slachtoffer van datgene waar onze waarom vraag naar gericht is.

En het fenomeen dat ik in deze blog naar voren wil brengen is een weinig begrepen realiteit die ligt achter onze 'slachtoffer' ervaring, en dat is namelijk dat deze slachtoffersmentaliteit tegelijkertijd verantwoordelijk is voor het bestaan van de 'dadersmentaliteit'. Daarmee wil ik zeggen dat we ons heel makkelijk en heel snel een slachtoffer wanen van een specifieke situatie en/of ervaring, en omdat we zo gewenteld zijn in die overtuiging dat wij het slachtoffer zijn, zien en bemerken we absoluut niet wat de gevolgen zijn van de handelingen die we uitvoeren vanuit dit zogezegde slachtoffers-standpunt.

De 'waarom' vragen die we ons stellen vanuit een ervaring van wanhoop, verlorenheid, verwarring, machteloosheid en angst dragen met zich mee een verborgen beschuldiging naar datgene waar onze 'waarom' naar gericht is. Een beschuldiging die zegt van "jij hebt mij dit aangedaan! Jij bent verantwoordelijk voor hoe ik mij nu voel en de situatie waarin ik mij bevindt!". En dit is waarom we heel makkelijk van die machteloosheid en verlorenheid overschakelen naar woede, kwaadheid en haat. Het zijn dan deze specifieke emotionele ervaringen van boosheid die de drijvende kracht vormen van de daders-mentaliteit.

Waarom worden mensen moordenaars of verkrachters? Waarom doen mensen andere wezens pijn en waarom vallen mensen andere wezens aan? Dat is omwille van de haat, woede en boosheid die we voelen tegenover een ander. En die boosheid is afkomstig van het geloof in onze geest dat we het slachtoffer zijn van anderen en dat het andere wezens zijn die ons dingen hebben aangedaan. De moordenaar voelt zich gerechtvaardigd in het vermoorden van een ander wezen omdat hij/zij ervan overtuigd is dat hij/zij het slachtoffer is in de situatie en dat de persoon die vermoord wordt op de één of andere manier verantwoordelijk is voor de situatie waar de moordenaar zich een slachtoffer van en in voelt en waant.

We kunnen ons ongetwijfeld wel één of meerdere situaties voor de geest halen waarin we ons verblind voelde van woede tegenover een ander omdat we er zo hartstochtelijk van overtuigd waren dat die individu ons iets had aangedaan en dat we het slachtoffer waren van de daden van een ander. En ongetwijfeld gingen er in dat moment van woede en haat tegenover die persoon allerhande gedachten door onze geest waarin we ons verbeeldden die persoon pijn te doen of zelfs te vermoordden. In dat moment bevonden wij ons in de slachtoffersmentaliteit en tegelijkertijd in de dadersmentaliteit binnenin onszelf. In dat moment waren we een moordenaar in onze eigen geest, en die drang om te moorden was volledig gebaseerd op de overtuiging dat wij het slachtoffer waren.

Het punt dat ik in deze blog via het bovenstaande wil overbrengen, is dat er gevolgen verbonden zijn aan ons gebrek aan inzicht in hoe we bestaan vanbinnen en in hoe onze geest en onze realiteit eigenlijk werkt en functioneert. Wanneer we bijvoorbeeld een ander beschuldigen en het geloof dat we het slachtoffer zijn in en van een situatie gebruiken om onze daden tegenover dit individu te rechtvaardigen, dan negeren we het feit dat wij zelf bezig zijn met het creëren van haat in deze wereld door te handelen vanuit haat binnenin onszelf terwijl we onszelf verschuilen achter een ervaring van machteloosheid en inferioriteit als de slachtoffers-positie.

In werkelijkheid hebben we zelf de macht om conflict, moord, oorlog, enzoverder - als de fysieke belichamingen en uitdrukkingen van haat - te stoppen door rekenschap te nemen van de haat die binnenin onszelf bestaat en te stoppen met onszelf voor te liegen dat we steeds het slachtoffer zijn in elke situatie. We moeten gaan beseffen dat dader en slachtoffer in de realiteit niet bestaat omdat het hand in hand gaat. We zijn dader zowel als slachtoffer en kort gezegt betekent dit dat we verantwoordelijk zijn voor al wat bestaat in deze wereld omdat niemand enkel dader is en niemand enkel slachtoffer is, we zijn allemaal evenveel verantwoordelijk voor hoe onze wereld en realiteit bestaat.

 Dit wil zeggen dat als wij een wereld willen zonder oorlog, moord en misbruik, dat wij dan als eerste een levend voorbeeld moeten zijn van ons vermogen als mens om deze dader-slachtoffer dynamiek stop te zetten en te transformeren tot Verantwoordelijkheid door middel van het onderzoeken van onszelf en onze realiteit  en het actief vormgeven van oplossingen voor de problemen die we detecteren.

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

Dag 573: Zijn Wij het Slachtoffer van Onze Verslaving?

 Het Proces van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Het Process van Zelf-Gewaarwording en Eetpatronen - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-572-wat-is-jouw-drug-naar-keuze.html#sthash.lCiEeIA8.dpuf

 Uit de Voorgaande Blog:

Ik bedoel, ik heb deze relatie gemaakt met specifiek voedsel, maar sommige mensen creëren zulk 'n relatie met alcohol of andere vormen van 'drugs' als specifieke substanties die inspelen op de chemische reacties in het lichaam - het hangt dan af van je zelf-eerlijkheid om voor jezelf te zien en te detecteren waar en hoe het is dat je zo'n relatie gevormd hebt en met welke fysieke substantie. Vanaf dat punt van zelf-eerlijkheid is het dan je verantwoordelijkheid om te onderzoeken welke gevoelens je precies verbonden hebt met de chemische reactie en ervaring die de substantie genereert in je lichaam en welke emotie het is dat die gevoelens trachten te verbergen en onderdrukken.

Als ik bijvoorbeeld onderzoek welke ervaringen ik in mezelf opzoek wanneer ik eet op basis van verlangen - als ik met andere woorden eet omwille van een gedachte die in mijn geest komt  waarin ik denk van 'daar heb ik zin in', samen met een gevoel en energetische beweging en ervaring in mijn lichaam die mij 'beweegt' naar dat voedsel toe en mij als het ware 'opdraagt' om dat te eten omwille van het gevoel dat ik wil ervaren  - en ik kijk naar dat specifieke gevoel en de specifieke ervaring die in mij omgaat terwijl ik dat specifieke voedsel aan het eten ben, in relatie tot bijvoorbeeld het eten van gesuikerd voedsel zoals cake en koekjes en snoep, maar ook in relatie tot andere typen van etenswaren --- dan kan ik specifieke gevoels ervaringen definieren.

Als en wanneer ik eerlijk ben met mezelf en kijk naar wat er aan het gebeuren is in mijn geest terwijl ik aan het eten ben - en specifiek in relatie tot voedsel dat inspeelt op specifieke chemische reacties in het lichaam zoals vet en suiker - dan zie ik dat er een ervaring in mezelf bestaat van comfort en veiligheid zelfs. Met andere woorden - ik heb in mezelf een relatie gevormd met voedsel waarin ik op zoek ben naar de gevoelens van comfort en veiligheid in en als het eten van dat voedsel - hetgeen ook is waarom ik bijvoorbeeld verlangens ervaar in mezelf in relatie tot het eten van specifiek voedsel en waarom er gedachten en beelden opkomen van dat voedsel in mijn geest  verbonden met dat verlangen -- en waarom het bijvoorbeeld mogelijk is om mij te overeten of om dingen te eten die eigenlijk niet het beste zijn voor mezelf en zelfs schadelijk kunnen zijn voor mijn lichaam. Ik ben verslaaft aan de ervaring en het gevoel van comfort en veiligheid dat ik verbonden heb met de daad van het eten van specifiek voedsel dan dat ik werkelijk verslaaft ben aan het voedsel op zich.

En het probleem met dit punt van verslaving dat veel mensen ervaren is dat mensen zich over het algemeen gaan concentreren op het voedsel zelf en zichzelf allerlei regels en limitaties gaan opleggen in relatie tot wat ze eten en zichzelf bijvoorbeeld op dieet gaan zetten in een poging om die verslaving stop te zetten - zonder te kijken naar wat er binnenin zichzelf bestaat, als hun gevoelens als de eigenlijke echte bron van de verslavende relatie die ze in zichzelf gevormd hebben met voedsel. Zolang we onze eigen inbreng in onze verslaving niet onder ogen komen, namelijk de gevoels relaties die wij in onszelf gevormd hebben met specifieke substanties - zullen we nooit werkelijk onze verslavingen kunnen stoppen. Omdat, zolang we blijven geloven dat onze verslaving bepaald is door en de verantwoordelijkheid is van de substantie op zich en hoe ons lichaam reageert op de substantie, en dus niet de verantwoordelijkheid is van onszelf en de waarde die wij in onze geest gegeven hebben aan het consumeren van die substantie in en als gevoelens en emotionele ervaringen - dan blijven we onszelf in de positie van het slachtoffer plaatsen in relatie tot onze eigen verslaving en dan zal die verslaving macht blijven hebben over ons - omdat wij simpelweg niet in de verantwoordelijke positie willen staan.

Dag 407: Zijn we het Slachtoffer van het Gevecht dat we Zelf Creëren?

Dit is een verderzetting van "Dag 406: Het Interne Gevecht van het Imago vs de Realiteit"

Zelf-Correctie Dimensie

 Wanneer en als ik de ervaring van conflict zie opkomen in mezelf waarin ik weerstand biedt tegen specifieke gedachten en ervaringen van angst, onzekerheid, spanning en minderwaardigheid die opkomen wanneer ik rond mensen ben in een sociale context - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie van weerstand en angst in relatie tot de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, een deel is van hoe ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een positieve energetische ervaring in mijn geest, verbonden met een 'imago'/'ideaalbeeld' dat ik van mezelf heb gecreëerd in mijn geest --- waarin, de angst van de emotionele ervaringen die eigenlijk bestaan in mezelf, is in wezen de angst dat ik niet kan bestaan/overleven als dat ideaal/imago en de positieve energie in mijn geest - omdat dat beeld van mezelf in mijn geest gebaseerd is op het manipuleren van andere mensen in mijn omgeving door mezelf te presenteren op een specifieke 'aanvaardbare' manier, en dus als andere mensen zouden zien die ik werkelijk ben vanbinnen als al die emotionele ervaringen die in tegenstrijdigheid bestaan met het positieve beeld dat ik van mezelf wil projecteren, dan zou ik meer kunnen bestaan in en als die positieve ervaring waarin ik mezelf had gedefinieerd

ik zie en besef dat intern conflict in mezelf altijd een teken is dat ik niet eerlijk ben met mezelf over wie ik ben - en dat ik aan het vechten ben tegen een deel van mezelf --- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld/idee in mijn geest dat niet is wie ik werkelijk ben HIER -- en dat dus, als en wanneer ik mezelf toesta te reageren met de emotionele ervaring van zelf-medelijden op dat intern conflict, waarin ik zeg tegen mezelf van 'ocharme ik', 'ik ben het slachtoffer', dan keer ik mezelf in wezen de rug toe door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb gecreëerd in mezelf als de ervaring van weerstand en conflict, omdat ik mezelf had toegestaan mezelf af te scheiden van de negatieve emotionele ervaringen in mezelf

wanneer en als ik de emotionele ervaring van zelf-medelijden zie opkomen als een reactie op de ervaring van conflict in mezelf - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en realiseer mij dat deze ervaring van zelf-medelijden een teken is dat ik mezelf heb toegestaan te vechten tegen mezelf en daarin mezelf pijn te doen 

hierin stel ik mezelf tot doel om mezelf niet te laten meevoeren in de emotionele ervaring van zelf medelijden - maar deze ervaring eerder te gebruiken als een kans om even stil te staan bij wat ik mezelf heb toegestaan te doen in mezelf, om mezelf in de ogen te kijken, mezelf te vergeven van/voor het conflict/gevecht dat ik heb laten bestaan in mezelf tegen mezelf - en een manier te vinden om mezelf te aanvaarden en daarin dus het conflict/gevecht stop te zetten --- en om daarin op te staan als wie ik werkelijk ben in en als zelf-eerlijkheid, als het eerlijk zijn over wie ik ben vanbinnen en vanbuiten, in eenheid en gelijkheid - en te staan/bestaan als het levende voorbeeld van zelf-aanvaarding, in en als het besef dat wie ik ben vanbinnen bepaalt en stuurt hoe mijn wereld/realiteit bestaat buiten mezelf omdat, als ik niet eerlijk kan zijn tegenover mezelf over wie ik ben, kan ik ook niet eerlijk zijn tegen andere wezens over wie ik ben

ik stel mezelf tot doel om de voorgeprogrammeerde ervaring van  angst van overleving niet te laten bepalen wie ik ben in relatie tot mezelf en in relatie tot anderen als mezelf --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat deze angst om niet te overleven/bestaan enkel in mezelf kan bestaan wanneer en als ik niet volledig, absoluut HIER besta als wie ik ben, constant en stabiel, in en als de eeuwigheid van mezelf als het leven in en als mezelf 

en dus stel ik mezelf tot doel om de angst om niet te bestaan/overleven, die opkomt in mezelf als reactie op de negatieve emotionele ervaringen die opkomen in mezelf, te gebruiken voor mezelf als een indicator dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eerlijk te zijn met mezelf over wie ik werkelijk ben en dus ook niet met andere mensen over wie ik werkelijk ben omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren in en als een idee/beeld/imago in mijn geest als een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en voorouders

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het opstaan in deze wereld en realiteit als het levende bewijs dat het mogelijk is om als mens mezelf volledig te veranderen, van een zelf-oneerlijk wezen dat bestaat in en als eigenbelang en overlevings angst - tot een zelf-eerlijk en zelf-verantwoordelijk levend wezen dat bestaat en staat als absolute en onvoorwaardelijke zelf-eerlijkheid als een levende statement van wie ik ben als het leven zelf --- omdat ik besef, zie en begrijp dat, als ik besta in en als 'Overleving' van een beeld/idee in mijn geest, dan is het niet werkelijk 'ik' die 'overleeft', maar een systeem waar ik mijn macht/leven aan heb weggegeven

en dus stel ik mezelf tot doel om te onderzoeken en ontdekken wat het betekent om werkelijk te Overleven als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en dus het concept van 'overleving' één en gelijk te stellen met het Leven in en als mezelf - zodat ik in mijn 'overleving' mezelf niet moet compromitteren, veranderen, aanpassen of manipuleren in functie van die 'overleving'

en dus hierin zie, begrijp en besef ik dat echte 'overleving' HIER is/bestaat, ALS wie ik ben in elk moment van ademhaling - en dat wanneer ik angst ervaar voor/van 'mijn overleving', dat dat wil zeggen dat ik 'overleving' van mezelf heb afgescheiden en dus mezelf als overleving heb afgescheiden van mezelf en dat ik dus niet eens echt aan het leven/bestaan ben, en dus ook niet werkelijk kan 'overleven' als mezelf

Dag 331: Wie zijn hier de Echte Criminelen? Dossier Verkrachting in België

Deze blog-post staat in lijn met de voorgaande blog-posts die handelden over 'Verkrachting' - en maakt deel uit van een doorlopend onderzoek naar en in het hoe en waarom van het fenomeen 'verkrachting' in de menselijke samenleving.

Er zijn veel factoren die bijdragen tot het bestaan van 'verkrachting' in onze samenleving - maar het grootste probleem, de grootste, alles-overkoepelende factor is toch wel die van de menselijke onwetendheid.


Al is onwetendheid niet meteen het juiste woord  -- het is het totale gebrek aan inzicht, begrip en 'gewaarzijn' van hoe de wereld functioneert. Ik bedoel, de mens is een levend wezen hier op aarde, en deze aarde, het leven op aarde, is een magnifiek bio-systeem met micro- en macro-systemen die werken als een constant dynamisch feedback-systeem. De mens maakt daar deel van uit, hetgeen eerder vreemd aandoet als je kijkt naar hoe de mens bestaat, naar hoe de mens totaal 'onwetend' is. Ik gebruik het woord 'onwetend' omdat het de directe vertaling van het engelse woord 'ignorance' is - maar naar mijn smaak geeft het woord 'ignorance' de juiste 'lading' weer die op de meest correcte manier de staat van de mens overbrengt.

'ignorance': de mens die zichzelf Opzettelijk onwetend houdt om niet te zien/beseffen/begrijpen hoe de reaiteit werkelijk in elkaar zit, om die realiteit te kunnen negeren en vooral het feit te kunnen negeren dat wij als levende wezens hier op aarde verantwoordelijk zijn voor al wat hier bestaat -- en dat we met andere woorden niet zomaar die 'onwetendheid' (ignorance') kunnen gebruiken als een excuus voor waarom het is dat we die verantwoordelijkheid NOOIT genomen hebben en waarom het is dat er dingen bestaan zoals verkrachting, oorlog, kinderporno, misbruik, corruptie, moord, oorlog, enzovoort. Ik bedoel, dat is een opzettelijke zelf-bekrachtigende cyclus die we gevormd hebben: We nemen geen verantwoordelijkheid voor het leven op aarde omdat we 'ignorant' zijn en we zijn en blijven 'ignorant' omdat we geen verantwoordelijkheid nemen.

De mens gaat dan wel verschillende excuses aanbrengen om die onwetendheid (lees: 'ignorance') 'goed te praten'. Zoals het geloof dat God, of de natuur, of welke cosmische kracht je ook ziet als 'de verantwoordelijke' voor het feit dat wij hier bestaan, ons op deze manier geschapen heeft, namelijk volledig stupide, ontdaan van enig inzicht, gezond verstand of de capaciteit om op een verantwoordelijke manier om te gaan met onze omgeving - en dat we onszelf daarom maar zo zouden moeten houden, uit respect voor 'God's Creatie', het is dus 'ok' dat we zo achterlijk zijn en dat we ons verschuilen achter onze eigen domheid als de zogezegde reden en rechtvaardiging voor waarom we kinderen blijven produceren, generatie na generatie, die steeds minder en minder in staat lijken te zijn om te weten waar ze eigenlijk mee bezig zijn wanneer ze hun verlangens najagen om alles goedkoop te krijgen, spullen kopen en wegsmijten alleen maar om de 'trends' te volgen en zeggen dat ze 'tegen communisme' zijn en dus 'tegen samenwerking' terwijl hun glorieuze 'kapitalistische'/'individualistische' levensstijl zienderogen tenonder gaat --- ondanks het feit dat we wel degelijk in staat zijn om onderzoek te verrichten en om de moeite te doen om even stil te staan bij onszelf, bij de realiteit, als een teken dat we geven om onszelf, onze kinderen en de wereld.

Het feit dat we een rechtssysteem toestaan te bestaan dat alles en iedereen over dezelfde kam scheert en dat niet geïnteresseerd is in het stellen van vragen zoals 'waarom?' en 'hoe?' 'criminaliteit' bestaat - bewijst dat de mens niets geeft om zichzelf, de kinderen en de wereld --- dat de mens de kleine moeite er niet wil voor opbrengen om aan zelf-bevraging te doen, om even het ego als persoonlijke meningen en geloofsystemen aan de kant te schuiven in het besef dat de oude 'oplossingen', 'technieken' en manieren van omgaan met onze realiteit niet werken en dat we dus onze hele 'levensstijl' en onze samenleving en wie wij zijn als 'participanten' in die samenleving moeten herdefinieren om te komen tot ECHTE oplossingen.

Bijvoorbeeld: Verkrachting. We weten nog steeds niet wat de specifieke oorzaak is van 'verkrachting', waarom iemand met andere woorden overgaat tot de fysieke daad van een ander verkrachten. Maar we zullen 'verkrachters' wel straffen, beboeten en de vinger wijzen - hetgeen impliceert dat we blijkbaar wel geloven dat we weten hoe om te gaan met dit fenomeen en met mensen die de neiging hebben om een ander seksueel te misbruiken. En daar zit dan het probleem genaamd het 'menselijk EGO', in dat, we niets weten over de eigenlijke realiteit, over het hoe en waarom als de functionele processen en dynamiek van deze realiteit, maar dat we wel ons oordeel erover zullen vellen en die realiteit zullen benaderen vanuit dat oordeel dat gebaseerd is op onze 'ignorance', op onze 'onwetendheid', op ons gebrek aan inzicht --- het is dus geen wonder dat onze 'oplossingen' als aangeboden door ons rechtssysteem enkel zorgen voor meer problemen. Hoe veel 'criminelen' er ook worden opgesloten of beboet, het stopt criminaliteit niet, het verandert niets aan de samenleving, aan de mens, aan de oorzaak die aan de grondslag ligt van 'criminaliteit'.

Ik bedoel, als je goed kijkt, merk je dat ons rechtssysteem, dat toch zou moeten bestaan als een reflectie/representatie van een 'beschaafde' en 'intelligente' samenleving, en die in lijn zou moeten staan met de wetenschap, die wij in onze samenleving thans als basis gebruiken van de stelling dat wij 'geëvolueerd zijn' als Mens -- eigenlijk nog steeds gebouwd is op en functioneert aan de hand van de idee en het geloof dat 'criminaliteit' in de aard/natuur van de mens ligt en dat de enige 'oplossing' aldus is om die mensen die zich gekwijt hebben aan criminele daden te verwijderen uit de samenleving, als onkruid - zonder op welke manier ook werkelijk te kijken naar de eigenlijke samenleving/leefomgeving waarin dat individu opgegroeid is, en niet enkel de familie, maar de hele samenleving en de economische structuur --- in het besef dat dat 'onkruid' ergens ontsproten is, ergens een voedingsbodem gevonden heeft en is kunnen uitgroeien tot een 'pest', het was er niet zomaar 'plots', al is dat wel hoe wij in en als onze samenleving omgaan met criminaliteit, we merken het pas op wanneer het al in volle 'uitgroei'/uitzaaiing is en we reageren er dan op met angst en beschuldiging waarna we er alles aan doen om het weg te krijgen --- maar nooit kijken we naar het proces dat geleid heeft tot het ontstaan van 'de crimineel'.

Nooit lijken we te zien dat 'de crimineel' niet zomaar plots ontstaat, maar in wezen een mens/individu is die is kunnen opgroeien tot een 'crimineel' door en omwille van onze samenleving --- omdat wij als samenleving duidelijk geen verantwoordelijkheid nemen voor het ontwikkelingsproces van onze kinderen -- anders zouden we 'criminaliteit' in de kiem kunnen smoren door te detecteren waar en hoe het misloopt in de ontwikkeling van het kind in relatie tot zijn omgeving. Maar het probleem is dat we 'ignorant' zijn - geen ouder die weet wat er omgaat in de geest van zijn kind, omdat men niet weet wat er in de eigen geest omgaat, omdat men zichzelf niet onderzoekt -- en "Zelf-Kennis is het Begin van Alle Wijsheid". Waarom pakt het rechtssysteem de mens in de samenleving niet aan - zij die weigeren om aan zelf-onderzoek en zelf-kennis te doen en dus weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor de samenleving en leefomgeving waar ze deel van uitmaken? Want DAT is de oorzaak van criminaliteit, niet de crimineel zelf -- het is elk van ons, het is hoe wij bestaan in onze geest, en het soort samenleving die wij toestaan te bestaan omwille van hoe wij zelf bestaan in onszelf.


Wordt Vervolgd in Dag 332

Dag 330: Ben ik verantwoordelijk voor Verkrachting? Zelf Correctie

Dit is een verderzetting van "Dag 329: Ben Ik verantwoordelijk voor Verkrachting? - Zelf Vergeving"


ik besef en realiseer mij dat zolang ik 'wie ik ben' in en als deze realiteit limiteer tot de definitie van 'vrouw', door mezelf te identificeren met gedachten van beschuldiging tegenover 'mannen' en de reactie van kwaadheid op de gedachte dat 'mannen vrouwen verkrachten' en de ervaring van angst die ik daarmee heb geassocieerd --- dat ik de realiteit nooit zal zien als het systeem/programma dat het werkelijk is, en dat ik dus ook nooit oplossingen zal kunnen vinden/bieden die het beste zijn voor allen

ik besef en realiseer mij dat de reactie van woede en beschuldiging tegenover mannen omwille van 'verkrachting' een voorgeprogrammeerde reactie is van het ego - die gebaseerd is op ANGST --- en dat die reactie dus afkomstig is vanuit eigenbelang waarin ik enkel geef om en rekening houdt met 'mijn standpunt' en 'mijn overleving' --- en dus geen rekenschap houdt met alle wezens in de samenleving, waarin ik dus precies hetzelfde doe als wat een 'verkrachter' doet, namelijk zich laten sturen door zijn persoonlijke ervaringen/gedachten/reacties zonder zich in de schoenen te verplaatsen van een ander en dus zonder verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties van zijn daden in het leven van een ander

ik besef en realiseer mij dat ik door te reageren vanuit het ego met angst en woede op het woord 'verkrachting' --- dat ik daarin mijn visie op de realiteit en mijn inzicht in de problemen in deze samenleving, limiteer - omdat ik enkel mijn persoonlijke mening gereflecteerd zie, die gebaseerd is op mijn persoonlijke overlevingsreactie --- en dat ik daardoor nooit in staat geweest ben om werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit waarin ik mij bevindt, door niet één en gelijk te staan met die realiteit in en als mezelf


ik stel mezelf tot doel om steeds de realiteit te onderzoeken door los te laten van mijn persoonlijke reacties van gedachten, gevoelens en emoties op situaties en gebeurtenissen die ik zie of hoor --- en mezelf op die manier in staat stellen om werkelijk op te staan in deze realiteit en mezelf te bewegen op een manier die het beste is voor allen, om te handelen vanuit werkelijk inzicht in en begrip van hoe de problemen in elkaar zitten en wat er moet veranderen om consequenties te voorkomen

ik stel mezelf tot doel om steeds verantwoordelijkheid te nemen voor wat bestaat in deze realiteit door steeds te onderzoeken wie ik ben in relatie tot deze realiteit en tot al wat hier bestaat, en verantwoordelijkheid te nemen voor wie/hoe ik mezelf heb toegestaan te zijn als een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik altijd al wat bestaat in deze realiteit heb toegestaan en aanvaard te bestaan door erop te reageren en door er meningen over te vormen --- in en als het besef dat waar ik op reageer met gedachten, gevoelens en emoties is wat ik toesta en aanvaard te bestaan in en als de werkelijkheid als mezelf doordat ik mezelf ermee identificeer in en als de geest als gedachten, gevoelens en emoties als de 'waarde' die ik eraan hecht in mezelf

Dag 322: Kan De Mens zich Beschaafd Noemen als Verkrachting bestaat? - Dossier verkrachting in België

Dit is een verderzetting van "Dag 321: Zijn we allemaal verantwoordelijk voor Verkrachting? - Dossier Verkrachting in België"


We zijn nu al een tijdje aan het kijken naar de problematiek van 'verkrachting' in deze blog-series, met name 'verkrachting in België'. Waarom is dat zo? De kern van deze 'verkrachtings-blogs' en de kern oorzaak van 'verkrachting', is een bepaalde 'paranoia' die zich afspeelt in de menselijke geest. Wat we gedaan hebben in de voorgaande blogs, is verschillende aspecten bekeken die bijdragen tot het vormgeven en in stand houden van zo'n paranoide gedachtengang die kan leiden tot het uitvoeren van de fysieke daad van verkrachting.

Dimensies die we hebben bekeken die bijdragen tot het in stand houden van verkrachting in onze samenleving, zijn bijvoorbeeld:

• De manier waarop de Media berichtgeeft over Verkrachting
• De manier waarop ons Rechtsysteem omgaat met zaken van Verkrachting
• De manier waarop wij, de samenleving kijken naar Verkrachting, als een Individueel in de plaats van een maatschappelijk probleem
• de Manier waarop onze samenleving gebaseerd is op Freudiaanse principes van Onderdrukking en Controle in de plaats van Openheid, communicatie en Gezond Verstand 
• de Manier waarop in Pornografie vaak beelden getoond worden van het Misbruiken en Verkrachten van Vrouwen opzettelijk om in te spelen op geheime verlangens van De Man --- en hoe die Pornografie vrijlijk beschikbaar is op het internet en daardoor een viriele voedingsbodem vormt  voor het vormen van seksuele verslavingen in de Mens die deze beelden gebruikt om een Opwinding te ervaren 
  

In termen van wat bijdraagt tot het creëren en manifesteren van een 'ingesteldheid', een 'mentale ingesteldheid' die een mens motiveert om een ander te verkrachten - hebben we Pornografie al onderzocht, die, door het tonen van beelden waarin de man de vrouw misbruikt en mishandelt in functie van seksueel genot, kinderen en volwassenen die in contact komen met deze beelden, de idee verschaft dat 'Seks' gelijk staat aan 'de Mishandeling van de Vrouw' en 'de onderdrukking van de vrouw' en 'het domineren van de vrouw' --- waar Verkrachting dan een uiteindelijke Fysieke uitdrukking van is.

Ook hebben we onderzocht hoe de Seksuele Theoriëen van Freud, waarin Freud oppert voor een onderdrukking en 'controle' van de 'seksuele driften' in en van de mens om zogezegd een 'gezonde samenleving' te creëren, bijdragen tot een samenleving waarin kinderen en volwassenen geen blijf weten met hun 'seksuele driften', en dan uiteindelijk geheime innerlijke fantasie-werelden gaan creëren waarin 'alles kan en alles mag', zonder dat mensen zelfs begrijpen waarom ze bijvoorbeeld verlangen om een vrouw te mishandelen, misbruiken en onderdrukken - omdat onze samenleving en menselijke interactie gebaseerd is op het onderdrukken van die 'driften' en bijgevolg de mens niet kan en wil ondersteunen of begeleiden in het begrijpen en ontcijferen van en verantwoordelijkheid nemen voor de innerlijke realiteit -  tot het te laat is en er iemand verkracht wordt en we gedwongen worden om  psychologische begleiding te overwegen voor dit individu.


Ik bedoel, laten we even duidelijk zijn: Verkrachting is NIET OK. Verkrachting is NIET aanvaardbaar - zeker niet in een samenleving die beweert 'geëvolueerd' te zijn of 'beschaafd'. Zolang verkrachting bestaat in die zogezegde beschaafde samenleving - is het woord 'beschaving' absoluut betekenisloos. En je kan niet zomaar zeggen van 'ja, maar sommige mensen zijn beschaafd en andere mensen niet', omdat, die zogezegde 'beschaade mensen' deel uitmaken van dezelfde samenleving. 'Beschaving' in die 'sommige mensen' die toevallig niet participeren in verkrachting, wil dan zoveel zeggen als 'zichzelf opsluiten en afsluiten van de rest van de wereld in een individuele bubbel van superioriteit' en zichzelf niet willen aanvaarden als deel en product van DEZE realiteit, waarin 'verkrachting' en dus 'onbeschaafdheid' wel degelijk bestaat.

Als dit is hoe we 'beschaafdheid' definiëren, als een 'elite eigenschap', een 'privilege' dat enkel weggelegd is voor een aantal mensen, die zichzelf, in al hun 'superieure beschaafdheid' boven al de rest plaatsen, is het geen wonder dat we in een 'onbeschaafde' samenleving bestaan, omdat die 'beschaafde' mensen met hun 'intellectuele' en 'morele' superioriteit geen verantwoordelijkheid nemen voor de wereld/samenleving waarin ze bestaan. Terwijl zij het net zijn die de verantwoordelijkheid hebben om de rest van de wereld te ondersteunen en te onderwijzen, en dus die 'beschaving' te verspreiden, omdat dat het beste is voor allen. Het feit dat dit niet gebeurt, en dat de 'beschaafden' onder ons, zich eerder gaan afscheiden in een individuele innerlijke fantasie-wereld van intellectuele superioriteit, toont aan dat deze vorm van 'beschaving' niet het beste is voor allen en dus niet geldig is - en dus een leugen is.

Deze vorm van 'beschaafdheid' dient immers enkel het ego van het individu, en staat daarin gelijk aan de verkrachter - die gewoon een andere vorm van superioriteit toepast, als die van het fysiek domineren en misbruiken van de vrouw. Maar het is allemaal één pot nat, waarin niemand verantwoordelijkheid neemt voor wat er gebeurt in onze leefomgeving.

'Beschaafdheid' en 'Beschaving' kan enkel echt zijn - wanneer er sprake is van het nemen van verantwoordelijkheid voor de mensheid en voor de wereld --- wanneer die 'beschaafdheid' een echte, levende fysieke uitdrukking is die gezien kan worden door allen als een levend bewijs en toegepast inzicht dat dit het beste is voor het bestaan op aarde. Zolang de 'beschaafde mensen' in de samenleving, de 'intellectuelen' die zichzelf boven andere mensen gaan plaatsen omdat ze geloven van 'ik zou nooit iemand verkrachten, dus ik ben beter dan en verkrachter', die 'beschaafdheid' niet uitdrukken als een levende statement van 'wie zij zijn', door bijvoorbeeld verantwoordelijkheid te nemen voor de hele samenleving en ervoor zorgen dat elk mens in deze wereld op hetzelfde 'niveau' van beschaafdheid komt te staan, door zich te verschuilen achter hun angsten van 'andere mensen' --- is die 'beschaafdheid' enkel een woord dat in de geest bestaat en geen realiteit.


Onderzoek de Equal Life Foundation, die staat voor het Vormgeven van een Samenleving en een Individu die 'Beschaafdheid' toepast als een werkelijke realiteit die echt is voor elk levend wezen - en onderzoek een Basis Inkomen Garantie die een stabiele economische situatie garandeert voor elk individu, en een platform biedt voor persoonlijke groei en ontwikkeling van het individu en de samenleving als geheel.

Dag 321: Zijn we allemaal verantwoordelijk voor Verkrachting? - Dossier Verkrachting in België

Dit is een verderzetting van "Dag 320: Het probleem van Intellectuele Eigendomsrechten op Maatschappelijke Problemen - Dossier Verkrachting in België" en we gaan verder op volgende paragraaf:

Om dit in de context van het maatschappelijke probleem van 'verkrachting' te plaatsen en waarom er maar geen werkbare oplossingen gevonden worden of zelfs praktisch toepasbare verklaringen gevonden worden voor het bestaan van 'verkrachting' --- is omdat er naar het probleem gekeken wordt vanuit het ego als persoonlijke reacties en meningen, waarin elk individu een 'intellectueel eigendom' heeft in en van het probleem. Dit 'intellectueel eigendom' als de gepersonaliseerde mening en reactie van het individu op het probleem en hun persoonlijke belangen in relatie tot het probleem, maakt mensen blind voor de realiteit van het probleem --- en zorgt er enkel voor dat mensen alleen maar geïnteresseerd zijn in het oplossen van problemen waar zij persoonlijke belangen bij hebben, en zelfs daarin enkel aspecten van die problemen zullen overwegen waar zij zich persoonlijk betrokken bij voelen.


Wat wil ik nu eigenlijk zeggen met 'intellectueel eigendom' wanneer ik zeg dat wanneer mensen in de samenleving kijken naar problemen of bepaalde problemen willen oplossen, die problemen benaderen vanuit een 'intellectueel eigendomsrecht'? Is dat, elk persoon wel een persoonlijke reactie, gevoel, emotie en mening zal hebben over het probleem, een 'persoonlijk perspectief' en 'persoonlijke visie' op het probleem. Bij het maatschappelijk probleem van verkrachting is dat bijvoorbeeld het slachtoffer die zich angstig/kwaad/... voelt in relatie tot wat er gebeurt is en tot verschillende aspecten die meespeelden in de situatie, zoals beschuldiging tegenover de dader, gepaard met allerhande gedachten in verband met 'wie hij is' en 'waarom hij het deed' en 'wat er met hem zou moeten gebeuren', die altijd emotioneel getint zijn. Dan heb je de dokters/psychologen die hun persoonlijke visie vormen over de situatie, die getint is door hun persoonlijk verlangen om iets te zeggen te kunnen hebben over zo'n dingen die gebeuren in de samenleving zodat ze zich speciaal en belangrijk kunnen voelen. Dan heb je de ouders van het slachtoffer die hun eigen reacties en meningen hebben over de verschillende aspecten die bijdroegen tot wat er gebeurt is met hun dochter. En dan heb je nog de samenleving waarin elk mens die een bericht over verkrachting leest in de krant of hoort op het nieuws, zijn eigen persoonlijke mening en reactie heeft op de situatie. Dan is er ook nog de dader die op zijn manier kijkt naar het slachtoffer, naar wat er gebeurt is en naar zichzelf.

Zo 'eigent' elk individu zich het probleem toe in en als persoonlijk 'intellectueel eigendomsrecht' --- waarin elk individu zichzelf gelijk geeft in 'MIJN mening/visie' en 'MIJN reactie'. En dit is een gevolg van het feit dat geen enkel mens geeft om wat het beste is voor IEDEREEN, voor de hele samenleving. Geen enkel mens bekijkt zichzelf en de situatie als een deel van een groter geheel, als een consequentie van een groter achterliggende problematiek - waarin iedereen van het slachtoffer tot de dader, de psychologen, dokters, ouders, het gerecht, de media, de politiek, de economie, de advocaten en ieder ander individu in de samenleving en de wereld deel uitmaakt van die grotere problematiek die de 'voedingsbodem' is van het fenomeen 'verkrachting' (om maar een voorbeeld te geven van de problemen die in onze samenleving bestaan). Ieder mens draagt zijn steentje bij tot al wat er bestaat in onze wereld, door wat wij elk individueel toestaan te bestaan op kleine en grote schaal.

Het probleem hierin is dat geen van ons zich daarvan bewust is, we beseffen niet hoe we zelf als individu bijdragen tot het grotere geheel en tot elk klein probleem dat de kop opsteekt in dat geheel - omdat we allemaal kijken naar de wereld om ons heen vanuit ons persoonlijk 'intellectueel eigendomsrecht', en daarin enkel zien wat we willen zien als onze eigen reacties, gevoelens, gedachten, meningen, opinies en geloofsovertuigingen. En, omdat we ons niet bewust zijn van onze impliciete en expliciete invloed op het groter geheel van 'de wereld' en 'de samenleving', kunnen we zogezegd onze handen schoon wassen en onze verantwoordelijkheid ontkennen tegenover wat we zien in de wereld --- hetgeen ons dan weer een excuus biedt om te geloven dat we 'gelijk hebben' in onze persoonlijke mening over wat we zien in die wereld/samenleving, terwijl we als het ware langs de zijlijn staan te kijken naar al wat er gebeurt als een passieve aanwezige, alsof we niet werkelijk aanwezig of betrokken zijn bij wat we zien als 'het leven op aarde' - alsof we niet werkelijk HIER zijn en bestaan.

Hierin vormt zich fascinerend genoeg een 'vicieuze cyclus', waarin het net onze meningen zijn, en dus onze 'passieve aanwezigheid' en 'onbetrokken houding' tegenover wat we zien in onze wereld, die de oorzaak vormt van de consequenties die plaatsvinden, van de conflicten die de kop opsteken. Ik bedoel, waarom is het dat geweld, oorlog, mishandeling en misbruik bestaat als al de vormen van conflict die in onze wereld bestaan? Omdat elk mens zijn eigen mening heeft, zijn eigen persoonlijke levensstijl, overtuigingen, ideëen, moralistische principes, gedachten en reacties - en dan gaat dat natuurlijk beginnen botsen.

We kunnen hieruit dus al concluderen dat 'verkrachting' een vorm van 'conflict' is die een consequentie is van de 'verschillen' die mensen zich opzettelijk toeëigenen en van hoe mensen zich opzettelijk afscheiden van een ander in en als hun persoonlijk 'intellectueel eigendomsrecht', met andere woorden 'de Geest', de Gedachten, de 'Min(e)-d'. En dat, de reden waarom dingen zoals verkrachting, dat toch wel een indicator is van een ongezonde ingesteldheid en een zeer zware afwijking in de interne realiteit van de mens in relatie tot zijn omgeving, niet aangepakt worden en opgelost worden, is omdat mensen hun 'intellectueel eigendomsrecht' niet willen opgeven, mensen verkiezen het ego boven gezond verstand en wat het beste is voor Allen. Mensen verkiezen oorlog boven vrede omdat het is in het conflict met onze omgeving dat wij ons de 'winnaar' kunnen voelen, dat we ons speciaal en belangrijk en 'beter dan' kunnen voelen. En dat geld niet enkel voor de dader, ook het slachtoffer en elke andere betrokken partijen gebruiken hun persoonlijke reacties als gedachten, gevoelens en emoties als een excuus om zich belangrijk te voelen en om niet te kijken naar de situatie op een manier die gericht is op waarachtig oplossingsgericht redeneren/handelen.

Doen wat het beste is voor allen vereist immers dat we onze persoonlijke belangen aan de kant schuiven en de wereld op de eerste plaats zetten in onszelf.

Onderzoek de Equal Life Foundation die de mens uitdaagt om op te staan als een wezen van integriteit die kan bewijzen dat hij in staat is om te geven om een ander in eenheid en gelijkheid met zichzelf - en Onderzoek een Basis Inkomen Garantie  als een systeem van Economische Stabiliteit voor elk individu, dat de oplossing is om vele conflicten tussen mensen de wereld uit te helpen.

Dag 317: Waarom is ons Rechtssysteem niet Oplossingsgericht - Dossier Verkrachting in België

Dit is een vervolg van Dag 316: Verkrachting in België en het Rechtssysteem - En we breien verder op volgende paragraaf:

Dus, waarom is het en hoe komt het dat ons Recht-Systeem nog steeds gebaseerd is op een Middel-eeuwse manier van omgaan met de realiteit, namelijk puur emotioneel en dus onwetend en blindelings, ondanks al het wetenschappelijk onderzoek door Freud, Jung, Piaget, Erikson, Kohlberg en anderen in verband met hoe een persoonlijkheid zich ontwikkelt in een individu, waarin duidelijk wordt dat er specifieke vastgelegde stadia van ontwikkeling zijn en dat het menselijk brein als een computer is die bepaalde 'programma's' nodig heeft om fatsoenlijk te functioneren, en dat iemand zoals Dutroux  dus niet 'kwaadaardig' is maar simpelweg ergens een fase niet heeft kunnen doorlopen om de één of andere reden en daardoor niet is kunnen uitgroeien tot een welgevormd en 'normaal' individu?

Laten we even kijken naar de verschillende wetenschappelijk erkende uitgangspunten die bestaan in verband met het gedrag van de mens: 

•  Volgens Freud is de 'Fallische fase', tussen het derde en vijfde levensjaar, cruciaal in de ontwikkeling van de Volwassen Persoonlijkheid en het ontwikkelen van een gezonde 'seksuele identiteit'. Volgens hem komt het kind bepaalde 'conflicten' tegen tijdens de ontwikkeling van de seksuele identiteit en is een geslaagde ontwikkeling bepaald door het successvol leren omgaan met deze conflicten. Een seksuele stoornis in een volwassen individu  zoals Marc Dutroux bijvoorbeeld, zou bijgevolg dus het resultaat zijn van een stoornis in het vermogen van het individu om met deze innerlijke conflicten (zoals daar zijn het 'Elektra-complex' en het 'Oedipoes-complex' om te gaan. Daarnaast heeft Freud het ook over de ontwikkeling van het Id, Ego en Superego in de menselijke geest - die bepalend zijn in hoe het individu in interactie staat met zijn omgeving.

• Jung, nog een erkend wetenschapper op vlak van de menselijke psychologie, zegt dan weer dat de drijfveren en motivaties van menselijk gedrag volledig onbewust zijn en te vinden zijn in het 'archaïsche', een soort van 'collectief bewustzijn', waarin elk individueel persoon een 'unieke expressie/uitdrukking' is van dat collectieve bewustzijn.

• Piaget was de grondlegger van het 'constructivisme', dit zegt dat een kind leert door nieuwe kennis te verbinden met al verworven kennis - en dat het ontwikkelen van de 'cognitie' in een individu dus gebeurt aan de hand van een proces van conclusies trekken uit observaties van de omgeving, het genereren van hypothesen en experimenteren waarin het kind kennis opbouwt in zichzelf die dan de basis vormt van identiteit van de mens en bijgevolg het gedrag.

• Erikson heeft het dan weer over acht levensfasen die een kind moet doorlopen in zijn ontwikkeling tot een volwassen individu. Hij zegt ook dat er in elke fase een conflict aanwezig is dat het kind successvol tegemoet moet treden anders blijft het individu steken in die fase en zal dus niet kunnen uitgroeien tot een gezonde volwassene. Kohlberg spreekt over de morele ontwikkeling die gebeurt in verschillende stadia, waarin de cultuur en omgeving waar het individu in opgroeit, en de straffen en beloningen die worden uitgeoefend op dat individu zeer bepalend is voor het uiteindelijke morele bewustzijn in de mens.

Er zijn ongetwijfeld nog andere theoriëen die algemeen erkend worden door de wetenschap der psychologie en psycho-sociologie, maar het punt dat ik wil benadrukken en bemerken in de theoriëen die we hierboven besproken hebben --- is dat ze allemaal, stuk voor stuk, erkennen en benadrukken - dat de menselijke geest zich op een voorgeprogrammeerde en voorspelbare manier ontwikkelt, als een programma/systeem/bio-computer, hetgeen zich volledig buiten de wil en zogezegde 'vrije keuze' van het individu om voltrekt.

Is het dan niet eigenaardig dat, ondanks deze onderbouwde, wetenschappelijk aanvaardde en erkende kennis over het functioneren van de menselijke geest - de werking van ons rechtssysteem meer bepaald wordt door de emotionele reacties van mensen op gebeurtenissen, die op zich een blijk zijn van een gebrek aan inzicht en kennis/'wetenschap' in hoe dingen werkelijk in elkaar steken en waarom bepaalde dingen gebeuren? Waarom is het bijvoorbeeld dat we een jury van mensen laten beslissen over het lot van een individu in een assisen-zaak, terwijl die jury van willekeurig uitgekozen mensen geen enkel bewezen inzicht heeft in hoe de menselijke geest werkt, wat dus werkelijk het probleem is in bijvoorbeeld 'de zaak Dutroux' en wat de beste oplossing zou zijn voor dit welbepaalde probleem, zowel voor het individu als de samenleving.

En advocaten - waarom zijn er advocaten die 'tegen' of 'voor' een zaak en dus een individu pleiten? Dit laat ook weer blijken dat men vanuit het gerechtshof niet op een directe manier kijkt naar 'wat is het probleem?' en 'wat is de oplossing?', vanuit en gebaseerd op de kennis en inzichten die voorhanden zijn vanuit de wetenschap. Er komen dan 'advocaten' opdraven die op zich ook op geen enkele manier inzicht hebben in het preciese hoe en waarom van het gedrag van hun cliënt en die dan op hun beurt geneesheren en psychiaters aan de rechtbank laten verschijnen als 'getuigen', niet om de situatie werkelijk te onderzoeken vanuit een waarachtig 'geven om' het individu en de samenleving, maar alleen om een bepaald 'beeld' te verkopen aan de jury, als een vorm van propaganda, teneinde die jury te misleiden, verleiden en 'meevoeren' in een 'rede-voering', om de zaak te 'winnen'.

In heel dit gebeuren, dat zich afspeelt in onze rechtbanken, wordt er op geen enkele manier op praktische, realistische en wetenschappelijke wijze gekeken naar en onderzocht hoe het bijvoorbeeld mogelijk is dat iemand een ander persoon heeft verkracht en/of vermoord, dat op zich wel degelijk onderzocht en uitgepluisd kan worden aan de hand van al de wetenschappelijke onderzoeken en theoriëen die voorhanden zijn --- alles gebeurt vanuit het perspectief van menselijke emoties en gevoelens, als de meest primitieve en oppervlakkige bestaansvorm die er is en waarvan wij als mens-wezens durven beweren dat we 'al verder staan in onze evolutie'.

Wat zijn we eigenlijk met al onze wetenschap wanneer we ze niet op elk vlak in onze samenleving toepassen? Het lijkt wel alsof die 'wetenschap' enkel bestaat zodat wij kunnen GELOVEN dat we 'geëvolueerd' zijn, maar wanneer het erop aankomt laten we ons nog steeds sturen door het primitieve 'limbische' brein  dat nooit handelt op basis van gezond verstand en inzicht en dat altijd consequenties zal creëren op individueel en maatschappelijk vlak. Zo is ons rechtssysteem een systeem dat de consequenties in onze samenleving niet oplost, maar ze zelfs erger maakt door de problemen niet aan te pakken vanuit praktische, wetenschappelijke en realistische uitvalshoek.

In de volgende blog zullen we de rol van de media bekijken, onderzoeken en bespreken in het beïnvloeden en aansturen van het menselijk denken en reageren op bepaalde gebeurtenissen door bijvoorbeeld veel meer opzettelijk in te spelen op de emotionele en gevoelens-reacties van de mens en zeer weinig wetenschappelijk onderbouwde perspectieven te bieden op het hoe, wat en waarom van gebeurtenissen die plaatsvinden in onze samenleving --- en wat daar bijgevolg de consequenties van zijn in onze samenleving en in hoe wij als samenleving met problemen, zoals bijvoorbeeld seksuele delinquentie, omgaan.

Onderzoek de Equal Life Foundation die staat voor een hervorming van de samenleving op een manier die een optimale functionering garandeert voor het individu en de samenleving --- door in de eerste plaats te opperen voor een Basis Inkomen Garantie voor elk individu - vanuit het inzicht dat, wanneer elk individu bestaanszekerheid heeft, de meeste criminele daden al voorbehoedt kunnen worden.

DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs