Dag 411: Hoe kan Manipulatie een Uitdrukking zijn die het Beste is voor Allen?

Dit is een verderzetting van "Dag 410: Het Verleden is een Leugen"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in een emotionele reactie zie gaan van te willen ineenstorten en huilen als een reactie op de ervaring van een conflict tussen machteloosheid en frustratie in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie een manipulatie techniek is die ik tijdens mijn kindertijd in mezelf ontwikkeld heb, uit angst van de kwaadheid van de mensen om mij heen wanneer en als ik iets niet zou kunnen

waarin ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf, door te participeren en mezelf uit te drukken in en als die manipulatie, onderdruk en limiteer en minder/kleiner maak dan wie/wat ik eigenlijk ben --- omdat ik mezelf in en als die manipulatie heb aanvaard als een slachtoffer van de mensen om mij heen, net zoals ik mezelf als kind het slachtoffer voelde van mijn ouders/leerkrachten en de volwassenen om mij heen -- en dat dus, als ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als die manipulatie, dat ik dan het verleden met/in mezelf blijf meedragen en mezelf blijf verminderen in en als mezelf net zoals ik mij vroeger 'minderwaardig' voelde tegenover mijn ouders/leerkrachten/volwassenen

waarin  ik zie, besef en begrijp - dat ik nooit werkelijk minderwaardig geweest ben tegenover mijn ouders/leerkrachten/volwassenen - en dat die ervaring van minderwaardigheid een voorgeprogrammeerde, voorspelbare ervaring is die in elk kind geprogrammeerd wordt via het schoolsysteem en het familie-systeem in deze wereld, en dat ervoor zorgt dat kinderen zich onderwerpen aan al de systemen in deze wereld en bijgevolg zullen leven en bestaan in deze wereld als exacte kopiëen van hun ouders en grootouders en dus nooit zullen opstaan om het systeem te veranderen

ik zie, besef en begrijp hoe ik mezelf opzettelijk aan het limiteren en onderdrukken ben door mezelf te definieren in en als emotioneel geladen herinneringen/momenten uit het verleden waarin ik reageerde op de angst die ik voelde in mezelf in relatie tot mensen in mijn omgeving en door mezelf uit te drukken in en als het mechanisme van manipulatie in en als mezelf door bvb te beginnen huilen als reactie op een angst in mezelf, waarin ik probeer om opzettelijk in te spelen op de emoties van mensen om mij heen --- omdat ik daarin een statement maak dat ik geloof dat de ervaring van minderwaardigheid is wie ik werkelijk ben

ik zie, besef en begrijp dat ik niet minderwaardig ben aan de mensen om mij heen en dat de ervaring van minderwaardigheid eerder een gevolg was van voorgeprogrammeerde factoren tijdens de kindertijd die de illusie/idee creëren dat het kind 'minder' is dan de volwassene

waarin, ik mezelf tot doel stel om op te staan in en als mezelf en in en als deze wereld en realiteit als een zelf-verantwoordelijk levend wezen, in en als het besef dat ik één en gelijk ben met elk ander mens --- door een proces van zelf-correctie te bewandelen waarin ik de emotionele en mentale brainwashing van het verleden corrigeer en mezelf herstel als een stabiel levend wezen dat staat/bestaat als een punt van onvoorwaardelijke ondersteuning --- als het levende voorbeeld van hoe een volwassen mens werkelijk zou moeten bestaan, op een manier die het beste is voor al het leven hier op aarde, als een stabiel, consistent en betrouwbaar wezen dat niet bestuurd wordt door persoonlijke gevoelens of emotionele reacties, maar dat zichzelf bestuurt en dirigeert

ik stel mezelf tot doel om manipulatie in en als mezelf te corrigeren tot een expressie/uitdrukking van mezelf die geen reactie is op voorgeprogrammeerde emotionele ervaringen en in functie bestaat van persoonlijke overleving/zelfbehoud - maar die eerder een uitdrukking is in/van mezelf van een geven om al wat bestaat als mezelf, waarin ik de verantwoordelijkheid op mij neem om al wat bestaat in en als mijn omgeving, te sturen, besturen en begeleiden vanuit en op basis van inzicht in en begrip van hoe alles bestaat, werkt en functioneert - om een bestaan te creëeren dat het beste is voor allen als mezelf

Dag 410: Het Verleden is een Illusie

Dit is een vervolg van "Dag 409: Hoe het Verleden het Heden bepaalt"

"En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden."

Zelf Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de plotse emotionele reactie van beginnen te huilen omdat ik iets niet kan - in werkelijkheid een 'overblijfsel' is van mijn kindertijd, als herinneringen die ik heb laten integreren en programmeren in mezelf en waarin ik mezelf heb gedefinieerd - waarin ik de uitdrukking van 'huilen' gebruikte om de mensen in mijn omgeving te manipuleren in hoe zij zichzelf uitdrukken tegenover mij omdat ik angst had dat zij kwaad zouden worden op mij --- in de plaats van in te zien dat deze emotionele reactie en uitdrukking niet is wie ik werkelijk ben omdat het gebaseerd is op een specifieke interpretatie en perceptie van de realiteit tijdens mijn kindertijd, waarin ik geloofde dat de mensen om mij heen 'meer' en 'machtiger' en 'sterker' en 'groter'/'beter' waren dan ikzelf --- en dat, de realiteit van mezelf is dat ik evenwaardig en één en gelijk ben met al de zogezegde 'volwassenen' om mij heen, en dat zij dus geen macht hebben over mij met hoe ze al dan niet denken over en/of reageren op mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de manipulatie techniek van 'beginnen huilen' wanneer ik iets niet kan - als een reactie op de angst dat andere mensen zullen kwaad worden op mij, en dat dus specifieke herinneringen uit mijn kindertijd zich zullen herhalen --- in de plaats van in te zien dat de ervaring van mezelf tijdens mijn kindertijd, als 'inferieur' tegenover de mensen/volwassenen om mij heen, was een voorgeprogrammeerde ervaring die een gevolg/consequentie is van hoe ouders/volwassenen hun fysieke en mentale macht die ze hebben over kinderen misbruiken om slaven te kunnen hebben, in en als een persoonlijk verlangen naar een gevoel van superioriteit - en dat ik die manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik iets niet kan om opzettelijk in te spelen op de medelijden van de mensen om mij heen, heb ontwikkeld als een 'overlevings-mechanisme', dat een reactie was op en een gevolg van de ervaring van inferioriteit die ik in mezelf had aanvaard als 'wie ik ben' in relatie tot en tegenover 'de volwassenen' in mijn wereld/omgeving, hetgeen in de eerste plaats een leugen was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat manipulatie technieken zoals beginnen huilen wanneer ik iets niet kan in de hoop dat andere mensen niet kwaad zullen worden op mij maar eerder medelijden zullen hebben met mij - in mij bestaan omdat, toen ik een kind was, hielden de volwassenen in mijn omgeving die verantwoordelijk waren voor mij, geen rekening met wie ik eigenlijk ben in wat ik doe, met mijn fysieke beperkingen als kind en welke ondersteuning ik eigenlijk nodig heb als levend wezen in deze wereld --- waardoor ik allerlei 'overlevingsmechanismen' heb ontwikkeld die op zich niets te maken hebben met een fysieke overleving, maar eerder een 'mentale' overleving is, in een wereld en omgeving die niet werkelijk gaf om wie ik ben als een fysiek levend wezen en hoe ik besta in en als de fysieke realiteit van mezelf, waarin ik dus die 'mentale spelletjes' moest spelen teneinde van mijn omgeving gedaan te krijgen wat ik wilde en dus mezelf te kunnen beschermen -- en dat daardoor dus die manipulatie technieken niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met alle wezens om mij heen



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik als kind iets niet kon, teneinde in te spelen op de medelijden van de mensen in mijn omgeving en hun reactie van kwaadheid te vermijden/ontwijken --- een voorgeprogrammeerde reactie was in en als de geest - die gebaseerd is op een ervaring van overlevingsangst als een reactie op de kwaadheid die ik ervoer van de volwassenen/mensen in mijn omgeving --- en dus niet een expressie/uitdrukking is van mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in eenheid en gelijkheid


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'manipulatie' te beoordelen als een 'negatieve eigenschap' - in de plaats van in te zien dat die manipulatie nodig was tijdens mijn kindertijd om mezelf veilig en beschermd te houden, in relatie tot de volwassenen om mij heen - omdat de aard van de mens en van de menselijke geest in de mens, is dat de mens een irrationeel wezen is dat handelt op basis van en vanuit persoonlijke emotionele reacties op fysieke situaties en dus niet op basis van puur fysieke berekeningen van wat het beste is voor allen - en daardoor inconsistent en onbetrouwbaar is --- waardoor die manipulatie dus een gevolg was van de specifieke omgeving waar ik mij in bevond, die ik ervoer als zeer onvoorspelbaar en irrationeel, waarin ik merkte dat ik manipulatie nodig had om te kunnen krijgen wat ik wilde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van manipulatie door manipulatie te beoordelen als een negatieve eigenschap - en door mij slecht te voelen over mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan mijn omgeving te manipuleren - in de plaats van te kijken naar de realiteit van de situatie en in te zien dat manipulatie op zich niet 'slecht' of 'negatief' is - maar dat manipulatie noodzakelijk is in deze wereld en realiteit om een specifiek gewenst resultaat te bereiden --- en dat er een verschil is tussen manipulatie die gebaseerd is op eigenbelang en afkomstig is vanuit de ervaring van verlangen, en manipulatie die gebeurt vanuit en op basis van een inzicht in en begrip van hoe de menselijke geest functioneert en wat er nodig is om mensen te kunnen bereiken en doen inzien dat hoe wij op dit moment bestaan niet het beste is voor allen en dus ook niet voor onszelf --- waarin het dus enkel een kwestie is van de manipulatie in en als mezelf te veranderen en corrigeren zodat het bestaat in en als zelf-directie, als een zelf-bestuurde/-gestuurde uitdrukking die het beste is voor allen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de herinnering die zich heeft ingeprent/geintegreerd in en als mijn fysieke cellen - van de ervaring van angst op de reactie/ervaring van kwaadheid wanneer ik iets niet kan of wanneer iets mij niet lukt - en nog steeds te bestaan in en als een herhaling van dat ene moment --- in de plaats van mezelf te ondersteunen om de herinnering te vergeven en te corrigeren zodat ik in mijn bestaan/dagelijkse leven niet meer gestuurd/bestuurd en beïnvloed wordt door emotionele momenten/ervaringen uit het verleden

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

Dag 408:Wanneer de Verwachtingen in/van de Geest in Strijd staan met de Realiteit

Vandaag kwamen Joao en Joana op bezoek op de Desteni Farm - en dus gingen Maite en ik de gordijnen weer ophangen die we net gewassen hadden. De gordijnen hadden een specifiek systeem waarbij je verschillende staafjes in verscheidene lussen moet schuiven om een speciaal effect te creëren wanneer ze ophangen.

Ik had dat systeem nog nooit gezien, toegepast of geprobeerd - en toen ik eraan begon merkte ik dat ik heel veel moeite had om de staafjes in de lussen te schuiven -- het proces ging heel traag en gedachten die door mijn geest gingen waren van: 'wat voor een snertsysteem is dat nu', 'wie ontwerpt er nu zoiets?!', 'wie koopt er nu zoiets?!', 'waarom moet ik mijn tijd hieraan spenderen?!', 'ik begrijp niet waarom ik al mijn tijd moet spenderen aan het ophangen van gordijnen terwijl ik andere taken te doen heb!'.

Ik had aanvankelijk verwacht dat het ophangen van gordijnen een heel snel proces zou zijn, en dat ze in één twee drie zouden ophangen zoals dat altijd het geval geweest is met gordijnen - het is normaal gezien een heel simpel systeem van één haakje dat je door één lus moet schuiven. Ik begon mij gefrustreerd te voelen omdat het zo traag ging - en die frustratie was duidelijk een reactie op de machteloosheid die ik eigenlijk ervoer in mezelf tegenover dit hele proces dat niet verliep zoals ik had verwacht/verlangd dat het zou verlopen. En ik bleef maar denken van 'waarom ziet Maite niet dat dit systeem niet werkt?!', 'waarom nemen we niet gewoon andere gordijnen die niet zoveel tijd consumeren om op te hangen?!', 'dit is toch gewoon niet redelijk!' -- en hoe meer ik rondjes bleef draaien in die 'waarom'-vragen in mijn geest die een uiting waren van de machteloosheid die ik ervoer in mezelf --- alsof ik mezelf tot God aan het keren was in mijn onbegrip over waarom de situatie niet verliep volgens het plan dat ik aanvankelijk in mijn gedachten had - 'waarom heeft U mij verlaten God, waarom toch?!' lol. Met andere woorden: 'waarom krijg ik niet wat ik wil God?' --- des te meer voelde ik mij 'gevangen' in/door de situatie, en voelde ik mij meer en meer machteloos tegenover de taak die ik aan het uitvoeren was en mijn onkunde om die staafjes op snelle en efficiente wijze door die lussen te krijgen.

Hierdoor ontstond er een conflict in mezelf - waarin er langs de ene kant in mezelf een 'stem'/'personage' was die de situatie wil controleren en die een bepaalde verwachting/plan had in verband met wat ik aan het doen was en die zei van 'dit moet hier sneller gaan!', 'komaan, gordijnen ophangen, dat zou niet zoveel tijd in beslag moeten nemen!' - en dan langs de andere kant was er ik in het fysieke lichaam en de fysieke realiteit van mezelf waarin ik nu eenmaal niet sneller leek te kunnen gaan, waarin ik mij constant geblokkeerd voelde door mijn eigen fysieke beperkingen en vaardigheden in relatie tot het 'staafjes-in-lusjes-schuiven'-proces. En dus, doordat ik in en als dat 'controllerende' personage in mijn geest verwachtingen/verlangens/plannen had die niet overeenkwamen met de eigenlijke fysieke realiteit/situatie, en die dus in conflict/frictie/wrijving stonden met de realiteit, bouwde er zich een energie op in mezelf, een ervaring van kwaadheid - die dus in werkelijkheid een reactie was van hulpeloosheid/machteloosheid -- waarin het best eigenaardig is hoe die ervaring van kwaadheid net het omgekeerde lijkt te zijn van 'machteloosheid'/'hulpeloosheid' en een gevoel van macht/superioriteit geeft, maar dus in wezen is het eigenlijk gewoon een gevolg van de wrijving/frictie die ontstaat wanneer de realiteit van mezelf in mijn geest in de vorm van verlangens, verwachtingen en plannen, niet overeenkomt met de fysieke realiteit van mezelf.

En, zodra Maite wegging om andere taken te verzorgen, en ik alleen bleef met de gordijnen, en de staafjes en de lussen, begon ik te huilen, lol. Ik huilde uit frustratie/machteloosheid - frustratie/machteloosheid omdat ik niet leek te kunnen doen wat ik geloofde en dacht dat ik zou moeten doen/kunnen -- namelijk die staafjes snel en efficient in die lusjes schuiven en de gordijnen ophangen. En, die toestand waarin ik me op dat moment in bevond was exact hetzelfde als hoe ik me zo vaak ervaren had tijdens mijn kindertijd. Toen was die stem/dat personage van 'controle' dat zegt van 'zo moet het zijn' en 'dit is wat ik van jou verwacht' - een volwassene -- en ik was het kind, namelijk de fysieke realiteit die niet kon voldoen aan die verwachtingen omdat het de specifieke noodzakelijke vaardigheden of kennis niet had en die dan begon te huilen uit angst van de kwaadheid van de volwassene als ik de specifieke taak niet op hun manier zou kunnen uitvoeren - uit angst om gestraft te worden.

En dus is het fascinerend hoe die 'kwaadheid' zich nu gemanifesteerd heeft in mijn eigen geest - waarin ik zowel het kind als de volwassene ben. Ik ben langs de ene kant in mijn geest de volwassene die controle wil uitoefenen over de fysieke realiteit door allerlei verwachtingen te hebben in verband met 'hoe het moet zijn' --- en langs de andere kant ben ik het kind als de fysieke realiteit van mezelf die niet kan voldoen aan die verwachtingen. Dat hele proces van hoe ik vroeger in relatie stond met en reageerde op de volwassene in mijn omgeving, heeft zich dus, nu dat ik zelf 'volwassen' ben, geinternaliseerd in mezelf. Hoe eigenaardig - dat die momenten in mijn herinneringen zich volledig hebben geïntegreerd in en als mezelf, waarin ik dus zelf elk personage ben in de herinneringen - ik ben zelf de 'controlerende' volwassene waarop ik reageer met angst en machteloosheid/hulpeloosheid --- ik ben de polariteit van langs de ene kant de volwassene die zich gefrustreerd en kwaad voelt omdat 'het kind'/het fysieke lichaam niet snel genoeg gaat, en denkt van 'je moet het zus en zo doen' en 'waarom kan je dat niet fatsoenlijk doen', en langs de andere kant ben ik het kind dat zegt van 'ik probeer maar het lukt me niet', 'ik weet niet waarom ik niet sneller/beter kan zijn'.

Want, dit keer was er helemaal geen 'volwassene' in mijn omgeving die zei van 'kim je moet sneller gaan' of 'waarom kan je dat niet fatsoenlijk doen', maar toch interpreteerde mijn geest de situatie vanuit mijn herinneringen, waar ik dan emotioneel op reageerde alsof het echt is - ook al was er geen enkele werkelijke referentie tot die herinnering in mijn eigenlijke fysieke realiteit. En dus, dit is een mooi voorbeeld van hoe ik werkelijk een 'organische robot' ben, een geprogrammeerd systeem dat dag in en dag uit het verleden blijft herbeleven, ook al is dat verleden totaal niet meer HIER - want, de realiteit die HIER is, heeft niets te maken met al die emotionele herinneringen in mijn geest. En dus, daarom is het proces van zelf vergeving en zelf-correctie zo essentieel - om als het ware mezelf 'op te ruimen' in mijn geest, en ervoor te zorgen dat ik in mijn participatie met/in mijn dagelijkse werkelijkheid niet gestuurd of beïnvloed wordt door herinneringen als geintegreerde momenten en emotionele ervaringen uit het verleden - maar zodat ik voor de eerste keer in mijn bestaan werkelijk kan Leven, in het moment, als het zelf-directieve principe van mezelf en mijn leven/bestaan.

Wordt Vervolgd in Dag 409

Dag 306: Mensenrechten en Ouderschap - Wie maakt de Criminelen in deze Wereld?

Deze blog is een vervolg op "Dag 305: Mensenrechten en Ouderschap - Wat Schrijven we op het Onbeschreven Blad in het Kind?" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken en herdefinieren van de Mensenrechten, deze kan je vinden in de Reis naar Leven van de Mensenrechten - en staat in functie van de Gelijk Leven Stichting die als Doel heeft een Samen-Leving te creëren op aarde waarin de Mensenrechten GELEEFD worden in en als onze dagelijkse Realiteit.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf  nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ouders de 'speciale band' die ze hebben met hun kinderen en de 'speciale liefde/genegenheid' die ze voelen voor hun kinderen verklaren aan de hand van de term 'het is mijn vlees en bloed', dat ze dan liegen - omdat ELK kind ons vlees en bloed is, we zijn elkaars vlees en bloed, het vlees en bloed van elk mens is het stof der aarde, gemaakt van dezelfde substantie --- en dat ouders het 'vlees en bloed' gebruiken als een excuus om niet te beseffen dat de reden waarom ze die 'speciale affiniteit' voelen tegenover hun kind alleen en niet tegenover andere kinderen, is omwille van de GEEST/het ego in de ouder die het kind ziet als 'mijn bezit', en is dus volledig enkel gebaseerd op het eigenbelang en de ego-centrische belangen/verlangens van de ouder, en heeft helemaal niets te maken met het kind zelf als een fysiek levend wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat ouders hun 'liefde' voor hun kind niet baseren op 'vlees en bloed' maar op GEVOELENS die enkel in de GEEST van de ouder bestaan en gebaseerd zijn op eigenbelang, de reden is waarom er niet gegeven wordt om het Vlees en Bloed van elk kind in deze wereld op evenwaardige manier --- omdat het vlees en bloed in elk kind één en gelijk is - en enkel de Geest zal meer waarde plaatsen in 'mijn kind' omdat het dat ziet als 'mijn bezit', aangezien het ego geobsedeerd is met persoonlijk eigendom, bezit en hebberigheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ouders de zogezegde 'wrede wereld' die ze gebruiken als rechtvaardiging voor de idee dat ze wel moeten hun kind beschermen en dat ze wel moeten zich zorgen maken om HUN KIND, en dat ze dus geen tijd hebben om zich bezig te houden met andere kinderen, zelf hebben gecreëerd --- door zich net niet bezig te houden met alle kinderen in eenheid en gelijkheid en op een evenwaardige manier, en daardoor kinderen te laten opgroeien in deze wereld in een misbruikende, verwaarlozende en gedepriveerde omgeving die de voedingsbodem vormt voor de uiteindelijke 'crimineel' die ze zullen worden als iemand die precies zoveel zal 'geven om' zijn omgeving en andere mensen zoals die mensen hebben 'gegeven om' hem, niets dus

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer de 'liefde' in de ouder tegenover zijn kind gedefinieerd is door een GEVOEL, dat die liefde altijd eigenbelang representeerd - als bepaalde persoonlijke verlangens van de ouder tegenover het kind --- waarin de ouder het kind niet werkelijk ziet als 'vlees en bloed', maar als een persoonlijk bezit - en dat het kind bijgevolg ook geprogrammeerd zal worden naar het evenbeeld van de ouder, als een bezitterig en hebberig en ego-centrisch individu die 'geven om' en 'houden van' ook zal definieren in en als persoonlijke gevoelens die altijd eigenbelang representeren --- waardoor een wereld waarin de mensenrechten geëerd en uitgevoerd worden als een werkelijk 'geven om allen', onmogelijk is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het woord 'liefde' immens veel misbruikt wordt door ouders - omdat 'liefde' gebruikt wordt als rechtvaardiging om de eigenlijke realiteit te verbergen, als het FEIT dat die 'speciale gevoelens' die ouders 'liefde' noemen, in wezen gebaseerd zijn op persoonlijke verlangens en belangen die de ouder heeft in relatie tot het kind, waardoor de ouder zich ook enkel 'positief' voelt tegenover ZIJN KIND, en niet tegenover alle kinderen in de wereld --- omdat dat gevoel niets te maken heeft met 'liefde', maar met 'bezitterigheid' en 'hebzucht' --- omdat, als die 'liefde' echt zou zijn, dan zou de ouder die 'liefde' voelen op een gelijkmatige manier voor ELK KIND ter wereld, als het vlees en bloed van de aarde dat één en gelijk is - en dan zou die 'liefde' zichtbaar zijn in deze fysieke realiteit als de onvoorwaardelijke uitvoering van de mensenrechten op elke manier


Wordt vervolgd in Dag 307




DIP Lite - Gratis Online Cursus in Zelf-Ondersteuning voor Beginners
DIP PRO - Een Desteni Cursus voor zij die Klaar zijn om de Reis van hun Leven te Maken
desteni.org - Doe mee in Discussies op het Forum en/of Onderzoek het Desteni Materiaal
eqafe.com - Investeer in de Verscheidene Interviews Als Ondersteuning in je Reis naar Zelf-Perfectie
equalmoney.org - Leer Over een GelijkGeld Systeem en Stem op de Doelen en Principes
Equal Life Foundation - Facebook Stream met de Dagelijkse Realiteit en Oplossingen
Creations Journey To Life 7 Year Process Blogs
Heavens Journey To Life 7 Year Process Blogs