Dag 780: Hoe kan je Nare Herinneringen Gebruiken als gereedschap van Zelf-Ontplooiing?

Deze blog is een verderzetting op Dag 779: Herinneringen als Voorspelbaar Systeem in je Geest of als Gereedschap ter Zelf-Ontplooiing? waarin ik schreef over hoe herinneringen voorgeprogrammeerd zijn in de geest als een systeem van zelf-sabotage. In deze blog schrijf ik over het potentieel dat bestaat in herinneringen en hoe onze herinneringen met andere woorden een gereedschap kunnen zijn dat we kunnen gebruiken om ons potentieel te verwezenlijken en te verbeteren als mens (in de plaats van dat we dus eerder teruggehouden worden door het systeem van herinneringen in onze geest).

Mijn voorbeeld van hoe herinneringen mij ondersteunen in mijn proces van zelf-verbetering is voornamelijk in verband met de persoonlijkheid van zelf-onzekerheid en zelf-onderdrukking die ik doorheen mijn leven vrij intensief heb geleeft. In mijn herinneringen was ik steeds enorm onzeker wanneer ik naar buiten ging en onder mensen was. Ik schaamde mij zelfs vaak over mijn uitdrukking en uiterlijk omdat ik vond dat ik er niet mooi genoeg uitzag, waardoor ik mij zeer onzeker voelde over mijn fysieke uitdrukking en mijn aanwezigheid in groepen van andere mensen. Ik had in feite het gevoel dat ik mezelf niet mocht of kon uitdrukken omdat ik geloofde dat ik er niet goed genoeg uitzag, gewoon omdat mijn uiterlijk niet meteen overeenkwam met dat van andere meisjes wanneer ik mezelf met hen vergeleek.

Hoe die 'slechte', onaangename herinneringen mij echter hebben ondersteund doorheen mijn proces van het veranderen van die zelf-onzekerheid naar een zelf-zekerheid in hoe ik mezelf ervaar en uitdruk rondom mensen, is door mij steeds te herinneren aan wat ik mij doorheen mijn proces gerealiseerd heb in verband met wie ik ben en waarom die zelf-onzekerheid en zelf-beoordeling niet het beste was voor mezelf. Dit wil zeggen dat elke keer een herinnering naar boven komt van hoe ik mij vroeger ervoer, voel ik mij versterkt in mijn toewijding en beslissing om die persoonlijkheid niet meer in mezelf te laten bestaan en om er met andere woorden voor te zorgen dat mijn verleden zich nooit meer zal herhalen, voor mezelf noch anderen.

Het is dus in feite net de moeilijke tijden die zich hebben voorgedaan in mijn leven die mij het meest hebben ondersteund om te veranderen en om een beter bestaan te creëren voor mezelf en om ook anderen die hetzelfde doormaken te ondersteunen.

Zo kunnen we dus ons verleden en herinneringen in onze geest gebruiken om dingen te veranderen en om ervoor te zorgen dat al het lijden dat we doorstaan hebben zich niet meer zal voordoen. Dit echter enkel als we bereid zijn om die herinneringen te onderzoeken en om middels dat onderzoek van onszelf en hoe we steeds bestaan hebben tot een begrip te komen van hoe we het lijden grotendeels zelf gecreëerd hebben. Je kan immers een probleem niet veranderen als je in de eerste plaats niet inziet hoe het probleem tot stand gekomen is en hoe het functioneert.

Dit is ook waarom we op individueel vlak maar ook op globaal vlak vaak niet in staat lijken te zijn om te voorkomen dat het verleden zich blijft herhalen; omdat we nooit echt moeite doen om werkelijk langs alle kanten te kijken naar het verleden vanuit het perspectief om tot een hollistisch inzicht te komen van hoe en waarom bepaalde fenomenen en situaties zich hebben voltrokken.

Dag 751: Hoe Belichamen we het Verleden in ons Dagelijks Bestaan?

In de voorgaande blog bracht ik ter sprake hoe het is dat wij als mens een soort van belichaming zijn van het verleden. Het zit niet enkel in ons eigenste DNA als de informatie die van generatie op generatie wordt doorgegeven op fysiek niveau, maar ook in onze eigen geest, ons onbewustzijn, onderbewustzijn en bewustzijn.

Hoe we leven als mens hier op aarde is het verleden, dat is immers waarom we herinneringen hebben. En het is zelfs schokkend wanneer je begint te onderzoeken hoeveel van jezelf en van hoe je jezelf en je omgeving beleeft bepaald wordt door die herinneringen. Je hebt namelijk herinneringen die op bewust vlak naar boven komen, wanneer je bijvoorbeeld in je gedachten terugdenkt aan gisteren of zoveel jaren geleden, en dan heb je herinneringen die naar boven komen op onderbewust vlak.

Die onderbewuste herinneringen zijn de 'redenen' en dieperliggende 'redeneringen' voor waarom je op een bepaalde manier reageert op je omgeving, waarom je bepaalde mensen 'leuk' vindt en anderen niet en waarom het is dat je eigenlijk op veel vlakken net als je ouders geworden lijkt te zijn in hoe je je uitdrukt en hoe je jezelf ervaart vanbinnen. Herinneringen bestaan in alle lagen van ons lichaam en onze geest en of we ons er nu van bewust zijn of niet sturen en dirigeren herinneringen ons dagelijkse doen en laten.

Het verontrustende is dan uiteraard de beperkte mate waarin we ons van dit fenomeen bewust zijn en dat we ons bijvoorbeeld maar amper bewust zijn van de herinneringen die dagelijks in de bewuste laag van onze geest naar boven komen drijven. Deze bewuste herinneringen kan je opmerken in momenten waarin je bijvoorbeeld terugdenkt aan een moment in het verleden - het verre of nabije verleden - en denkt van 'god, dat ik dat echt gedaan hebt', en je je bijvoorbeeld beschaamd voelt, of kwaad wordt of een eerder positief gevoel ervaart. En dat zijn de herinneringen die af en toe in je bewuste geest door al de onderliggende lagen van je geest sijpelen.

Het proces van zelf-creatie in DIP en de Reis naar Leven bestaat eruit dat je je gewaar wordt de je als mens in wezenlijkheid de belichaming bent van het verleden en dat je leert om het verleden te onderzoeken zodat je niet zomaar het verleden leeft, maar zodat je uit het verleden leert over hoe jij als wezen beter kan worden en jezelf kan ontwikkelen op een manier die het beste is voor jezelf. Er zijn immers zoveel gedrags- en gedachtenpatronen die we leven in ons dagelijks bestaan die niet het beste zijn voor onszelf, maar die we aanvaard hebben als 'wie we zijn' omdat we nooit de tijd genomen hebben om te onderzoeken wie we zijn vanbinnen en waar ons gedrag en onze gedachten eigenlijk op gebaseerd zijn.

Wordt vervolgd in Dag 752

Dag 410: Het Verleden is een Illusie

Dit is een vervolg van "Dag 409: Hoe het Verleden het Heden bepaalt"

"En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden."

Zelf Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de plotse emotionele reactie van beginnen te huilen omdat ik iets niet kan - in werkelijkheid een 'overblijfsel' is van mijn kindertijd, als herinneringen die ik heb laten integreren en programmeren in mezelf en waarin ik mezelf heb gedefinieerd - waarin ik de uitdrukking van 'huilen' gebruikte om de mensen in mijn omgeving te manipuleren in hoe zij zichzelf uitdrukken tegenover mij omdat ik angst had dat zij kwaad zouden worden op mij --- in de plaats van in te zien dat deze emotionele reactie en uitdrukking niet is wie ik werkelijk ben omdat het gebaseerd is op een specifieke interpretatie en perceptie van de realiteit tijdens mijn kindertijd, waarin ik geloofde dat de mensen om mij heen 'meer' en 'machtiger' en 'sterker' en 'groter'/'beter' waren dan ikzelf --- en dat, de realiteit van mezelf is dat ik evenwaardig en één en gelijk ben met al de zogezegde 'volwassenen' om mij heen, en dat zij dus geen macht hebben over mij met hoe ze al dan niet denken over en/of reageren op mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de manipulatie techniek van 'beginnen huilen' wanneer ik iets niet kan - als een reactie op de angst dat andere mensen zullen kwaad worden op mij, en dat dus specifieke herinneringen uit mijn kindertijd zich zullen herhalen --- in de plaats van in te zien dat de ervaring van mezelf tijdens mijn kindertijd, als 'inferieur' tegenover de mensen/volwassenen om mij heen, was een voorgeprogrammeerde ervaring die een gevolg/consequentie is van hoe ouders/volwassenen hun fysieke en mentale macht die ze hebben over kinderen misbruiken om slaven te kunnen hebben, in en als een persoonlijk verlangen naar een gevoel van superioriteit - en dat ik die manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik iets niet kan om opzettelijk in te spelen op de medelijden van de mensen om mij heen, heb ontwikkeld als een 'overlevings-mechanisme', dat een reactie was op en een gevolg van de ervaring van inferioriteit die ik in mezelf had aanvaard als 'wie ik ben' in relatie tot en tegenover 'de volwassenen' in mijn wereld/omgeving, hetgeen in de eerste plaats een leugen was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat manipulatie technieken zoals beginnen huilen wanneer ik iets niet kan in de hoop dat andere mensen niet kwaad zullen worden op mij maar eerder medelijden zullen hebben met mij - in mij bestaan omdat, toen ik een kind was, hielden de volwassenen in mijn omgeving die verantwoordelijk waren voor mij, geen rekening met wie ik eigenlijk ben in wat ik doe, met mijn fysieke beperkingen als kind en welke ondersteuning ik eigenlijk nodig heb als levend wezen in deze wereld --- waardoor ik allerlei 'overlevingsmechanismen' heb ontwikkeld die op zich niets te maken hebben met een fysieke overleving, maar eerder een 'mentale' overleving is, in een wereld en omgeving die niet werkelijk gaf om wie ik ben als een fysiek levend wezen en hoe ik besta in en als de fysieke realiteit van mezelf, waarin ik dus die 'mentale spelletjes' moest spelen teneinde van mijn omgeving gedaan te krijgen wat ik wilde en dus mezelf te kunnen beschermen -- en dat daardoor dus die manipulatie technieken niet zijn wie ik werkelijk ben in eenheid en gelijkheid met alle wezens om mij heen



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de manipulatie techniek van beginnen huilen wanneer ik als kind iets niet kon, teneinde in te spelen op de medelijden van de mensen in mijn omgeving en hun reactie van kwaadheid te vermijden/ontwijken --- een voorgeprogrammeerde reactie was in en als de geest - die gebaseerd is op een ervaring van overlevingsangst als een reactie op de kwaadheid die ik ervoer van de volwassenen/mensen in mijn omgeving --- en dus niet een expressie/uitdrukking is van mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in eenheid en gelijkheid


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'manipulatie' te beoordelen als een 'negatieve eigenschap' - in de plaats van in te zien dat die manipulatie nodig was tijdens mijn kindertijd om mezelf veilig en beschermd te houden, in relatie tot de volwassenen om mij heen - omdat de aard van de mens en van de menselijke geest in de mens, is dat de mens een irrationeel wezen is dat handelt op basis van en vanuit persoonlijke emotionele reacties op fysieke situaties en dus niet op basis van puur fysieke berekeningen van wat het beste is voor allen - en daardoor inconsistent en onbetrouwbaar is --- waardoor die manipulatie dus een gevolg was van de specifieke omgeving waar ik mij in bevond, die ik ervoer als zeer onvoorspelbaar en irrationeel, waarin ik merkte dat ik manipulatie nodig had om te kunnen krijgen wat ik wilde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van manipulatie door manipulatie te beoordelen als een negatieve eigenschap - en door mij slecht te voelen over mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan mijn omgeving te manipuleren - in de plaats van te kijken naar de realiteit van de situatie en in te zien dat manipulatie op zich niet 'slecht' of 'negatief' is - maar dat manipulatie noodzakelijk is in deze wereld en realiteit om een specifiek gewenst resultaat te bereiden --- en dat er een verschil is tussen manipulatie die gebaseerd is op eigenbelang en afkomstig is vanuit de ervaring van verlangen, en manipulatie die gebeurt vanuit en op basis van een inzicht in en begrip van hoe de menselijke geest functioneert en wat er nodig is om mensen te kunnen bereiken en doen inzien dat hoe wij op dit moment bestaan niet het beste is voor allen en dus ook niet voor onszelf --- waarin het dus enkel een kwestie is van de manipulatie in en als mezelf te veranderen en corrigeren zodat het bestaat in en als zelf-directie, als een zelf-bestuurde/-gestuurde uitdrukking die het beste is voor allen

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de herinnering die zich heeft ingeprent/geintegreerd in en als mijn fysieke cellen - van de ervaring van angst op de reactie/ervaring van kwaadheid wanneer ik iets niet kan of wanneer iets mij niet lukt - en nog steeds te bestaan in en als een herhaling van dat ene moment --- in de plaats van mezelf te ondersteunen om de herinnering te vergeven en te corrigeren zodat ik in mijn bestaan/dagelijkse leven niet meer gestuurd/bestuurd en beïnvloed wordt door emotionele momenten/ervaringen uit het verleden

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

En dan, de ervaring van 'instorten' en 'huilen' in en als de emotionele ervaring van wanhoop, machteloosheid, hulpeloosheid en verlorenheid - is in feite een moment van manipulatie - omdat ik op dat moment inzie dat het mij niet zal lukken, en dat dus 'de volwassenen' kwaad zullen worden op mij omdat het mij niet lukt. En, omdat ik angst heb van die kwaadheid en die kwaadheid wil vermijden - ga ik beginnen huilen en 'ineenstorten' om medelijden te krijgen van 'de volwassenen' -- zodat ze, in de plaats van kwaad te zijn op mij omdat ik iets niet kan, eerder lief zullen zijn voor mij uit medelijden. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2013/11/dag-409-hoe-het-verleden-het-heden.html#sthash.RCxPzb3I.dpuf

Dag 397: Hoe kunnen Emoties een Gereedschap voor Praktische Zelf-Verandering zijn?

Dit is een verderzetting van "Dag 396: Hoe zijn Emotionele Ervaringen een Kans tot Zelf-Perfectie?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie dat ik beelden als herinneringen oprakel in mijn geest/gedachten en daarop reageer met emoties als schuldgevoel, schaamte, spijt, angst, verdriet en woede -  en mij daarin dus 'slecht voel' over wat ik gedaan heb - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij  dat het 'mij slecht voelen over het verleden' een voorgeprogrammeerd systeem van energie is waarin ik mezelf opzettelijk verminder in 'wie ik ben' in en als mezelf - door mezelf in een vicieuze cyclus te plaatsen van schadelijke patronen uit het verleden door mezelf te identificeren met het verleden door erop te reageren met emoties en dat ik daarin mezelf definieer in en als een inferieure/verminderde vorm van mezelf

ik zie, besef en realiseer mij dat emotionele reacties op herinneringen een systeem is van zelf-vermindering en zelf-onderdrukking door mij slecht te voelen over beelden en ideëen van mezelf in mijn geest als 'herinneringen', op basis van voorgeprogrammeerde beoordelingen over die beelden  - en dat dat systeem van energetische ervaringen als emoties daardoor niet is wie ik werkelijk ben omdat het niet het beste voor heeft met mezelf

ik zie, besef en realiseer mij dat het beste voor mezelf zou zijn - om te leren uit het verleden, en mijn herinneringen te zien als kansen en mogelijkheden om mezelf te onderzoeken in relatie tot die herinneringen en daarin te leren hoe ik kan bestaan op de meest optimale manier --- en dat ik dus, door mezelf toe te staan mezelf te identificeren met emotionele reacties op die herinneringen, mijn macht heb weggegeven en mezelf heb laten programmeren om te bestaan op een manier die niet het beste is voor mezelf, waarin ik besta op een manier die enkel ten voordele is aan een systeem dat voorgeprogrammeerd is in en als het bestaan als het leven op aarde, buiten mijn wil om - omdat ik nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor mezelf als het bestaan/leven zelf

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van emotionele ervaringen in mezelf - door vragen te stellen en te onderzoeken wat emoties zijn - in het besef dat ik emoties blindelings heb aanvaard in mezelf als 'wie ik ben', zonder op welke manier dan ook te begrijpen wie ik ben in relatie tot emoties, waar emoties vandaan komen, en waarom en hoe emoties precies bestaan --- omdat ik mezelf had toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven en mijn verantwoordelijkheid te abdiceren als het leven zelf, als een creator/god in en als het leven/bestaan op aarde

ik stel mezelf tot doel om emoties en emotionele ervaringen die opkomen in mezelf als reacties op herinneringen te transformeren van een voorgeprogrammeerde zelf-vermindering en zelf-onderdrukking tot een zelf-expressie van zelf-ondersteuning door emotionele ervaringen te zien en erkennen als een kans voor mezelf om dat deel van mezelf te onderzoeken en te leren kennen dat ik mezelf heb toegestaan te verbergen onder de emotionele ervaring, die verbonden is met een beoordeling

ik stel mezelf tot doel om te bestaan als een levend voorbeeld van hoe emoties niet bepalen wie ik ben als 'menselijk wezen' hier op aarde - en dat ik de creator en het bepalende principe ben van mezelf --- en daarin de macht heb om te beslissen hoe emoties bestaan --- en om dus emoties te vormen en transformeren tot een zelf-ondersteuning, als een gereedschap van praktische zelf-verandering