Dag 536: Ik Weet Waar Ik het Over Heb! - Hoe en Waarom Verbergen we Onze Onzekerheden?

Dag 536: Ik Weet Waar Ik het Over Heb! 

Hoe en Waarom Verbergen we Onze Onzekerheden?

Wat is het dan dus dat ervoor nodig zou zijn opdat wij één en gelijk kunnen staan met onze interne onzekerheden en onszelf niet toestaan in een reactie gaan van het onderdrukken van deze onzekerheden en in het ego van de geest te gaan en daarin een rigide standpunt in te nemen van schijnbare zelf-zekerheid teneinde zowel onszelf als andere mensen ervan te overtuigen dat de onzekerheid en minderwaardigheid die wij ervaren in onszelf tegenover onze omwereld niet bestaat in onszelf?

Ten eerste moeten we ons ervan gewaar worden dat we bestaan in een angst van deze ervaring van onzekerheid in onszelf en dat we daardoor in het ego willen vluchten waar de illusie bestaat van zelf-bescherming in en als en door middel van het alsof doen dat er wel zekerheid bestaat in onszelf. Maar, uiteraard door alsof te doen, negeren we de realiteit, waardoor we in feite consequenties aan het creëren zijn voor onszelf omdat we immers ons vertrouwen gaan plaatsen op een illusie van zekerheid in relatie tot wat we weten en begrijpen over de realiteit waarin we ons bevinden, die in functie bestaat van het genereren van een Gevoel in onszelf -- in de plaats van dat we de eigenlijke realiteit zien zoals die werkelijk bestaat.

De gevolgen daarvan zijn dan bijvoorbeeld dat we zowel in ons individuele leven als in en als het collectieve bestaan als mensheid beslissingen gaan nemen die niet gebaseerd zijn op gezond verstand en die op langere termijn niet het beste zijn -- omdat we eerder ons vertrouwen plaatsen op geloofsystemen en meningen over hoe de realiteit in elkaar zit, dan dat we onze ogen gebruiken om te zien wat hier gaande is. Ik bedoel, als we werkelijk zouden zien wat er aan de hand is in onze wereld, zouden we dan niet al lang oplossingen gevonden hebben voor de problemen die hier duidelijk aanwezig zijn? In de plaats daarvan leven we in een persoonlijke bubbel, volledig afgeschermd van onze omwereld en de levens van andere wezens, mens, plant en dier --- omdat we hebben leren vertrouwen op ons ego als een reactie op de ervaring van onzekerheid in onszelf, dan eerlijk te zijn met onszelf en te vertrouwen op wat onze ogen eigenlijk werkelijk zien en wat hier werkelijk aanwezig is in onze wereld en realiteit.

En, zelfs al zouden we ons op dit punt belanden van het zien en beseffen dat er misschien een korrel van waarheid zit in deze bemerkingen - dat dit is wat we daadwerkelijk doen in en als onze geest als we eerlijk zouden zijn met mezelf en als we de moed zouden hebben en de moeite zouden doen om onszelf te onderzoeken in en als wie we zijn en hoe we hebben bestaan binnenin onszelf in relatie tot onze omwereld - dan nog zouden de meesten onder ons ervoor kiezen om niet de weg te nemen van zelf-eerlijkheid en zelf-integriteit maar om terug te glijden in de gemakzucht van de geest en de ervaring van comfort die we ervaren in het niet bevragen van onszelf en in het aanvaarden van de patronen uit het verleden ook al kunnen we duidelijk zien dat die patronen aan verandering toe zijn omdat ze niet overeen komen met de idee die we van onszelf hebben in onze geest als zijnde een 'goed persoon'.

In de volgende blog zal ik zelf-vergeving delen - als een gereedschap waarmee we onszelf assisteren en ondersteunen om uit deze ego-gewoonten te breken en onszelf de kans te geven om te kunnen veranderen - en in de eerste plaats verandering te kunnen overwegen --- zodat we kunnen bestaan als een zelf-eerlijk en integer wezen dat niet enkel beweert te geven om het leven maar dat ook daadwerkelijk genoeg geeft om het leven om op te staan en zichzelf in te zetten voor ware verandering van dit bestaan op aarde ten dienste van het verbeteren van het leven voor ieder wezen.

Wordt Vervolgd in Dag 537

Dag 392: Ben je een Personage of een Levend Wezen?

Dit is een verderzetting van "Dag 391: The Paradise - Zijn we wel Echt het Hoofdpersonage in Ons Leven?.

En wat ik bedoel met deze vraag "zijn we wel echt het hoofdpersonage in ons leven?"- is dat, langs de ene kant, zijn we het 'hoofdpersonage' in ons leven en in onze wereld, vanuit het perspectief dat wij zelf HIER bestaan, in en als het fysieke lichaam. Ik bedoel, het is een eigenaardig punt om te onderzoeken: je ziet andere mensen om je heen, je kan ze aanraken, zien, horen en ruiken - het is allemaal een 3D, bewegend schouwspel - en dus lijkt het alsof we 'niet alleen zijn'. Maar, als je echter stilstaat bij de realiteit, de eigenlijke echte fysieke werkelijkheid - is dat, je bestaat alleen in en als jezelf, in en als het lichaam. De enige die werkelijk dingen voelt en ervaart en meemaakt, en denkt, en ziet, en hoort - dat ben je zelf. En, wat 'andere mensen' al dan niet voelen, horen, zien of denken - daar kan je maar naar gissen, maar je weet het nooit zeker - het enige waar je werkelijk zeker van kan zijn, dat is wat er omgaat in jezelf, dat is de Realiteit, de enige echte.

Ik bedoel dus, vanuit dat perspectief: het 'hoofdpersonage' zijn in je eigen leven, wil realistisch gezien zeggen dat je alleen bestaat, dat er niemand of niets bestaat buiten jezelf - jij bent hier, jij bestaat, want dat is het enige dat je met absolute zekerheid kan zeggen: Jij Bent Hier! Maar, de manier waarop het woord 'Hoofdpersonage' bestaat in onze woordenschat - impliceert dat er ook 'andere personages' zijn, en dat we geloven dat we niet alleen bestaan. Het 'hoofdpersonage' zijn wil in deze context zeggen dat wij, van alle 'personages' die bestaan, de 'beste' zijn, 'meer' dan de anderen, de meest 'Hoofdzakelijke'.

En dat is een consequentiele definitie van het woord en concept 'hoofdpersonage' dat wij hebben toegestaan te bestaan in onze geest en onszelf en bijgevolg onze samenleving --- waarin elk mens zichzelf wil profileren als het 'hoofdpersonage' in zijn/haar persoonlijke 'film', en bijgevolg elk ander mens ziet als een 'nevenpersonage' en bijgevolg 'niet zo belangrijk'. Hierdoor krijgen we een samenleving en interactie tussen mensen die gebaseerd is op eigenbelang, manipulatie, leugens en bedrog - omdat elk mens wil dat de wereld verloopt op zijn/haar manier, volgens zijn/haar wil - waardoor manipulatie nodig is om ervoor te zorgen dat we krijgen wat we zelf willen en dat onze omgeving verloopt volgens de 'film' en het 'verhaal' dat we in onze geest verzonnen en gecreëerd hebben waarin wij het hoofdpersonage kunnen spelen.

Zolang we onszelf definieren als het 'hoofdpersonage' in ons leven en onze realiteit - creëren we een wereld vol consequenties - vol conflict, misbruik en lijden - omdat, dit idee in contradictie staat met de realiteit. In de realiteit zijn we niet zomaar 'personages' - maar levende wezens. We zijn niet meer of minder dan een ander, we zijn één en gelijk. En deze eenheid en gelijkheid kan enkel gemanifesteerd en gerealiseerd worden in de 'alleenheid' van onszelf - in zelf-eerlijkheid, zelf-verantwoordelijkheid, zelf-respect, zelf-vertrouwen en zelf-ondersteuning kunnen we ook eerlijk, verantwoordelijkheid, respectvol, vertrouwend en ondersteunend zijn tegenover een ander.

Wordt vervolgd in Dag 393

Dag 282: Het Recht om Arm te zijn en te Sterven, Dat heb je!

Dit is een verderzetting van "Dag 280: Wil je Rechten, dan moet je Betalen!" en "Dag 281: Bestaat 'Rechtvaardigheid' wanneer je 'Rechten' bepaald worden door Geld?"


ik besef en realiseer mij dat zolang rechten afhankelijk zijn van het 'recht-systeem' dat afhankelijk is van GELD, dat 'mensenrechten' niet kunnen bestaan voor elk mens gelijk en onvoorwaardelijk --- en dat die 'rechten' dus enkel gelden voor de 'rijken', die die rechten en het recht-systeem kunnen gebruiken om hun rijkdom te beschermen tegen de armen --- en dat het 'recht-systeem' dus in wezen de 'mensen-rechten' van de armen wegneemt in de plaats van schenkt omdat het recht systeem enkel werkt voor en door middel van zij die geld hebben om zichzelf te representeren en verdedigen in de 'recht-zaal'

ik besef en realiseer mij dat de mensenrechten nooit echt bestaan hebben als een 'geven-om' elk mens onvoorwaardelijk omdat het systeem dat het lijden in de levens van mensen produceerde nooit veranderd geweest is en omdat de 'machtshebbers', degenen die de macht hadden om het systeem daadwerkelijk structureel te veranderen, niet werkelijk gaven om de mensheid en dus de 'mensenrechten' hebben gecreëerd om 'het volk' wijs te maken dat 'alles ok' is en dat 'de wereld ok is' en dat er gewerkt wordt aan oplossingen --- terwijl zij hun superieure machtspositie kunnen blijven verzekeren

ik besef en realiseer mij dat mensenrechten niet echt kunnen zijn tenzij ze een structureel deel uitmaken van hoe het economische systeem werkt, op elk vlak en op elke manier, en tenzij ze de basis vormen van de systemen die het leven op aarde dirigeren --- en dat, zolang het huidige systeem van competitie, van winnaars en verliezers, een systeem dat niet onvoorwaardelijk geeft om het leven en dat niet geconstrueerd is op basis van het ondersteunen van het leven, blijft bestaan, zijn de mensenrechten een illusie die enkel 'bestaan' om de rijke mensen het gevoel te geven dat de wereld 'in orde' en 'ok' is en dat ze dus niets moeten doen om het lijden te stoppen dat ze dagelijks zien op het nieuws

ik stel mezelf tot doel om op te staan in deze wereld als een wezen dat werkelijk geeft om het leven en dat verantwoordelijkheid neemt voor het bestaan, en dat staat als een levend voorbeeld van wat het beste is voor allen --- zodat ik kan bijdragen tot het creëren van een systeem dat structureel gefundeerd is op een praktische uitvoering van de mensenrechten -- zodat geen enkel kind ter wereld ooit nog moet lijden

ik besef en realiseer mij dat de 'mensenrechtenorganisaties' in deze wereld niet werkelijk geven om de mensheid en niet werkelijk geinteresseerd zijn om te doen wat moet om van de mensenrechten en praktische realiteit te maken, omdat ze zich op geen enkele manier bezig houden met het ontwikkelen van een politieke oplossing, en in wezen werken op basis van de structuur van het huidige systeem met als doel het huidige systeem te laten bestaan en aan mensen de illusie te bieden dat er 'iets gedaan wordt' en dat alles dus ok is in de wereld, en om aan mensen het gevoel te geven dat ze niet echt moeten opstaan in deze wereld --- en dat daarom mensenrechtenorganisaties dus een creatie zijn van de Elite in deze wereld die er alles aan wil doen om hun machtspositie te behouden en om het huidige systeem intact te houden, omdat ze weten dat als mensen zouden beseffen welke 'onrechtvaardigheid' er werkelijk bestaat ten gevolge van dit systeem, en dat de mensen die de macht hebben in deze wereld daar absoluut niet om geven, dan zouden mensen opstaan en de wereld veranderen, en dan zou de elite hun macht en rijkdom verliezen

ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het systeem te onderzoeken en praktische manieren te vinden waarop de mensenrechten een praktische realiteit kunnen worden voor elk mens, zoals altijd de bedoeling was - omdat ik besef dat het niet aanvaardbaar is dat er een elite bestaat in deze wereld die ALLES hebben, terwijl er kinderen omkomen van de honger, van dorst, van de kou of omwille van welke reden dan ook die te maken heeft met het feit dat ze niet genoeg middelen hebben om voor zichzelf te zorgen of dat hun ouders niet de middelen hebben om voor hen te zorgen --- en omdat ik besef dat die elite er op dit moment alles aan doet om de mensenrechten net NIET om te zetten in een praktische realiteit, omdat ze angst hebben dat zij dan minder grondstoffen en dus minder 'rijkdom' voor zichzelf zouden hebben

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het huidige systeem niet 'rechtvaardig' of 'correct' of 'juist' of aanvaardbaar is, op welke manier dan ook --- en dat de enige reden waarom we het blijven aanvaarden en waarom het blijft bestaan is omdat de mensen die geld hebben hun hebzuchtige aard verbergen achter allerlei 'rechtvaardigingen' en redeneringen om zichzelf ervan te overtuigen dat de huidige stand van zaken 'rechtvaardig' is en dat het om de één of andere reden 'rechtvaardig' is dat zij kunnen leven terwijl zoveel kinderen in deze wereld moeten sterven omdat zij niet willen DELEN

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat wij in en als de menselijke samenleving, en vooral hier in het westen, de middelen, de kans en de mogelijkheid hebben om van de mensenrechten een politieke, werkelijke, praktische realiteit te maken voor elk mens op aarde, en om ervoor te zorgen dat geen enkel kind ooit nog moet lijden - en dat de enige reden dat we dat niet doen is omdat we onszelf hebben laten hersenspoelen met allerlei redenen, excuses en rechtvaardigingen om onszelf ervan te overtuigen dat we 'het niet kunnen', dat 'het onmogelijk is', dat we 'te zwak zijn' of 'te dom zijn' of 'maar mens zijn', etc..., waar we onszelf achter verschuilen, omdat we in wezen 'geen zin' hebben om op te staan uit angst dat we ons comfortabele leventje vol gewoontes moeten opgeven en dat we zelf iets zullen verliezen, ondanks het gezond verstand dat als we een wereld creëren die het beste is voor ALLEN, en die ELK MENS onvoorwaardelijk ondersteund, dat die wereld dan zowieso ook het beste zal zijn voor onszelf op elke manier

Dag 223: Hoe is Intelligentie een Masker voor het 'Domme, Kleine Kind'?

Dit is een verderzetting op "Dag 222: Waarom heb ik nog niets geleerd in 25 jaar?"


In mijn vorige blog heb ik gekeken naar een eigenaardige ervaring van zelf-sabotage in mijn bestaan/leerproces in mijn leven hier op aarde - hoe ik opzettelijk DOE ALSOF ik 'intelligent' ben, en mezelf dus verberg achter een uiterlijke presentatie van 'intelligentie' als het 'weten wat ik doe', 'weten wat goed/slecht en juist/fout is' en 'zelf-zekerheid' in mijn daden en woorden in de samenleving/omgeving waarin ik mij bevind -- als een vlucht van de ervaring van mezelf tijdens mijn kindertijd waarin ik de indruk had dat mijn omgeving mij zag als 'dom', 'onbeduidend' en 'onwetend' omdat ik 'maar een kind' was en dus 'niets wist' en dus zogezegd 'niets interessants te vertellen had'.

Wat eigenaardig is in deze situatie van volwassenen die wat kinderen te zeggen hebben en de expressie van kinderen 'oninteressant' vinden omdat kinderen 'niets weten' en dus zogezegd niets van 'waarde' te vertellen hebben 'over' de wereld/realiteit - is dat dit impliceert dat 'volwassenen' op zoek zijn naar iemand waar ze naar kunnen luisteren, ze zijn op zoek naar leiding en richting van iemand buiten zichzelf, ze zijn op zoek naar iemand die hen iets kan vertellen wat ze nog niet weten, naar iemand die 'zelf-zeker' is in wat hij/zij te vertellen heeft over deze realiteit -- ze zijn op zoek naar 'iets' in wat een ander te vertellen hebben, en dat 'iets' vinden ze niet in wat een kind te vertellen heeft, dus ervaren ze kinderen als 'oninteressant' en voelen ze zich niet 'aangetrokken'/gestimuleerd/gemotiveerd om te luisteren naar een kind (we weten immers goed genoeg dat wat onze kinderen ons te vertellen hebben niets meer kan zijn dan wat we er zelf in geprogrammeerd hebben door middel van onze woorden - waardoor een 'kind' zogezegd pas 'interessant' wordt wanneer het ouder is en 'levens-ervaring' heeft opgedaan, en het maw 'input' heeft gekregen van verschillende richtingen/mensen/culturen).

Mensen zitten in een polariteit van langs de ene kant het 'onder-waarderen' en 'aan de kant schuiven'/'negeren' van wezens die 'minder' ervaring/kennis/informatie hebben - en langs de andere kant het 'over-waarderen' en op een voetstuk plaatsen van wezens die 'meer' kennis/ervaring/informatie hebben. En het is door deze polariteit dat kinderen leren dat ze blijkbaar 'minder-waardig' en 'oninteressant'/'onbeduidend' zijn omdat ze 'niets weten' -- waardoor in hen dezelfde polariteit geprogrammeerd wordt omdat ze dan zelf ook op zoek zullen gaan naar het vergaren van 'meer' informatie/kennis/ervaring om zogezegd 'meer waard' te zijn.

Dit is hoe ik zelf geleerd heb om mezelf te 'beschermen' van 'onder-gewaardeerd' te worden door mij zelf-zeker voor te doen in 'wat ik te vertellen heb', 'wat ik kan/doe' en 'wat ik weet/ken' --- ook al, als ik eerlijk ben met mezelf, is al wat ik ken, weet en kan/doe, gekopieerd/geleerd/overgenomen is van 'andere mensen' en kan ik met andere woorden niet werkelijk 'zeker' zijn van wat ik ken, weet en kan/doe.

Hierin heb ik mezelf in een polariteit geplaatst in mezelf van mij langs de ene kant 'zelf-zeker' en 'intelligent' voor te doen als wat ik GELOOF over 'wie ik ben' als het beeld dat ik van mezelf presenteer - en lang de andere kant mij zeer 'onzelfzeker' en 'dom' te voelen vanbinnen --- waardoor/waarin ik mezelf in een 'zoektocht' heb geplaatst naar die 'zekerheid' in andere mensen en op die manier mezelf heb gesaboteerd in mijn leerproces als het ontwikkelen van innerlijke zekerheid en vertrouwen door mezelf in die persoonlijkheid van 'ik weet alles' vast te zetten en het voor mezelf dus onmogelijk te maken om nog werkelijk iets bij te leren of te groeien omdat ik niet wil onderkennen dat ik eigenlijk nog steeds een 'klein kind' ben in de zin van dat ik nooit werkelijk 'gegroeid' ben in mijn 'bewustzijn' omdat al wat ik denk/geloof te 'weten' over de 'wereld' enkel aangenomen/gekopieerde kennis en informatie is zonder enige vorm van zelf-inzicht of begrip --- aangezien ik alle kennis en informatie die mij 'aangeleerd' werd steeds heb aangegrepen als een 'attribuut' in het opbouwen van mijn 'personage' van 'een intelligent persoon', waardoor ik de tijd nooit nam om wat ik heb geleerd te toetsen aan de realiteit om er voor mezelf achter te komen hoe alles werkt en wat eigenlijk echt is.


Wordt vervolgd in Dag 224

Dag 189: De Massa-Mentaliteit en de Innerlijke Kwaadaardigheid

Derren Brown, een hedendaagse 'praktische goochelaar/helderziende/magiër' heeft een televisieprogramma gemaakt om de 'massamentaliteit' uit te testen van een publiek dat zich niet gewaar was dat zij het object waren van het programma. Het publiek kreeg de macht om rechtstreeks te beslissen over de ervaringen van een man door middel van een in scene gezette omgeving van acteurs die hun opdrachten kregen van het publiek/Derren om de persoon in kwestie een positieve dan wel negatieve ervaring te geven.

Het publiek kreeg steeds twee opties, ze kregen de kans om iets positiefs te laten gebeuren in het leven van het 'slachtoffer' of iets negatiefs - en in ALLE gevallen koos de meerderheid voor een negatieve gebeurtenis --- in de naam van wat voor hen het meest 'entertainend' zou zijn om naar te kijken. Een facilitator in de 'vrijheid' van keuze  was de maskers die het publiek kreeg, om anonomiteit te verzekeren, zodat eenieder zich 'vrij' zou voelen om eender welke keuze te maken zonder daarvoor aansprakelijk te zijn.

Het aspect van 'massa-mentaliteit' in en als 'anonimiteit' van de leden in de groep waar Derren zich op toespitste was het proces van 'de-individualisatie', het proces waarin het individu zich, omwille van de anonimiteit die plaatsvindt door het deel uitmaken van een uniforme groep (de maskers), laat leiden door de groep en in staat is om de meest irrationele en immorele beslissingen te maken en te laten maken - en hierin dus geen 'individu' meer is, als 'een wezen dat voor zichzelf kan denken en situaties kan beoordelen volgens eigen morele codes'. Het doel van dit experiment was om het publiek te laten inzien hoe deze mentale houding werkt - en om het publiek te confronteren met zichzelf en hun 'kuddegeest' en het gemak waarmee ze hun 'moraliteit' lieten varen door deel uit te maken van een uniforme groep in en als 'anonimiteit'.

Een nog veel belangrijker en interessanter punt in dit experiment dat Derren echter niet heeft aangeraakt, is hoe dit experiment duidelijk gemaakt heeft dat mensen in zichzelf bijlange niet zo 'positief' zijn als hoe ze zich voordoen --- eenmaal we ons kunnen verschuilen achter het masker van de anonimiteit, en dus 'vrij' zijn om te 'doen wat we WILLEN', zijn we duidelijk eerder geneigd om beslissingen te maken die net het tegenovergestelde zijn van onze zogezegde 'morele codes' en 'moreel bewustzijn'. We zijn opzettelijk haatvol en gemeen en halen plezier uit het pijnigen, denigreren en neerhalen van een ander. Dat is ons ware gezicht, dat zich verschuilt achter het 'positieve masker' dat we opzetten in de samenleving tegenover onze omgeving, het gezicht dat niemand wil zien, en waar niemand het over wil hebben --- zelfs Derren niet.

Elk individu in het publiek had een toestel waarmee ze hun stem konden uitbrengen om te beslissen over wat er met het 'slachtoffer' ging gebeuren, en elk had een masker dat hen verzekerde dat niemand hen aansprakelijk zou kunnen stellen voor hun beslissing. Dit experiment ging dus niet zozeer over 'massa-mentaliteit' en 'de-individualisatie' - maar eerder over wie/wat het individu werkelijk is als het de macht krijgt om voor zichzelf beslissingen te maken die een impact hebben op een ander levend wezen.

Wat me opviel in hoe de MEERDERHEID telkens koos voor de 'negatieve gebeurtenis', zonder dat er interactie was tussen de individuele leden in die meerderheid, is dat de mens in wezen, in deze maatschappij/samenleving, een wezen is vol haat, wrok, rancune en het verlangen om te vernietigen, en dat het dus niet zozeer 'de samenleving' als 'de groep' is die zogezegd het individu meesleept in destructief gedrag, maar dat nagenoeg elk mens in zichzelf die destructieve ingesteldheid al heeft, en daarin de groep/samenleving enkel gebruikt als een excuus om te kunnen participeren in die destructiviteit/misbruik --- door steeds vingers te wijzen en de eigen onschuld te verklaren, omdat het zogezegd 'de samenleving'/'de groep' is die de beslissingen doorvoert - waarin we onze ervaring van 'sociale angst' als 'kuddegeest' gebruiken als een excuus om onze participatie in die misbruikende/destructieve daden/beslissingen goed te praten en te doen alsof dat niet werkelijk is 'wie wij zijn', neen, het was 'de groep'.

Maar.... wie is de groep als niet het individu? 'De groep' bestaat niet - al wat 'de groep' doet, gebeurt door toestemming en aanvaarding van elk individu in die 'groep' -- waarin dus elk individu persoonlijk verantwoordelijk is voor wat 'de groep' doet, door middel van wat het individu aanvaard en toestaat in de 'groep'. Hetgeen wil zeggen dat wat 'de groep' van 'de mensheid' doet, de verantwoordelijkheid is van elk lid van die groep, van elk individueel mens - en dus het resultaat is van wie elk individueel mens in onze menselijke samenleving werkelijk is. Hetgeen wil zeggen dat 'vrede, liefde en harmonie' niet bestaat in onze huidige wereld/samenleving, omdat het niet bestaat in de mens. En zij die beweren dat ze 'vredige, liefdevolle en harmonieuze' wezens zijn, dat ze 'spiritueel' en 'goed' zijn en daarin dus al het misbruik en destructiviteit die plaatsvind in deze wereld afschrijven aan 'de rest van de groep/mensheid', beseffen duidelijk niet dat zij als individu ook HIER in/op deze wereld bestaan en dus mede-verantwoordelijk zijn voor wat 'de mensheid' doet door hun impliciete toelating en aanvaarding - omdat ze geloven dat ze hun handen kunnen schoon wassen van al het 'negatieve' dat ze zien in de wereld door langs de zijlijn te staan en zichzelf zoveel mogelijk te distantieren van al wat zij ervaren als 'negatief', in een poging om de ervaring voor zichzelf te creëren dat ze op de één of andere manier niets te maken hebben met wat er werkelijk aan het gebeuren is in deze wereld - want zij zijn 'positief' en andere mensen zijn 'negatief'.

Als je hier bestaat in deze wereld, maak je er deel van uit, en ben je mede-verantwoordelijk, zo simpel is het. En als je niet opstaat om te doen wat noodzakelijk is om van deze wereld een betere plek te maken voor alle wezens, ben je een mede-misbruiker, alleen maar door wat je toestaat en aanvaardt te bestaan in deze wereld.

Al wat bestaat op dit moment in deze wereld is een 'spiegel' die ons laat zien wie we werkelijk zijn, wat er werkelijk bestaat in onszelf - het is niet 'mooi' of aangenaam om te zien/beseffen, maar het is HIER, het is wat we hebben toegestaan te bestaan in en als de werkelijkheid.


Wordt vervolgd in Dag 190