Dag 696: Je Geest, een Politieke Arena?

Als verderzetting op:

Die beoordelingen, als je er werkelijk naar kijkt, zijn als het ware manipulatie technieken die je gebruikt om de persoon wiens gedrag je beoordeelt en veroordeelt zich schuldig te doen voelen over hun gedrag, zodat ze hopelijk hun 'fout' inzien en zodat jij je niet meer angstig hoeft te voelen. Maar door dat te doen, plaats je jezelf eigenlijk net in een slachtoffer positie tegenover die persoon en tegenover het gedrag dat zij uitten.  (Dag 695: Hoe we onze Kwaardheid rechtvaardigen met Beoordelingen)

Hoe is het dus dat je jezelf in een slachtoffer positie plaatst tegenover de mensen wiens gedrag je beoordeelt/veroordeelt, zoals in het voorbeeld van het beoordelen en veroordelen van het zien van roddelgedrag? In de vorige blogs heb je al kunnen zien en realiseren hoe het is dat beoordelingen en specifiek de reacties van kwaadheid eraan verbonden, welbepaalde angsten in jezelf herbergen en dat je die beoordelingen en reacties van kwaadheid en verontwaardiging in feite gebruikt als een middel om jezelf te trachten beschermen tegen datgene waar je eigenlijk angst van hebt.

Zoals in het voorbeeld waarin je eigenlijk angst hebt dat mensen over jou zouden roddelen, en dus om jezelf proberen te beschermen tegen het roddelgedrag dat je bepaalde mensen ziet uiten, ga je je kwaad maken op die mensen en ga je dingen denken en zeggen zoals 'doe eens volwassen! Roddelen is geen teken van volwassenheid', of 'hoe arrogant moet je zijn om zo aan achterklap te doen!'. Omdat, wanneer je zo'n dingen zegt of denkt, voel je je gerechtvaardigd in je kwaadheid omdat je het gevoel hebt dat andere mensen er ook zo over zouden denken en de meeste mensen zouden die 'roddelaars' ook op die manier beoordelen en veroordelen op hun gedrag.

En, gebaseerd op het principe van 'samen sta je sterk', kan je die idee dat je in je mening ondersteund zou worden door 'de meeste mensen' en dat de meesten met jou akkoort zouden gaan en achter je zouden staan in wat je zegt  dan gebruiken als een soort 'groepsdruk' om de mensen die je aan het beoordelen bent in een positie te plaatsen van de 'minderheid' waardoor zij zich dan op hun beurt angstig en minderwaardig voelen. En dit zodat zij dan uiteindelijk zouden stoppen met het gedrag waar jij aanvankelijk op had gereageerd met angst.

Dit lijkt nogal een uitgebreidt en complex gedoe maar dat is hoe de geest in z'n werk gaat en hoe je jezelf in je eigen geest probeert te beschermen van je eigen angsten, door middel van het vormen van meningen en beoordelingen en het krijgen van ondersteuning van andere mensen zodat je drukkingskracht hebt. Je geest en de manier waarop je vanuit je geest je omgeving als andere mensen benaderd lijkt dus heel veel op een politieke arena.

En nog interessanter is dat, wanneer je eigenlijk kijkt naar wat je zelf dan doet door zo'n beoordelingen te vormen en door het gedrag te veroordelen van de 'roddelaars' en dan ondersteuning te zoeken voor die meningen van anderen om de kleine groep roddelaars als het ware in het nauw te drijven, is dat je eigenlijk bezig bent precies hetzelfde te doen als waar je mensen van beschuldigd hebt.

Meer hierover in de volgende blog...

Dag 694: Het Ware Gelaat van Kwaadheid

Ter verderzetting op Dag 693: De aanvaardde 'normaliteit' van Verontwaardiging open ik in deze blog het eigenlijke punt dat zich verschuilt achter de reactie van verontwaardiging en de reactie van kwaadheid op het zien van bepaald 'gedrag' van andere mensen dat over het algemeen bestempeld wordt als 'slecht' of 'gemeen' of op de één of andere manier ondermaats gedrag.

Toen ik mij dus gewaar werd van die emotionele reactie van verontwaardiging in mezelf elke keer ik een individu op de één of andere wijze verstoten zag worden uit de groep of onheus behandeld zag worden door de groep, hield ik even halt in mezelf om te onderzoeken wat er eigenlijk werkelijk gaande is.

Omdat, in het bewandelen van mijn proces ben ik er al achter gekomen dat wanneer ik reageer met kwaadheid en wanneer ik me 'kwaad maak' om iets, dan is dat over het algemeen een teken dat ik mij ergens in mezelf angstig voel en dat de kwaadheid in feite een soort van zelf-verdedigings of -beschermings reactie is voortvloeiende uit mijn angst.

Wanneer ik dus vanuit dit perspectief keek naar die kwaadheid in de vorm van 'verontwaardiging' die opkwam in mezelf, merkte ik op dat ik me eigenlijk enkel kwaad maakte om één welbepaald punt en dat mijn kwaadheid eigenlijk een bepaald 'thema' had.

En dat thema was namelijk dat ik enkel reageerde op het zien van 'buitensluiting' of 'uitstoting' van één individu door een groep van mensen. Dat was specifiek waar ik op aan het reageren was. En wanneer ik mijn blik dan verschoof naar de angst die zich daarachter verschool, begreep ik dat ik aan het reageren was vanuit een angst die in mezelf bestond om zelf buitengesloten te worden door een groep.

Dit is in feite een angst die ik doorheen het grootste gedeelte van mijn leven heb ervaren, namelijk een grote angst en onzekerheid over mezelf in relatie tot groepen van mensen. Telkens wanneer ik me in groepen van mensen bevond, ervoer ik mij over het algemeen als onzeker, ongemakkelijk en angstig, voornamelijk in verband met een angst om door de groep op de één of andere manier buitengesloten te worden.

Dit is dus hoe persoonlijke angsten zich kunnen verbergen achter reacties van verontwaardigheid, waarin je soms gelooft dat je je verontwaardigd en kwaad voelt om een situatie omdat je gelooft dat bepaalde mensen in die situatie zich nu eenmaal onheus gedragen hebben. Terwijl de kwaadheid is in wezen enkel een reactie op de angst die je voelt in jezelf.

Meer hierover in de volgende blog...

Dag 431: Is 'Intelligentie' Echt als het Verdedigd moet Worden?

Dit is een verderzetting van "Dag 430: Het Veranderen van een Angst-Reactie op het Krijgen van Kritiek - Evaluatie", waarin ik heb gekeken naar mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie dat ik heb bewandeld met betrekking tot het veranderen van een angst reactie op het krijgen van kritiek --- om voor mezelf te toetsen en af te meten of ik die angst reactie daadwerkelijk heb veranderd door middel van de toepassing van schrijven, zelf vergeving en zelf-correctie.

En wat ik gevonden heb is dat er meer gewaarzijn was in relatie tot de emotionele ervaringen en gedachten en backchat die opkomt in mijn geest in zulk 'n situatie waarin ik kritiek krijg --- maar dat er nog steeds een emotionele reactie aanwezig is en dat er nog steeds specifieke gedachten opkomen waar ik emotioneel op reageer en dat ik dus niet grondig genoeg geweest ben in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

In het herbekijken van het moment waarin ik kritiek kreeg van iemand en van wat er omging in mijn geest, als het punt waarop ik nog reageerde met een emotionele ervaring van angst - zag ik dat ik een persoonlijkheidssysteem gecreëerd heb in mezelf waarin ik een idee/beeld van mezelf probeer te projecteren naar andere mensen toe, van 'ik ben intelligent' en 'ik weet wat ik doe' - dat als functie heeft om de mensen in mijn omgeving te manipuleren zodat ze mij aanvaarden als 'een volwaardig deel van de groep', zodat ik ondersteuning zal krijgen van de groep.

En dus wanneer ik kritiek krijg van iemand - gaat de gedachte door mijn geest dat die idee dat ik van mezelf wil overbrengen en projecteren in het gedrang wordt gebracht, en dat bijgevolg mijn overleving in de 'groep' in het gedrang wordt gebracht --- omdat mensen nu zien of denken dat ik 'dom' ben. En dus, in dat moment voel ik mij bedreigd in de idee dat ik heb opgebouwd over 'wie ik ben' in mijn geest -- als zijnde 'een intelligent persoon', een idee dat in functie van mijn overleving staat omdat ik het geloof in mijn geest heb gecreëerd dat ik aan andere mensen moet kunnen bewijzen en laten zien dat ik 'intelligent' ben om aanvaard te worden door hen en bijgevolg ondersteuning te krijgen van 'de groep'.

In mijn volgende blog zal ik dus zelf-vergeving toepassen in verband met dit punt van manipulatie en zelf-oneerlijkheid dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf in mijn relatie tegenover de mensen in mijn omgeving --- waarin ik enkel emotioneel reageer wanneer iemand mij kritiek geeft omdat ik een idee van mezelf in mijn geest probeer te beschermen en verdedigen - als de idee dat ik een 'intelligent' persoon ben en dat ik erkenning moet krijgen voor mijn 'intelligentie'.

Terwijl, wanneer ik eerlijk ben met mezelf over de eigenlijke waarachtigheid van deze idee in relatie tot wie ik eigenlijk echt werkelijk ben in en als mezelf --- dan zie en besef ik dat ik helemaal niet 'intelligent' ben, in de zin van dat mijn 'intelligentie' werkelijk niet verder strekt dan het beeld/idee dat ik van mezelf probeer te projecteren naar de buitenwereld toe --- mijn zogezegde 'intelligentie' is met andere woorden niets meer of minder dan een leugen, een illusie, een beeld - en niet een echte levende toepassing van wie ik werkelijk ben in en als mezelf. En daarom reageer ik zo emotioneel wanneer ik denk dat iemand mijn 'intelligentie' in vraag stelt, omdat die intelligentie in wezen niet echt bestaat in en als mezelf -- waardoor ik het dus moet 'verdedigen' via bijvoorbeeld emotionele reacties en backchat en redeneringen in mijn geest.


Wordt vervolgd in Dag 432