Dag 748: De dingen die je Herbergt in de Herberg van je eigen Geest

Deze blog is een verderzetting van dag 746 en een verderzetting op de interne conversaties die je soms houdt in je geest wanneer je een persoon niet leuk vindt. Je vindt jezelf soms in je eigen geest te praten alsof je aan het praten bent tegen een ander persoon, een goede vriend of gewoon een luistered oor of iemand die je vraagt wat je dwars zit. En dan zeg je tegen die onzichtbare persoon in je geest wat je mening is over een persoon en waarom je je niet goed voelt over die persoon en wat je allemaal dwars zit over die persoon.

En het is door zo'n interne conversaties te houden, waarin je je dan uiteindelijk versterkt en verstevigd voelt in je meningen en gevoelens of emotionele reacties op specifieke mensen, dat je als het ware je eigen identiteit opbouwt, en specifiek hoe en wie jij bent in relatie tot bepaalde individuen in je omgeving. Het is via zulk 'n interne conversaties dat we onze relaties met de mensen om ons heen bouwen, omdat het in onze geest is dat we aan onszelf vertellen en confirmeren wat die relatie inhoud, waarom we iemand leuk of niet leuk vinden, wat onze mening is over iemand en waarom hoe we ons voelen wanneer we in die persoon z'n buurt zijn compleet gerechtvaardigd en correct is.

In je gedachten is waar je als het ware je eigen fort en verdedigings en beschermings muren opbouwt waar je al je ideëen, opinies, gedachten en gevoelens achter verschuilt. Het is waar je jezelf rechtvaardigd, omdat je geest het rijk is waar iedereen met je akkoord zal gaan over alles. In je eigen geest ben jij koning en heb jij altijd gelijk. Dus welke mening jij ook herbergt in de herberg van je geest, het zal altijd de absolute waarheid lijken in je eigen geest en je geest zal jouw mening en gevoelens en ervaringen over die persoon steeds doen uitschijnen als wie en hoe die persoon in werkelijkheid is. Het zijn dus zogezegd niet alleen maar jouw eigen gedachten en emoties, neen, het is wie die persoon echt is. Wat een limitatie in hoe de werkelijkheid ziet doch...

In Dag 749 zet ik verder met hoe je jezelf machteloos maakt tegenover je eigen meningen, je eigen interne ervaringen en ook je eigen werkelijkheid door middel van je eigen interne conversaties.

Dag 747: "Ik vind je gewoon niet leuk", de Meningen die je hebt over Anderen

Soms betrap ik me erop dat er een stem opkomt in mijn geest waarin ik als het ware zeg tegen een onzichtbare persoon in mijn geest dat ik die of deze individu 'gewoon niet leuk vind'. Uiteraard gaat het om een individu waar ik op een bepaald moment aversief op gereageerd heb en/of waar ik wrok tegen houd. Het is dus eigenaardig wanneer ik mezelf in mijn eigen geest mijn mening over die persoon zie uiten tegen... Mezelf.

Ik bedoel maar, het is eigenaardig omdat er letterlijk niemand anders in mijn geest bestaat buiten mezelf, dus wanneer ik conversaties houd in mijn geest over iemand ben ik duidelijk op zoek ben naar een vorm van steun voor die mening en voor hoe ik mij voel over die persoon die ik dus 'niet leuk vind'. Ook al is die steun een illusie die enkel in mijn geest bestaat, aangezien ik in wezen enkel aan het klagen ben tegen mezelf terwijl ik in mijn verbeelding alsof doe dat het iemand anders is waar ik tegen aan het klagen ben.

Hoe en waarom gebeurt en ontstaat dit fenomeen dus van het praten tegen jezelf in je eigen geest terwijl je zelf de werkelijkheid verbergt en doet alsof je tegen iemand anders aan het praten bent, zodat je een vorm van ondersteuning en overeenstemmigheid kan ervaren? Waar komt die drang om alsof te doen vandaan en waarom zijn we niet volledig eerlijk met onszelf over wat we eigenlijk aan het doen zijn en over het feit dat wat er in onze geest omgaat (zoals het schijnbaar krijgen van ondersteuning van anderen) niet eigenlijk echt is?

Wat interessant is om te realiseren is wanneer je kijkt naar de reden waarom je in de eerste plaats op zoek bent naar steun voor je mening over iemand. Waarom is het niet genoeg dat jij weet hoe je je voelt over iemand of wat je mening is over iemand? Is het misschien omdat die mening en die gevoelens in wezen niet echt zijn en daardoor ondersteuning nodig hebben in de vorm van andere mensen die knikkebollen en zeggen van 'ja, ja, je hebt gelijk', 'het is zoals jij het ziet!'.

Is het ook niet een teken van wanhoop om, als je niet meteen een ander persoon vind om je mening mee te delen of als je je niet op je gemak voelt om je meningen te delen met de mensen in je omgeving, dan te gaan doen alsof je die steun krijgt door interne conversaties te houden met denkbeeldige personen in je geest gewoon zodat jij je gerechtvaardigd kan voelen over hoe je denkt of hoe je je voelt over iemand? En is dat op zich dan ook niet een teken dat je ergens ver in je achterhoofd eigenlijk ook wel weet dat die gevoelens en meningen in wezen irrelevant zijn?

Het is een eigenaardige dynamiek om gade te slaan, wanneer je jezelf in je geest gesprekken ziet hebben met als doel dat jij je verstevigt voelt in jouw meningen of gevoelens over een persoon en/of situatie terwijl je je achter het masker van zelf-zekerheid in verband met die meningen, reacties en gevoelens in wezen compleet het tegenovergestelde voelt, namelijk wanhopig, onzeker, angstig en verloren.

In de volgende blog deel ik hoe je die gepolariseerde dynamiek in je geest waarin je in wezen een machteloosheid aan het creëren bent in jezelf in relatie tot de situatie/persoon waar je interne conversaties over aan het houden bent, kan veranderen tot een echte zelf-zekerheid en stabiliteit.

Dag 727: De Kracht van Communicatie

Het is niet vaak, ik zou zelfs zeggen bijna nooit, dat we in een situatie van conflict - of althans een situatie waarin we het gevoel hebben dat er conflict gaande is tussen onszelf en een ander - de stap nemen om in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid met de ander te delen hoe we ons voelen binnenin onszelf en waarom we conflict ervaren binnenin onszelf tegevenover hen.

Vaak zullen we eerder de neiging hebben om onze reactie geheim te houden, om bijvoorbeeld te gaan praten met andere mensen over onze reactie op die persoon, over wat we over de persoon denken en wat de persoon gedaan heeft. We zullen praten met iedereen behalve de persoon waar we eigenlijk zouden mee moeten praten, namelijk de bron van onze reactie en van het conflict zelf. Of we isoleren ons en zonderen onszelf af van de persoon waar we conflict mee ervaren, en vormen dan allerhande meningen over hen in onze geest door na te denken en onze reactie te voeden door middel van gedachten, hetgeen ons dan soms in allerhande andere ervaringen en reacties kan doen schieten waarin we dan uit het oog verliezen hoe het allemaal eigenlijk begonnen is en hoe het zo geëscaleerd is.

Wat er echter gebeurt wanneer we niet onmiddellijk met de bron van het conflict gaan communiceren is dat we het conflict groter maken dan het eigenlijk is. Heel vaak is er zelfs geen sprake van echt 'conflict' omdat datgene waar we op reageerden was een perceptie van onszelf en onze eigen ideëen en gedachten over wat een ander persoon van ons denkt of wat hun intenties zijn en dus niet wat er eigenlijk gaande was of door het hoofd ging van die persoon in dat moment.

En het zijn zulk 'n misvattingen en valse percepties die we pas zullen inzien wanneer we in openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid gaan praten met de persoon in kwestie. Wanneer we met andere woorden de persoon benaderen en zeggen van 'kijk, in dat moment waarin jij zus of zo gezegd of gedaan hebt, voelde ik mij zus of zo en dacht ik dat jij dit of dat bedoelde met je woorden/daden, en dus reageerde ik op deze manier. Is dat hoe jij je woorden/daden bedoelde? En als ja, hoe zo?'.

En dit in tegenstelling tot het laten opbouwen en 'etteren' van je reactie in je geest en om dan later uiteindelijk tot een ontploffing te komen tegenover de persoon en over te gaan tot een eerder verwijtende en aanvallende toenadering, zo van 'jij hebt dit gedaan/gezegt en jij bent zus of zo en jij dit en jij dat!'. Wanneer je echter iemand toetreed vanuit een nederige houding, waarin jij je eigen reacties en gedachten en percepties over de hele situatie met een korrel zout neemt dan laat je zien dat je zelf inziet en beseft dat je reacties zeer goed gebaseerd kunnen zijn op je eigen misvattingen en dat je enkel wil komen tot een oplossing door naar de percepties van de ander te polsen om zodoende een beter beeld te kunnen krijgen van wat de echte situatie was.

En door deze houding zal de ander zich ook niet aangevallen voelen, waardoor hij/zij ook niet in zelf-verdediging zal treden. Het is wanneer dit mechanisme van zelf-verdediging in actie schiet dat het conflict, hetgeen om te beginnen al volledig op enkel misvattingen gebaseerd kan geweest zijn, enkel escaleren omdat nu de ander persoon ook dat conflict ervaart en vanuit zelf-verdediging jou zal gaan aanvallen of jou zal gaan willen vermijden.

Zeer vaak zal het zo zijn dat wanneer de ander zijn/haar verhaal doet over hoe zij de situatie hebben ervaart en wat hun eigenlijke bedoelingen en/of gedachten waren, dat je ziet en beseft dat zij eigenlijk net als jij zijn en dat ze namelijk nooit 'slechte' bedoelingen hebben, maar in feite enkel dingen doen oftewel omdat ze het gewoon zijn en er nooit bij hebben stilgestaan om het anders te doen, oftewel omdat ze zelf een reactie ervoeren en vanuit die reactie een bepaald gedrag uitten dat dan door hun omgeving verkeerd opgevat wordt.

Het is omdat we zelf zo vaak anderen misbegrijpen en dan waarde hechten aan die misvattingen die we hebben over anderen, dat we zelf soms het gevoel hebben dat we misverstaan worden of dat we angst hebben om misverstaan te worden en daardoor onszelf zullen onderdrukken in onze expressie.

Wordt vervolgd in Dag 728.

Dag 697: Wat je Zegt ben je Zelf! - De realiteit achter Beoordelingen

Ter verderzetting op Dag 696: Je Geest, een Politieke Arena? ga ik in deze blog verder op hoe en waarom het is dat wanneer je iemand ergens van beschuldigd, je vaak tegelijkertijd in feite precies hetzelfde aan het doen bent als waar je die ander van aan het beschuldigen bent.

In de voorgaande blog heb ik het voorbeeld aangehaald van het beoordelen en veroordelen van een groepje mensen omdat ze aan het roddelen zijn. Terwijl je hun roddelgedrag aan het veroordelen bent door meningen in je gedachten te creëren zoals 'dat doe je toch niet', 'roddelen is kinderachtig' en 'je bent arrogant en achterbaks als je roddelt', ben je dus - zoals ook besproken in Dag 696 - bezig met het zoeken naar ondersteuning voor je meningen van andere mensen, oftewel in je geest of in je fysieke realiteit.

Meningen is iets in onszelf waar we doorgaans erkenning of ondersteuning voor zoeken van anderen. Bijvoorbeeld deze meningen in relatie tot en over 'roddelgedrag', zoals de mening 'roddelen is kinderachtig', dat is een mening die veel mensen houden over roddelgedrag omdat het een collectief aanvaarde beoordeling is over een specifiek gedrag. En het zijn dit soort beoordelingen die een soort van sociale orde houden in de samenleving, wanneer de meeste mensen dezelfde meningen delen in verband met wat goed en slecht en juist en fout is.

Uiteraard zijn er ook veel verschillen van meningen, en dat is waarom we ons vaak maar met een specifiek aantal mensen gaan identificeren, mensen die dan onze 'vrienden' zijn, namelijk zij die onze meningen delen en ondersteunen en ons met andere woorden het gevoel geven dat onze persoonlijke mening ertoe doet, belangrijk is en vooral ook 'juist' is.

En als je dan eens goed kijkt naar wat je dan eigenlijk aan het doen bent wanneer je ondersteuning zoekt bij andere mensen voor jou mening over iemand, dan zal je misschien opmerken en beseffen dat dit precies hetzelfde is als roddelen. Dat is immers wat er gebeurt wanneer iemand roddelt, hij of zij is namelijk in dat moment ondersteuning aan het zoeken voor zijn/haar mening over de persoon waarover hij/zij aan het 'roddelen' is, teneinde die ene persoon te kunnen op de één of andere manier in het nauw drijven of buitensluiten of viseren.

En wanneer je de 'roddelaar' in jouw mening gaat beoordelen, dan doe je het hetzelfde omdat je dan ook die persoon in feite in het nauw probeert te drijven met je beoordelingen en beschuldigingen, je probeert hen te viseren en op de één of andere manier buiten te sluiten doordat jij je vinger naar hen wijst en zegt van 'JIJ hebt geroddelt' en 'JIJ gedraagt je kinderachtig'. En die mening kan onschuldig aanvoelen omdat je zelf het gevoel hebt dat jij de goede persoon bent in deze situatie omdat jij een ander wijst op hun onheus  en ongepast gedrag, dus jij bent zogezegt degene die het goede voorheeft want jij wil gewoon dat die persoon stopt met roddelen en stopt met het kwetsen van anderen door dat roddelgedrag.

Maar je ziet niet dat de manier waarop je dat doet eigenlijk juist hetzelfde is als 'roddelen', het is gewoon anders verpakt. En daarin ligt vaak het gevaar, in hoe we dingen verpakken voor onszelf, omdat we dan vaak niet zien dat wij net hetzelfde doen als waar we anderen soms van beschuldigen, het ziet er aan het oppervlak gewoon anders uit.

Dag 696: Je Geest, een Politieke Arena?

Als verderzetting op:

Die beoordelingen, als je er werkelijk naar kijkt, zijn als het ware manipulatie technieken die je gebruikt om de persoon wiens gedrag je beoordeelt en veroordeelt zich schuldig te doen voelen over hun gedrag, zodat ze hopelijk hun 'fout' inzien en zodat jij je niet meer angstig hoeft te voelen. Maar door dat te doen, plaats je jezelf eigenlijk net in een slachtoffer positie tegenover die persoon en tegenover het gedrag dat zij uitten.  (Dag 695: Hoe we onze Kwaardheid rechtvaardigen met Beoordelingen)

Hoe is het dus dat je jezelf in een slachtoffer positie plaatst tegenover de mensen wiens gedrag je beoordeelt/veroordeelt, zoals in het voorbeeld van het beoordelen en veroordelen van het zien van roddelgedrag? In de vorige blogs heb je al kunnen zien en realiseren hoe het is dat beoordelingen en specifiek de reacties van kwaadheid eraan verbonden, welbepaalde angsten in jezelf herbergen en dat je die beoordelingen en reacties van kwaadheid en verontwaardiging in feite gebruikt als een middel om jezelf te trachten beschermen tegen datgene waar je eigenlijk angst van hebt.

Zoals in het voorbeeld waarin je eigenlijk angst hebt dat mensen over jou zouden roddelen, en dus om jezelf proberen te beschermen tegen het roddelgedrag dat je bepaalde mensen ziet uiten, ga je je kwaad maken op die mensen en ga je dingen denken en zeggen zoals 'doe eens volwassen! Roddelen is geen teken van volwassenheid', of 'hoe arrogant moet je zijn om zo aan achterklap te doen!'. Omdat, wanneer je zo'n dingen zegt of denkt, voel je je gerechtvaardigd in je kwaadheid omdat je het gevoel hebt dat andere mensen er ook zo over zouden denken en de meeste mensen zouden die 'roddelaars' ook op die manier beoordelen en veroordelen op hun gedrag.

En, gebaseerd op het principe van 'samen sta je sterk', kan je die idee dat je in je mening ondersteund zou worden door 'de meeste mensen' en dat de meesten met jou akkoort zouden gaan en achter je zouden staan in wat je zegt  dan gebruiken als een soort 'groepsdruk' om de mensen die je aan het beoordelen bent in een positie te plaatsen van de 'minderheid' waardoor zij zich dan op hun beurt angstig en minderwaardig voelen. En dit zodat zij dan uiteindelijk zouden stoppen met het gedrag waar jij aanvankelijk op had gereageerd met angst.

Dit lijkt nogal een uitgebreidt en complex gedoe maar dat is hoe de geest in z'n werk gaat en hoe je jezelf in je eigen geest probeert te beschermen van je eigen angsten, door middel van het vormen van meningen en beoordelingen en het krijgen van ondersteuning van andere mensen zodat je drukkingskracht hebt. Je geest en de manier waarop je vanuit je geest je omgeving als andere mensen benaderd lijkt dus heel veel op een politieke arena.

En nog interessanter is dat, wanneer je eigenlijk kijkt naar wat je zelf dan doet door zo'n beoordelingen te vormen en door het gedrag te veroordelen van de 'roddelaars' en dan ondersteuning te zoeken voor die meningen van anderen om de kleine groep roddelaars als het ware in het nauw te drijven, is dat je eigenlijk bezig bent precies hetzelfde te doen als waar je mensen van beschuldigd hebt.

Meer hierover in de volgende blog...

Dag 695: Hoe we onze Kwaardheid rechtvaardigen met Beoordelingen

Ter verderzetting op Dag 694: Het Ware Gelaat van Kwaadheid:

Dit is dus hoe persoonlijke angsten zich kunnen verbergen achter reacties van verontwaardigheid, waarin je soms gelooft dat je je verontwaardigd en kwaad voelt om een situatie omdat je gelooft dat bepaalde mensen in die situatie zich nu eenmaal onheus gedragen hebben. Terwijl de kwaadheid is in wezen enkel een reactie op de angst die je voelt in jezelf.

Ik werd bijvoorbeeld enkel kwaad op en beoordeelde enkel die mensen en situaties die een bepaalde angst in mezelf activeerden. Zoals een angst om gepest te worden of een angst om buitengesloten te worden of een angst dat er over mij geroddeld zou worden. Dit was wat ik andere mensen zag doen in die serie Naked and Afraid XL, en dus was dat specifiek hetgeen ik beoordeelde als 'slecht' en 'gemeen' en waarop ik specifiek reageerde met gedachten van 'dat doe je toch niet!' en 'wat voor een rotmens ben jij nu!', enzovoort.... Beoordelingen die op zich fungeren als rechtvaardigingen voor mijn reactie van kwaadheid.

En dankzij die rechtvaardigingen, namelijk 'ik ben gerechtvaardigd in mijn reactie van kwaadheid op dit individu omdat hoe zij zich heeft gedragen in die situatie gewoon onjuist en compleet gemeen was', hoef ik niet naar binnen te kijken in mezelf en hoef ik ook niet te zien dat er eigenlijk angsten in mezelf bestaan in relatie tot behandeld worden op die manier.

Ik bedoel, in wezen beoordeel ik die persoon enkel omdat ik persoonlijk angst heb van hun gedrag. Ik heb zelf angst om te moeten omgaan met zulk'n gedrag in mijn omgeving en om mij in zo'n groepssituatie te bevinden waarin er over mij geroddeld wordt of waarin ik mij in een positie bevindt waarin ik het gevoel heb dat de groep tegen mij gekant is of dat ik op de één of andere manier geviseerd aan het worden ben. En daardoor val ik nu die persoon aan door hen te beoordelen in mijn gedachten als 'gemeen' en 'slecht' en hun gedrag te veroordelen, om mezelf als het ware tegen mijn eigen angsten te verdedigen.

Die beoordelingen, als je er werkelijk naar kijkt, zijn als het ware manipulatie technieken die ik gebruik om de persoon wiens gedrag ik beoordeel en veroordeel zich schuldig te doen voelen over hun gedrag, zodat ze hopelijk hun 'fout' inzien en zodat ik mij niet meer angstig hoef te voelen.

Maar door dat te doen, plaats ik me eigenlijk net in een slachtoffer positie tegenover die persoon en tegenover het gedrag dat zij uitten. Hoe dit werkt bespreek ik in de volgende blog...

Dag 693: De aanvaardde 'normaliteit' van Verontwaardiging

Ter verderzetting op Dag 692: Reageren op wat je mensen ziet doen op TV - Wat zegt dat over Jezelf? breidt ik in deze blog verder uit over wat het eigenlijk werkelijk was waar ik op aan het reageren was elke keer wanneer ik mezelf zag kwaad worden op het zien van hoe een groep mensen een individu in de groep 'onterecht' behandelden, of althans zo ervoer en zag ik het vanuit mijn ogen en ervaring.

Dus, aan het oppervlak leek het 'normaal' dat ik reageerde met verontwaardiging en kwaadheid omdat ik er in mijn geest van overtuigd was - een overtuiging die gebaseerd is op de idee dat andere mensen op dezelfde manier zouden reageren - dat wat ik die individuen zag doen 'onterecht' en 'onrechtvaardig' en 'onjuist' was. En dit was uiteraard gebaseerd op de ideëen en overtuigingen die in mijn geest bestaan in relatie tot wat 'juist' en 'fout' gedrag is.

Bijvoorbeeld, wanneer ik een groepje dames zag roddelen over een andere dame, reageerde ik met kwaadheid op dat groepje, verbonden met een gedachte van 'komaan, je roddelt toch niet over iemand, gedraag je eens volwassen!'. Of toen ik één vrouw zag praten tegen een andere vrouw over een ander lid van de groep, waarin ze bezig was de mening van die andere vrouw te veranderen en vorm te geven in relatie tot de persoon waar ze het over had, reageerde ik ook met ontzetting verbonden met een gedachte van 'hoe arrogant ben je om zo achter iemand z'n rug te praten?! Iemand die in de eerste plaats niet eens echt iets verkeerd heeft gedaan!'.

Roddelen wordt over het algemeen in een negatief daglicht gezet en wordt doorgaans erkend door vrijwel iedereen als een negatieve eigenschap, waardoor ik mij ook 'gerechtvaardigd' voelde in mijn emotionele reactie van verontwaardiging en kwaadheid wanneer ik die mensen zag roddelen. En daardoor stelde ik mij ook aanvankelijk geen vragen over mijn eigen reacties.

Wanneer ik echter in zelf-eerlijkheid binnenin mezelf keek naar het eigenlijke startpunt en de eigenlijke oorsprong van mijn reacties, zag ik een ander verhaal...

Wordt vervolgd in de volgende blog...

Dag 233: Ben jij beïnvloedbaar door Cognitieve Disinformatie?

Wat is 'Cognitieve Disinformatie'? Cognitieve Disinformatie is het opzettelijk verspreiden van valse feiten en informatie over een object/subject om de publieke opinie in relatie tot het object/subject vorm te geven. Het is wat Hitler gebruikte om de opinie van het Duitse volk vorm te geven en hun frustratie en woede over de economische situatie in Duitsland te kanaliseren naar een 'zondebok', de 'Joden'.


Het is wat de Amerikaanse overheid steeds heeft gebruikt heeft om de publieke opinie in relatie tot 'Rusland', 'Irak', 'Afganistan', 'Saddam Hussein', 'Gaddafi', etc... vorm te geven om hun oorlogen te rechtvaardigen en gebruik te kunnen maken van het belastingsgeld van de Amerikaanse burger om oorlog te voeren. Zie, om meer inzicht te krijgen in hoe dit in z'n werk gaat, de documentaire "Peace, Propaganda and the Promised Land".


Lees ook over het 'Quora Experiment' in "Creation's Journey to Life - Day 328: Noam Chomsky Quote Experiment on Quora with Anonymous" en "Creation's Journey to Life - When Anonymous Acted like Hitler on Quora: DAY 329" om een inzicht in en begrip te krijgen van hoe de geest van mensen, zelfs en misschien nog het meest de 'intellectuelen'/'hoger opgeleiden' gevormd zijn om beïnvloedbaar te zijn in een voorgeprogrammeerde angst door middel van informatie/disinformatie, en gestuurd kunnen worden om zich te groeperen 'tegen' een bepaalde groep/individu zonder voor zichzelf te onderzoeken hoe de realiteit echt in elkaar zit -- en dat dit het bewijs is dat zogezegde 'intelligentie' in de vorm van 'diploma's' en 'hoog opgeleid zijn' niet noodzakelijkerwijs gelijk staat aan 'gezond verstand' of 'inzicht'.

"Dit is hoe Controle functionneert, dit is hoe de Samenleving Stabiel op een bepaald pad gehouden wordt: door te Verzekeren dat de Filters van het Individu Functionneren op een manier waarin ze enkel Zien wat ze Verwacht worden te Zien. En zij die Meegaand, Buigzaam en Gehoorzaam zijn - worden beloond door het Systeem, en zij zie dat niet zijn -- worden simpelweg genegeerd."  (Day 328: Noam Chomsky Quote Experiment on Quora with Anonymous)

Het Quora experiment had als doel aan te tonen hoe efficient 'Cognitieve Disinformatie' werkt, en dat mensen, diploma of niet, blindelings volgen wat hun gepresenteerd wordt - zolang er op hun angsten ingespeeld wordt. Dit is immers hoe een 'publieke opinie' gevormd wordt --- door een 'verhaal'/situatie zo te vertellen dat er opzettelijk ingespeeld wordt op de angsten/gevoelens van het individu, waardoor het individu zal REAGEREN op het verhaal en op basis van die emotionele reactie, een negatieve dan wel positieve mening zal vormen over het verhaal - zonder op welke manier dan ook de situatie voor zichzelf te onderzoeken om voor zichzelf uit te maken en te ondervinden hoe de realiteit functionneert.

Een recent voorbeeld van hoe de publieke opinie over een individu opzettelijk door de media gevormd werd, is in de zaak 'Kim De Gelder' - waarin de media De Gelder opzettelijk afschildert als een slecht mens, de 'slechterik' die iets heel slecht gedaan heeft, en de slachtoffers als de 'goeierikken' --- en door op die manier de lezer aan te sporen om te REAGEREN op het verhaal en een opinie te vormen over het verhaal en de betrokken personen, zonder eigenlijk zelf inzicht te hebben in hoe de hele situatie ontstaan is in de eerste plaats. De media zal ons dus niet aansporen om vragen te stellen naar hoe dit probleem onstaan is, naar hoe de realiteit werkt, hoe de menselijke geest werkt en wat de verschillende factoren zijn die bijgedragen hebben tot het creëren van dit specifiek probleem, maar zal ons enkel verleiden om te REAGEREN en dus een 'bende' te vormen 'tegen' dit specifieke probleem en het specifieke individu 'De Gelder' vanuit een persoonlijk gedeelde angst/reactie, zonder enig inzicht in de situatie en wat de oplossing zou kunnen bieden om dit soort situaties in de toekomst te kunnen vermijden.

De plooibaarheid/buigzaamheid en volgzaamheid van het individu in deze situatie, en de beinvloedbaarheid van het individu door deze 'cognitieve disinformatie' heeft dus niets te maken met hoe 'wel-opgeleid' het individu al dan niet is -- maar eerder met de ZELF-INTEGRITEIT van het individu. Een individu met integriteit tegenover zichzelf zal zich niet zo makkelijk laten beïnvloeden door de 'publieke opinie' als hoe die verwoord wordt door de media of een groep, maar zal de situatie bekijken en analyseren vanuit zichzelf - en een individu zonder zelf-integriteit zal zichzelf zeer makkelijk laten meeslepen door de opinie van de groep/samenleving/media uit ANGST voor de eigen overleving - en zal dus zeer makkelijk gevormd worden tot een 'soldaat' in het gevecht tegen het zogezegde 'kwaad' als gepresenteerd door de 'publieke opinie'.

Een integer individu zal dus makkelijker de 'cognitieve disinformatie' kunnen doorprikken door zelfstandige analyse, inzicht en gezond verstand toepassen. In het Quora Experiment werd ook zeer mooi aangetoond dat wanneer een integer individu die 'cognitieve disinformatie' doorprikt en opstaat en zichzelf uitdrukt tegen de publieke opinie in, hij zal aangevallen worden door al de individuen die zich vanuit hun angsten hebben aangesloten bij de publieke opinie en dus een 'bende' gevormd hebben.

Deze situatie is vergelijkbaar met 'pesterijen' of 'roddelgedrag' op scholen waarin kinderen zich, vanuit angst om zelf gepest te worden of zelf het onderwerp te vormen van roddels, blindelings aansluiten bij de 'pesters' of 'roddel-groepjes' en dan zelf deel gaan uitmaken van de pesterijen/roddelgedrag - zonder enige vorm van introspectie of zelf-eerlijkheid en dus zonder enig besef van waar ze eigenlijk mee bezig zijn en hoe ze van de speelplaats een oorlogs-zone en een onveilige plek aan het maken zijn voor anderen zowel als zichzelf.

Het losbreken uit deze beïnvloedbaarheid door cognitieve disinformatie is van essentieel belang om van onze samenleving een veilige plek te maken waarin individuen of groepen niet zomaar worden aangevallen omwille van hoe de publieke opinie opzettelijk gevormd werd - maar waarin elk individu in staat is om elke situatie op een nuchtere manier te analyseren met gezond verstand en integriteit.

Onderzoek Desteni en de Reis naar Leven - waar we het gereedschap presenteren en de ondersteuning voor elk individu die durf toegeven dat we, op individueel zowel als collectief vlak, een groot probleem hebben - en dat dat probleem zich bevind in hoe onze eigen geest geprogrammeerd is --- en die voor zichzelf de beslissing maakt om zichzelf te 'her-opvoeden' om te kunnen staan in deze wereld als een zelf-standig wezen die in staat is om de geprogrammeerde filters te doorprikken en de realiteit te zien als wat ze werkelijk is.