Dag 808: De Oplossing voor Faalangst

Dit is een verderzetting op Dag 807: Hoe Faalangst je Zelf en Lichaam kan Verzieken waarin ik deelde hoe het patroon van angst om te falen, een patroon dat ik doorheen mijn leven heb geleeft, de kop opstak nu ik aan de aanvang van een groot project stond en welke de invloed was die dit patroon had op niet enkel mijn denken en ervaring van mezelf maar ook mijn fysieke lichaam en gezondheid.

In deze blog deel ik tot welke inzichten en realizaties ik ben gekomen middels het toepassen van het gereedschap van schrijven en zelf-vergeving, hetgeen mij heeft ondersteund om in een quantum moment het patroon van de angst om te falen te veranderen in mezelf en wel zo dat het me nu niet meer beinvloedt.

Wat ik me realiseerde is dat wat er gebeurt en wat ik doe in mijn eigen geest wanneer ik me in de angst om te falen bevindt, is dat ik als het ware een beeld heb van wat ik wil bereiken en hoe het project dat ik aan het opstarten ben er uiteindelijk moet uitzien en dat ik dan dat beeld aan mezelf probeer op te dringen vanuit een ervaring van dringendheid. Ik overlaad mezelf met gedachten over al de taken die ik nog moet volbrengen en al de dingen die ik nog moet doen om dat beeld te kunnen manifesteren en verwacht van mezelf dat ik die taken 'hier en nu' volbreng, zo snel mogelijk.

Uiteraard is het simpelweg onmogelijk voor mij om dit te doen en het is zelfs zo dat mij uiteindelijk geimmobiliseerd voel. Ik voel me zo overspoeld door de druk om het allemaal zo snel mogelijk gedaan te krijgen en door de chaos van veelvoud aan taken, dat ik niet eens weet of zie waar aan te beginnen. Deze hele ervaring van chaos, overspoeldheid en druk leidt dan er dan uiteindelijk toe dat ik het hele project gewoon wil opgeven omdat ik er een onaangename ervaring van aan het maken ben.

Wat ik besefte is dat ik realistisch gezien, hoeveel druk ik ook op mezelf leg en hoeveel ik me ook probeer op te jagen om sneller te zijn en meer te doen, eigenlijk maar zoveel kan doen als fysiek mogelijk is van moment tot moment. In mijn geest bestaat namelijk geen tijd of ruimte en lijkt het dus allemaal redelijk om van mezelf te verwachten dat ik alles 'hier en nu' klaarspeel, maar wanneer het aankomt op de fysieke werkelijkheid heb je te maken met factoren zoals tijd en ruimte waardoor je maar zoveel kan doen in een moment van ademhaling.

Ik kwam tot het begrip dat de ervaring van angst om te falen eigenlijk niet echt of relevant is omdat het simpelweg geen rekening houdt met de fysieke realiteit en met wat realistisch gezien mogelijk is. Welk project ik ook probeer uit te voeren en te manifesteren, ik zal immers altijd maar kunnen bewegen volgens het ritme van de fysieke werkelijkheid, ongeacht hoeveel ik mezelf probeer op te jagen in mijn geest. Uiteindelijk moet ik mezelf erbij neerleggen dat ik mezelf de nodige tijd en ruimte zal moeten geven om het project stap voor stap uit te voeren.

Dit begrip assisteerde mij om de ervaring van angst om te falen te laten vallen in mezelf en mezelf eerder naar een rust en stabiliteit te brengen, gepaard gaande met de wetenschap dat ik zowieso doe wat fysiek en realistisch gezien mogelijk is om mijn visie ter manifestatie te brengen en dat is al wat ik kan doen.

Nadat ik dit proces had bewandeld en de ervaring van angst in mezelf had kunnen veranderen, herstelde mijn lichaam ook meteen. De dag erop voelde ik me al niet meer zwak of ziek als hoe ik me voordien had gevoeld, hetgeen maar weer bevestiging was van de invloed die emoties kunnen hebben op je gezondheid en de macht en het vermogen dat je zelf hebt om jezelf te genezen door jezelf vanbinnen te veranderen.

Dag 422: zekerheid, veiligheid en controle geherdefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 421: Waarom ziet de Geest Veiligheid in wat Eigenlijk Blinde Angst is?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik de ervaring van paniek en angst zie en voel opkomen in mezelf wanneer ik  geconfronteerd wordt met een nieuwe situatie waarin ik geen toekomstvoorspellingen kan maken in mijn geest en dus geen 'zekerheid' kan ervaren in mijn geest in relatie tot de situatie - dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en begrijp dat in het moment dat ik geconfronteerd wordt met een situatie die de geest niet onmiddellijk kan 'plaatsen', als een situatie die het patroon van 'gewoonten' dat ik dagelijks leeft, en waarin ik elk moment min of meer lijk te kunnen voorspellen, plotseling verbreekt - dan interpreteert de geest die situatie/gebeurtenis als 'onzekerheid' en 'onveiligheid' en een 'verlies van controle' --- omdat de geest 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' had geprojecteerd en gedefinieerd in en als 'de toekomst' als een idee/beeld/verbeelding in de geest waarin de geest het verleden projecteerd in de toekomst in en als de veronderstelling dat 'de realiteit' een 'programma' is, en dus een bepaald herhalend/weerkerend patroon volgt -- en dan gaat de geest in dat moment op zoek gaan naar een gevoel van 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' door bijvoorbeeld allerlei informatie en kennis op te werpen in de geest die kan dienen als mogelijke voorspellingen en toekomstscenario's in relatie tot de specifieke nieuwe situatie die zich had voorgedaan, waardoor de geest allerlei angsten projecteerd in de toekomst als 'al wat er mis kan lopen' teneinde te kunnen voorspellen hoe ik mij zal voelen in de toekomst en op die manier een gevoel van 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' te creëren in mezelf omdat ik mezelf had toegestaan en geaccepteerd 'zekerheid', 'veiligheid' en 'controle' te definieren in en als en te associeren met 'de toekomst' en 'overleving' en met andere woorden het kunnen vermijden van negatieve situaties en ervaringen in de toekomst


ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in de geest als een systeem van kennis en informatie en energetische reacties/ervaringen dat ik gekopieerd heb van mijn ouders en omgeving tijdens mijn kindertijd - en dat de veiligheid, zekerheid en controle als hoe ze gedefinieerd zijn door de geest, gebaseerd zijn op ANGST, omdat de geest een systeem is dat in functie staat van het produceren van energie, en dat als ik dus mijn macht weggeef aan de geest en de geest laat bepalen wat veiligheid, zekerheid en controle is voor mij, dan zal de geest veiligheid, zekerheid en controle definieren in en als datgene wat het meeste energie produceert en zal ik dus bestaan in en als een constante ervaring van ANGST, hetgeen de geest zal definieren als 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle', hetgeen in werkelijkheid dus het tegenovergestelde is

ik zie, besef en realiseer mij dat ik mezelf heb laten programmeren door mijn omgeving om mijn vertrouwen te plaatsen in een systeem dat als enige functie heeft om energie te genereren in mij als het fysieke lichaam --- en dat dus de 'veiligheid', 'zekerheid' en 'controle' als hoe ik het heb geleerd van mijn omgeving en familie allemaal gebaseerd was op ANGST, als energie --- en dat ik nooit heb geleerd of zelfs heb overwogen om te vertrouwen op mezelf als wie ik werkelijk ben als de constantheid en stabiliteit in en van en als het fysieke lichaam waar er niet zoiets bestaat als zekerheid of onzekerheid, veiligheid of onveiligheid en controle of verlorenheid - maar waar al wat bestaat gewoon HIER is, in en als mezelf

ik stel mezelf tot doel om een process te bewandelen waarin ik de voorgeprogrammeerde ideëen en geloofsystemen in mezelf in verband met veiligheid, zekerheid en controle loslaat, en daarin dus ook de ervaring van angst in mezelf loslaat --- om mezelf te leren kennen als wie ik ben en veiligheid, zekerheid en controle te bewerkstelligen en manifesteren als levende uitdrukkingen van mezelf die bestaan in en als absoluut zelf vertrouwen

ik stel mezelf tot doel om zekerheid te manifesteren in als mezelf als het levende besef in elk moment van ademhaling dat, wat zeker is, is dat ik HIER ben, dat ik ADEM, dat de fysieke cellen in en van mijn fysieke lichaam bewegen en ademen, dat het lichaam hier bestaat en leeft en ademt en beweegt --- als de vanzelfsprekende onvoorwaardelijke zekerheid van de fysieke werkelijkheid die HIER is - waarin ik geen gedachte of toekomstprojectie nodig heb als 'voorwaarde' om zekerheid te ervaren in mezelf en waarin zekerheid dus niet gebaseerd is op de onzekerheid en onstabiliteit van een energetische ervaring als een 'gevoel' verbonden met een gedachte

ik stel mezelf tot doel om veiligheid te leven en te manifesteren als een fysieke uitdrukking van mezelf in en als het fysieke lichaam en om een process te bewandelen van het loslaten van veiligheid als gevoel dat gebaseerd is op en verbonden is met de voorgeprogrammeerde emotionele ervaring van ANGST - omdat ik inzie, begrijp en besef dat zolang 'veiligheid' gebaseerd is op Angst, er geen ware 'veiligheid' kan bestaan

hierin zie, besef en begrijp ik dat het woord en concept van 'veiligheid' enkel bestaat omdat er een ervaring van 'onveiligheid' als ANGST in de geest bestaat - waardoor de geest, vanuit die angst, op zoek gaat naar een positief gevoel en ervaring van zogezegde 'veiligheid', verbonden met de gedachte dat ik 'beschermd ben tegen mijn angst' --- en hierin zie, besef en begrijp ik dat zolang ik niet één en gelijk sta met mijn angsten en mijn angsten onder ogen kom, vergeef en loslaat, zal de angst altijd op de achtergrond 'loeren' en zal ik dus steeds in angst bestaan van mijn angsten -- en is dus mijn hele ervaring/gevoel van schijnbare 'veiligheid', verbonden met de gedachte dat ik 'beschermd ben tegen mijn angsten' in werkelijkheid ANGST zelf

en dus stel ik mezelf tot doel om veiligheid te erkennen en te leven als een fysieke uitdrukking van heelheid, van eenheid en gelijkheid - in en als de 'heiligheid' van het fysieke lichaam, in en als het besef dat het fysieke lichaam mijn tempel is, mijn thuis/huis waar ik geborgen ben - als een levend besef dat 'veiligheid' is wie ik werkelijk ben als het leven in en als het fysieke lichaam als mezelf

Wanneer en als ik mezelf in en als mijn geest toekomstprojecties zie creëren van doemscenarios als reactie op de angst om controle over mijn omgeving en mijn leven te verliezen, wanneer ik geconfronteerd wordt met een moment dat mijn patronen van verlangens en verwachtingen als projecties van de toekomst in mijn geest, saboteert --- dan stop ik en ik adem -- en ik zie, besef en begrijp dat deze reactie een consequentie/gevolg is van hoe ik 'controle' heb laten definieren en bepalen door de geest --- waardoor de geest 'controle' heeft gedefinieerd in en als eigenbelang, als een positief gevoel, verbonden met toekomstprojecties in mijn geest waarin ik  verwacht dat ik mijn verlangens zal kunnen uitvoeren in de toekomst, en ik dus een 'verlies van controle' ervaar als en wanneer er iets gebeurt dat mijn toekomstplannen/toekomstprojecties saboteert

hierin zie, besef en begrijp ik dat echte controle niet gedefinieerd is door energie als gevoelens en emoties omdat, zolang 'controle' verbonden is met en gedefinieerd is door 'voorwaarden' zoals het kunnnen uitvoeren van verlangens in de 'toekomst', is er in werkelijkheid een constant gebrek aan controle omdat ik de fysieke werkelijkheid en hoe de fysieke werkelijkheid zal verlopen en bewegen in elk moment, niet kan sturen of bepalen of controleren --- waarin ik dus zie, besef en begrijp dat 'controle' in en als de geest in werkelijkheid ANGST is als een gebrek aan controle en 'verlorenheid'

en dus stel ik mezelf tot doel om 'controle' te definieren in en als en te leven in en als absoluutheid als de stabiliteit van de beweging van de fysieke realiteit in elk moment van ademhaling --- waarin 'controle' de constante beweging van mezelf in en als het fysieke lichaam is als zelf-controle, als het besef dat ik HIER ben in en als elk moment van ademhaling

Dag 263: Waarom voel ik mij aangevallen door beoordelingen?

Probleem:

In een moment op het werk vroeg mijn werkgeefster wat ik vond van haar soep. Ik dacht in mezelf dat zij zou verwachten van mij dat ik heel euforisch zeg van 'waaauw, wat een geweeeeldige soep! Ongelooflijk!!', maar tegelijkertijd wilde ik niet overkomen als 'vals' en 'gespeeld' omdat ik angst had dat ze dat dan ook zou doorhebben en mij zou beoordelen als 'leugenachtig' - dus speelde ik het op veilig en zei ik gewoon van 'mmm, heel lekkere soep' en zei ik gewoon mijn mening, dat ik ze zelf liever wat gepeperd heb maar dat de smaak wel aangenaam is.

Hierop zei ze dat ik 'echt nooit euforisch kan zijn over dingen', en ik detecteerde een reactie in mezelf van hoe ik vroeger altijd reageerde wanneer mensen mij zo'n dingen zeiden over mijn 'karakter'/'persoonlijkheid', dingen zoals 'wat ben jij stil zeg!', 'je ziet er altijd zo serieus uit', 'jij lacht ook weinig', 'jij kan ook geen plezier hebben'. Ik reageerde daar altijd op met een gevoel van ANGST en de gedachte dat er 'iets mis is met mij' en dat ik 'slecht' ben omdat mensen iets aan te merken hebben op mijn expressie en mij dus als het ware 'eruit pikken' op basis van een eigenschap in mijn expressie/gedrag die blijkbaar 'anders' is dan hoe 'de anderen'/'de meesten' zich uitdrukken. Ik ervoer dat alsof ik 'de enige' ben die blijkbaar 'anders' is, die 'stil' en 'serieus' en 'rustig' en 'asociaal' is, als al die woorden die op mij gelabeld werden - en dat 'alle andere mensen' niet zo zijn, zij zijn allemaal 'normaal', namelijk 'sociaal' en 'plezierig', 'vrolijk', 'enthousiast' en 'praatgraag'.

Vanuit die ervaring van ANGST als 'inferioriteit' in mezelf als reactie op die 'beoordelingen' van mijn gedrag/expressie door mensen, reageerde ik dan met boosheid en beschuldiging --- omdat ik mensen er in mijn gedachten/backchat van beschuldigde dat ze mij aan het 'aanvallen' zijn, dat ze mij 'het gevoel geven' dat er iets mis is met mij door opmerkingen/aanmerkingen te maken aan mijn expressie, ik beschuldigde hen ervan dat ze 'mij niet aanvaarden als wie ik ben'. Hetgeen in wezen al mijn INTERPRETATIES en projecties waren van 'hoe zij denken' en wat er allemaal zogezegd schuilgaat achter wat zij zeggen tegen mij. Omdat, 'wat ben jij stil zeg', wil niet automatisch zeggen 'er is iets mis met jou' en 'verander jezelf' en 'je bent niet goed genoeg'.

Ik kan me echter wel één moment in mijn leven herinneren waarin iemand in mijn primaire omgeving expliciet had gezegd tegen mij dat ik 'wat meer moet spreken' en 'wat meer sociaal moet zijn' en 'daar niet zo stil moet zitten' - een moment waarin ik reageerde met een hevige ervaring van angst in mezelf --- waardoor ik uiteindelijk, telkens wanneer mensen mijn gedrag definieren/beoordelen op een manier die ik ervaar als 'negatief',  zoals mijn werkgever die zegt tegen mij dat ik 'ook nooit euforisch kan zijn over dingen', mij automatisch heel angstig voel, net zoals ik mij voelde in die ene herinnering, en denk dat ik 'mezelf moet veranderen' en dat ik 'niet mag zijn wat zij zeggen dat ik ben' --- 'zo stil', 'zo serieus', 'asociaal', 'onenthousiast', 'oneuforisch'...

Het probleem hierin is dat ik, door hoe ik reageerde in die ene herinnering, en hoe ik die reactie van angst heb geintegreerd in mezelf als 'wie ik ben', mijn macht/kracht heb weggegeven door bijvoorbeeld niet het gezond verstand in te zien dat er niets 'mis' of 'verkeerd' is aan 'stil zijn' of 'serieus' of 'niet euforisch' zijn --- elk mens heeft zijn eigen persoonlijke expressie, sommigen zijn stiller dan anderen, sommigen zijn meer beweeglijk en praatgraag en uitbundig dan anderen, maar het is allemaal gelijk in waarde - anders maar gelijk - en dat ik van mezelf dus een 'slaaf' gemaakt heb van 'andere mensen' door nooit een zelf-zekerheid en kracht/macht en zelf-vertrouwen te hebben opgebouwd in mezelf in verband met 'wie ik ben' in en als mijn expressie - waardoor ik bijvoorbeeld nooit in staat ben geweest om, in zo een situatie waarin iemand mijn gedrag/expressie beoordeelt/definieerd, niet te reageren en gewoon te beseffen dat hoe die persoon mijn expressie beoordeelt of hoe die daarop reageert, zij het positief of negatief, in wezen niets te maken heeft met 'wie ik ben', en om dan bijvoorbeeld er op een kalme, rustige manier mee om te gaan.

Omdat ik zo'n beoordelingen/opmerkingen altijd heb ervaren als iets 'negatief', als een 'aanval', door hoe ik altijd heb gereageerd vanuit de voorgeprogrammeerde ervaring van angst en de backchat dat 'ik moet veranderen' en 'ik mag niet zijn wat ze zeggen dat ik ben' en 'ik moet meer zijn hoe zij willen dat ik ben' -- reageer ik in zo'n situaties met een offensieve/defensieve houding, ik 'slaag toe', ik zie die persoon als 'de vijand', als 'iemand die mij probeert te dwingen om te veranderen' en dus een 'dominant iemand'. En wat er daardoor gebeurt is dat ik mij begin af te scheiden en te isoleren van mensen door mezelf op te sluiten/af te sluiten in en als die ervaring van boosheid, in en als de gedachte dat mensen 'mij beoordelen' en omwille van de negatieve lading/connotatie die ik heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' --- omwille van die ene herinnering en mijn reactie/ervaring in die ene herinnering.

Terwijl ik nooit heb ingezien dat 'beoordelingen' en het feit dat mensen continu iedereen en alles om zich heen beoordelen, op zich niet 'slecht' is en niet werkelijk bedreigend is, het is gewoon wat mensen doen in en als de menselijke geest. Maar, omdat ik een ervaring van ANGST heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' en de gedachte dat 'mensen mij beoordelen' -- heb ik mezelf inferieur geplaatst aan die 'beoordelingen' en heb ik dus mijn macht weggegeven aan 'beoordelingen' en heb ik mezelf in een positie geplaatst van passiviteit en inertie in deze realiteit/wereld, en heb ik bijvoorbeeld nooit opgestaan en mezelf bewogen en uitgedrukt en heb ik dus nooit 'geleeft'.


Oplossing

De oplossing voor dit probleem ligt in het veranderen van het Economische systeem, omdat - de enige reden waarom ouders het gedrag van hun kinderen beoordelen en bijvoorbeeld zeggen dat de expressie van 'stil zijn' inferieur en minderwaardig is aan 'sociaal' en 'praatgraag' zijn, is omdat die eigenschap van 'sociaal zijn' meer helpt om successvol te worden in het systeem en dus meer geld te kunnen verdienen --- waardoor kinderen in dit systeem dus worden aangeleerd om hun natuurlijke expressie niet te aanvaarden, maar om zichzelf constant aan te passen en te veranderen in functie van hun overleving in het systeem in en als geld verdienen.

De oplossing ligt ook in het onderwijzen van ouders en het ondersteunen van ouders in zelf-onderwijzing en zelf-onderzoek - zodat ouders kunnen inzien wat de impact is van hun woorden op hun kinderen en hoe ze in wezen in elk moment de persoonlijkheid/identiteit als het zelf-beeld van het kind en hoe het kind zichzelf ervaart in relatie tot zijn omgeving en zichzelf, aan het vormgeven zijn. En dat, wanneer je een kind niet uitlegt hoe deze wereld/realiteit werkt en waarom het is dat we 'sociaal' moeten zijn, en moeten 'glimlachen' en beleefd en vriendelijk moeten zijn, maar enkel praat vanuit een persoonlijke angst in verband met beoordeeld worden als 'asociaal', en het kind gaat beoordelen vanuit die angst --- dan creëer je enkel de ervaring van verwarring en angst in het kind, waardoor het kind uiteindelijk geen zelf-vertrouwen of zelf-zekerheid zal hebben, en enkel de hele tijd in en als de ervaring van angst en onzelfzekerheid zal bestaan in relatie tot zijn omgeving en dus uiteindelijk heel moeilijk werkelijk 'sociale relaties/contacten' zal kunnen leggen met zijn omgeving en in communicatie zal kunnen treden met andere mensen, omdat het nooit geleerd heeft om zichzelf te aanvaarden, waardoor het 'sociaal contact' associeert met 'aangevallen worden' in en als 'beoordelingen' omwille van de ervaring van angst.

En uiteraard is de oplossing in wezen, om uit dit zelf-saboterend en zelf-verminderend patroon te stappen, zelf vergeving en zelf correctie (zie volgende blogs).


Beloning

De beloning in het veranderen van het economische systeem van een systeem waarin 'persoonlijkheidseigenschappen' gezien worden als 'handels-waarden', naar een systeem waarin elke expressie aanvaard wordt en gelijk gewaardeerd wordt - is dat we ten eerste voor de eerste keer werkelijk onszelf zullen leren kennen, omdat de angst er niet meer zal zijn dat we geen geld zullen kunnen verdienen of niet successvol zullen kunnen zijn omwille van onze expressie.

Wanneer onze expressie niet meer afgemeten wordt op basis van 'of het wel geld zal opleveren' - zullen we pas echt de vrijheid hebben om onszelf te zijn, onszelf onvoorwaardelijk uit te drukken en onszelf te leren kennen, iets wat we nog nooit hebben kunnen doen. Bijgevolg zal de hele samenleving ook veel verdraagzamer en vrediger zijn, omdat we vanuit die zelf-aanvaarding, ook een ander zullen aanvaarden in en als hun unieke, maar toch even-waardige expressie --- omdat we die expressies die we zien niet meer zullen beoordelen en onderverdelen op basis van wat 'minder' en 'beter' en 'positief' en 'negatief' is aan de hand van hoeveel die expressie waard is in en als het geld-systeem.

Onzelfzekerheid zal ook niet meer bestaan, omdat die 'onzelfzekerheid' altijd een ervaring was angst - omwille van hoe we onze kinderen aanleren dat ze 'niet goed genoeg' zijn als wie ze zijn en dat ze zichzelf niet mogen zijn omdat ze zichzelf moeten aanpassen aan het geld-systeem om geld te verdienen.

Wanneer en als ouders zichzelf onderwijzen in hoe hun geest en dus ook de geest van hun kinderen werkt en dus inzicht hebben in de impact van hun woorden --- zullen ze ook kunnen detecteren hoe bepaalde 'persoonlijkheids-stoornissen' en bepaalde ervaringen in het kind zich ontwikkelen, en hoe ze die kunnen veranderen en vermijden --- zodat kinderen kunnen opgroeien in deze wereld als verantwoordelijke individuen die op zichzelf vertrouwen en die in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor de wereld waar ze zich in bevinden - kinderen met echt 'karakter'.


Wordt vervolgd in Dag 264

Dag 228: Hebben Gewoontes Angst te verbergen? (Deel 3)

Dit is een verderzetting van "Dag 226: Hebben Gewoontes Angst te Verbergen?"
en "Dag 227: Hebben Gewoontes Angst te verbergen? (Deel 2)"


ik stel mezelf tot doel om de gewoontes die ik tijdens mijn leven heb opgebouwd als 'mijn dagelijkse leven' in en als de handelingen die ik uitvoer en die ik altijd heb aangenomen als 'vanzelfsprekend', te onderzoeken - en verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik, door middel van de gedrags-patronen die ik heb gecreëerd in de fysieke werkelijkheid, mijn eigen persoonlijke 'structuur' heb aangebracht aan 'de realiteit' in en als hoe ik 'de realiteit' zie en ervaar

omdat ik besef dat 'de realiteit' geen echte 'structuur'/'systeem' heeft, maar dat ik het 'systeem' dat ik ervaar zelf heb gecreëerd in mezelf door middel van 'patronen' van gedachten, gevoelens en emoties die ik heb verbonden met specifieke fysieke handelingen

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn handelingen/daden in de fysieke werkelijkheid --- door 'patronen'/'structuren'/'gewoontes' te ontwikkelen die bestaan in en als gezond verstand  als wat het beste is voor al het leven hier in en als deze werkelijkheid --- door eerst en vooral te onderzoeken wat de patronen zijn die ik tot nu toe heb uitgeleefd zonder enig inzicht in wat ik doe of waarom ik het doe en wat de consequenties zijn van mijn daden en al de patronen te stoppen in mezelf die niet ondersteunend zijn voor het leven op aarde en mezelf te herprogrammeren in en als het leven van 'patronen' die het leven op aarde op elke manier ondersteunen

ik stel mezelf tot doel om mijn aanvaardde gewoontes te doorbreken omdat ik inzie en besef dat de gewoontes die ik heb laten ontwikkelen in mezelf een mechanisme zijn van de geest dat ik heb gebruikt om angst achter te verbergen --- hierin stel ik mezelf tot doel om niet meer te vluchten van angst en mezelf niet meer te verbergen, maar om angst als mezelf te confronteren omdat ik besef dat elke angst een deel is van mezelf en dus geen 'monster' waar ik van moet vluchten

ik zie in en besef hoe ik geleerd heb van mijn omgeving om angst te verbergen en te vluchten van angst in gewoontes --- en hoe ik mezelf daarin heb toegestaan een kopie te worden van mijn ouders en grootouders - en ik besef dat dit geen oplossing is voor het omgaan met angst, omdat dit uitleven van gewoontes die gebaseerd zijn op eigenbelang enkel consequenties creëert voor de omgeving die niet het beste zijn voor allen

en dus stel ik mezelf tot doel om ouders en leerkrachten te ondersteunen in het begrijpen hoe de menselijke geest werkt, om zichzelf te ondersteunen in het bewandelen van een proces van zelf-realisatie --- zodat zij op de best mogelijke manier kinderen kunnen ondersteunen, en kunnen detecteren wanneer een kind een 'ongezond' gewoonte-patroon aan het ontwikkelen is als een dysfunctionele manier van omgaan met angst

 

Dag 212: Faalangst - Zelf Vergeving

In deze blog-post deel ik de Zelf-vergeving statements gerelateerd aan het onderwerp in "Dag 211: Faalangst - Probleem, Oplossing en Beloning"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf in de toekomst te projecteren aan de start van een project door te verlangen naar erkenning voor het eindresultaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf daarin in een energetische polariteit plaats van verlangen en angst - en dat de consequentie van het verlangen naar erkenning voor het eindresultaat is dat ik angst zal hebben om te falen, en waarschijnlijk niet zal beginnen aan het project uit angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat verlangen naar erkenning voor het resultaat/product van mijn daden een zelf-sabotage is - door angst om te falen te creëren in mezelf en door niet in te zien dat het 'resultaat' dat ik verwacht van mijn daden als hoe ik het inbeeld in mijn geest/verbeelding NOOIT overeenkomt met de fysieke werkelijkheid en dat het daarom onmogelijk is om het 'project' in mijn geest om te zetten in fysieke realiteit en om het resultaat dat ik in mijn verbeelding heb als wat ik 'wil bereiken', werkelijk te bereiken in de fysieke werkelijkheid - omdat de geest een gelimiteerd systeem is van kennis en informatie gebaseerd op herinneringen als een 'persoonlijke interpretatie van de realiteit die ik zie met mijn ogen en dus niet gebaseerd is op of rekening houdt met hoe de fysieke realiteit werkelijk functioneert -- waardoor ik als het ware 'gedoemd' ben om te 'falen' aangezien het 'resultaat' dat ik bereik in de fysieke realiteit nooit overeen zal of kan komen met het 'resultaat' dat ik wil bereiken in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in het uitvoeren van een opdracht/project/taak door mezelf in de toekomst te projecteren in mijn geest en mij in te beelden hoe ik het project tot een einde zal brengen, in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor 'het resultaat', en door niet in te zien dat ik daarin de 'angst om te falen' creëer waarin ik mezelf saboteer in het daadwerkelijk uitvoeren van het project in de fysieke werkelijkheid, omdat ik nooit heb beseft dat de 'realiteit' in mijn verbeelding niet de realiteit is die HIER is als de fysieke werkelijkheid/substantie - en dat het uitvoeren van het project in fysieke werkelijkheid zoals ik het in mijn verbeelding heb gedaan onmogelijk is en dus 'gedoemd' is om te 'falen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken 'ik kan dit niet' bij het begin van een project als een gedachte van angst om te falen in wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om kritiek te krijgen voor wat ik doe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn familie in en als het geloof dat ik erkenning moet krijgen van andere mensen voor wat ik doe om te overleven in deze wereld, en dat ik daarom mijn expressie moet onderdrukken door na te denken over 'wat andere mensen zouden goed vinden'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe mijn familie geen inzicht had in de consequenties van hun daden - en dat ze niet zagen hoe ze angst om te falen aan het programmeren waren in mij door een negatieve waarde te geven aan 'fouten maken' in en als 'kritiek krijgen' - waardoor ik uiteindelijk niet meer zou durven mezelf uitdrukken of zelf beslissingen maken uit angst om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om fouten te maken te hebben gekopieerd van mijn familie door mezelf te definieren in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'falen' enkel in de geest bestaat in en als beoordelingen en in wezen niet echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'falen' te definieren in en als 'competitie', als de angst om negatief beoordeeld te worden door andere mensen en daarom afgewezen te worden en te 'verliezen' - in de plaats van 'falen' te definieren als 'zelf-oneerlijkheid', als het 'vallen' in energie in het proces van zelf-realisatie, en dat dus 'angst om te falen' op zich een 'falen' is, als het 'vallen in energie', in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als zelf-eerlijkheid, en mezelf uit te drukken in het moment in en als zelf-eerlijkheid, en zo te staan/bestaan als het levende voorbeeld van wat het leven werkelijk is en zou moeten zijn, als dus NIET een competitie met 'winnaars' en 'verliezers', maar als een onvoorwaardelijke zelf expressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat als en wanneer ik angst heb om te falen, ik al 'gefaald' ben, door zelfs maar te overwegen om 'falen' toe te staan te bestaan in mezelf --- in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als wie ik werkelijk ben als het leven zelf en in te zien dat er geen 'juist' of 'fout', 'goed' of 'slecht' is, er is enkel mezelf in en als zelf-eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'angst om te falen' in wezen een excuus is om niet te groeien, leren, ontwikkelen en veranderen - door mezelf, in en als 'angst om te falen', te saboteren in het uitdrukken en dus leren kennen van mezelf --- door niet in te zien dat ik mezelf enkel kan ontwikkelen en dat ik enkel kan leren en groeien als en wanneer ik mezelf toesta mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken in en als zelf eerlijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in mijn leerproces, en in mijn proces van zelf-ontwikkeling, zelf-verandering en zelf-verbetering door mezelf te definieren in en als en te laten beinvloeden door angst om te falen als de angst om negatief beoordeeld en afgewezen/afgekeurd te worden door 'andere mensen' - in de plaats van in te zien dat, zolang ik mezelf definieer in en als een 'beeld' dat 'andere mensen' kunnen zien/beoordelen, ik mezelf 'gevangen' houdt in een gelimiteerde eendimensionele expressie van mezelf, en mezelf dus tegenhoudt in het werkelijk ontplooien, onwikkelen en ontdekken van mezelf als een interdimensioneel wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met angst om te falen en mezelf te laten beinvloeden door angst om te falen, door onmiddellijk te stoppen met wat ik doe, en te zoeken naar afleiding, als iets dat mij een 'goed gevoel' zal geven - in de plaats van te ademen door de angst en in te zien dat ik in en als die angst mezelf enkel aan het saboteren ben in mijn proces van zelf-verandering, zelf ontdekking en zelf-expressie door mezelf gelimiteerd te houden in mijn fysieke expressie - en daardoor in mijn geest te gaan, in en als verbeelding en gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen een techniek is van de geest om ervoor te zorgen dat ik mezelf nooit zal realiseren als een fysiek wezen, als het leven zelf, in en als eenheid en gelijkheid, als wie ik werkelijk ben -- door mezelf te hebben toegestaan steeds te 'vluchten' van de angst om te falen in 'verbeelding' en gedachten, op zoek naar een positief gevoel, waarin ik mezelf nooit de kans geef om mezelf als fysieke expressie te ontdekken, leren kennen en realiseren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  'fouten maken' te verbinden met de ervaring van angst - door 'fouten maken' te beoordelen als 'negatief' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'groei' en 'ontwikkeling' en een 'leerproces' onmogelijk is zonder 'fouten' te maken --- waarin 'fouten maken' in wezen zoveel betekent als 'proberen', 'leren', 'ontwikkelen' en 'perfectionneren'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat fouten maken zelfs noodzakelijk is in elk ontwikkelings- en groei-proces

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'fouten maken' te definieren als 'kritiek' krijgen van en beoordeeld worden door mensen en met een emotionele reactie in mezelf van angst --- in de plaats van 'fouten maken' te definieren in en als  het ontdekken, verkennen en ontwikkelen van wie ik ben als een fysiek wezen, tot in de perfectie - in het besef dat een 'perfect resultaat' onmogelijk is zonder het 'leerproces' dat eraan vooraf gaat


zelf correctieve statements volgen in Dag 213