Dag 169: Een Relatie als expressie van Eenheid en Gelijkheid

Dit is een verderzetting van "Dag 168: Uit de Duisternis van Mezelf naar het Licht van de Relatie"



ik besef dat de tegenstelling van 'licht' en 'duisternis' enkel bestaat als een zelf-onderdrukkings mechanisme waarin een relatie als zogezegde 'aanvaarding' en 'verbondenheid' en 'liefde' in wezen een verwerping is van mezelf als wie ik werkelijk ben als de duisternis en dus een illusie

ik stel mezelf tot doel om relaties te creëren als ondersteuning van zelf-inzicht en zelf-aanvaarding en niet van angst

ik stel mezelf tot doel om te staan/bestaan in en als eenheid en gelijkheid als licht en duister en niet in en als een energetische polariteit van positief en negatief maar in en als het besef dat ik het bestaan ben als al wat HIER is

 ik stel mezelf tot doel om zelf-eerlijk te zijn en te bestaan in en als het besef dat licht en duisternis in en als mezelf bestaan en dus één en gelijk zijn met mezelf en dat ik de beoordelingen van 'positief' en 'negatief' gebruikt heb om mezelf af te scheiden van mezelf als 'licht' en 'duisternis'

ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen door niet in te zien en te beseffen dat 'licht' en 'duisternis' niet echt bestaan, maar een polariteit is die ik in mezelf heb gecreëerd waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als het leven zelf en die ik heb aanvaard als 'de realiteit' - terwijl het in wezen maar de alternatieve onechte realiteit is van de geest als energetische ervaringen in en als gedachten, gevoelens en emoties

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik angst van de wereld/het systeem zie opkomen in mezelf, in de vorm van gedachten als beelden, te stoppen en te ademen - en mezelf niet toe te staan te reageren op die angst met het verlangen naar het 'licht' als een relatie als positieve gevoelens --- maar die angst als de negatieve ervaring te stoppen in mezelf door verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en in te zien dat 'de realiteit' en de 'angst van de realiteit' enkel bestaat in mezelf als de kennis en informatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik stel mezelf tot doel om één en gelijk te staan met de duisternis in mezelf als de 'negatieve ervaringen/emoties' en er niet van weg te vluchten -- omdat ik besef dat ik, door te willen wegvluchten van de negatieve ervaringen, ik enkel die negatiefheid heb gemanifesteerd in en als de realiteit als het leven op aarde door er geen verantwoordelijkheid voor te nemen

Dag 168: Uit de Duisternis van Mezelf naar het Licht van de Relatie

Lees "Dag 165: Wat is een Relatie?" voor Context.

Dag 166: Zoeken naar Hulp in een Relatie
Dag 167: Enkel ik kan mezelf Redden


Een patroon dat ik heb gevonden dat zich steeds heeft herhaald vanaf mijn kindertijd en dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als motivator en basis van mijn relaties met mensen, is het verlangen naar het 'licht' dat ik zag in 'andere mensen', met andere woorden in de BEELDEN die ik zag met mijn ogen waarin het leek alsof 'andere mensen' niets dan licht zijn (omdat ze dus maar een beeld waren dat ik zag met mijn OGEN), en wanneer ik in mezelf keek zag ik niets dan duisternis.

Het 'licht' was voor mij structuur en zekerheid als GEDACHTEN - terwijl de duisternis in mezelf chaos was, onzekerheid, wanhoop, angst, ongedefinieerdheid. Maar wat ik hierin nooit heb beseft is dat de zogezegde 'structuur' en 'zekerheid' die ik zag in het licht als 'andere mensen', in wezen mijn eigen gedachten waren die bestonden in MEZELF, dat ik enkel mijn gedachten als beoordelingen en definities geprojecteerd zag op wat ik zag met mijn ogen - en dat ik dus nog steeds alleen bestond in mezelf, maar dat ik mezelf in die mate had afgescheiden van mezelf dat ik een aparte wereld had gecreëerd van 'het licht' in de vorm van gedachten als BEELDEN en WOORDEN waar ik mezelf compleet van had afgescheiden als 'de wereld buiten mezelf' -- en 'de wereld in mezelf' was dan de duisternis als het compleet tegenovergestelde van 'het licht' --- terwijl beide gewoonweg bestonden in mezelf als mezelf.

Het creëren van een relatie was voor mij hierin een vlucht van de duisternis als hoe ik mezelf ervoer in mezelf - waarin ik werkelijk geloofde en hoopte dat ik op de één of andere manier zou kunnen versmelten met de mensen die ik zag met mijn ogen als 'het licht', bijvoorbeeld door middel van 'seks', 'liefde' en 'vriendschap' in de vorm van 'relaties' - niet beseffend dat ik hierin enkel verlangde om te versmelten met wat ik niet had aanvaard in en als mezelf en waar ik mezelf van had afgescheiden in mezelf, namelijk 'het licht' als de gedachten en gevoelens in mezelf die ik projecteerde op wat ik zag met mijn ogen.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar het licht om te ontsnappen aan de duisternis in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'relaties' te definieren in en als 'het licht', in tegenstelling tot de duisternis in mezelf -- in de plaats van in te zien dat deze tegenstelling enkel bestaat als een zelf-onderdrukkings mechanisme waarin een relatie als zogezegde 'aanvaarding' en 'verbondenheid' en 'liefde' in wezen een verwerping is van mezelf als wie ik werkelijk ben als de duisternis en dus een illusie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verwerpen en onderdrukken in en als de zoektocht naar het licht als 'relaties'

ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in mezelf als ondersteuning van de angst van en in mezelf als de duisternis in de plaats van ondersteuning van zelf-inzicht en zelf-aanvaarding

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het licht als wat ik zie met mijn ogen door mezelf af te scheiden van de beoordelingen en definities die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'het licht' categoriseer, definieer, afscheid en verdeel - en hierin mezelf te definieren in en als 'de duisternis'  als de tegenpool van het licht --- waarin ik mezelf heb toegestaan het licht te beoordelen en ervaren als 'positief' en 'de duisternis' te beoordelen en ervaren als 'negatief', in de plaats van te staan/bestaan in en als eenheid en gelijkheid als licht en duister en niet in en als een energetische polariteit van positief en negatief maar in en als het besef dat ik het bestaan ben als al wat HIER is

ik vergeef mezelf dat ik relaties heb toegestaan te bestaan in het bestaan/de realiteit als mezelf als de ondersteuning en bevestiging van de energetische polariteit van 'licht' en 'duisternis' als afscheiding, waarin ik opgeslorpt ben door het verlangen naar een positieve ervaring in en als de zoektocht/het verlangen naar een relatie - in de plaats van de ondersteuning van wie ik werkelijk als het leven zelf als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de duisternis in mezelf door die te beoordelen als 'negatief' en het te verbinden met een negatieve energetische ervaring in mezelf van angst, wanhoop, chaos en verwarring

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het licht in mezelf door het te beoordelen als 'positief' en het te verbinden met een positieve energetische ervaring in mezelf van opwinding, verlangen, verwachting, liefde, verbondenheid en hoop

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de energetische polariteit van licht en duisternis die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te definieren in en als de angst van de duisternis en het verlangen naar het licht - en door mezelf hierin te hebben toegestaan te participeren in en als het creëren van 'relaties' ter ondersteuning en voeding van deze energetische polariteit door 'relaties' te definieren in en als de ervaring van verlangen, verbondenheid, liefde, opwinding, verwachting en hoop

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'relaties' door 'relaties' te definieren in en als de ervaring van hoop, verwachting, verlangen, opwinding, verbondenheid en liefde

ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van 'relaties' en 'eenzaamheid'/'alleen zijn' te hebben toegestaan te bestaan in het bestaan als mezelf door 'relaties' te definieren als 'het licht' als 'positief' en 'eenzaamheid' en 'alleen zijn' te definieren als 'duisternis' als 'negatief' en door een positieve energetische ervaring te verbinden met 'relaties' en een negatieve energetische ervaring te verbinden met 'alleen zijn' en 'eenzaamheid' - waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om een relatie te hebben als de zoektocht/het verlangen naar een positieve ervaring in en als de vlucht van een negatieve ervaring in en als het 'alleen zijn' en 'eenzaamheid' --- in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en te bestaan in en als het besef dat licht en duisternis in en als mezelf bestaan en dus één en gelijk zijn met mezelf en dat ik de beoordelingen van 'positief' en 'negatief' gebruikt heb om mezelf af te scheiden van mezelf als 'licht' en 'duisternis'

ik vergeef mezelf dat ik een realiteit van 'licht' en 'duisternis' als 'leven' en 'dood', 'liefde' en 'haat', 'relaties' en 'eenzaamheid', heb toegestaan te bestaan, als een wereld waarin wezens elkaar misbruiken in en als relaties in hun zoektocht/verlangen naar het 'licht' als een positieve energetische ervaring en angst van de 'duisternis' als negatieve ervaringen, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf door niet in te zien en te beseffen dat 'licht' en 'duisternis' niet echt bestaan, maar een polariteit is die ik in mezelf heb gecreëerd waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als het leven zelf en die ik heb aanvaard als 'de realiteit' - terwijl het in wezen maar de alternatieve onechte realiteit is van de geest als energetische ervaringen in en als gedachten, gevoelens en emoties


wordt vervolgd in Dag 169

Dag 163: De Hel van Hoop en Verwachting

Dit is een verderzetting van "Dag 162: Misschien op een Dag"


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een achterdeurtje van hoop en verwachting te creëren in mezelf om mezelf in mijn proces van zelf-verandering te ondermijnen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn proces van zelf-verandering en het nemen van zelf-verantwoordelijkheid te ondermijnen door hoop en verwachting toe te staan in mezelf in en als toekomstbeelden en -projecties in mijn geest/gedachten waarin ik de mogelijkheid toesta te bestaan dat ik ooit nog bepaalde verlangens zal kunnen uitvoeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het proces van zelf-verandering door middel van zelf-vergeving inhoud dat ik ALLES stop in mezelf, dat ik mezelf als het automatische voorgeprogrammeerde systeem van de geest als gedachten, gevoelens en emoties dat ik mezelf heb toegestaan blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' en als 'de realiteit' volledig stop om dan op te staan in en als mezelf als een zelf-verantwoordelijk wezen, om mezelf te herprogrammeren tot wat het beste is voor het bestaan op aarde - en dat daarom elke toekomstprojectie waarin ik verlangens projecteer in en als hoop en verwachting een opzettelijke zelf-sabotage is waarin ik ervoor zorg dat ik niet werkelijk zal veranderen, door niet werkelijk te willen volledig los te laten van bepaalde verlangens en dus het voorgeprogrammeerde systeem niet werkelijk volledig te willen stoppen

ik vergeef mezelf dat ik openingen heb toegestaan te bestaan in mijn leven/mezelf, bvb wanneer ik mijn ex-partner zie, waarin ik besta in hoop en verwachting om nog een verlangen te kunnen bevredigen/uitvoeren, zoals het ooit nog misschien kunnen samenkomen met hem in een relatie, en zo niet volledig zelf-eerlijk te staan in mijn proces van het nemen van complete zelf-verantwoordelijkheid - door in die momenten mijn macht weg te geven aan de ervaring van hoop en verwachting in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan de ervaring van hoop en verwachting als reactie op de gedachte aan een bepaald verlangen dat ik maar niet wil loslaten - en aan de backchat in mijn geest waarin ik denk dat ik 'misschien ooit nog' zal kunnen krijgen wat ik wil, en dat ik misschien ooit nog die ervaring zal kunnen beleven waar ik naar op zoek ben -- in de plaats van duidelijk te zijn met mezelf in en als wie ik ben als de beslissing die ik heb gemaakt voor mezelf om ALLE voorgeprogrammeerde systemen van de geest als gedachten, gevoelens en emoties te stoppen en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als het leven zelf en mezelf te herprogrammeren vanuit de nietsheid van mezelf tot een wezen dat staat en bestaat als de levende statement van wat het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet onvoorwaardelijk ALLES los te laten zodat enkel de nietsheid, de leegte overblijft in mezelf, vanwaar ik mezelf dan kan herprogrammeren tot wat het beste is voor allen -- om er op die manier zeker van te zijn dat er geen enkel punt van eigenbelang of persoonlijke verlangens bestaat in mezelf dat zou kunnen in de weg staan van het absoluut staan en bestaan als het leven zelf als wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het verleden te projecteren in de toekomst door te bestaan in en als hoop en verwachting - en mezelf daarin in een gevangenis te zetten van het eindeloos blijven herhalen van patronen uit het verleden, en er zo voor te zorgen dat ik nooit werkelijk zal veranderen -- in de plaats van onvoorwaardelijk los te laten van het verleden en dus van hoop en dus van de toekomst en mezelf te realiseren als HIER, volledig ongedefinieerd in en als het moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien, beseft en begrepen dat het is door te bestaan in HOOP dat de mensheid nooit in staat geweest is om de patronen van misbruik van het verleden onvoorwaardelijk los te laten en werkelijk te veranderen tot een mensheid van levende wezens die staan als de Hoeders voor/van het leven op aarde in de plaats van de misbruikers -- omdat de mens telkens blijft bestaan in de HOOP dat hij bepaalde verlangens/gevoelens/ervaringen uit het verleden nog zal kunnen beleven/uitvoeren/ervaren in de toekomst, zonder ooit in te zien of stil te staan bij de zelf-destructieve consequenties die daarmee gepaard gaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat de weigering van de mensheid om het economisch systeem voor eens en voor altijd te veranderen tot een systeem dat het beste werkt voor allen gebaseerd is op de HOOP van elk individu, waarin het individu hoopt dat zijn persoonlijke leven nog goed/positief/successvol zal zijn en blijven in de toekomst - en waarin niemand ooit werkelijk stilstaat bij de desastreuse consequenties van het huidige systeem in de levens van anderen

ik vergeef mezelf dat ik hoop als eigenbelang en persoonlijke verlangens als individualisme heb toegestaan te bestaan in mezelf - waarin ik geconsumeerd ben door het vasthouden aan persoonlijke verlangens en gevoelens als MIJN verleden en toekomst en geen rekening houdt met mijn omgeving en hoe mijn daden consequenties/gevolgen hebben op het leven op aarde van alle wezens -- waardoor ik een wereld heb toegestaan te bestaan die niet het beste is voor allen


Wordt vervolgd in Dag 164