Dag 236: Cyprus en het einde van het BelastingsParadijs

Probleem

Cyprus dreigt bankroet te gaan. Ze zouden hulp kunnen krijgen van het IMF van 10 miljard euro maar enkel wanneer Cyprus zelf met 5 miljard euro op de proppen kan komen.

Cyprus is lang een belastingsparadijs geweest, waar rijke mensen hun geld parkeren om belasting te ontduiken op die rijkdom in hun eigen land - concreet wil dat zeggen dat bijvoorbeeld directeurs en leiders van bedrijven die winst halen uit de economie van het land waarin hun bedrijf gevestigd is, weigeren  om die winst te her-investeren in die economie.

Dit indiceert dat er een totaal gebrek aan inzicht bestaat in deze leiders en directeurs in verband met hoe een economie efficient werkt - een 'economie' die functioneert is namelijk een systeem van 'geven en nemen', dat is waar een 'samenleving' om draait - je ondersteunt elkaar door middel van geven en nemen. Bijvoorbeeld, mensen werken in een bedrijf, en het geld dat ze daar verdienen steken ze terug in dat bedrijf door de producten te kopen om te kunnen leven/overleven - dat is een 'symbiotisch' systeem/mechanisme dat op zichzelf kan bestaan.

Maar, uiteraard, zodra er een 'participant' in dat systeem vanuit persoonlijke belangen en winstbejag, 'zijn' geld uit dat symbiotisch economische systeem gaat halen om het ergens anders te gaan 'beleggen', 'opslaan' en 'verbergen' - wordt het hele systeem ontwricht.

Blijkbaar beseffen deze 'rijke mensen' niet meer dat er in een 'economie' in wezen geen sprake is van 'persoonlijke winst' - omdat een 'economie' per definitie een 'huishouden' is, zoals de 'economie' van de aarde - niets gaat verloren, alles wordt 'gerecycleerd', alles is een geven en nemen, continu. Het ene deel heeft het andere deel nodig om te bestaan en omgekeerd - maar die 'rijke' bedrijfsleiders en bankiers lijken het deel vergeten te zijn waarin het de werknemers waren, de arbeiders, de bedienden, de rest van de samenleving, die in het bedrijf geïnvesteerd hebben, die het bedrijf 'levende' gehouden hebben en dat ze dus zonder hen die winst niet hadden kunnen maken.

Dus de vraag is: waarom houden die bedrijfsleiders in een symbiotisch economisch systeem, de 'winst' die ze creëren door hun producten te verkopen, voor zichzelf in de plaats van in te zien dat die 'winst' niet werkelijk 'winst' is, omdat het weer terug moet vloeien naar de samenleving, zodat de 'cirkel des levens' verder gezet kan worden? - geven en nemen, en zo leven we allemaal weer wat langer.


Oplossing


In een Gelijk Geld Kapitalisme zal de winst die een bedrijf maakt, gelijk verdeeld worden onder de werknemers, met name alle mensen die welke bijdrage dan ook leveren aan/in het bedrijf. Zo wordt de zogezegde 'winst' weer in de economie gedistribueerd en kan het economische systeem bestaan als een symbiotisch organisme.

In een GGK zal dit ook het basisprincipe vormen - de economie is een organisme - en als we een gezonde economie willen die garant staat voor een 'gezond leven' voor elk individu in die economie - dan moeten we erop toezien dat alles 'gerecycleerd' wordt, dat het systeem met andere woorden er één is van geven en nemen. 'winst' is in die zin iets dat in functie staat van het gehele systeem - omdat elk individu die bestaat in het systeem nu eenmaal deel uitmaakt van het systeem en het systeem nodig heeft om te bestaan.

Het mechanisme van blind egoïsme, eigenbelang en persoonlijk winstbejag dat we nu aanschouwen in onze samenleving is als een parasiet die zijn 'gast' leegzuigt zonder te beseffen dat hij er zelf ook aan ten onder gaat, het is niet gebaseerd op gezond verstand - maar op één of ander IDEE/GELOOF dat de mens een eiland is of kan zijn --- hetgeen nu eenmaal niet zo is.


Beloning

Door het 'natuurlijk' systeem van geven en nemen toe te passen in onze economische samenlevingsstructuur - creëren we een veilige en stevige basis voor elk individu in de samenleving waar op vertrouwd kan worden. We weten immers dat het werk dat we leveren voor/in een bedrijf, in feite voor onszelf is omdat de 'winst' in functie staat van het ondersteunen van de samenleving, onszelf - en dus niet 'verspild' is aan een handjevol hebberige individuen die de vruchten van onze arbeid gebruiken/misbruiken om hun persoonlijke empirum van persoonlijke roem en glorie op te bouwen, waar niemand baat bij heeft behalve zij zelf.

Hierdoor zal het individu ook veel meer plezier halen uit zijn werk, wat dat werk ook is - omdat men beseft dat het werkelijk 'productief' is, het is ondersteunend voor het leven op aarde en niet enkel wijzelf maar ook onze 'buur'/medemens zal er wel bij varen.

Het 'leven op aarde' zal weer steek houden, omdat we zullen leven in een systeem dat werkt aan de hand van de wetten van de natuur, het principe van geven en nemen - hetgeen ons zal ondersteunen om op een harmonieuze manier in relatie te staan met onze omgeving door onszelf te zien als een 'ondersteunend' deel van de natuur en dus niet een verwoestende parasiet.