Saturday, April 20, 2013

Dag 263: Waarom voel ik mij aangevallen door beoordelingen?

Probleem:

In een moment op het werk vroeg mijn werkgeefster wat ik vond van haar soep. Ik dacht in mezelf dat zij zou verwachten van mij dat ik heel euforisch zeg van 'waaauw, wat een geweeeeldige soep! Ongelooflijk!!', maar tegelijkertijd wilde ik niet overkomen als 'vals' en 'gespeeld' omdat ik angst had dat ze dat dan ook zou doorhebben en mij zou beoordelen als 'leugenachtig' - dus speelde ik het op veilig en zei ik gewoon van 'mmm, heel lekkere soep' en zei ik gewoon mijn mening, dat ik ze zelf liever wat gepeperd heb maar dat de smaak wel aangenaam is.

Hierop zei ze dat ik 'echt nooit euforisch kan zijn over dingen', en ik detecteerde een reactie in mezelf van hoe ik vroeger altijd reageerde wanneer mensen mij zo'n dingen zeiden over mijn 'karakter'/'persoonlijkheid', dingen zoals 'wat ben jij stil zeg!', 'je ziet er altijd zo serieus uit', 'jij lacht ook weinig', 'jij kan ook geen plezier hebben'. Ik reageerde daar altijd op met een gevoel van ANGST en de gedachte dat er 'iets mis is met mij' en dat ik 'slecht' ben omdat mensen iets aan te merken hebben op mijn expressie en mij dus als het ware 'eruit pikken' op basis van een eigenschap in mijn expressie/gedrag die blijkbaar 'anders' is dan hoe 'de anderen'/'de meesten' zich uitdrukken. Ik ervoer dat alsof ik 'de enige' ben die blijkbaar 'anders' is, die 'stil' en 'serieus' en 'rustig' en 'asociaal' is, als al die woorden die op mij gelabeld werden - en dat 'alle andere mensen' niet zo zijn, zij zijn allemaal 'normaal', namelijk 'sociaal' en 'plezierig', 'vrolijk', 'enthousiast' en 'praatgraag'.

Vanuit die ervaring van ANGST als 'inferioriteit' in mezelf als reactie op die 'beoordelingen' van mijn gedrag/expressie door mensen, reageerde ik dan met boosheid en beschuldiging --- omdat ik mensen er in mijn gedachten/backchat van beschuldigde dat ze mij aan het 'aanvallen' zijn, dat ze mij 'het gevoel geven' dat er iets mis is met mij door opmerkingen/aanmerkingen te maken aan mijn expressie, ik beschuldigde hen ervan dat ze 'mij niet aanvaarden als wie ik ben'. Hetgeen in wezen al mijn INTERPRETATIES en projecties waren van 'hoe zij denken' en wat er allemaal zogezegd schuilgaat achter wat zij zeggen tegen mij. Omdat, 'wat ben jij stil zeg', wil niet automatisch zeggen 'er is iets mis met jou' en 'verander jezelf' en 'je bent niet goed genoeg'.

Ik kan me echter wel één moment in mijn leven herinneren waarin iemand in mijn primaire omgeving expliciet had gezegd tegen mij dat ik 'wat meer moet spreken' en 'wat meer sociaal moet zijn' en 'daar niet zo stil moet zitten' - een moment waarin ik reageerde met een hevige ervaring van angst in mezelf --- waardoor ik uiteindelijk, telkens wanneer mensen mijn gedrag definieren/beoordelen op een manier die ik ervaar als 'negatief',  zoals mijn werkgever die zegt tegen mij dat ik 'ook nooit euforisch kan zijn over dingen', mij automatisch heel angstig voel, net zoals ik mij voelde in die ene herinnering, en denk dat ik 'mezelf moet veranderen' en dat ik 'niet mag zijn wat zij zeggen dat ik ben' --- 'zo stil', 'zo serieus', 'asociaal', 'onenthousiast', 'oneuforisch'...

Het probleem hierin is dat ik, door hoe ik reageerde in die ene herinnering, en hoe ik die reactie van angst heb geintegreerd in mezelf als 'wie ik ben', mijn macht/kracht heb weggegeven door bijvoorbeeld niet het gezond verstand in te zien dat er niets 'mis' of 'verkeerd' is aan 'stil zijn' of 'serieus' of 'niet euforisch' zijn --- elk mens heeft zijn eigen persoonlijke expressie, sommigen zijn stiller dan anderen, sommigen zijn meer beweeglijk en praatgraag en uitbundig dan anderen, maar het is allemaal gelijk in waarde - anders maar gelijk - en dat ik van mezelf dus een 'slaaf' gemaakt heb van 'andere mensen' door nooit een zelf-zekerheid en kracht/macht en zelf-vertrouwen te hebben opgebouwd in mezelf in verband met 'wie ik ben' in en als mijn expressie - waardoor ik bijvoorbeeld nooit in staat ben geweest om, in zo een situatie waarin iemand mijn gedrag/expressie beoordeelt/definieerd, niet te reageren en gewoon te beseffen dat hoe die persoon mijn expressie beoordeelt of hoe die daarop reageert, zij het positief of negatief, in wezen niets te maken heeft met 'wie ik ben', en om dan bijvoorbeeld er op een kalme, rustige manier mee om te gaan.

Omdat ik zo'n beoordelingen/opmerkingen altijd heb ervaren als iets 'negatief', als een 'aanval', door hoe ik altijd heb gereageerd vanuit de voorgeprogrammeerde ervaring van angst en de backchat dat 'ik moet veranderen' en 'ik mag niet zijn wat ze zeggen dat ik ben' en 'ik moet meer zijn hoe zij willen dat ik ben' -- reageer ik in zo'n situaties met een offensieve/defensieve houding, ik 'slaag toe', ik zie die persoon als 'de vijand', als 'iemand die mij probeert te dwingen om te veranderen' en dus een 'dominant iemand'. En wat er daardoor gebeurt is dat ik mij begin af te scheiden en te isoleren van mensen door mezelf op te sluiten/af te sluiten in en als die ervaring van boosheid, in en als de gedachte dat mensen 'mij beoordelen' en omwille van de negatieve lading/connotatie die ik heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' --- omwille van die ene herinnering en mijn reactie/ervaring in die ene herinnering.

Terwijl ik nooit heb ingezien dat 'beoordelingen' en het feit dat mensen continu iedereen en alles om zich heen beoordelen, op zich niet 'slecht' is en niet werkelijk bedreigend is, het is gewoon wat mensen doen in en als de menselijke geest. Maar, omdat ik een ervaring van ANGST heb geassocieerd met het woord 'beoordelingen' en de gedachte dat 'mensen mij beoordelen' -- heb ik mezelf inferieur geplaatst aan die 'beoordelingen' en heb ik dus mijn macht weggegeven aan 'beoordelingen' en heb ik mezelf in een positie geplaatst van passiviteit en inertie in deze realiteit/wereld, en heb ik bijvoorbeeld nooit opgestaan en mezelf bewogen en uitgedrukt en heb ik dus nooit 'geleeft'.


Oplossing

De oplossing voor dit probleem ligt in het veranderen van het Economische systeem, omdat - de enige reden waarom ouders het gedrag van hun kinderen beoordelen en bijvoorbeeld zeggen dat de expressie van 'stil zijn' inferieur en minderwaardig is aan 'sociaal' en 'praatgraag' zijn, is omdat die eigenschap van 'sociaal zijn' meer helpt om successvol te worden in het systeem en dus meer geld te kunnen verdienen --- waardoor kinderen in dit systeem dus worden aangeleerd om hun natuurlijke expressie niet te aanvaarden, maar om zichzelf constant aan te passen en te veranderen in functie van hun overleving in het systeem in en als geld verdienen.

De oplossing ligt ook in het onderwijzen van ouders en het ondersteunen van ouders in zelf-onderwijzing en zelf-onderzoek - zodat ouders kunnen inzien wat de impact is van hun woorden op hun kinderen en hoe ze in wezen in elk moment de persoonlijkheid/identiteit als het zelf-beeld van het kind en hoe het kind zichzelf ervaart in relatie tot zijn omgeving en zichzelf, aan het vormgeven zijn. En dat, wanneer je een kind niet uitlegt hoe deze wereld/realiteit werkt en waarom het is dat we 'sociaal' moeten zijn, en moeten 'glimlachen' en beleefd en vriendelijk moeten zijn, maar enkel praat vanuit een persoonlijke angst in verband met beoordeeld worden als 'asociaal', en het kind gaat beoordelen vanuit die angst --- dan creëer je enkel de ervaring van verwarring en angst in het kind, waardoor het kind uiteindelijk geen zelf-vertrouwen of zelf-zekerheid zal hebben, en enkel de hele tijd in en als de ervaring van angst en onzelfzekerheid zal bestaan in relatie tot zijn omgeving en dus uiteindelijk heel moeilijk werkelijk 'sociale relaties/contacten' zal kunnen leggen met zijn omgeving en in communicatie zal kunnen treden met andere mensen, omdat het nooit geleerd heeft om zichzelf te aanvaarden, waardoor het 'sociaal contact' associeert met 'aangevallen worden' in en als 'beoordelingen' omwille van de ervaring van angst.

En uiteraard is de oplossing in wezen, om uit dit zelf-saboterend en zelf-verminderend patroon te stappen, zelf vergeving en zelf correctie (zie volgende blogs).


Beloning

De beloning in het veranderen van het economische systeem van een systeem waarin 'persoonlijkheidseigenschappen' gezien worden als 'handels-waarden', naar een systeem waarin elke expressie aanvaard wordt en gelijk gewaardeerd wordt - is dat we ten eerste voor de eerste keer werkelijk onszelf zullen leren kennen, omdat de angst er niet meer zal zijn dat we geen geld zullen kunnen verdienen of niet successvol zullen kunnen zijn omwille van onze expressie.

Wanneer onze expressie niet meer afgemeten wordt op basis van 'of het wel geld zal opleveren' - zullen we pas echt de vrijheid hebben om onszelf te zijn, onszelf onvoorwaardelijk uit te drukken en onszelf te leren kennen, iets wat we nog nooit hebben kunnen doen. Bijgevolg zal de hele samenleving ook veel verdraagzamer en vrediger zijn, omdat we vanuit die zelf-aanvaarding, ook een ander zullen aanvaarden in en als hun unieke, maar toch even-waardige expressie --- omdat we die expressies die we zien niet meer zullen beoordelen en onderverdelen op basis van wat 'minder' en 'beter' en 'positief' en 'negatief' is aan de hand van hoeveel die expressie waard is in en als het geld-systeem.

Onzelfzekerheid zal ook niet meer bestaan, omdat die 'onzelfzekerheid' altijd een ervaring was angst - omwille van hoe we onze kinderen aanleren dat ze 'niet goed genoeg' zijn als wie ze zijn en dat ze zichzelf niet mogen zijn omdat ze zichzelf moeten aanpassen aan het geld-systeem om geld te verdienen.

Wanneer en als ouders zichzelf onderwijzen in hoe hun geest en dus ook de geest van hun kinderen werkt en dus inzicht hebben in de impact van hun woorden --- zullen ze ook kunnen detecteren hoe bepaalde 'persoonlijkheids-stoornissen' en bepaalde ervaringen in het kind zich ontwikkelen, en hoe ze die kunnen veranderen en vermijden --- zodat kinderen kunnen opgroeien in deze wereld als verantwoordelijke individuen die op zichzelf vertrouwen en die in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor de wereld waar ze zich in bevinden - kinderen met echt 'karakter'.


Wordt vervolgd in Dag 264


No comments:

Post a Comment