Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?

Wat ik heb ontdekt met dagelijks schrijven is dat het assisteert in het verwerken en loslaten van al de of althans de meest prominente ervaringen die je tijdens de dag hebt ervaren. Zeg bijvoorbeeld dat je doorheen de dag het heel druk gehad hebt en je loopt van hot naar her. Zonder dat je het merkt ben je in je gedachten bezig met te denken aan al de dingen die je nog moet doen, je maakt je zorgen dat het allemaal op tijd zal afgeraken.

Je maakt je daarbij ook nog zorgen over wat je baas van je zou denken als je niet op tijd klaar bent. Dan denk je aan wat je moet doen wanneer je klaar bent met werken, je moet nog naar de winkel wand als je dit of dat vandaag niet koopt, dan zal je niet voorzien zijn voor het feest waar je tijdens het weekend naartoe gaat. En dan begin je te denken aan wat je zal aantrekken voor dat feest waarna je je dan gestresseerd begint te voelen omdat je, terwijl je in je geest door je garderobe gaat, beseft dat je eigenlijk niets gepast hebt. Of je begint te denken aan wat de eigenlijke kleding code is voor het feest en je krijgt angst dat wat je zal aantrekken heel anders zal zijn dan wat de andere mensen op het feest zullen aanhebben. Enzoverder, enzovoort.

Al deze gedachten en zoveel meer gaan door je geest terwijl je overdag bezig bent, terwijl je aan het werken bent, terwijl je aan het praten bent met mensen en terwijl je van het ene naar het andere overgaat.  En naar het eind van de avond toe voel je je moe, overwerkt, gespannen en uitgeput. Of misschien voel je je ongemakkelijk maar je weet niet goed waarom.

Schrijven heeft als doel een gewaarzijn te crëeren en te ontwikkelen in jezelf in relatie tot wat er eigenlijk allemaal door je geest gaat tijdens de dag. En dit zodat jij meer bewust kan worden van jezelf terwijl je in die gedachten en de emoties en gevoelens gaat die in je opkomen. Wat er immers in je gebeurt tijdens de dag, blijft nazinderen gedurende de hele dag en soms zelfs een aantal dagen op rij. Er gebeuren soms dingen die grote emotionele reacties in je losweken tijdens de dag (en dit hoeven geen reacties te zijn op zichtbaar en extern vlak, maar eerder ervaringen die je voelt vanbinnen). En het zijn die reacties die in je na blijven spelen omdat ze niet verwerkt of losgelaten worden. Ze zinken als het ware weg in jezelf en vaak lijken ze te verdwijnen na een poos zonder dat je zelf goed weet waar naartoe, en dus denk je dat ze zomaar weg zijn.

In de realiteit bouwt alles wat je ervaart in jezelf, al je gedachten en vooral je emotionele reacties en gevoels reacties op die gedachten, zich op. Het is pas door het leren kennen van jezelf, maar niet enkel dat, ook door het toepassen van specifiek gereedschap dat jou toelaat werkelijk los te laten van je emoties en interne ervaringen, dat je pas je interne ervaringen kan beginnen verwerken. Dat is spijtig genoeg echter iets wat je maar leert en inziet wanneer je het proces begint te bewandelen van het gewaar worden van jezelf en het doelbewust veranderen van wie je bent in momenten  doorheen je dag, door middel van het dagelijks schrijven.

Wordt vervolgd in de volgende blog

Dag 582: Zelf-Verandering is meer dan een Ingesteldheid

 Dag 572: Zelf-Verandering is meer dan een Ingesteldheid

Het Proces van het Veranderen van Verslaving

Zoals ik in Dag 571: De Doeltreffendheid van het Desteni Gereedschap in het Stoppen van een Verslaving had omschreven heb ik gemerkt dat mijn bewandeling van mijn proces van het veranderen van mijn consequentiele relatie met voedsel vruchten had afgeworpen in de zin van dat mijn lichaam duidelijkere tekenen begon te tonen die mij laten weten wat mijn lichaam wil en nodig heeft en wat niet, en als ik die tekenen negeer dan ervaar ik de consequenties veel meer met gewaarzijn.

In de zin van de verlangens en de gevoelens die ik met voedsel en eten verbonden heb echter, is dat nog niet volledig gecorrigeerd, omdat ik die relatie namelijk gedurende haast mijn hele leven heb opgebouwd - het zal dus wel een poosje duren eer dat ik die relatie voor mezelf volledig veranderd heb. De eerste stap is echter al wel gezet, en dat is het mij gewaar worden van de relatie die ik in mezelf heb gevormd met eten en mij gewaar worden van wanneer het is dat ik in de ervaring van verlangen ga en wanneer het is dat ik eet op basis van 'goesting' en 'verlangen' en wanneer mijn 'goesting' gebaseerd is op wat mijn lichaam wil en 'verlangt' en niet op basis van wat mijn geest verlangt.

Omdat, uiteraard, door die extensieve relatie die ik heb gevormd in mijn geest met eten, heb ik gedurende een heel lange periode de 'natuurlijke' relatie tussen mijn lichaam en het voedsel dat mijn lichaam consumeert, verstoord en verward. Ik kan dus niet verwachten dat ik door een paar keer te kijken naar die relatie en door één keer zelf-vergeving uit te schrijven en een paar inzichten te hebben verworven, dat ik nu een veranderd mens ben.

Ik bedoel, wat ik ondertussen heb ondervonden is dat het uitschrijven van zelf-vergeving en het schrijven naar vrijheid best wel gemakkelijk is, maar dat wanneer het aankomt op de praktische applicatie van zelf-vergeving, dan is het niet meer zo simpel en vanzelfsprekend.  Het is gemakkelijk genoeg om mezelf ervan te overtuigen dat ik toegewijd ben aan het veranderen van mijn relatie met voedsel en van de verslaving die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in relatie tot voedsel, en mijn proces van schrijven en zelf-vergeving en geschreven zelf-correctie te gebruiken als schijnbaar 'bewijs' om aan mezelf te laten zien van 'kijk, ik verander mezelf'.

Maar, zoals ik voor mezelf al meerdere malen in mijn proces van zelf-verandering heb bewezen en gerealiseerd, is dat geen enkele hoeveelheid aan schrijven en zelf-vergeving en zelf-correctieve statements werkelijk iets zal uitmaken zolang er die fysieke toepassing van zelf-verandering niet is. Zolang ik niet daadwerkelijk begin te luisteren naar mijn lichaam, en elke keer ik een 'goesting' voel opkomen in relatie tot eten niet onderzoek, en niet in elk moment mezelf op fysiek vlak corrigeer vanaf het moment dat ik zie dat ik mezelf aan het uitdrukken ben vanuit een verlangen in mijn geest als die voorgeprogrammeerde relatie met voedsel en eten --- dan zal ik nooit veranderen.

Het hele probleem van waarom de mensheid doorheen de geschiedenis nooit veranderd is en nooit werkelijk geëvolueerd is tot iets eerbaars, is net omdat onze 'verandering' en onze 'eerbaarheid' steeds enkel heeft plaatsgevonden in onze geest, in onze ideëen die we vormen in onze geest over onszelf. We kunnen ons er bijvoorbeeld van overtuigen dat we religieus zijn en liefdevol en het leven eren, maar tegelijkertijd zullen we onszelf in ons fysieke gedrag wel vaak toestaan bepaalde verlangens te volgen en geheime goestingen en neigingen bevredigen. En het gaat ons zo makkelijk af om te negeren wie we zijn en hoe we bestaan op fysiek vlak, door onze gedachten meer waarde te geven - hetgeen wil zeggen dat als wij van onszelf geloven dat we een 'verlicht', veranderd en zelf-gewaar wezen zijn, dat we niet zullen opmerken of zien dat ons gedrag en onze fysieke relatie met onze fysieke omgeving ons eigenlijk een ander verhaal verteld.

Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

 Dag 579: Eenheid en Gelijkheid met het Lichaam - een Gereedschap in het Stoppen van Verslaving

Het Proces van Zelf-Verandering

Deze blog is een verderzetting op de voorgaande blog Dag 578: Hoe Fysieke Substantie een Schaakstuk wordt in de Relatie met Onszelf:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wanneer en als ik eet vanuit gevoel en verlangen en gedachten, dat ik dan mijn lichaam aan het misbruiken en aan het schaden ben omdat ik geen rekening houdt met wat mijn lichaam wil, nodig heeft of zelfs aankan wanneer ik eet op basis van gevoel en energie - en wanneer ik gevoel gebruik als mijn maatstaf om mij te laten weten wanneer, hoe, wat en hoeveel ik zal eten

In de vorige blogs heb ik het precieze probleem aangekaart in relatie tot het uitleven van en participeren in een 'eetverslaving' - en dus met andere woorden het gebruiken en misbruiken van fysieke substantie, met name het lichaam,  etenswaren en de relatie tussen lichamelijke chemische reacties en het voedsel dat ik consumeer. Het probleem zijnde specifiek dat ik een absolute onderdrukking gecreëerd heb in mezelf in relatie tot mijn lichaam door voedsel en eten louter te benaderen vanuit mijn geest in en als en op basis van een conflict en polariteit van emoties en gevoelens in mezelf --- en dat ik door die onderdrukking dus absoluut niet zie of besef wat het voedsel dat ik eet en de kwantiteit ervan eigenlijk doet met mijn lichaam en welke consequenties is eigenlijk creëer op fysiek niveau door mijn fysieke realiteit te benaderen vanuit gevoelens en niet vanuit eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam.

Eenheid en gelijkheid - met andere woorden: een constante en consistente erkenning en overweging van mezelf als een puur fysiek organisme en van dus de fysieke benodigdheden en noden van mezelf in en als het fysieke lichaam - in tegenstelling tot hoe ik besta en wie ik ben in en als de geest, als een soort parasiet van het lichaam, gebruik makend van de natuurlijke chemische processen en reacties van het lichaam om mezelf te entertainen in gevoelens en emoties in mijn geest - en mijn eigen zelf-oneerlijkheid en gebrek aan zelf-verantwoordelijkheid te onderhouden.

Door middel van zelf-vergeving heb in in de voorgaande blog dit zelf-misbruikende patroon opengetrokken voor mezelf  en heb ik de relatie die ik had aanvaard in mezelf tussen mezelf en dat patroon 'losgemaakt', zodat ik nu kan beginnen aan het formuleren van correctieve stellingen om een 'script' te formuleren waarin ik het patroon kan veranderen en dus mijn relatie met voedsel en met mijn lichaam kan corrigeren en veranderen tot een zelf-ondersteunende en voedende relatie die werkelijk het beste is voor mezelf in termen van dat het niet enkel het beste is voor mezelf als een gevoel en gedachte in mijn geest dat gebaseerd is op een 'positief gevoel' van verlangen - maar het beste voor mezelf op vlak van dat het gebaseerd is op een zorg, erkenning en ontzag voor mijn lichaam en een oprechte consideratie voor wat mijn lichaam wil en nodig heeft.