Dag 702: Wat is het Nut en Doel van Zelf-Vergeving?

Ter verderzetting van Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?, beschrijf ik in deze blog de toepassing 'zelf-vergeving', hetgeen ik naast schrijven 's avonds ook toepas. Wat ik doorheen mijn proces van zelf-verandering en het leren kennen van mezelf immers heb opgemerkt, is dat schrijven op zich goed werkt om even te ontstressen door de ervaringen en dingen die je in je geest bezig houden open te trekken en als het ware aan de lucht bloot te stellen.

Maar schrijven alleen, en dat momentaire loslaten van de stress die je ervaart is niet voldoende om die stress of die emotionele of gevoelsmatige ervaring ook te verwerken op een manier die jou de kracht geeft ervoor te zorgen dat dezelfde ervaring je geen tweede of derde keer overrompelt op dezefde manier en dat je je uiteindelijk niet in hetzelfde schuitje bevindt. Wat schrijven over je ervaringen en over wat je meegemaakt hebt tijdens je dag vanuit het perspectief van het onderzoeken wat er in je eigen geest naar boven kwam in gedachten, gevoelens en emoties doet is dat het je even een inzicht geeft in wat er precies gebeurt is.

Schrijven helpt je om tot een realisatie of inzicht te komen in relatie tot het gebeurde. En het is dat inzicht dat je in het moment waarin je aan het schrijven bent opdoet dat je even een ervaring geeft dat er iets in jezelf losgeweekt wordt en dat de ervaring die je nu meer begrijpt en waar je over tot inzicht gekomen bent opgelost of verdwenen is.

Wat ik echter heb ondervonden in mijn proces is dat zolang je geen zelf-vergeving toepast en gebruikt, de ervaringen steeds opnieuw zullen terugkomen en je je in precies dezelfde positie zal bevinden, ondanks het feit dat je misschien wel inziet en begrijpt hoe het allemaal werkt. Wat zelf-vergeving doet en waar het je mee helpt, is om je eigen kracht en je eigen 'standpunt' - waar je 'staat' - te vinden in relatie tot de specifieke ervaring waar je over geschreven hebt en waar je binnenin jezelf mee worstelt.

Wanneer je zelf-vergeving doet, en dus 'jezelf vergeeft' voor de ervaring en voor de gedachten en reactiepatronen die verbonden zijn aan de ervaring en de ervaring in stand houden, dan neem je 'verantwoordelijkheid' voor die ervaringen en gedachten in jezelf. En 'verantwoordelijkheid' is hier het magische woord. In de woorden 'ik vergeef mezelf', ligt de stelling verborgen dat 'ik zie, besef en begrijp dat geen God of mens of ander wezen de macht heeft om mij vergeving te schenken en mij te verlossen van hoe ik mij nu voel en van deze worsteling in mezelf' en dat 'ik als de verantwoordelijke macht/kracht/entiteit van hoe ik mij voel vanbinnen, vergeef/verlos mezelf van deze last die ik ervaar'.

En dit is zeer effectief wanneer het aankomt op je interne ervaringen, omdat wanneer je even stilstaat bij waarom het in de eerste plaats is dat je je bijvoorbeeld gestresseerd voelt, of angstig, gespannen, kwaad, gefrustreerd, depressief, enzovoort...  Dan kom je tot een eigenaardige bemerking. En dat is dat die interne ervaringen die op zich aanvoelen als een last en zelfs als een soort van pijniging of straf omdat het erg onaangenaam is om je bijvoorbeeld angstig of gestresseerd of depressief of kwaad te voelen. Dus, stel je dan eens de vraag, wie heeft die last gecreëerd? Wie zorgt ervoor dat jij die last ervaart?

Het feit dat we zo gemakkelijk die 'last' ervaren binnenin onszelf en dat we eronder gebukt gaan alsof het 'normaal' is dat we ons vaak zo voelen, toont aan dat we ergens in onze geest geloven dat wij onszelf niet zo doen voelen. Het ziet ernaar uit dat er ergens in onszelf de overtuiging bestaat dat hoe we onszelf ervaren, dat de stress en de last en de zorgen die we voelen vanbinnen van ergens anders komen en op ons gelegd geweest zijn door... Wie weet door wie. God misschien? Of andere mensen? De samenleving? Onze ouders? ...

En het is dit subtiele geloof dat in de achterliggende dimensies van je geest bestaat dat bijdraagt tot waarom je vaak het gevoel hebt dat je je eigen interne ervaringen niet zomaar kunt veranderen, en dat je 'hulp' nodig hebt, zoals therapie of medicatie of affirmaties om de ervaringen oftewel te onderdrukken, of te 'kaderen' of om er op de één of andere manier mee te kunnen 'omgaan'.

Hier brengt zelf-vergeving, het schrijven en spreken van zelf-vergevings stellingen, verandering in, omdat jij in het toepassen van zelf-vergeving de stelling maakt, en in feite zegt tegen jezelf, tegen je eigen geest, dat jij nu verantwoordelijkheid neemt voor wat er binnenin jezelf bestaat en dat jij in de positie staat als de authoriteit over jezelf, over je eigen geest en lichaam.

Om te zien en ervaren hoe dit werkt en de kracht van zelf-vergeving te ondervinden, daag ik je uit om het uit te proberen. Het kost niets behalve tijd en moeite. Je bent aan niets of niemand iets verplicht behalve aan jezelf om jezelf te bewijzen dat jij de macht en het potentieel hebt om je eigen interne ervaringen in handen te nemen en vorm te geven op een manier die het beste is voor jezelf.

Leer over de praktische toepassing van schrijven en zelf-vergeving in de DIP Lite cursus.

Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?

Wat ik heb ontdekt met dagelijks schrijven is dat het assisteert in het verwerken en loslaten van al de of althans de meest prominente ervaringen die je tijdens de dag hebt ervaren. Zeg bijvoorbeeld dat je doorheen de dag het heel druk gehad hebt en je loopt van hot naar her. Zonder dat je het merkt ben je in je gedachten bezig met te denken aan al de dingen die je nog moet doen, je maakt je zorgen dat het allemaal op tijd zal afgeraken.

Je maakt je daarbij ook nog zorgen over wat je baas van je zou denken als je niet op tijd klaar bent. Dan denk je aan wat je moet doen wanneer je klaar bent met werken, je moet nog naar de winkel wand als je dit of dat vandaag niet koopt, dan zal je niet voorzien zijn voor het feest waar je tijdens het weekend naartoe gaat. En dan begin je te denken aan wat je zal aantrekken voor dat feest waarna je je dan gestresseerd begint te voelen omdat je, terwijl je in je geest door je garderobe gaat, beseft dat je eigenlijk niets gepast hebt. Of je begint te denken aan wat de eigenlijke kleding code is voor het feest en je krijgt angst dat wat je zal aantrekken heel anders zal zijn dan wat de andere mensen op het feest zullen aanhebben. Enzoverder, enzovoort.

Al deze gedachten en zoveel meer gaan door je geest terwijl je overdag bezig bent, terwijl je aan het werken bent, terwijl je aan het praten bent met mensen en terwijl je van het ene naar het andere overgaat.  En naar het eind van de avond toe voel je je moe, overwerkt, gespannen en uitgeput. Of misschien voel je je ongemakkelijk maar je weet niet goed waarom.

Schrijven heeft als doel een gewaarzijn te crëeren en te ontwikkelen in jezelf in relatie tot wat er eigenlijk allemaal door je geest gaat tijdens de dag. En dit zodat jij meer bewust kan worden van jezelf terwijl je in die gedachten en de emoties en gevoelens gaat die in je opkomen. Wat er immers in je gebeurt tijdens de dag, blijft nazinderen gedurende de hele dag en soms zelfs een aantal dagen op rij. Er gebeuren soms dingen die grote emotionele reacties in je losweken tijdens de dag (en dit hoeven geen reacties te zijn op zichtbaar en extern vlak, maar eerder ervaringen die je voelt vanbinnen). En het zijn die reacties die in je na blijven spelen omdat ze niet verwerkt of losgelaten worden. Ze zinken als het ware weg in jezelf en vaak lijken ze te verdwijnen na een poos zonder dat je zelf goed weet waar naartoe, en dus denk je dat ze zomaar weg zijn.

In de realiteit bouwt alles wat je ervaart in jezelf, al je gedachten en vooral je emotionele reacties en gevoels reacties op die gedachten, zich op. Het is pas door het leren kennen van jezelf, maar niet enkel dat, ook door het toepassen van specifiek gereedschap dat jou toelaat werkelijk los te laten van je emoties en interne ervaringen, dat je pas je interne ervaringen kan beginnen verwerken. Dat is spijtig genoeg echter iets wat je maar leert en inziet wanneer je het proces begint te bewandelen van het gewaar worden van jezelf en het doelbewust veranderen van wie je bent in momenten  doorheen je dag, door middel van het dagelijks schrijven.

Wordt vervolgd in de volgende blog

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel heeft

Het Transformatieproces van  Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting van Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Nu ik het belang en de functie van Zelf-Correctieve Stellingen heb uitgeschreven, en dus heb aangetoont hoe die Zelf-Correctieve Stellingen de lijdraad zullen worden en de Steun zullen zijn die we nodig hebben om onze Inzichten en Realizaties door te trekken naar een Fysiek leven van onze Inzichten en Realisaties en dus een Veranderen van onszelf op een Echt en Fysiek Niveau ---  heb ik daarmee het proces en de specifieke toepassing van elke stap in het proces van Zelf-Verandering heb afgerond teneinde een welgevormd begrip te verzekeren in relatie tot het hoe en waarom van dit process.

In deze blog zal ik dan kijken naar de tweede situatie die ik aanvankelijk had uitgeschreven in Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling - Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1  als mijn tweede voorbeeld uit mijn dagelijkse leven waarin ik zag en detecteerde dat ik in het patroon van onzekerheid stapte en waarin ik kon zien en opmerken dat dat patroon van onzekerheid als emotionele ervaringen, schadelijke gevolgen heeft voor mezelf en mijn leven en dus functioneert als een zelf-saboterend patroon in en als de geest.

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

De zelf-sabotage waar ik hier in participeer is in het voorspellen van situaties in mijn geest gebaseerd op onzekerheid en angst, zogezegd om mezelf te 'beschermen' van wat er zou kunnen mislopen in die situatie, als waar ik dus angst van heb, maar wat ik niet inzie is dat wat ik eigenlijk aan het doen ben in het oproepen van al die angst in mezelf, is net het manifesteren van die angst. Omdat, ik was volledig stabiel in mezelf voordat de angst opkwam, ik was zeker van mezelf, ik bestond met mijn gewaarzijn in het moment zonder twijfels of onzekerheden -- en plots komen er gedachten op in mijn geest die, onder het mom van 'zelf-bescherming', mij eigenlijk allerlei angsten aanpraten.

Gedachten die gaan van 'zal ik wel kunnen go-karten' en 'zal ik sociaal kunnen zijn' - en plots begin ik mij onzeker te voelen omdat plots die mogelijkheid bestaat in mijn geest dat er dingen zullen 'mislopen'. En, hoe meer ik zo ga denken, hoe meer ik mij angstig en onzeker begin te voelen - en hoe meer ik net het gevoel begin te krijgen en begin te geloven dat er daadwerkelijk iets zal mislopen -- dat ik bijvoorbeeld daadwerkelijk niet zal kunnen go-karten en dat ik niet sociaal zal kunnen zijn. Waardoor ik mij uiteindelijk in deze situaties bevindt en ik het gevoel heb dat de angst zich aan het uitspelen is, in de zin van dat ik mij al op voorhand angstig en onzeker voel in mezelf en dan wanneer ik aan het go-karten ben en terwijl ik met die specifieke mensen aan tafel zit te 'socialiseren' voel ik mij ook heel onzeker en angstig. Dus, uiteindelijk heb ik het gevoel dat de angst echt was en dat de angst zich heeft afgespeeld, terwijl wat het eigenlijk was, is dat ik zelf angst gegenereerd heb in mezelf en dat wat zich dus in feite heeft afgespeeld, was de ervaring van angst in mezelf die ik zelf in de eerste plaats had gegenereerd en dus niet zozeer de situatie zelf waar ik angst mee had verbonden in mijn geest. Want, waar ik in feite angst had, was angst zelf.

Omdat, als ik kijk naar die stellingen die door mijn hoofd gingen verbonden met een ervaring van angst, die gedachten van 'zal ik het wel kunnen', dan kan ik zien dat die gedachten niet al te specifiek zijn, en in wezen gewoon stellingen van angst zijn die niet meteen duiden op een specifieke situatie - dus uiteraard zal zo'n onspecifieke stelling heel veel angst genereren in mezelf, angst van in feite alles maar ook niets tegelijkertijd.

Wordt vervolgd in Dag 565

Dag 241: Wat is Discipline?

Dit is een vervolg op "Dag 239: Wat is Onvrijwillige Aandacht en hoe werkt de Geest van een Slaaf?"
en "Dag 240: Systeem-discipline versus Zelf-discipline"


In deze blog kijk ik naar de vraag 'Wat is Zelf-Discipline/Discipline?', 'Wie ben ik in en als Zelf-Discipline/Discipline?' en 'Hoe kan ik Discipline leven in en als wat het beste is voor Al het leven?'



ik besef en realiseer mij dat 'discipline' en 'zelf-discipline' als een tegenpool van 'luiheid', geen echte discipline is - omdat het een beoordeling is over 'hoe ik eruit zie', dat in het teken staat van 'sociale overleving' -- en dus niet het beste is voor allen als het leven op aarde

ik besef en realiseer mij dat ik opgevoed ben om 'discipline' te leven als een leugen - als een 'beeld' dat bijdraagt tot mijn 'imago' en 'sociale reputatie' en dus persoonlijke overleving in 'het systeem'/'de samenleving' -- en dat ik dus nooit inzicht gehad heb in wat 'discipline' werkelijk is of zou moeten zijn, omdat ik nooit heb ingezien of beseft wie ik werkelijk ben als HIER, als eenheid en gelijkheid

ik besef en realiseer de noodzaak om 'discipline' te onderzoeken en te herdefinieren - om er zeker van te zijn dat de 'discipline' die ik leef in deze realiteit, bijdraagt tot het creëren van een wereld die het beste is voor al het leven dat HIER is

Ik besef en realiseer mij dat de ervaring en expressie van 'luiheid' een consequentie is van de ervaring en expressie van 'discipline' die enkel persoonlijk belang en verlangens dient en in tegenstrijdigheid bestaat met het algemeen belang, en dus een wereld creëert vol misbruik, uitbuiting en lijden --- en dat het dus vanzelfsprekend is dat kinderen 'luiheid' ervaren, als een uitdrukking van onbegrip en onmacht ten aanschouw van deze realiteit die op geen enkele manier steek houdt, en die duidelijk laat zien dat hun leven geen werkelijk 'doel' heeft

Ik besef dat 'discipline' die het resultaat is van 'angst' van 'autoriteit' - enkel weerstand zal creëren in de vorm van 'luiheid' --- omdat er geen inherent inzicht aanwezig is in 'waarom' die 'discipline' nodig is, wat 'discipline' is, welk 'doel' die 'discipline' dient en 'waarom' het dat 'doel' dient, en 'wie/waarom/hoe ik ben' in en als die 'discipline'

ik stel mezelf tot doel om 'discipline' te leven als een toewijding van mezelf aan het enige 'doel' dat echt en waardevol kan zijn - als het creëren van een realiteit/wereld die het beste is voor elke levensvorm in eenheid en gelijkheid met mezelf --- omdat ik besef dat 'luiheid' enkel kan bestaan wanneer 'discipline' gedefinieerd wordt in en als het bereiken en nastreven van een 'doel' als hoe het gedefinieerd is in en door de samenleving, en dus ter ondersteuning bestaat van de wereld/samenleving/systeem als hoe het op dit moment bestaat, als een 'doel' dat dus in wezen eigenlijk 'doelloos' is

ik stel mezelf tot doel om 'discipline' te leven als het in elk moment vragen stellen bij de 'systeem-discipline' die ik heb aanvaard in mezelf, als de patronen die ik mezelf heb toegestaan blindelings uit te leven op basis van en omwille van angst van autoriteit --- hierin stel ik mezelf tot doel om te staan/bestaan als zelf-autoriteit en dus 'discipline' te leven als het in elk moment trouw zijn aan mezelf, eerlijk zijn met mezelf en toegewijd zijn aan mezelf als eenheid en gelijkheid, in en als het wandelen van het proces van absolute zelf verwezenlijking in en als het creëren van een realiteit die het beste is voor al het leven als mezelf --- en daarin dus 'discipline' te leven als een levende statement van 'wie ik ben' als HIER --- omdat ik besef dat de 'systeem-discipline' als de voorgeprogrammeerde definitie van 'discipline' die ik heb aanvaard in mezelf, van mij een 'discipel' maakt van het systeem van misbruik en eigenbelang en consequenties creëert

ik stel mezelf aldus tot doel om op te staan en te staan/bestaan als een 'discipel' van het leven en gedisciplineerd te zijn in het creëren van een systeem dat het algemeen belang van het leven op aarde dient

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen aan ouders en leerkrachten dat 'discipline' aanleren door middel van angst in kinderen enkel zal leiden tot consequenties op persoonlijk en collectief/globaal/algemeen vlak - en dat 'discipline' in wezen een 'natuurlijke' en 'vanzelfsprekende' eigenschap/uitdrukking is in/van het kind wanneer het kind zijn plaats, functie en doel realiseert als een levend wezen op aarde, in relatie tot het bijdragen aan het leven op aarde en het functioneren in een systeem dat zorg draagt voor het leven op aarde --- en dat discipline die aangeleerd wordt aan kinderen door middel van 'straffen' en bedreiging en dus ANGST, enkel 'noodzakelijk' geacht wordt omdat het systeem waarin de kinderen geboren worden NIET een systeem is dat zorg draagt voor het leven, waardoor kinderen geconfronteerd worden met de 'doelloosheid' en 'nutteloosheid' van hun leven hier op aarde

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het in wezen zelfs een criminele daad is om kinderen te dwingen, via 'discipline' en 'disciplinering', om het leven op aarde zoals het op dit moment gestuurd wordt door de mens te aanvaarden zoals het is en om erin 'mee te draaien' in en als 'persoonlijke overleving' -- omdat dit de oorsprong is van het misbruik dat toegestaan wordt in het huidige systeem