Dag 764: Gevoelens vs Gezond Verstand: Wat is het beste voor jezelf?

Ter verderzetting op Dag 763: Hoe Betrouwbaar zijn Gevoelens Eigenlijk?, kijk ik in deze blog naar hoe je woorden kan herdefiniëren om ervoor te zorgen dat de invulling van de woorden die je leeft in je relaties met de mensen om je heen het beste is voor jezelf. In de voorgaande blog bracht ik het voorbeeld naar voor van hoe ik woorden zoals appreciatie, fascinatie en interesse leefde op een manier die in feite schadelijk was voor mezelf omdat ik deze woorden leefde op basis van gevoelens en niet op basis van gezond verstand.

Op basis van gevoelens wil dan zeggen dat ik bijvoorbeeld appreciatie, interesse en fascinatie zal hebben voor een persoon enkel en alleen omdat als en wanneer ik die persoon zie, er een gevoel binnenin mezelf naar boven komt waarin ik om de één of andere reden de hele tijd bij die persoon wil zijn, hen wil leren kennen en mijn eigen leven in het teken wil plaatsen van het vormen van een relatie met hen. En het is net deze eigenschap van 'om de één of andere reden', dat bedenkelijk is aan deze gevoelens. Ik zie namelijk niet echt wat het precies is aan deze persoon dat mij een gevoel van interesse doet ervaren tegenover hen en dat mij het gevoel geeft dat ik in hun aanwezigheid moet zijn; de interesse, appreciatie en fascinatie is immers volledig en alleen maar gebaseerd op het feit dat ik mij zo VOEL.

Het zou dus goed kunnen zijn dat deze persoon niet echt goed zou zijn voor mij en dat ik mezelf in mijn relatie met hen zou compromitteren, ik zou het niet eens merken omdat ik mij nog steeds gefascineerd en geinteresseerd zou voelen tegenover hen enkel en alleen omwille van dat gevoel in mezelf waarvan ik niet eens weet waarom of hoe het in mezelf bestaat. Dit is dus de valstrik van gevoelens en van het blind vertrouwen van gevoelens zonder gezond verstand toe te passen.

Gezond verstand zou je bijvoorbeeld laten zien hoe en wie de ander persoon is en of ze wel bij je passen op een manier die ondersteunend is voor jezelf in tegenstelling tot afbrekend of compromitterend, ongeacht hoe je je voelt in relatie tot hen. Als je gezond verstand toepast zal je vaak merken dat je gevoelens je leugens voorhouden door bijvoorbeeld een ervaring van aantrekking te verbinden met een bepaald persoon die je dan uiteindelijk blijkt te misbruiken of wiens persoonlijkheid simpelweg niet bij de jouwe past en veel conflict veroorzaakt in jezelf en je leven.

Zo ook zag ik dat de ervaring van appreciatie, interesse en fascinatie die ik ervoer tegenover deze welbepaalde persoon simpelweg niet gebaseerd was op gezond verstand omdat de relatie die ik met deze persoon had gecreëerd nooit ondersteunend of voedzaam was voor mezelf. En dat had niets te maken met wie hij was, maar eerder met het feit dat ik mezelf in de eerste plaats nooit heb leren kennen en dat ik met andere woorden nooit vraagtekens geplaatst heb bij de gevoelens, emoties en/of gedachten die in mezelf naar boven komen. Ik aanvaardde steeds dat als ik mij verliefd of aangetrokken voel tot iemand, dan moet ik die persoon absoluut in mijn leven hebben omdat ik dat gevoel ook absoluut vertrouwde. En zo heb ik mezelf dan in veel relaties en situaties geplaatst waarin ik mezelf eigenlijk aan het onderdrukken en zelfs misbruiken was gewoon om dat gevoel in mezelf te kunnen gehoorzamen en bewaren in de plaats van te doen wat het beste is voor mezelf en gezond verstand toe te passen om te realiteit te kunnen zien van wat de eigenlijke implicaties waren van de relatie in mezelf en mijn leven.

Het was dan ook pas bij het introduceren van het proces om woorden te herdefiniëren dat ik dit verschil begon te overwegen tussen gevoelens en gezond verstand en begon te verstaan dat als ik mezelf toesta blindelings mijn gevoelens te volgen zonder gezond verstand toe te passen, ik in wezen mezelf aan het schaden ben zonder het zelfs te beseffen.

Wordt vervolgd in dag 765

Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen?

Ter verderzetting van Dag 714: Wat een 'ongeluk' je kan leren over jezelf en specifiek van het gewaarzijn dat een 'ongeluk' kan creëren dat er iets is binnenin jezelf waar jij naar moet kijken en wat jij moet corrigeren. Bijvoorbeeld in mijn geval  liet het verbranden van mijn hand mij zien dat ik bepaalde gedachten- en reactiepatronen toesta te bestaan in mijn geest die schadelijk zijn voor mezelf. Gedachten- en reactiepatronen die aan de oorzaak lagen van waarom ik mijn hand verbrandde in de eerste plaats.

In deze blog kijk ik dus naar het punt van wat je dan doet eens je bewust bent van het patroon dat achter het 'ongeluk' ligt en wat het is binnenin jezelf dat het 'ongeluk' je heeft doen inzien. Wat kan je doen om ervoor te zorgen dat je dat patroon in jezelf corrigeert zodat het geen schadelijke gevolgen meer veroorzaakt? Hoe verander je jezelf zodanig dat hetzelfde niet opnieuw kan voorvallen?

Als voorbeeld neem ik mijn patroon van gedachten en emotionele reacties die door mijn geest gingen tijdens mijn 'ongeluk', namelijk gedachten waarin ik mij druk aan het maken was over het doen en laten van andere mensen vanuit een standpunt van superioriteit in mijn geest waarin ik kritiek aan het geven was op het gedrag van andere mensen en mij daarbij aan het opwinden was. Dit is dus het patroon waar ik mee moet werken omdat het aan de grondslag ligt van mijn gebrek aan gewaarzijn en aanwezigheid in mijn fysieke werkelijkheid en dus aan de grondslag van het 'ongeluk' dat heeft moeten gebeuren opdat ik dat patroon zou kunnen inzien en opdat ik eindelijk zou overwegen om het te veranderen binnenin mezelf.

En wanneer ik eerlijk ben met mezelf dan zie ik dat een 'ongeluk' zoals het verbranden van mijn hand in feite 'noodzakelijk' was, omdat het een patroon is dat ik vaak in mijn geest toesta en waar ik nog geen verantwoordelijkheid voor genomen heb.  Ik wind me namelijk vaak op over het doen en laten van andere mensen. In zelf-eerlijkheid merk ik dat ik vaak in het patroon stap van het mij frustreren en kwaad worden over bepaalde dingen waar ik niet mee akkoord ga of die mij dwars zitten. Bijvoorbeeld wanneer ik afwas zie staan in de keuken wanneer ik moet koken. Die afwas staat in mijn weg dus maak ik mij boos over de 'luiheid' van andere mensen in relatie tot hun gebruik van de keuken. Of ik probeer iets te doen op het internet en plots valt het internet weg, dan maak ik mij kwaad over de 'onkunde' van de internet provider.

Het patroon waar ik hier dus mee te maken heb is een patroon van mij superieur voelen in de energie van kwaadheid en frustratie die ik ervaar binnenin mezelf verbonden met kritische en beoordelende gedachten over 'andere mensen' en 'wat andere mensen doen of gedaan hebben' en specifiek wanneer het direct te maken heeft met mijn plannen en wanneer het mijn plannen saboteert.

Ik bedoel, ware het niet voor dit 'ongeluk' dat mij een 'waarschuwing signaal' liet zien dat er iets is waar ik absoluut naar moet kijken binnenin mezelf, zou ik niet eens opgemerkt hebben hoe extensief ik eigenlijk participeer in dit patroon. Ik zou niet gemerkt hebben dat dit eigenlijk een vrij groot reactiepatroon is waar ik nog haast dagelijks in participeer zonder het te zien.

De tweede stap na het opmerken en bewust worden van het gedachten- en reactiepatroon dat aan de grondslag ligt van het 'ongeluk' is dus om te kijken naar en te onderzoeken hoe dat patroon in jezelf bestaat, wanneer je erin stapt en hoe je het aan het 'leven' bent in je dagelijkse leven.

In de volgende blog deel ik de derde stap in het proces van het op praktische wijze corrigeren van dit soort schadelijke patronen in jezelf.

Dag 704: Van Zelf-Inzicht tot Praktische Zelf-Verandering, Hoe Werkt Dat?

Ter verderzetting op Dag 703: Onderzoek de zwakke plek in je Lichaam en Vindt de zwakke plek in je Geest, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die mij heeft ondersteund en geholpen in het moment waarin ik de zwakke plek voelde in mijn linker bovenarm en het gedachten/reactie-patroon ontdekte dat aan de oorsprong van die zwakke plek lag. Door in dat moment gesproken zelf-vergeving toe te passen, kon ik dat gedachten/reactie-patroon naar de voorgrond van mijn bewustzijn schuiven zodat ik mij meer gewaar werd van wat het is dat ik op de achtergrond in mijn geest over het algemeen maar laat draaien.

Je kan in een moment wel tot inzicht komen over iets wat in je geest bestaat, bijvoorbeeld het feit dat in in de achtergrond van mijn geest eigenlijk constant bezig ben met mij zorgen en druk te maken over hoe de mensen om mij heen denken en dat ik daardoor in een constante onderliggende ervaring van spanning en stress verkeer, maar om die ervaring en dat gedachtenpatroon in je geest dan ook werkelijk praktisch gezien te veranderen zodat het niet meer in je bestaat, dat is een ander paar mouwen.

En dat is waar zelf-vergeving dan van pas komt. Het helpt je met het:

• Ten eerste naar de voorgrond halen van het patroon dat je gezien en gerealiseerd hebt en waar je over 'tot inzicht' gekomen bent, zodat je al de dimensies van hoe dat patroon in jezelf bestaat kan onderzoeken en bekijken en zo tot een begrip kan komen van de totaliteit van hoe het patroon in jezelf functioneert.
• Ten tweede loslaten van de connecties en verbanden die in je geest bestaan tussen je gedachten en je gevoelens en emoties en tussen je gedachten, gevoelens/emoties en jezelf en je lichaam

Dan is het een kwestie van tijdens de dagen die volgen je gewaar te zijn van waar en wanneer en hoe dat patroon naar boven komt in jezelf. Want, het zal naar boven komen, je hebt er je hele leven in geparticipeert, dus één zelf-vergeving sessie is zeker niet voldoende om het volledig in jezelf te kunnen veranderen. Maar nu dat je die zelf-vergeving hebt toegepast en daardoor meer bewust geworden bent van het patroon in kwestie, ben je veel beter in staat om:

1. Het patroon op te merken als en wanneer het in jezelf naar boven komt omdat je dankzij je zelf-vergeving nu begrijpt hoe het patroon bestaat, wanneer en waarom het activeert en waar het vandaan komt
2. Richting te geven aan jezelf in dat moment in de zin van dat je de keuze hebt om in het patroon te stappen of eerder stabiel te blijven in jezelf en het patroon aan je voorbij te laten gaan. En die keuze zie en heb je nu omdat je  jezelf via je zelf-vergeving authoriteit gegeven hebt in relatie tot het patroon. Je ziet nu in dat het patroon een bepaalde uitdrukking is van jezelf, dat jij verantwoordelijk bent voor het bestaan en de creatie van het patroon en dat jij daardoor tegelijkertijd ook de macht en het potentieel hebt om het patroon te veranderen tot iets dat constructief is voor jou.

Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?

Wat ik heb ontdekt met dagelijks schrijven is dat het assisteert in het verwerken en loslaten van al de of althans de meest prominente ervaringen die je tijdens de dag hebt ervaren. Zeg bijvoorbeeld dat je doorheen de dag het heel druk gehad hebt en je loopt van hot naar her. Zonder dat je het merkt ben je in je gedachten bezig met te denken aan al de dingen die je nog moet doen, je maakt je zorgen dat het allemaal op tijd zal afgeraken.

Je maakt je daarbij ook nog zorgen over wat je baas van je zou denken als je niet op tijd klaar bent. Dan denk je aan wat je moet doen wanneer je klaar bent met werken, je moet nog naar de winkel wand als je dit of dat vandaag niet koopt, dan zal je niet voorzien zijn voor het feest waar je tijdens het weekend naartoe gaat. En dan begin je te denken aan wat je zal aantrekken voor dat feest waarna je je dan gestresseerd begint te voelen omdat je, terwijl je in je geest door je garderobe gaat, beseft dat je eigenlijk niets gepast hebt. Of je begint te denken aan wat de eigenlijke kleding code is voor het feest en je krijgt angst dat wat je zal aantrekken heel anders zal zijn dan wat de andere mensen op het feest zullen aanhebben. Enzoverder, enzovoort.

Al deze gedachten en zoveel meer gaan door je geest terwijl je overdag bezig bent, terwijl je aan het werken bent, terwijl je aan het praten bent met mensen en terwijl je van het ene naar het andere overgaat.  En naar het eind van de avond toe voel je je moe, overwerkt, gespannen en uitgeput. Of misschien voel je je ongemakkelijk maar je weet niet goed waarom.

Schrijven heeft als doel een gewaarzijn te crëeren en te ontwikkelen in jezelf in relatie tot wat er eigenlijk allemaal door je geest gaat tijdens de dag. En dit zodat jij meer bewust kan worden van jezelf terwijl je in die gedachten en de emoties en gevoelens gaat die in je opkomen. Wat er immers in je gebeurt tijdens de dag, blijft nazinderen gedurende de hele dag en soms zelfs een aantal dagen op rij. Er gebeuren soms dingen die grote emotionele reacties in je losweken tijdens de dag (en dit hoeven geen reacties te zijn op zichtbaar en extern vlak, maar eerder ervaringen die je voelt vanbinnen). En het zijn die reacties die in je na blijven spelen omdat ze niet verwerkt of losgelaten worden. Ze zinken als het ware weg in jezelf en vaak lijken ze te verdwijnen na een poos zonder dat je zelf goed weet waar naartoe, en dus denk je dat ze zomaar weg zijn.

In de realiteit bouwt alles wat je ervaart in jezelf, al je gedachten en vooral je emotionele reacties en gevoels reacties op die gedachten, zich op. Het is pas door het leren kennen van jezelf, maar niet enkel dat, ook door het toepassen van specifiek gereedschap dat jou toelaat werkelijk los te laten van je emoties en interne ervaringen, dat je pas je interne ervaringen kan beginnen verwerken. Dat is spijtig genoeg echter iets wat je maar leert en inziet wanneer je het proces begint te bewandelen van het gewaar worden van jezelf en het doelbewust veranderen van wie je bent in momenten  doorheen je dag, door middel van het dagelijks schrijven.

Wordt vervolgd in de volgende blog

Dag 691: De Relevantie van Overlevingsangst als Basis voor de dingen die je Doet

Ter verderzetting op Dag 690: Hoe Stabiliseer je Overspoelende Stress? schrijf ik in deze blog de zelf-correctieve stellingen uit die ik in het moment waarin ik de emotioneel overweldigende ervaring in mezelf opmerkte in relatie tot het project waar ik aan het werken was.

Zelf-Correctie

Wanneer ik de ervaring zie opkomen in mezelf van stress en gejaagdheid wanneer ik iets aan het doen ben zie opkomen in mezelf - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en begrijp dat ik bezig ben mezelf af te scheiden van wat ik aan het doen ben en van mijn uitdrukking en expressie in het moment, door te denken aan het eindresultaat van wat ik aan het 'maken' ben, op zoek naar een gevoel van veiligheid en zekerheid dat ik verbonden heb met het kunnen maken of hebben van een product of iets waar ik potentieel geld mee zou kunnen verdienen en mee zou kunnen overleven

En dus ik zie, besef en begrijp dat ik mijn uitdrukking en expressie in en als het moment gedefinieerd heb in en als overleving en emotionele ervaringen en reacties zoals stress, angst, frustratie en spanning en dat ik daarin wie ik werkelijk ben als het leven zelf, heb onderdrukt door mezelf niet toe te staan te ontspannen en comfortabel en stabiel te zijn in en als elk moment van ademhaling

En ik zie, besef en begrijp dat het mijn verantwoordelijkheid is tegenover mezelf en al het leven als mezelf om te leven en te staan als het levende voorbeeld van wat het beste is voor allen en om dus te leven op een manier die als voorbeeld staat voor een wereld waarin elk levend wezen kan en mag leven in en als stabiliteit en comfortabiliteit, waarin niemand dingen hoeft te doen vanuit die ervaring van overlevingsangst en vanuit emotionele ervaringen en reacties en waarin niemand zich zorgen hoeft te maken over de toekomst en zichzelf hoeft te onderdrukken in en als die toekomstzorgen

Dus ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen  voor wie ik ben in en als deze wereld als een creatieve kracht en macht en als een deel van deze wereld en realiteit, in en als het besef dat het mijn verantwoordelijkheid is om een voorbeeld te zijn van hoe het ook anders kan, een voorbeeld van verandering, van verbetering van deze realiteit vanbinnen en vanbuiten - en om dit levende voorbeeld te leven op elk vlak, door mezelf niet toe te staan mezelf te laten sturen, begeleiden of bepalen in de dingen die ik doe door emotionele ervaringen en reacties en zelf onderdrukking

Ik stel mezelf tot doel om mezelf als het leven zelf als ademhaling, als onvoorwaardelijke zelf-expressie en zelf-aanvaarding als wat het beste is voor elk levend wezen op de eerste plaats te zetten en te ontdekken wat het is om te leven en te bestaan als een onvoorwaardelijke uitdrukking van het leven zelf in en als wie ik werkelijk ben en om mezelf dus niet te limiteren of onderdrukken in functie en naam van overlevingsangst en het systeem van de geest als gedachten, emoties en gevoelens gebaseerd op die overlevingsangst

Dag 650: Waarom Verdedigen we Onze Geconditioneerde Identiteit

Uit Dag 649: Zijn Wij het Slachtoffer van Geconditioneerde Afhankelijkheid?

Wat ik tot dusver doorheen het bewandelen van mijn Reis naar Leven, hetgeen ondertussen toch al een dikke zes jaar is, heb ondervonden in relatie tot de bewering dat emoties een keuze en een opzettelijke persoonlijke beslissing zijn en dus niet iets dat ons zomaar overkomt, is dat de meeste mensen aan wie je dit vertelt zouden reageren met ontzetting. De reactie van een groot aantal mensen op de stelling dat je er zelf voor kiest hoe je je voelt en ervaart en welke emotionele reactie je in jezelf ervaart is alsof ze net beledigt geweest zijn.

Je zou immers denken dat we de kans om verantwoordelijkheid te nemen voor onze eigen geest en in die positie te staan van de creator van onszelf met beide handen zouden aangrijpen, omdat het tegelijkertijd betekent dat we zelf de macht hebben om te beslissen wie we zijn, hoe we bestaan en hoe we onszelf ervaren in onszelf en in deze wereld.

 Zoals ik echter in de voorgaande blog besproken heb, is dat we in onze huidige samenleving en relationele structuren met onze omgeving op onderbewust niveau aangeleerd en geconditioneerd worden om onszelf afhankelijk en dus een slachtoffer te wanen van niet enkel de wereld om ons heen maar ook de wereld binnenin onszelf, als zijnde namelijk onze gedachten, gevoelens en emoties.

Zodra dus iemand insinueert dat we verantwoordelijk zijn en in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor ons bestaan, ervaren we als het ware een intern conflict omdat we onszelf in onze identiteit zijn gaan definieren als onderhevig aan de 'krachten' die we ondervinden in en buiten onszelf en het concept van verantwoordelijk zijn voor onszelf en de realiteit die we ervaren tegen die 'identiteit' ingaat. Bijgevolg zullen we dus uiteraard in een reactie van zelf-verdediging willen gaan om onze identiteit, als dat wat we geloven over wie we zijn en de overtuigingen die we dragen in onze geest over ons bestaan, te verdedigen, ongeacht of die overtuigingen en geloofsystemen het beste zijn voor onszelf of niet.

En dit is ook een eigenaardig fenomeen, dat we in de eerste plaats die overtuigingen die ons aangeleerd zijn over de identiteit die we zogezegd hebben in deze wereld, zomaar aanvaarden als absoluut bepalend en als een soort heilig schrift dat ons voorschrijft wie we zijn en waar wij als mens compleet machteloos tegenover staan. Dat we met andere woorden niet het beste voorhebben met onszelf en niet eens onderzoeken of wat er omgaat in onszelf en buiten onszelf eigenlijk wel het beste is voor onszelf.

Is depressie het beste voor onszelf? Is emotionele ervaringen zoals woede, frustratie, wanhoop, twijfel of onzekerheid het beste voor onszelf? Absoluut niet, maar toch zetten we een gevecht op om onze emotionele ervaringen in stand te houden enkel en alleen omdat we onszelf ervan hebben laten overtuigen dat we nu eenmaal onderhevig zijn aan de emotionele schommelingen in onze eigen geest en dat dit 'nu eenmaal' een deel uitmaakt van onze menselijke identiteit. Hoe vreemd toch...

Dag 639: Hoe komt het dat het Leren Kennen van Onszelf geen Automatisch Mechanisme is?

Uit de voorgaande blog "Dag 638: Zelf-Beoordelingen en het Belang van het Herdefiniëren van Woorden" :

Zo worden we uiteindelijk een product en kopie van onze omgeving en ouders, door middel van het proces van sociale adaptatie waarin we de emotioneel en gevoelsmatig geladen definities van woorden als hoe die uitgesproken en gebruikt worden door onze omgeving kopiëren. Terwijl, wanneer we de beslissing maken om die woorden zelf te gaan onderzoeken en ons begrip, ervaring en gebruik van woorden gelijk te stellen aan hun eigenlijke fysieke betekenis, dan nemen wij verantwoordelijkheid voor onszelf en worden we het directieve, sturende en bepalende principe van onszelf waarin we in staat zijn om meer te worden dan het product van onze omgeving.

Wat wil het dus zeggen om de woorden die we gebruiken en die in feite in en als onszelf bestaan te onderzoeken en te herdefiniëren? 'IN onszelf' als namelijk de gedachten die door onze geest gaan in elk gegeven moment en 'ALS onszelf' omdat onze gedachten uiteindelijk onze gesproken woorden worden en onze gesproken woorden vormen op hun beurt onze 'identiteit', onze persoonlijkheid en het 'imago' en 'personage' dat we zijn en worden in deze wereld.

Ten eerste is het fascinerend genoeg om te beseffen dat dit nooit een automatisch mechanisme was om te onderzoeken wie we zelf zijn als de woorden die in en als onszelf bestaan - de woorden die onze gedachten vormen vanbinnen en die onze uitdrukking vormen vanbuiten. Sinds onze kindertijd hebben we onszelf als het ware laten 'programmeren' door de woorden die we geleerd hebben van onze omgeving en automatisch opgeslagen hebben in en als onze eigen gedachten.

En dit omdat we onszelf nooit hebben afgevraagd wat al die woorden in en als onszelf eigenlijk willen zeggen en betekenen. We gebruiken woorden immers zo automatisch wanneer we nadenken, wanneer we reageren, wanneer we met onszelf praten in onze geest, wanneer we met anderen praten, enzovoort. Maar we hebben vreemd genoeg nooit de 'klik' in onszelf ervaren om even naar binnen te kijken en onszelf simpelweg de vraag te stellen van 'he, hoe zit dat hier eigenlijk allemaal in mekaar?', ondanks dat onze eigen geest over het algemeen en voor het grootste deel ongekende wateren is maar tegelijkertijd volledig in onszelf bestaat, gereed om door onszelf verkent, onderzocht en ontdekt te worden.

Nog vreemder is dat er dan zoiets bestaat in onze wereld als 'psychologie' en 'psychiatrie' als een 'wetenschap' die wij vertrouwen om ons te vertellen wie we zijn, hoe we bestaan en waarom we zijn wie en wat we zijn, alsof we daar zelf niet toe in staat zijn. Het is zelfs zo dat wij in wezen de enigen zijn die echt in staat zijn om onszelf te laten zien wie we zelf zijn en hoe we zelf bestaan binnenin onszelf. En al wat daarvoor nodig is, is dat we enkel de moeite moeten doen om ons eigen interne bestaan te onderzoeken door middel van het eenvoudige gereedschap van zelf-eerlijkheid, zelf-onderzoekend schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Meer in de volgende blog