Dag 532: De Reis Van Ego tot Zelf-Gewaarzijn - De praktische Zelf-Verandering

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik in dit systeem/construct in mijn geest zit als het ego - waarin ik denk en geloof dat ik 'weet' hoe de realiteit in elkaar zit en dat ik deze wetenschap moet overdragen op andere mensen omdat ik in mijn kennis en informatie over 'de realiteit' superieur ben aan de kennis en informatie van andere mensen - waarin ik merk dat ik in en als mijn fysieke lichaam in een gespannen en rigide ervaring ga, als een fysiek teken dat ik niet relax ben in mezelf en dat ik dus niet gewoon 'mezelf' ben, maar dat ik in een staat in mijn geest ga, in en als een vorm van 'bezetenheid' waarin ik 'verbeten' ben in/aan een specifiek gedachtenpatroon en emotionele/gevoelens ervaring -- dan stop ik en ik adem -- en ik zie, besef en begrijp dat ik in een bezetenheid ben in mijn geest waarin ik mijn verbinding met mijn fysieke lichaam en de fysieke realiteit verlies door mezelf enkel te ervaren in en als energie verbonden met gedachten in mijn geest in en als het Ego

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf in en als het ego van de geest heb afgescheiden van, niet enkel mijn eigen lichaam als de fysieke realiteit van mezelf, maar ook het lichaam van de wereld om mij heen als de fysieke realiteit van mijn omgeving en wereld --- en dat ik al mijn vertrouwen en macht geplaatst heb in een alternatieve realiteit in en als mijn geest en gedachten als kennis en informatie 'over' de realiteit die ik heb geleerd en geaccumuleerd doorheen mijn leven hier op aarde dat ik wil gebruiken om energie op te wekken in mezelf als een gevoel van superioriteit en speciaalheid in en als mezelf

Ik zie, besef en begrijp dat ik mezelf heb afgescheiden van kennis en informatie en dat ik al de kennis en informatie in mijn geest in wezen nutteloos gemaakt heb door kennis en informatie te gebruiken voor en te definieren in en als energie en het verlangen in mezelf om gevoelens en emoties te ervaren --- waarin ik de realiteit zie door een gekleurde bril van eigenbelang als persoonlijke ervaringen --- omdat ik nooit een stabiele relatie gevormd heb in mezelf met kennis en informatie als feitelijke FEITEN over de feitelijke realiteit die hier bestaat

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat ik eigenlijk enkel mezelf gezien heb als het middelpunt van de realiteit en ik heb nooit ingezien en overwogen dat de wereld die hier bestaat één en gelijk bestaat met mezelf - niet meer of minder dan mezelf

En dus ik stel mezelf tot doel om dit inzicht en begrip te ontwikkelen in en als mezelf als een constant en continu zelf-gewaarzijn - dat wie ik ben in en als mezelf één en gelijk is aan wat bestaat buiten mezelf als wat ik zie met mijn ogen en dat, als er kennis en informatie over de realiteit om mij heen energetische ervaringen opwekt in mezelf zoals gevoelens en emoties, dat die kennis en informatie dan niet te vertrouwen is en eerder een teken is dat ik mezelf heb afgescheiden van de fysieke realiteit van mezelf en mijn omgeving en de fysieke realiteit eerder enkel zie vanuit het startpunt van eigenbelang en persoonlijke grootheidswaanzin

Dag 230: Oh Geest, zeg me wat ik moet doen

Moet ik luisteren naar mijn gedachten om te weten wat ik moet doen?
Of beter: Waarom moet ik 'weten' wat ik 'moet doen' in de eerste plaats?

Is het nodig om mij af te vragen 'wat zou ik nu doen'? Of om te twijfelen, 'zou ik dit wel doen'? Waarom twijfel ik in de eerste plaats, waarom 'sta ik stil' voordat ik iets doe in de eerste plaats? Waarom is het dat ik mezelf als wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam niet 100% vertrouw in elk moment van ademhaling?

Dus: is de geest werkelijk superieur aan het fysieke lichaam? Wat weet de geest dat het lichaam niet weet? Bestaat de geest niet in en als het fysieke lichaam en wil dat dan niet zeggen dat al wat de geest 'weet', het lichaam ook zowieso 'weet'? En, waarom is het dat ik de geest van het lichaam heb afgescheiden? En, als ik kijk naar de geest voor leiding en richting, en angst heb van de zogezegde 'inferioriteit' van het lichaam, en ik blijkbaar geconflicteerd sta tussen de twee, wie/wat ben 'ik' dan?

Waarom bestaat het lichaam in onderdrukking van de geest - in de plaats van als één en gelijk? Is het lichaam 'inferieur', is er iets mis met het fysieke lichaam?

Is het nodig om in mijn geest te 'beredeneren' en 'na te denken', 'uit te dokteren' en mij 'in te beelden' wat ik 'zal doen' of hoe ik mezelf moet uitdrukken in de fysieke werkelijkheid? Ik bedoel -- is de geest wel helemaal nodig in het 'besturen' van de fysieke werkelijkheid, in het besturen van het fysieke lichaam in de fysieke werkelijkheid? Of is het dat de geest net het obstakel vormt, het probleem? Is de geest hetgene dat ervoor zorgt dat ik een systeem ondersteun van misbruik in de wereld, de 'consumptie-maatschappij' - dat ik angst heb om werkelijk mezelf uit te drukken en mezelf blijf onderdrukken om het systeem 'niet tegen de borst te stoten'?

Wat is de geest eigenlijk behalve een onderdrukkings-mechanisme van/voor mezelf als een fysiek wezen? En, is die onderdrukking wel nodig???!

Is de geest meer dan alleen maar de angst van 'het systeem'? En, waar komt die angst van 'het systeem' vandaan? Wat is 'het systeem'? Bestaat 'het systeem' niet enkel in mijn geest/gedachten en is de angst dan niet gewoon een angst van mezelf als de geest? Waarom heb ik angst van iets wat in mezelf bestaat als 'de geest'? En, wat is het precies waar ik angst van heb - 'het systeem' in en als de geest of de ervaring van angst zelf?

En, als ik angst heb van de geest, waarom zoek ik dan naar richting/leiding van de geest - waarom vertrouw ik dan op de geest? Is dat dan een 'polariteit' van 'angst' en 'hoop'/'geloof'?


Wordt vervolgd in Dag 231

Dag 198: Ik loop rechtop en ik praat -- Ik ben een Intelligent Wezen!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat rechtop lopen en praten gelijk staat aan 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd intelligentie te definieren in en als 'rechtop lopen en praten' als wat de mens onderscheidt van het dierenrijk - en daarin er blindelings vanuit te gaan dat ik een intelligent wezen ben, en dat geloof te gebruiken als rechtvaardiging voor al wat ik doe, alleen maar omdat ik een 'mens' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan als de mens en 'de mensheid' hier op aarde te onderzoeken en daarin voor mezelf stil te staan bij de werkelijke betekenis van 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de definitie van 'intelligentie' als 'hoger bewustzijn', een definitie is die bestaat in en als competitie - als het menselijk verlangen om zich een 'winnaar' en 'de beste' en 'beter dan' te voelen --- en dat het omwille van deze definitie van 'intelligentie' is waarin de mensheid zich heeft gedefinieerd, dat de mens niet op een harmonieuze en ondersteunende manier kan samenleven met de natuur en met elkaar/zichzelf hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik 'intelligentie' heb toegestaan en geaccepteerd te laten bestaan als een excuus voor de mensheid om te competeren en te vechten tegen elkaar en zich superieur te voelen -- door 'intelligentie' te definieren  in en als een polareit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' - in de plaats van in te zien dat er enkel misbruik kan voortkomen uit deze definitie aangezien deze definitie enkel het EGO van de mens ondersteunt en voedt en dus niet het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een werkelijk intelligent wezen de werkelijkheid waarin hij zich bevindt zou onderzoeken om te bestaan/leven op een manier die het beste is voor de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus zou zorgen voor de realiteit, in de plaats van zijn omgeving/realiteit te vernietigen, vervuilen en uit te buiten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de idee dat er een 'God' bestaat die verantwoordelijk is voor deze realiteit, als een excuus dat mensen gebruiken om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze wereld, in en als 'religie', aanvaard en toegelaten wordt in de 'menselijke samenleving', een bewijs is dat er geen enkel werkelijk 'intelligent' mens bestaat hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ware 'intelligentie' niet gedefinieerd wordt door hoeveel onderzoeken en 'bevindingen' wetenschappers maken over deze wereld, of door hoeveel nieuwe kennis en informatie er gecreëerd wordt door wetenschappers en filosofen, maar door wat er met die kennis, informatie, bevindingen en onderzoeken uiteindelijk gedaan wordt - en dat het feit dat de wetenschap in de huidige menselijke samenleving hoofdzakelijk aangewend wordt voor het ondersteunen van een samenleving van overdadige consumptie die gebaseerd is op het vernietigen van de planeet en het uitbuiten van het merendeel van de mensheid en het dierenrijk, zonder enige functionele bijdrage aan het creëren van harmonieuze relaties tussen al het leven op aarde, een bewijs is dat 'wetenschap' in zijn huidige vorm en functie geen blijk/bewijs is van de 'intelligentie' van de mens, maar eerder van een absoluut gebrek aan gezond verstand

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'intelligentie' niets meer of minder is dan een reden/excuus voor mensen om te participeren in de 'Human Race' als het vechten om persoonlijke grootsheid/superioriteit, en dat het feit dat de mens zichzelf definieert in en als 'hoger bewustzijn' als zogezegd een 'intelligent wezen', enkel bewijst dat de mens het meest EGOïstische wezen is dat er bestaat, aangezien de mens in al zijn 'intelligentie' in staat is om andere wezens en levensvormen op aarde op te offeren voor persoonlijke glorie/grootsheid - en dat WARE intelligentie als GEZOND VERSTAND zegt dat een wezen dat geen zorg draagt voor of meewerkt met zijn omgeving, simpelweg niet thuishoort in die omgeving, en daarin dus alles behalve 'speciaal' of 'superieur' is, maar eerder 'overbodig'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de 'overbodigheid' van het menselijk ego, door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' in en als competitie als het persoonlijke verlangen naar de ervaring van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als competitie en gevecht met al het leven op aarde door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' - en door 'intelligentie' te definieren in en als een polariteit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' --- in de plaats van te bestaan in en als GEZOND VERSTAND als ware intelligentie die iets WAARD is, door WAARDE bij te dragen aan het leven op aarde als mijn omgeving in de plaats van mijn omgeving als de aarde te vernietigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het geloof dat ik als 'rechtop lopend, pratend en denkend mens' een 'intelligent wezen' ben, een GELOOFsysteem is dat ik blindelings heb aanvaard van voorgaande generaties als kennis en informatie over 'wie ik ben' - en dat het FEIT dat ik deze kennis zomaar blindelings aanvaard en gekopieerd heb als 'de waarheid' zonder zelf de realiteit te onderzoeken om voor mezelf te zien wat echt is en dus wie ik werkelijk ben, in wezen het bewijs is dat ik net het tegenovergestelde ben van een 'intelligent wezen', en dat ik duidelijk eerder liever dom en blind ben, in en als het blindelings volgen van en geloven in een 'hogere kracht' die mij zegt 'wie ik ben' en wat 'echt' is


wordt vervolgd in Dag 199

Dag 185: Controle en Vertrouwen hergedefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"
en "Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie"


Twee aspecten die uit mijn zelf-vergeving kwamen in verband met de angst om te falen als de angst van de toekomst en van verandering, waren de woorden 'controle' en 'vertrouwen' - daarom zal ik in deze blog-post deze woorden verder bekijken, ontleden en herdefinieren tot Levende Woorden in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben als wat het beste is voor Al het Leven.


'Controle'

wanneer en als ik toekomstprojecties zie opkomen in mijn geest waarin ik mij de uitkomst van mijn beslissing in het moment inbeeld om het gevoel van 'controle' te creëren in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik in en als toekomstbeelden in wezen mijn controle aan het weggeven ben aan de geest als gevoelens en emoties als een eindeloze herhaling van het verleden in en als angst van verandering

hierin stel ik mij tot doel om te bestaan in en als de levende expressie van zelf-controle in en als de consistente, constante en stabiele applicatie en ervaring van ADEMHALING in en als elk moment als wie ik werkelijk ben

hierin sta ik mezelf niet toe te zoeken naar de ervaring van 'controle' in toekomstbeelden als het mezelf 'voorbereiden op de toekomst' en het willen 'voorspellen van de toekomst' in mijn geest omdat ik besef dat dit de illusie is van 'controle' die enkel bestaat in en als het verlangen van de geest om mezelf als een PERSOONLIJKHEID/EGO in stand te blijven houden door ervoor te willen zorgen dat ik in elke situatie WEET hoe ik moet/zal REAGEREN -- en hierin besef ik dat deze ervaring van CONTROLE een illusie is omdat het in wezen de ANGST is van de persoonlijkheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf om 'uiteen te vallen' en dus 'niet meer te bestaan

hierin stel ik mij tot doel om te staan/bestaan in en als de levende definitie van 'controle' als het ZIJN van en STAAN in en als wie ik werkelijk ben als ongedefinieerdheid - als de moed en het lef om in elk moment elke persoonlijkheid in mezelf onvoorwaardelijk los te laten, en daarin mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben als onvoorwaardelijke zelf-expressie in en als het fysieke lichaam


'vertrouwen'

ik stel mij tot doel om 'vertrouwen' te leven als de praktische, echte, fysieke werkelijkheid/expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling - door in te zien dat ik mijn gevoelens in en als 'datgene wat vertrouwd aanvoelt' niet kan vertrouwen, omdat die gevoelens voorgeprogrammeerd zijn in en als het systeem/programma van de menselijke geest als het systeem van overleving in en als voorgeprogrammeerde persoonlijkheden - als een systeem dat altijd op zoek is naar de verderzetting van specifieke patronen

hierin sta ik op in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een systeem ben van patronen die moeten 'overleven' - ik ben het leven zelf in en als het moment HIER, in en als zelf-vertrouwen

ik besta in en als zelf-vertrouwen in het besef dat ik enkel de werkelijkheid zal zien en leren kennen als wat het werkelijk is, als wat echt is, wanneer ik besta in en als absoluut zelf-vertrouwen en mijn vertrouwen dus niet weggeef aan 'iets buiten mezelf', omdat ik inzie dat ik daarin mezelf enkel laat leiden/sturen door een 'kracht buiten mezelf' in en als 'blind vertrouwen'

hierin besef ik dat het verlangen om mij te laten sturen/leiden door een kracht buiten mezelf in en als 'blind vertrouwen', gebaseerd is op de ervaring van de voorgeprogrammeerde overlevingsangst in mezelf --- en dat ik hierin mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als persoonlijkheden door mijn omgeving - en aldus sta ik mezelf hierin niet toe te vertrouwen op de ervaring van overlevingsangst, maar te vertrouwen op de fysieke werkelijkheid als wat HIER is, en dus niet op persoonlijke innerlijke energetische ervaringen die gebaseerd zijn op PERSOONLIJKE geloofsystemen.

Hierin definieer ik 'vertrouwen' in en als de WERKELIJKHEID als wat echt, werkelijk, feitelijk HIER is in en als de fysieke feitelijke werkelijkheid, en ik besta in en als de levende expressie van 'vertrouwen' in en als de simpliciteit van ademhaling - en dus niet in en als persoonlijke gevoelens.

Ik definieer mezelf in en als het onvoorwaardelijke vertrouwen in mezelf - om te wandelen doorheen elk punt dat zich presenteert, om alles los te laten dat niet echt is als waar ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen aan weg te geven - in en als het besef dat wie ik werkelijk ben in en als zelf-vertrouwen is datgene wat overblijft als de pure essentie van mezelf als het leven zelf, als datgene dat blijft bestaan tot in de eeuwigheid als waar ik met andere woorden werkelijk op kan vertrouwen, in en als het besef dat al wat vergankelijk is, niet betrouwbaar is, omdat het niet ECHT is

Dag 164: Ik Stop het Reiken naar de Hemel

Dit is een verderzetting van "Dag 162: Misschien op een Dag" en "Dag 163: De Hel van Hoop en Verwachting"


Wanneer en als ik de gedachte van hoop waarin ik het verleden in een toekomstbeeld in mijn geest projecteer zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik hierin mezelf in een gevangenis zet van de gelimiteerde ervaringen in en als de herinneringen als 'mijn verleden' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

hierin stel ik mezelf tot doel om het verleden als herinneringen in mijn geest onvoorwaardelijk en volledig los te laten en HIER in en als het moment van ademhaling te bestaan in het besef dat ik geen voorgeprogrammeerd systeem ben van gelimiteerde gedachten, gevoelens en emoties als een vicieuze, zichzelf steeds herhalende en verterende cirkel als de slang die haar eigen staart eet -- ik ben het leven zelf als eenheid en gelijkheid

wanneer en als ik de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojecties kan verwezenlijken zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte van hoop als toekomstprojecties, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat mijn bestaan hierin weggeef en onderdruk door niet onvoorwaardelijk te leven in en als dit moment van ademhaling door constant uit te kijken naar 'de toekomst' in en als het beloof dat het dan 'beter' zal zijn

hierin besef ik dat ik mezelf enkel verminder door mij blind te staren op toekomstprojecties in mijn geest waarin 'alles zogezegd beter is', en ik besef dat de geest altijd het omgekeerde is van zichzelf - meer is minder, en dat ik, door 'meer' en 'beter' te projecteren in mijn geest, in en als de ervaring van hoop en verwachting en verlangen, mezelf net verminder en onderdruk en mezelf het leven ontken door niet in te zien en te beseffen dat het leven geen beeld of projectie is, het leven is HIER, in en als mezelf als het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling

ik stel mezelf tot doel om de zichzelf steeds herhalende en herkauwende cyclus van de geest als toekomstprojecties en backchat/gedachten van hoop en verwachting/verlangen te stoppen en mezelf de kans te geven om uit de gevangenis van de geest als zichzelf herhalende patronen en programma's te stappen om mezelf als het leven zelf als onvoorwaardelijkheid  en eenheid en gelijkheid in en als de fysieke realiteit volledig te leren kennen -- in het besef dat de geest een enorm gelimiteerd systeem is dat enkel bestaat uit persoonlijke herinneringen en ervaringen die ik blijf herhalen alsof het al is wat ik ben en kan zijn

ik besef hierin dat ik niet het gelimiteerde programma van de geest ben als een gelimiteerd gamma van verlangens en angsten - maar dat de geest een programma is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik blindelings heb aanvaard als 'wie ik ben' en als 'de realiteit' - hierin sta ik op in en als het besef dat ik het zelf-directieve en zelf-bepalende principe ben van mezelf als het leven/bestaan en maak ik de beslissing om het proces van absolute zelf-verandering als het stoppen en loslaten van de geest te bewandelen en om vanuit de nietsheid mezelf te her-ontwerpen en her-programmeren tot wat het beste is voor allen

wanneer en als ik de ervaring van hoop als opwinding zie opkomen in mezelf als reactie op toekomstprojecties waarin ik momenten uit het verleden die ik ervoer als 'positief' neem en projecteer in de 'toekomst', en de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojectie kan verwezenlijken, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik mezelf, door mezelf te identificeren met die ervaring van opwinding als hoop, enkel vastzet in een polariteit van opwinding/verwachting/verlangen als positief en teleurstelling en depressie als negatief, waarin ik volledig geconsumeerd ben door de gelimiteerde ervaringen van voorgeprogrammeerde persoonlijke verlangens en angsten en nooit werkelijk inzie of besef wie ik werkelijk ben als een levend wezen op aarde, één en gelijk met al het leven dat hier bestaat

hierin stel ik mij tot doel om de energetische polariteit van opwinding/hoop/verwachting/verlangen en teleurstelling/verdriet/depressie/angst te stoppen in mezelf in het besef en de beslissing dat dit niet is wie ik werkelijk ben

ik stel mezelf tot doel om mezelf te stoppen als het gelimiteerde systeem van het herhalen van het verleden in de toekomst omdat ik besef dat dit niet het beste is voor allen - en om in de plaats, het verleden te onderzoeken en mezelf te onderzoeken in het besef dat zowel mijn persoonlijk verleden als het collectief verleden van het leven op aarde een voorgeprogrammeerd construct is dat ik mezelf had toegestaan blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' en daarom steeds te herhalen en te herkauwen vanuit het geloof dat dat noodzakelijk is om 'mezelf te zijn' - hierin besef ik echter dat dit ook maar een aanvaard geloof is dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf en ik besef dat al wat ik kan verliezen, zowieso nooit echt geweest is

en dus stel ik mezelf hierin tot doel om alles onvoorwaardelijk los te laten tot enkel ik overblijf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en om dan het proces te bewandelen van her-ontwerping en her-programmering om op te staan in en als absoluut zelf-gewaarzijn in en als wat het beste is voor allen als mezelf --- omdat ik inzie, begrijp en besef dat de 'identiteit' van de geest als de persoonlijke, eendimensionale ervaring en visie van de geest als het 'ik-bewustzijn' een illusie is en dat ik in de realiteit deel uitmaak van het groter ontwerp als het leven op aarde, waar ik dus ook voor verantwoordelijk ben omdat ik HIER besta in en als het leven op aarde

Dag 138: Het Desteni Personage

In deze blog wil ik het 'Desteni Personage' bekijken - Het 'Desteni Personage' bestaat in en als een afscheiding in en van mezelf, zoals in een 'spiritueel pad/doel' of een religieuze ervaring/strekking/geloof waarin ik als 'Desteni participant' zogezegd één of ander 'groots doel' te vervullen heb hier op aarde, en ik rondloop in het geloof/gevoel dat ik 'heel belangrijk' ben, dat de wereld mij nodig heeft, dat ik 'vanalles moet doen', met gedachten/beelden in mijn geest waarin ik mezelf zie als een 'superheld' of 'Messias'.

De angst die hieronder ligt is de angst om 'het niet te halen', om 'verstoten te worden' door 'het leven/het universum/God', om 'het niet juist te doen' en daarom 'gestraft te worden' -- en dus de gedachte en het verlangen die/dat zich manifesteert in de bewuste geest is het compleet tegenovergestelde van die angst, namelijk volledig lichtgevend, 'goed', 'positief', waarin ik geprezen, opgehemeld, bevestigd en gevalideerd wordt door allen voor mijn 'goede daden'.

Dit is in wezen hetzelfde gedachten-construct/karakter dat aan de grondslag ligt van 'de gelovige', van de 'Jehova's Getuige' en de religieuze fanaticus, van de activist en de Missionaris, het is gezeteld in een diepe angst dat mijn 'ziel' naar de Hel zal gaan als ik niet 'Goed' ben in mijn tijd op aarde --- wat 'Goed' is wordt dan bepaald door de specifieke groep waar ik een relatie mee aanga, in dit geval 'Desteni'. Gelukkig is Desteni de groep die staat voor het Einde van alle Bullshit en heb ik hier dus nu de kans om mezelf te corrigeren en op te staan als een werkelijk Levend Wezen dat simpelweg HIER bestaat in en als zelf-vertrouwen en zelf-verantwoordelijkheid.



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van Desteni door het 'Desteni Karakter/personage' te creëren in mezelf -- waarin ik mezelf identificeer met mijn participatie in Desteni, als zogezegd 'de groep die de wereld zal veranderen', waarin ik mij 'zeer belangrijk' voel/waan

ik vergeef mezelf dat ik gedachten heb toegestaan op te komen in mijn geest waarin ik mezelf als een lichtgevend beeld zie, als 'een belangrijk persoon' die 'belangrijke dingen doet' en daar veel aandacht, appreciatie en erkenning voor krijgt van de wereld, door mezelf te hebben toegestaan te geloven dat Desteni 'belangrijk' is, dat Desteni 'meer' is dan de rest van de wereld --- in de plaats van te beseffen dat ik mezelf hierin afscheid van mezelf als het bestaan en mezelf opsluit in mijn persoonlijke elite-wereldje als wat ik GELOOF dat belangrijk is, vanuit het startpunt om MIJ zelf belangrijk en speciaal te voelen en om te kunnen geloven dat mijn leven een heel speciaal/belangrijk doel heeft hier op aarde, niet beseffend dat dit precies de reden is waarom mensen op aarde elkaar niet verstaan, niet overeenkomen, oorlog voeren en niet efficient communiceren, omdat elk mens bij 'zijn groep' behoort die hij persoonlijk 'meer belangrijk' vindt dan alle andere groepen en wezens op aarde, omdat niemand ooit gewoon HIER wil zijn, als een levend wezen van de aarde, in eenheid en gelijkheid met al het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een 'speciale relatie' te vormen met Desteni in mijn geest, door Desteni in mijn geest te definieren als 'mijn groep', waar ik 'bij hoor', vanuit het ego-centrische startpunt om mij persoonlijke belangrijk en speciaal te voelen in mijn bestaan op aarde, gebaseerd op de angst om niet te overleven in deze wereld --- en niet te beseffen dat het veranderen van de wereld onmogelijk is zolang ik mezelf blijf afscheiden van het leven op aarde en weiger één en gelijk te staan met elk wezen op aarde, ongeacht religie, cultuur, leeftijd, geslacht, huidskleur of overtuiging, door mezelf te associeren met en definieren in één bepaalde groep, waarin ik enkel de wereld zie vanuit de overtuigingen, begrippen, meningen en geloofsystemen die ik geleerd en gekopieerd heb van die groep, waardoor ik de realiteit nooit zal zien als wat ze werkelijk is, en dus ook nooit in staat zal zijn om de wereld te veranderen tot een plek die het beste is voor allen, omdat ik dus nog steeds blijf vasthouden aan mijn 'elite-wereldje', hetgeen ook het probleem is met alle religies of groepen die beweren de wereld te willen veranderen en de reden waarom het hen nooit gelukt is, omdat ze niet willen loslaten van HUN visie, ze willen zich niet verplaatsen in de schoenen van een ander wezen, ze willen zich niet gelijk stellen aan andere wezens op aarde, want ze zijn enkel geïnteresseerd in zich speciaal voelen aan de hand van HUN leven, HUN groep en HUN overtuigingen, waardoor ze dus nooit werkelijk ZIEN wat het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten besturen, bepalen en dirigeren door de angst om een 'slechte ziel' te zijn en 'naar de hel te gaan' wanneer ik sterf, door het 'Desteni personage' te creëren in mezelf, waarin ik GELOOF dat ik 'goed bezig ben' omdat ik geloof dat Desteni 'goed' is en omdat ik Desteni volg in en als het 'Desteni Personage' als een 'gelovige' in en als 'goedgelovigheid' --- niet beseffend dat ik hierin mijn eigen hel op aarde aan het creëren ben door absoluut geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn daden, door mijn verantwoordelijkheid volledig in de handen van Desteni te hebben gelegd --- hetgeen mij al duidelijk geweest had moeten worden in het aanschouwen van de zovele religies die beweren 'goed' te zijn en het 'antwoord' te hebben, die de mensheid in hun greep hebben, die sinds hun bestaan nooit een aanvaardbare wereld voor al het leven op aarde hebben kunnen bewerkstelligen, ondanks al hun beloftes en 'Heilige' en 'diepzinnige' woorden, ondanks al hun volgelingen en fanatici

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verliezen in beloftes over het 'hiernamaals' en in de angst om 'naar de Hel te gaan' na mijn dood, waardoor ik blindelings groepen en mensen heb gevolgd in mijn leven op aarde in en als de goedgelovigheid en de hoop dat zij 'goed' zijn en dat zij mij zullen leiden naar een 'goed bestaan', zodat ik naar de Hemel zal kunnen na mijn dood - in de plaats van te kijken naar wat werkelijk/wezenlijk is, namelijk het leven op Aarde, dat wat HIER bestaat, en dat mij overduidelijk laat zien dat het blindelings volgen van groepen en mensen in het goede geloof dat 'zij het wel zullen weten' NIET WERKT in het creëren van een Hemel op aarde

en hierin vergeef ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit de fysieke realiteit zelfs op te merken, ondanks het FEIT dat de fysieke realiteit het enige is dat tastbaar HIER aanwezig is, en dat elke gedachte, elk gevoel en elk geloof over 'het hiernamaals' ALTIJD maar giswerk en GELOOF is, en NIET realiteit -- en dat dus de enige 'Hemel' die echt is en kan zijn, is de Hemel die gecreëerd kan worden op Aarde, net zoals de enige Hel die echt is, de Hel is die zich momenteel afspeelt in de levens van zovele wezens op Aarde --- en dat zelfs elke angst in mezelf van wat 'de Hel' concreet is, gebaseerd is op wat ik heb gezien dat bestaat in de levens van sommige wezens op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat elk geloof over wat er zich mogelijk zou of zal afspelen in 'het hiernamaals', altijd kennis en informatie is die ik heb geleerd tijdens mijn leven op aarde, en dat dit duidelijk maakt dat 'het hiernamaals' niet echt bestaat, en dat al wat bestaat is het leven op aarde --- hetgeen betekent dat wie ik ben afgemeten zal worden op elke manier aan de hand van hoe ik mijn leven op aarde leidt, en dat het 'hiernamaals' compleet één en gelijk zal zijn met de wereld die ik creëer hier op aarde, en dat ik dus in deze zin 'God' ben, die 'hemel' en 'hel' voor mezelf als al het leven creëert en bepaalt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als HOOP, in het Desteni Personage, waarin ik GELOOF en HOOP dat als ik Desteni 'volg' en mij aanpas aan de groep en 'mee doe', dat de wereld dan uiteindelijk zal veranderen, omdat ik zogezegd 'alles juist gedaan heb' --- in de plaats van te beseffen dat 'de wereld' niet vanzelf zal veranderen, hetgeen ook bewezen is doorheen de tijd door alle religieuze en spirituele groepen en geloof-systemen die altijd hebben bestaan en gehandeld in HOOP, en niet in ZEKERHEID en zelf-vertrouwen en absolute specificiteit in en als het bewegen van mezelf in elk moment in en als het mezelf verzekeren dat elke actie die ik onderneem in deze fysieke realiteit op elke manier de uitkomst zal hebben die zal resulteren in een wereld die het beste is voor al het leven op aarde

Ik vergeef mezelf dat ik religie heb toegestaan te bestaan in mezelf, als duidelijk een punt dat enkel bestaat omwille van ANGST, als een punt waarin mensen kunnen wegkijken van hun angst en zich keren naar 'het licht' -- in de plaats van net te kijken naar die ANGST, en te onderzoeken waar die angst vandaan komt in de eerste plaats, in het besef dat het licht enkel leugen en misleiding representeert omdat het de mens opzettelijk in domheid en blindheid houdt door de mens niet te wijzen op wat er eigenlijk bestaat in zichzelf als het startpunt van zijn verlangen om een 'religie' te hebben --- hetgeen bewijst dat geen enkele religieuze of spirituele strekking op aarde te vertrouwen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te hebben geleefd in elk moment van ademhaling hier op aarde in en als het fysieke lichaam, in het besef dat dit het enige echte leven is dat ik heb, de enige kans om werkelijk de hemel op aarde te manifesteren, mijn enige kans om te bewijzen wie ik werkelijk ben, in de plaats van constant te zoeken naar 'het licht' in en als hoop en ANGST in verband met wat mij zou kunnen overkomen in 'het hiernamaals'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten misleiden door het positieve gevoel dat ik ervaar in mezelf in en als het 'desteni personage', verbonden met de gedachten van mezelf als een 'goed' wezen, die erkenning, prijzing, bevestiging en validatie krijgt -- door die goede/positieve gevoelens niet te onderzoeken in termen van hun werkbaarheid in de fysieke realiteit, en door niet te beseffen dat gevoelens ALTIJD misleidend zijn, want gewoon omdat ik mij 'goed' voel over iets, betekent niet dat ik ook 'goed' ben, omdat het maar een GEVOEL is, dat gebaseerd is op een GELOOF en niet op de realiteit van de situatie, omdat de realiteit nooit zo simpel en gelimiteerd is als een gevoel


Wordt Vervolgd in Dag 139




Related articles

• Day 131: DESTENI Character - Self-Forgiveness / Commitments (Part1)
• Day 36: Desteni Character