Dag 668: Ben Jij Bepaald Door de Vriendschappen die je Hebt?

Het is interessant hoe je soms op je gemak bent bij mensen en op een comfortabele manier jezelf lijkt te kunnen uitdrukken, terwijl je in het bijzijn van andere mensen volledig lijkt toe te klappen en je zelfs ongemakkelijk voelt. Ik heb persoonlijk altijd de neiging gehad om het persoonlijk op te nemen wanneer ik mij niet op mijn gemak voelde bij iemand, ik beoordeelde mezelf steeds om mijn eigen zelf-onzekerheid.

Ik sloog mezelf vaak over het hoofd gewoon omdat de ervaring van ongemakkelijkheid en spanning opkwam in mezelf in het bijzijn van bepaalde mensen. Ik bedoel, dit is een vrij fascinerend patroon dat ik doorheen mijn leven geleeft heb.

Ik wilde steeds vriendschappen kunnen sluiten met elkieder. Ik wilde kunnen omgaan met elk mens en wilde van elk persoon dat ze mij erkenden als een vriendin. En dit is fascinerend omdat, als ik er zo op terugkijk, wat duidelijk wordt is dat ik nooit voor mezelf eigenlijk heb gekeken naar wie andere mensen zijn.

En dat in de zin van dat ik zo geobsedeerd was met het vriendschap proberen sluiten met elk persoon, dat ik niet eens zag of besefte dat niet elk persoon hetzelfde is. Ik heb nooit ingezien of begrepen dat mensen verschillende karakters en persoonlijkheden hebben. Mensen zijn verschillend, hebben verschillende voorkeuren, visies, meningen en zelf-definities.

In mijn eenzijdige verlangen om vriend van iedereen te zijn en mijn neiging om vriendschap sluiten boven alles te plaatsen, heb ik mij blindgestaard op dat verlangen en op de gedachten, gevoelens en emoties die eraan verbonden waren, zoals de gedachten waarin ik mezelf beoordeelde en over het hoofd sloeg wanneer ik de indruk kreeg dat ik een mal figuur aan het slaan was en dat mijn opzet om een vriendschap te creëren aan het falen was.

En door mij binnenin mezelf enkel te fixeren op wat er in mijn eigen geest aan het gebeuren was, op dat verlangen en de  gekoppelde gedachten, gevoelens en emoties, zag ik niet dat de realiteit om mij heen eigenlijk helemaal niet zo eenzijdig was als hoe ik dingen zag vanuit die 'vriendschaps-persoonlijkheid' binnenin mezelf. Mensen bestaan namelijk niet enkel zodat ik er vriendschap mee kan sluiten.

Ik bedoel, elk mens is anders en daarom is het ook dat ik met sommige mensen een bepaalde 'klik' en 'verbinding' zal ervaren en met andere mensen absoluut niet. En terwijl ik dat fenomeen steeds heb ervaren en gezien als mijn fout en mijn schuld, als en wanneer ik die 'klik' niet kon maken of ervaren met een bepaald individu, heb ik nooit ingezien of beseft dat het absoluut niets te maken heeft met mij en mijn vaardigheden om vriendschap te sluiten. Het heeft te maken met het feit dat het concept 'vriendschap' op zichzelf in feite iets enorm oppervlakkig is dat geen rekening houdt met het feit dat elk mens een individu is.

Het concept vriendschap als hoe ik het steeds gekend heb, scheert elk mens over dezelfde kam en creëert de illusie dat zij die veel vrienden hebben en snel en makkelijk 'vriendschap sluiten' met anderen beter zijn dan zij die geen of minder vrienden hebben. Maar daarin gaat elke individualiteit verloren omdat elk mens nog enkel gedefinieerd wordt door zijn of haar capaciteit om vrienden te hebben.

In de realiteit is vriendschap zo een oppervlakkige dimensie dat het compleet verwaarloosbaar is wanneer het aankomt op het werkelijk leren kennen van mensen. Wanneer je mensen leert kennen enkel omdat je waarde hecht aan het hebben van vrienden, dan zal je hen niet leren kennen als individu, omdat je enkel op zoek bent naar een persoonlijke waarde verbonden met je ogenschijnlijke vermogen om vrienden te maken. Wat je ziet in een ander is dus je eigen ego en niet wie die persoon in werkelijkheid is als individu.

Dat is ook waarom je het gevoel kan hebben dat je je vrienden eigenlijk niet werkelijk kent en dat hoewel je 'hechte' vriendschappen hebt met mensen, er toch steeds iets lijkt te ontbreken - een bepaalde intimiteit die veel dieper en echter is dan wat je ervaart in al je 'vriendschappen'.

Wordt vervolgd in Dag 669

Dag 500: Hoe we Onszelf Onderdrukken om Relaties te kunnen Vormen

In de voorgaande blog heb ik gedeeld hoe ik heb ingezien dat ik in feite nooit waarde gehecht heb aan het opbouwen van een stabiele relatie met mezelf in mijn leven en dat al mijn aandacht en focus en energie ging richting het creëren en opbouwen van relaties met 'andere mensen', in de zin van het opbouwen van een 'sociaal imago' en 'reputatie' en van een 'sociaal netwerk' .

En, wat hierin eigenaardig is, wanneer ik kijk naar waarom het is dat ik bijvoorbeeld meer waarde zou hechten aan wat andere mensen over mij denken en aan het verleiden van andere mensen om een relatie te willen met mij dan aan het leren kennen van mezelf en aan het opbouwen van een sterk karakter in en als mezelf - dan zou ik zeggen dat dat zo is omwille van 'veiligheid' -- dat ik een zekere 'veiligheid' en 'zekerheid' tracht te creëren door middel van het opbouwen van 'sociale relaties' als een 'netwerk' waarin ik mij in en als mijn bestaan in deze wereld en realiteit, die op zich toch van 'sociale' aard is omwille van het feit dat ik mij nu eenmaal in een realiteit bevindt waarin ik niet alleen besta maar in wezen continu omringd ben door allerlei verschillende wezens, tracht te 'verankeren' door er bijvoorbeeld voor proberen te zorgen dat de wezens om mij heen, en specifiek de mensen om mij heen, mij aanvaarden als deel van het geheel, als deel van het 'sociale netwerk' -- omdat ik ergens in mijn geest de idee gecreëerd heb dat ik enkel op die manier zal kunnen leven, bestaan en 'overleven' in deze wereld.

Maar, het eigenaardige hierin is dus dat, wanneer ik mezelf de vraag stel van 'maar wie ben ik eigenlijk?' - vanuit het perspectief dat, ik bedoel, ik hecht zoveel waarde aan mijn bestaan en mijn overleving in deze wereld dat ik mijn hele wezen in het teken zet van het creëren van relaties met andere mensen en dat ik bereid ben om mezelf volledig weg te cijferen en te compromitteren in de naam van het creëren van 'vriendschappen'  en 'goede relaties' met mensen - maar tegelijkertijd heb ik mezelf in dit hele proces zodanig weggecijferd en onderdrukt dat ik uiteindelijk zelfs die vraag niet meer kan beantwoorden van 'wie ben ik eigenlijk?' en 'hoe en waarom besta ik zelfs?'. Ik heb mezelf zodanig verloren in het 'sociale web en netwerk' en dus in mijn eigen technieken en mechanismen van sociale manipulatie in functie van het opbouwen van 'relaties', dat 'ik' als individueel wezen eigenlijk niet echt meer besta, omdat, al wat ik eigenlijk nog ben, is enkel en alleen die overlevingsdrang en die ervaring van angst/verlangen om een idee van 'veiligheid' en 'zekerheid' te creëren voor mezelf in deze wereld door middel van het vormen van 'relaties' met andere mensen'.

Het lijkt dus alsof mijn 'waarde-schaal' volledig getild is naar de verkeerde kant, in de zin van dat, hoe meer ik mezelf onderdruk en compromitteer in functie van mijn 'overleving' in en als de 'sociale wereld', des te meer ik deze overlevingsangst en het verlangen om relaties te vormen met andere mensen eigenlijk net creëer in mezelf. Omdat, hoe meer ik mezelf onderdruk in mezelf, des te verder ik mezelf verwijder van mezelf en van het hebben en ervaren van een relatie met mezelf - waardoor ik dan relaties zal willen vormen met 'andere mensen' om de leegte te vullen in mezelf die ik ervaar omdat ik niet meer echt aanwezig ben in mezelf, in de zin van dat ik mij totaal niet meer gewaar ben van mijn eigen bestaan, van het feit dat ik zelfs eigenlijk nog werkelijk een 'individu' ben, omdat al wat ik van mezelf ervaar, ken en zie, is die eendimensionele ervaring van Angst en Verlangen om te Overleven. Maar, ik bedoel, dat is niet werkelijk Leven, dat is niet wie Ik eigenlijk ben.

Leven is Expressie, is individualiteit, is een gewaarzijn van 'ik ben hier', een gewaarzijn van hoe en waarom ik besta. Dat is Leven, het is een absoluut besef van 'ik ben Hier'. Terwijl, zolang er een overlevingsangst in mezelf bestaat die mij stuurt en beweegt in deze wereld in bijvoorbeeld het uitdrukken van 'sociaal gedrag' in functie van het vormen en creëren van 'sociale relaties', is er geen 'individualiteit' aanwezig in mezelf, is er geen gewaarzijn van 'wie ik ben' aanwezig in mezelf, er is enkel een systematisch  bewustzijn dat enkel en alleen functioneert op basis van dat ene Idee van 'Ik Moet Overleven'.

Dag 370: Bestaat 'Zonde' in het Lichaam of in de Geest? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma?", "Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?" en "Dag 369: Is De Geest werkelijk Superieur aan het Lichaam?".


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik onduidelijkheid heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf  in verband met Seks en Seksualiteit door mezelf te hebben laten programmeren door mijn omgeving in en als het stilzwijgend aanvaarden van 'Seks' en 'het lichaam' als 'taboe' - en dat ik daarin mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe 'onduidelijkheid' in de geest ruimte vrijmaakt voor interpretatie, ideëen en gedachten in verband met 'Seks' en 'het lichaam' waarin ik mezelf verlies in allerlei energetische reacties op die interpretaties, geloofsystemen, ideëen en gedachten, in en als een 'alternatieve realiteit' van energie in mezelf --- in de plaats van in te zien dat die 'onduidelijkheid' als 'taboe' in verband met 'seks' en 'het lichaam' opzettelijk tot dit doel gecreëerd is in en als de menselijke samenleving - om de mens op een eindeloos pad te zetten van het 'zoeken' naar 'seks' als het 'zoeken naar duidelijkheid' in en als de menselijke geest, als een afleidings-mechanisme zodat de mens nooit zijn verantwoordelijkheid zal inzien en opnemen in en als het bestaan hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de onderdrukking en beoordeling/veroordeling van 'het fysieke/lichaam' in en als 'seks' en 'seksualiteit' in en als de menselijke samenleving en bijgevolg de menselijke geest opzettelijk gecreëerd is om ervoor te zorgen dat de mens zichzelf zo ver mogelijk afscheid van zichzelf ALS het fysieke lichaam, zodat de mens zich nooit realiseert wie hij werkelijk is als HIER, als het leven zelf - omwille van hoe de mens zichzelf heeft verloren in en als kennis en informatie in de geest, als interpretaties, ideëen, geloofsystemen en gedachten in verband met 'seks' en 'seksualiteit', in en als de 'zoektocht' naar het 'missende deel' in zichzelf, zonder ooit te beseffen dat dat 'missende deel' in wezen voorgeprogrammeerd en gefabriceerd was door middel van allerhande sociale manipulatie en indoctrinatie mechanismen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren in en als het geloof dat het Lichaam Slecht/Negatief/Fout/Zondig is, door middel van impliciete en subtiele signalen die ik heb opgepikt van mijn omgeving als 'andere mensen' - en dat ik daarin nooit heb ingezien hoe dit een opzettelijk 'programma'/'Construct' is dat van generatie op generatie is doorgegeven in en als de mensheid dat als doel heeft ervoor te zorgen dat ik nooit de Sleutel zal ontdekken tot het leven als wie ik werkelijk ben in en als het Fysieke lichaam - dat ik nooit mezelf als het Lichaam zal ontdekken, onderzoeken en verkennen en dat ik dus nooit zou realiseren wie ik werkelijk ben als Levend wezen, als God

ik vergeef mezelf dat ik afscheiding heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als mezelf tussen mijn 'geest' en mijn 'lichaam', door mezelf te hebben toegestaan het lichaam te beoordelen als 'inferieur' en 'zondig', en door mezelf nooit te hebben toegestaan hoe deze beoordeling een voorgeprogrammeerd systeem is van kennis en informatie dat ik heb gekopieerd van het Collectieve Bewustzijn in en als de mensheid, en dat deze beoordeling opzettelijk bestaat in mezelf opdat ik mezelf zou afscheiden van wie ik werkelijk ben als het lichaam, en daarin het Consumeren van het lichaam voor Energie in en als de Geest zou Rechtvaardigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd daarin een wereld te hebben toegestaan te bestaan waarin er zoiets bestaat als Porno, waarin het misbruik van het lichaam gerechtvaardigd wordt in functie van de Energie in en als de menselijke geest als Verlangens en Opwinding, gefaciliteerd door een economisch systeem dat Geld boven het Leven plaatst - omwille van hoe ik in mezelf de Geest als Energie, boven het Lichaam als het leven in en als mezelf geplaatst heb --- en dat ik mezelf daarin nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid in te zien in en als het bestaan van Porno als het Verhandelen/Verkopen van Vlees/Lichamen/Leven voor Geld/Energie

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te onderzoeken in en als wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam, als wie ik ben als HIER - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als voorgeprogrammeerde Beoordelingen en geloofsystemen over 'Het Lichaam' als zogezegd 'zondig' of 'negatief' --- en dat ik daarin mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe het fysieke lichaam op zich niet zondig, slecht, fout of negatief is, aangezien het 'zondige', 'slechte', 'negatieve' en 'foute' enkel bestaat in en als gedachten in en als de Geest, als een voorgeprogrammeerd systeem van kennis en informatie --- en dat 'het lichaam' enkel 'zondig' werd, vanaf het moment dat ik mezelf had toegestaan 'in de appel te bijten van de boom van Kennis van Goed en Kwaad', van het moment dat ik mezelf ben gaan identificeren met Gedachten als Voorgeprogrammeerde Kennis en informatie



Wordt Vervolgd in Dag 371