Showing posts with label vrouwelijk. Show all posts
Showing posts with label vrouwelijk. Show all posts

Tuesday, August 20, 2013

Dag 340: Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?

Veel mensen zullen waarschijnlijk reageren met verontwaardiging bij het lezen van deze vraag "Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis?". Onmiddellijk zal er in de defensie gegaan worden, zo van "Hoe kan je dat nu beweren?!", want "iedereen fantaseert toch over Seks?!" en "Fantaseren over Seks is toch Normaal?!".

Maar, waarom is het dat we geloven dat Fantaseren over seks 'normaal' is - waar komt die idee vandaan? Ik bedoel, honderd jaar geleden zou je, vooral als vrouw, gestigmatiseerd en geviseerd worden als je zou toegeven dat je fantaseert over seks, omdat toen iedereen ervan overtuigd was dat seks een zondige daad is en dat denken aan seks en, godbetert, fantaseren over Seks haast een doodzonde is die je recht naar de hel stuurt. Waarom? Omdat iedereen dat geloofde, omdat dat zo 'verkocht' werd in de 'media', hetgeen in die tijd de Kerk was en religieuze propaganda. Het was en is de Media die de Geest en de Meningen van de Mens schept over de 'dingen des levens'.

Toen stond Fantaseren over seks gelijk aan satanisme, nu wordt het opgehemeld als een eigenschap van een gezonde geest - vooral in Magazines die gericht zijn op Vrouwen, zoals Libelle, Goedele, Flair - waarin vaak 'verhalen' gepubliceerd worden in de vorm van getuigenissen van Vrouwen, over waar ze zoal over fantaseren, waar, hoe, wanneer of met wie ze het liefst Sex zouden hebben, wat hen opwindt, wat ze zouden willen proberen, enzovoort...

Andere vrouwen die deze magazines kopen, hetgeen hoogstwaarschijnlijk het merendeel van de volwassen vrouwen in de Samenleving is, lezen deze zogezegde 'getuigenissen' en identificeren zich ermee omdat dat een voorgeprogrammeerde 'functie' is van/in de Menselijke Geest, is dat we onszelf automatisch gaan identificeren met Mensen die op ons lijken, namelijk van hetzelfde geslacht, dezelfde leeftijd en cultuur --- en bijvoorbeeld, wat we andere mensen zien doen, gaan gebruiken als een excuus om ons eigen gedrag goed te praten. Dat is een fenomeen dat je bij kinderen al op heel jonge leeftijd kan opmerken: Het kind zal verwijzen naar 'de rest van de klas' of 'mijn vrienden/vriendinnen' of 'alle andere kinderen' om bepaalde verlangens of wensen die het kind heeft bij te staven en te rechtvaardigen. En, meestal werkt dit ook om de ouders te overhalen om de verlangens en wensen van het kind te vervullen omdat het kind deze houding geleerd heeft van de ouders - de ouders zitten zelf ook zo in elkaar, in dat ze zelf ook het gedrag van een ander gebruiken om bepaalde persoonlijke verlangens te rechtvaardigen.

Dit is de manier waarop we onze verantwoordelijkheid van onszelf weg schuiven, door te geloven dat 'omdat een ander het doet, is het OK en mag ik het ook doen' - waardoor we nooit even een moment nemen om ons eigen gedrag te onderzoeken, om onszelf uit te dagen en af te vragen wat eigenlijk de consequenties van ons gedrag zijn op onze omgeving, en of wat wij doen al dan niet het beste is voor iedereen. Omdat, diep vanbinnen weten we wel dat de verlangens die wij voelen in onszelf, zoals seksuele fantasiëen, niet het beste is voor allen --- het is immers een geheime interne realiteit waarin wij kunnen doen wat we willen met een ander die wij gebruiken als een 'personage' in onze 'filmwereld' in onze gedachten en verbeelding. We houden het niet voor niets verborgen en geheim -- omdat het een vorm van misbruik is aangezien we andere mensen die we zien met onze ogen objectiveren in onze geest door ze te gebruiken in functie van het opwekken van bepaalde gevoelens in onszelf, zonder op welke manier dan ook te geven om wie zij werkelijk zijn als een levend wezen - we willen enkel hun Lichaam.

Daarom hebben we ook een excuus nodig om erin te participeren, om het goed te praten voor onszelf en te doen alsof het allemaal 'normaal' is wat we doen in onze geest en gedachten --- en tot dat doel gebruiken we steeds 'andere mensen'. En in het geval van Seksuele Fantasiëen zijn er al de 'Vrouwenmagazines' die tot dit doel de zogezegde 'getuigenissen' van 'andere vrouwen' die zogezegd 'ook fantaseren over seks' publiceren. Maar, in al onze excuses die we maar al te gretig gebruiken om te rechtvaardigen hoe wij bestaan in en als onze geest - lijken we ons niet af te vragen waarom het is dat deze 'Seksuele Fantasiëen' en bijgevolg het Verlangen naar Seks, vooral bij vrouwen, plots zo aangemoedigd worden door de Media...

Waarom zou dat zijn? Zou het zijn omdat de Media zoveel om ons geeft en dat ze ons werkelijk alleen maar gelukkig willen maken? Of is het omdat de bedrijven goed genoeg weten dat het de Verlangens zijn in de mens die van de Mens een perfecte consument maken --- en dat deze verlangens dus gecultiveerd en aangemoedigd moeten worden in de mens om ervoor te zorgen dat de mens makkelijk bespeelbaar is en beïnvloedbaar is om bepaalde dingen te gaan kopen en consumeren - dingen die dan toevallig perfect inspelen op die nieuwe verlangens die aangewakkerd zijn door de magazines en romans te lezen en de films te kijken die de Media ons ad nauseum blijft aanbieden?

Ik bedoel, het zou naïef zijn van ons om te geloven dat wat er in de magazines verschijnt om ons bestwil is - aangezien ALLES in deze wereld rond Geld draait, alles is een industrie en alles wordt bestuurd/gestuurd/geplant door mensen die uit zijn op Winst. En wij zijn de gewillige Consumenten die zich maar al te graag laten bespelen door de media, want - het Voelt allemaal zo Goed! Uiteraard voelt het Goed! Dat is wat de Media doen, opzettelijk inspelen op en uitbuiten van het circuit van hormonen en neurotransmitters als de 'natuurlijke drugswinkel' in en van het Menselijk Lichaam en de Menselijke Geest door gebruik te maken van specifieke Woorden en Beelden.

Door bijvoorbeeld producten op subtiele en impliciete wijze te associeren met Seks, wordt de Menselijke Geest gestimuleerd om te reageren met Verlangen - en dat Verlangen naar Seks wordt dan onbewust gekoppeld aan het specifieke product dat getoond wordt--- et Voilà: Het Zaad is Geplant en 'De Consument' is Verwekt. Het is alleen maar in het voordeel van de bedrijven in deze wereld die hun producten aan de man willen brengen, om de menselijke geest geobsedeerd te maken met het Zoeken en Verlangen naar Seks.

Maar, ondanks het 'goede gevoel' dat dit ons geeft - zouden we ons niet stilaan moeten afvragen wat voor Consequenties dat dit met zich meebrengt? Wordt het niet tijd dat we eens verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en om ons heenkijken en ons afvragen wat hier eigenlijk gaande is in deze wereld? Ik bedoel, al die dingen die wij hebben aanvaard in onze eigen geest als 'normaal', waar komt dat allemaal vandaan? Hoe is dat daar ontstaan? Is dat onze bewuste beslissing geweest om zo te worden en bestaan of is het eerder altijd een onbewust proces geweest van Beïnvloeding door onze omgeving? Ik bedoel, als we zo beïnvloedbaar zijn door onze omgeving dat het onze interne verlangens en bijgevolg zelf-bewustzijn bepaalt, is het dan niet van cruciaal belang dat we die omgeving onderzoeken en erachter komen hoe alles werkt en precies hoe onze Geest functioneert in Relatie tot onze omgeving, en of deze relatie wel het beste is voor onszelf en anderen?!

Er zijn veel mensen die hierop zullen antwoorden dat 'dat allemaal niet nodig is', dat we 'ons niets moeten afvragen', 'we moeten de dingen niet ingewikkeld maken' en 'laten we ons gewoon goed voelen en tevreden zijn met hoe de dingen zijn' --- deze mensen zijn echter al zodanig gehersenspoelt dat ze elke capaciteit tot Gezonde Redenering en een Gezonde Onderzoekende (/kritische) houding hebben opgegeven. Want, ik bedoel, het gaat hier over onszelf, onze geest, ons lichaam, ons bestaan, en dat van onze kinderen - en als we de motivatie ontberen om onszelf ervan te verzekeren dat de wereld en realiteit waarin we bestaan wel het beste is voor onszelf, onze kinderen en onze medemens, dan is dat eerder een teken dat we leiden aan een Ernstige Psychische Stoornis, die blijkbaar al zolang aansleept dat we zijn gaan geloven dat deze uiterst Apatische, passieve en onbetrokken houding is wie wij zijn.


In de volgende blogs zullen we verderzetten in dit Onderwerp - en zullen we specifiek onderzoeken Hoe 'Seksuele Fantasiëen' bestaan: Hoe is het Ontstaan, Hoe bestaat het, wie zijn wij in en als Seksuele Fantasiëen en wat zijn de Consequenties op individueel en maatschappelijk vlak van deze aanvaardde Interne realiteit --- zodat we een antwoord kunnen formuleren op de vraag 'Is Fantaseren over Seks een Mentale Stoornis'. Een fascinerende Reis wacht ons op.


Voor meer ondersteuning in het verwerven van een gedetailleerd inzicht in Hoe Seksualiteit bestaat in de Menselijke Geest - stel ik voor om te investeren in de "What is Sex?" Interviews op Eqafe.





                         

Saturday, November 17, 2012

Dag 175: De Media in een Relatie

Voor Context lees "Dag 165: Wat is een Relatie?"


Dag 166: Zoeken naar Hulp in een Relatie
Dag 167: Enkel ik kan mezelf Redden
Dag 168: Uit de Duisternis van Mezelf naar het Licht van de Relatie
Dag 169: Een Relatie als expressie van Eenheid en Gelijkheid
Dag 170: Seksualiteit en Seks in een Relatie
Dag 171: Wat is Seks?
Dag 172: Het Kameleon Personage in een Relatie
Dag 173: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-vergeving
Dag 174: Kameleon Personage in een Relatie - Zelf-Correctie


Hier kijken we naar de invloed van de Media als televisie, internet, magazines en reclame op de verschillende dimensies van een 'relatie', bijvoorbeeld partnerkeuze, seksuele expressie, verwachtingen van beide partners tegenover elkaar en de relatie, zelf-expressie/gedrag in de relatie en de definitie van 'wat een relatie is' die algemeen aanvaard wordt door de meerderheid van mensen in de samenleving.

 Een eerste punt waarin ik de media mij heb laten beinvloeden in hoe ik in een relatie sta is eerst een vooral het geloof dat ik 'een relatie nodig heb', en dat het 'verlangen naar een relatie' dus 'normaal' is - en dat bijgevolg manipulatieve spelletjes die ik speel om 'een man aan de haak te slaan' dus ook 'normaal' zijn, dat hoort zogezegd nu eenmaal bij het 'vrouw zijn' in deze maatschappij/wereld. De hele media wereld en hoe die 'vrouwen' presenteert, in en als eenzelfde format, met eenzelfde expressie, in en als de definitie van wat zogezegd 'vrouwelijk' is, draait namelijk rond het vooropstellen van een ideaalbeeld, als 'de ideale vrouw' (en 'de ideale man'), en hoe je je als vrouw het beste gedraagt om een man te behagen en om dus aantrekkelijk te zijn voor mannen, of althans voor de mannen die door de media gepresenteerd worden als 'de ideale man', in en als een voorgevormde definitie van wat 'mannelijkheid' is.

Dit op zich, het feit dat er een voorgevormd 'format' van 'gedrag'/'expressie' bestaat waar je als vrouw in zou moeten passen om 'een relatie' te kunnen verkrijgen indiceert dat er al manipulatie in het spel is, waarin de vrouw zichzelf als haar expressie manipuleert om de man te manipuleren in zijn gedrag/expressie tegenover haar -- door in te spelen op zijn gevoelens, gedachten en emoties --- waarin er dus ook duidelijk verondersteld wordt dat er bepaalde specifieke gedachten, gevoelens en emoties aanwezig zijn in alle mannen, als een 'programma' in en als de geest, die aldus bespeeld/gemanipuleerd kunnen worden door vrouwen en hoe deze zich presenteren/uitdrukken.

Door middel van deze media-invloed heb ik als vrouw een hele persoonlijkheid in en als 'vrouwelijkheid' ontwikkeld in mezelf, een persoonlijkheid die VOLLEDIG in het teken staat van het 'behagen van mannen' en het 'aan de haak slaan van een man' en dus 'hoe mannen over mij denken en mij beoordelen op mijn 'vrouwelijkheids-gehalte''. In en als deze persoonlijkheid beweeg ik in mezelf constant in en als de energetische polariteit van langs de ene kant het verlangen naar erkenning (positief) en anderzijds de angst van afwijzing van mannen (negatief) -- door mezelf hierin te hebben toegestaan werkelijk te geloven dat ik deze persoonlijkheid 'ben', dat dat 'mijn identiteit' is als 'vrouw' in deze wereld --- waarin ik duidelijk nooit heb stilgestaan bij hoe ik mezelf heb laten programmeren in en als deze 'identiteit' als een beeld van mezelf in mijn geest door de media als televisie, internet en magazines.

Hierin heb ik de media mijn ervaring van communicatie/interactie met mannen laten verstoren -- door 'mannen' te zien als 'iets dat ik moet hebben' en 'iets dat mij iets moet geven/waar ik iets van nodig heb', en dus niet als levende wezens, één en gelijk met mezelf - waardoor mijn interactie met mannen er één geweest is van spanning, angst, verwachting, hoop en nervositeit in de plaats van een echte interactie in en als zelf-eerlijkheid en zelf-expressie.

ik heb ook gemerkt dat ik mezelf heb laten programmeren tot het heel snel mezelf 'opgeven' aan de verlangens van mannen, mij heel snel te laten verleiden tot sex, en dus te bestaan in en als het 'willen behagen van mannen' -- waarin het hoofddoel van de persoonlijkheid van 'een vrouw' in mezelf is om aandacht en erkenning en dus SEKS te krijgen van een man. omdat ik nooit op televisie of in magazines heb gezien of geleerd om als vrouw, eerst en vooral respect te hebben voor mezelf door bijvoorbeeld de man eerst te leren kennen alvorens er een relatie mee te creëren - ik had geleerd dat 'het hebben van een relatie' het hoofddoel is van 'het leven'/mezelf en dat zelf-compromittatie om dat doel te bereiken dus 'normaal' en 'vanzelfsprekend' is.


Wordt vervolgd in Dag 176






Wednesday, September 5, 2012

Dag 141: Het Vrouwelijke Monster

Dit is een verderzetting van "Dag 140: Ik heb de totale controle over mijn Omgeving en ik zal altijd krijgen wat ik wil! "


In mijn blog van gisteren ben ik beginnen schrijven over het 'controle' en 'manipulatie' personage dat ik had 'ontdekt' in mezelf, door een pijn in mijn buik op te merken en een onbewuste gedachten/gevoelens laag van 'controle' willen hebben over mijn omgeving om te krijgen wat ik wil, maar uiteindelijk terwijl ik zelf-vergeving toepaste, draaide het punt uit op het 'relatie-construct' in en als het vrouwelijk ego --- als een voorgeprogrammeerd 'overlevings-construct' waarin ik als vrouw 'automatisch' mijn leven/wezen in functie en in het teken van mijn relatie en mijn partner zal plaatsen - waarin ik het 'vrouwelijke monster' wordt, compleet obsessief, dwangmatig, controlerend en manipulatief in het ervoor willen zorgen dat mijn partner in mijn wereld blijft en dat ik krijg wat ik wil.

Dus, bij deze zet ik de zelf-vergeving statements verder voor het 'relatie construct' in en als het vrouwelijk ego.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te leven voor seks en relaties, als het enige waar ik de hele tijd aan denk in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de beelden van 'romantiek', 'liefde' en 'genegenheid' die ik had gezien in films op televisie, af te spelen in mijn geest, en mij in te beelden dat dit keer ik het hoofdpersonage ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als fantasiëen over 'romantiek', 'liefde' en 'sex'/'relaties en de energetische opwinding die ik daarmee geassocieerd heb -- in de plaats van te beseffen dat AL de beelden in mijn verBEELDing afkomstig zijn van de televisie en dus niet wie ik werkelijk ben en dus ook niet te vertrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn relatie met mijn partner/man te 'romantiseren' door erover na te denken in en als beelden in mijn geest, waarin ik waarde en betekenis hecht aan onze relatie, ons samenzijn, zijn blik naar mij, zijn aanraking, zijn woorden en seks -- en waarin ik mezelf compleet afluit en opsluit in mijn persoonlijke geest-realiteit van positieve gevoelens en 'betekenissen', waardoor ik uiteindelijk de consequentie creëer van teleurstelling, omdat ik uiteindelijk op een punt zal moeten komen waarin ik zal inzien dat die 'speciale' realiteit in mijn geest van gedachten en gevoelens nooit echt was

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf op te sluiten en af te sluiten van mijn partner in en als een verborgen, persoonlijke geest-realiteit in mezelf van persoonlijke verlangens in verband met hoe onze relatie/samenzijn/interactie/communicatie moet en zal verlopen, volgend de 'voor'beelden die ik gezien heb op televisie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de betekenis en waarde die ik hecht aan mijn relatie met mijn partner in mijn geest -- door te geloven dat die beelden in mijn gedachten echt zijn, en dus te verwachten dat mijn partner zich volgens die beelden zal gedragen --- waardoor ik mij uiteindelijk enkel teleurgesteld voel wanneer blijkt dat de realiteit niet overeenkomt met die 'ideaalwereld' in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een persoonlijke innerlijke wereld te creëren en onderhouden van fantasiëen, verbeelding en gedachten waarin ik mijn persoonlijke betekenis en waarde hecht aan mijn relatie en mijn partner -- en niet te beseffen deze manier mezelf en mijn relatie saboteer, omdat ik mijn partner niet aanvaard of zie als wie/hoe hij is, omdat ik enkel zie wat ik wil zien, volgens de verwachtingen en verlangens die ik gecreëerd heb  in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vanalles te willen en te verwachten van mijn relatie met mijn partner, volgens wat ik heb gezien op televisie, namelijk 'romantiek', 'liefde', 'genegenheid', 'speciale aandacht', enzovoort -- omdat ik mezelf heb toegestaan in en als het vrouwelijk ego, te verlangen om te zijn zoals andere vrouwen zodat ik het gevoel kan hebben dat ik 'erbij hoor en 'normaal' ben, als een voorgeprogrammeerde overlevingstechniek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn klauwen te zetten' in mijn partner, door verwachtingen en verlangens te creëren in mezelf tegenover mijn partner, verwachtingen in verband met wie hij is en hoe hij zich moet gedragen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf en mijn leven --- omdat ik het leven van de vrouwen die ik zag op televisie wil uitleven in mijn eigen leven, in de plaats van hem te respecteren en aanvaarden als wie hij is, en dus niet bezitterig, hebberig of controlerend en dwangmatig te zijn in de relatie, maar gewoon te ZIJN, als wie ik ben, in en als elk moment, zonder iets te verwachten of verlangen van hem of de relatie, in het besef dat al die verlangens en verwachtingen ALTIJD enkel in MIJN persoonlijke geest bestaan, en niets te maken hebben met de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de verbeelding, fantasiëen en gedachten als verwachtingen en verlangens in mijn geest in verband met 'mijn relatie' en 'mijn partner', waarin ik steeds verwachtte dat ik zou krijgen wat ik wilde, een leugen/illusie is/was  - en dat mijn partner een levend wezen is dat niet 'onder mijn controle' bestaat, waar ik ook geen 'recht' op heb

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik in mijn fantasiëen en verbeelding in mijn geest, geen rekening houdt met mijn partner, en dat ik controlerend en dwangmatig bezig ben, opgeslorpt door mijn eigen-belang en ego-centrisme, waarin MIJN verlangens centraal staan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een relatie te creëren op basis van MIJN verlangens, in en als het geloof dat mijn verlangens centraal staan, en dat ik MOET krijgen wat IK WIL, en geen rekening te houden met wie mijn partner is als een levend wezen


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet nederig te zijn in mijn relatie -- door enkel te bestaan in een relatie in mijn geest, als beelden, en niet in en als de eigenlijke, werkelijke fysieke relatie als het fysieke samenzijn met mijn partner in het moment --- en dus niet te beseffen dat ik hierin werkelijk nooit echt samengeweest ben met mijn partner, omdat ik continu enkel in mijn geest zit, waarin ik mijn partner gebruik om mijn persoonlijke verlangens uit te spelen, die gebaseerd zijn op beelden die ik heb gezien op televisie die ik wilde uitspelen in mijn eigen leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mijn partner, net als ik, een fysiek wezen is, en dat de beelden die ik van hem creëer in mijn geest enkel mijn eigen persoonlijke hersenspinsels zijn die enkel draaien rond mijn persoonlijke verlangens en dus niet echt zijn -- en dus nooit werkelijk te hebben genoten van mijn samenzijn met mijn partner, als twee fysieke wezens in en als het moment, in eenheid en gelijkheid -- door vast te zitten in mijn geest in het relatie-construct als mijn eigen creatie van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik 'meer' creëer van de realiteit dan wat eigenlijk gewoon HIER is --- omdat ik op zoek ben naar een positief gevoel/ervaring van 'meer'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten 'wegdrijven' in mijn gedachten en verbeelding/fantasie, waarin ik automatisch 'meer' begin te creëren van mijn relatie met mijn partner dan wat het eigenlijk is, door 'speciale betekenis' te geven aan bepaalde momenten door die momenten opnieuw af te spelen in mijn geest, zodat ik mij 'speciaal'/opgewonden kan voelen in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bewegen en besturen door de energetische opwinding in mezelf als reactie op de fantasiëen in mijn geest, in relatie/interactie met mijn partner, en dus niet gewoon mezelf te zijn, zelf-eerlijk en met beide voeten op de grond --- waarin ik dus omga met mijn partner vanuit zelf-oneerlijkheid als persoonlijke verwachtingen en verlangens en gedachten en dus niet werkelijk met mijn partner omga in eenheid en gelijkheid in het besef dat wij beiden simpelweg fysieke levende wezens zijn die HIER bestaan in en als de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een spanning op te bouwen in mezelf tegenover mijn partner, en niet te beseffen dat die spanning/angst afkomstig is van de fantasiëen die ik gecreëerd heb in mijn geest als een zelf-oneerlijke innerlijke realiteit die ik probeer verborgen te houden van hem -- en dat die spanning dus een teken is dat ik leugenachtig ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet eens op te merken hoe mijn partner zich voelt of wie mijn partner is, door geobsedeerd en geconsumeerd te zijn door mijn persoonlijke fantasiëen, verbeelding en gedachten als wat ik wil en verwacht van de relatie en van mijn partner -- waardoor ik ook continu zijn expressie enkel interpreteer vanuit die verlangens in mezelf, waarin het enige wat lijkt te tellen is hoe IK mij voel, en dat IK krijg wat ik wil --- in de plaats van mijn partner te erkennen als een leven wezen, evenwaardig aan mezelf, en dus met mijn partner om te gaan vanuit en als hoe ik zou willen dat hij met mij omgaat, in en als het besef dat ik enkel zal krijgen wat ik zelf geef

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd


Wordt vervolgd in Dag 142