Dag 680: Hoe zit het Conflict tussen wie we zijn in onze Verbeelding en wie we zijn in de Realiteit in Elkaar?

In de voorgaande blog hebben we besproken en bekeken hoe het is dat je soms wanneer je aan een nieuw project begint je enthousiast en opgeladen en energetisch voelt en dat je op de achtergrond in je geest 'in het geheim' je begint in te beelden hoe je het project zal uitwerken en aanvatten en hoe je het al zal afwerken. Je ziet jezelf met andere woorden al alsof je het project al helemaal succesvol afgelegd hebt en alsof je al aan de eindmeet staat.

En dat beeld kan soms heel helder in je geest staan in die mate dat je in dat moment al het gevoel krijgt in jezelf dat je successvol bent. Je ervaar een soort van voldoening en tevredenheid en positieve ervaringen over jezelf omdat je jezelf in je eigen geest successvol ziet zijn. Dat is dus waar de ervaring van 'motivatie' en enthousiasme' op gebaseerd is wanneer je aan dat nieuwe project begint. Je voelt je energetisch opgeladen omdat al die beelden, verbeelding en projecties in je geest je een goed gevoel geven over jezelf.

Maar hier ligt dan echter het gevaar, omdat die beelden in je geest uiteraard niet echt zijn. Ze hebben niets te maken met de fysieke werkelijkheid omdat je in de realiteit nog niet eens begonnen bent aan het project. Wat zal er dus noodgedwongen gebeuren?

Je zal uiteindelijk beginnen aan het project, je zet de eerste stappen, en al snel merk je op dat het project in de realiteit heel anders is dan het beeld dat je in je geest hebt. Plots ervaar je dat het moeilijk is en dat je misschien niet meteen weet hoe je eraan moet beginnen of waar je eigenlijk volledig mee bezig bent.

Dit is dan waar de ervaring van desillusie komt aanzetten, wanneer je inziet en opmerkt dat de eigenlijke realiteit helemaal niet overeenkomt met dat prachtige beeld van jezelf in je verbeelding. En dit is waar je dan zo'n gedachten begint te ervaren zoals 'ik kan dit niet', 'wie houdt ik voor de gek', 'ik zal het nooit kunnen', 'ik kan niet successvol zijn', 'ik ben er niet toe in staat', omdat je fysieke werkelijkheid je nu als het ware laat zien dat je uitvoering van dit project helemaal niet overeenkomt met het beeld in je geest waarin je zo succesvol bent.

En omdat de fysieke werkelijkheid niet overeenkomt met het beeld van success in je geest, ga je dan geloven dat je niet in staat bent om success te bereiken en om het project op een succesvolle manier ten einde te brengen.

Wat we echter in de volgende blog zullen zien is hoe deze ervaring van desillusie op zich ook deel uitmaakt van de ware illusie die zich hier in dit scenario aan het afspelen is.

Dag 633: Prestatiedrang en de Persoonlijkheid van Apathie

De ervaring van onzekerheid, twijfel en uiteindelijk uitstelgedrag en apathie in relatie tot zelf-beweging in de fysieke werkelijkheid is een specifiek patroon dat bestaa in bepaalde mensen, zoals mezelf, en dat in wezen vrij fascinerend is als je begint te onderzoeken hoe dat patroon ontstaat en bestaat in jezelf. En als je jezelf begint af te vragen hoe en waarom het eigenlijk is dat er zo een moeilijkheid en weerstand bestaat in jezelf rond je eigen beweging en expressie op fysiek vlak.

Ik bedoel, je kijkt naar andere mensen en je ziet hoe zij zich comfortabel lijken te voelen in het uitdrukken van zichzelf, in het maken van beslissingen en in het uitvoeren van die beslissingen zonder zich daar noodgedwongen al te onzeker of terughoudend of twijfelachtig bij te voelen - en je vraagt je af waarom het voor jou zo moeilijk lijkt en soms zelfs onmogelijk om dingen te doen of te verwezenlijken in de fysieke werkelijkheid en je blijft vaak achter met een ervaring van ontevredenheid en teleurstelling over jezelf en over de dingen die je al dan niet gedaan hebt.

Wat in de voorgaande blogs al duidelijk geworden is, is dat er verscheidene dimensies bestaan in en omtrend dit specifieke patroon dat op het eerste zicht niet voordehandliggend is wanneer we onszelf deze vraag stellen. Eén zo een punt is bijvoorbeeld dat wanneer je jezelf de vraag stelt van 'waarom voel ik me zo onzelfzeker en twijfelachtig in de dingen die ik doe?' en 'waarom is het dat ik zoveel moeite ondervindt in het maken van praktische beslissingen en het toeleggen van mezelf op het uitvoeren van die beslissingen?' - dat je dan eigenlijk bezig bent met het bevestigen en zelfs voeden van dit eigenste patroon van zelf-twijfel, zelf-onzekerheid en stagnatie.

En dit omdat het probleem eigenlijk niet ligt in het 'niet vooruit gaan' of in het stagneren in hoe je jezelf toepast in je dagelijkse leven en de dingen die je al dan niet doet, maar het probleem ligt in hoe je jezelf definieert en beoordeelt aan de hand van de dingen die je (al dan niet) doet en dus aan de hand van je 'prestaties' en 'verwezenlijkingen'. Wanneer jij dan gelooft of tot de conclusie komt dat je niet hebt gedaan wat je denkt gedaan te moeten hebben, dan ga je je daar slecht over voelen omwille van een persoonlijkheid in je geest die zichzelf identificeert aan de hand van wat je presteert in je realiteit.

En deze 'persoonlijkheid' in de geest is een probleem, omdat het een innerlijk gevecht creëert waarin je je probeert te verzetten tegen je zogezegde stagnerende, onzekere en twijfelachtige 'natuur' en 'aard' - hetgeen op zich een eerder negatief geladen ervaring manifesteert in jezelf dat je in verband legt met 'presteren' en 'beslissingen maken' en 'dingen neerzetten'. En dit negatief geladen gevoel zorgt er dan voor dat je uiteindelijk net gaat willen participeren in uitstelgedrag en stagnatie, om de negatieve ervaringen die jij zelf in feite geproduceert heb in jezelf door middel van beoordelingen te kunnen ontvluchten.

Meer in de volgende blog...

Dag 552: Het Transformeren van De Toekomst als Angst naar De Toekomst als Zelf-Beweging

 Als verderzetting op Dag 551, zal ik hier de Zelf-Realisaties, inzichten en Zelf-Correctieve Statements toepassen volgend op de Zelf-Vergeving Statements die ik in de voorgaande blog gedeeld heb - zijnde de volgende:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik zie en opmerk dat ik in mijn geest zit, in een energetische ervaring van angst en piekeren en zorgen in relatie tot een toekomstprojectie of toekomstprojecties in mijn geest waarin ik angst heb dat bepaalde dingen zullen mislopen of falen en met andere woorden angst dat ik mijn angsten en onzekerheden zal tegenkomen in de toekomst - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze negatieve energetische ervaring in mezelf als de angst van de toekomst en specifiek de 'angst om te falen' en de 'angst om te mislukken' in direct verband staat met een verlangen in mezelf in relatie tot het 'slagen' in iets en specifieke ideaalbeelden bereiken en behalen in 'de toekomst' -- en met mijn participatie in positieve gevoelens zoals opwinding in relatie tot die beelden in mijn geest van wie ik zogezegd zal zijn en wat ik bereikt zal hebben in de toekomst

En daarin dus zie, besef en begrijp ik dat die angsten en onzekerheden in relatie tot mijn vaardigheden en mijn 'kunnen' als geprojecteerd in dat beeld in mijn geest van mezelf 'in de toekomst' een direct gevolg is van het feit dat ik allerlei ideëen en ideaalbeelden gecreëerd heb van mezelf in relatie tot mijn 'vaardigheden' en mijn 'kunnen' waarin ik in feite 'beter' wil zijn dan wie ik ben in dit eigenlijke moment -- en dus uiteraard, als en wanneer ik dingen van mezelf verwacht die niet in lijn staan met wie ik eigenlijk werkelijk ben hier in het moment, dan zal ik uiteraard ook allerlei onzekerheden en angsten kweken in mezelf in verband met het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen - terwijl, ik nu zie en besef en begrijp dat die verwachtingen nooit echt geweest zijn in de eerste plaats omdat ze simpelweg onrealistisch zijn

Dus ik stel mezelf tot doel om mijn toekomst op een 'realistische' manier aan te pakken door allereerst mezelf niet toe te staan te participeren in emotionele en gevoelens reacties op toekomstprojecties - maar om eerder één en gelijk te staan met die toekomstprojecties als een systeem in mijn geest en dit systeem richting te geven op basis van gezond verstand - door los te laten van de ideaalbeelden, verlangens en verwachtingen die ik in mijn geest gecreëerd heb in relatie tot mezelf en te werken met wat echt is, met wie ik ben in het moment hier ---- en mezelf dan in dit moment van ademhaling bewegen in en als de fysieke realiteit, volgens wat realistisch en bereikbaar is in het moment zelf --- omdat ik zie en besef en begrijp dat de beelden en projecties in mijn geest niet bereikbaar zijn wanneer het aankomt op de fysieke  werkelijkheid omdat ik in de fysieke werkelijkheid niet werk met beelden en idealen en ideëen, maar eerder met het gereedschap dat ik hier voor mij heb staan als mijn fysieke beweging, mijn ademhaling, mijn aanwezigheid en mijn gezond verstand

En daarin zie, besef en begrijp ik dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in toekomstprojecties, waarin ik in feite aan het leven ben voor de toekomst en naar de toekomst gericht - dat ik in wezen mezelf aan het saboteren ben in het daadwerkelijk creëren van een toekomst omdat ik mijn aandacht en gewaarzijn onttrek aan het moment zelf waarin ik de kans heb om mezelf toe te passen, om volledig ergens voor te gaan, om mezelf volledig uit te drukken en daadwerkelijk vorm te geven aan iets echt, iets fysiek --- omdat ik ergens 'ver weg' ben in mijn geest, bezig met 'de toekomst', als iets dat op zich niet echt bestaat in mijn geest omdat de toekomst in wezen simpelweg de accumulatie is van mijn daden -- net zoals ik op dit moment in 'de toekomst' besta van mijn 'verleden' waarin wie ik nu ben en hoe mijn leven bestaat op dit moment is niet als een beeld in mijn geest, maar eerder als een accumulatie van de daden die ik verricht heb in het verleden

En dus ik zie, besef en begrijp dat wie ik ben in dit moment is de levende toekomst, is verleden, heden en toekomst --- en dat ik mijn toekomst in elk moment vormgeef door middel van de mate van aandacht, gewaarzijn en zorgzaamheid die ik besteed aan mijn fysieke bewegingen en uitdrukking in elk moment van ademhaling

En dus stel ik mezelf tot doel om mezelf in elk moment van ademhaling te bewegen in en als een absoluut gewaarzijn dat ik mijn toekomst beslis in elk moment van ademhaling en beweging - en dat de toekomst dus niet een beeld is in mijn geest, als iets dat op zichzelf zal gebeuren --- neen, de toekomst is HIER, en zal niets meer of minder zijn dan wie ik ben in dit moment en dan wat ik accumuleer in en als de momenten waarin ik besta, leef en adem als een fysieke expressie

Dus, als en wanneer ik zie en besef dat ik in een energetische ervaring van haast of angst of onzekerheid zit in relatie met een beeld in mijn geest van 'de toekomst' als een idee in mijn geest van wat ik moet doen of worden of bereiken - dan stop ik en ik adem - en ik breng mijn gewaarzijn HIER naar mijn fysieke aanwezigheid, naar mijn fysieke beweging en ademhaling --- in en als het besef dat dat beeld in mijn geest van 'de toekomst' niet echt is, omdat wie ik ben is HIER, ik ben geen beeld, ik ben geen idee, ik ben een levende fysieke uitdrukking en ik zal nooit een beeld of idee of ideaalbeeld zijn of worden -- ik zal altijd, in elk moment, verleden, heden of toekomst, HIER bestaan, binnenin mezelf als een fysiek lichaam --- en wie ik ben in dit moment in en als mijn fysieke bestaan, is wat de toekomst ook zal zijn, omdat ik hier in dit moment mijn toekomst beslis, maak en creëer door middel van de statement die ik leef

Dag 241: Wat is Discipline?

Dit is een vervolg op "Dag 239: Wat is Onvrijwillige Aandacht en hoe werkt de Geest van een Slaaf?"
en "Dag 240: Systeem-discipline versus Zelf-discipline"


In deze blog kijk ik naar de vraag 'Wat is Zelf-Discipline/Discipline?', 'Wie ben ik in en als Zelf-Discipline/Discipline?' en 'Hoe kan ik Discipline leven in en als wat het beste is voor Al het leven?'



ik besef en realiseer mij dat 'discipline' en 'zelf-discipline' als een tegenpool van 'luiheid', geen echte discipline is - omdat het een beoordeling is over 'hoe ik eruit zie', dat in het teken staat van 'sociale overleving' -- en dus niet het beste is voor allen als het leven op aarde

ik besef en realiseer mij dat ik opgevoed ben om 'discipline' te leven als een leugen - als een 'beeld' dat bijdraagt tot mijn 'imago' en 'sociale reputatie' en dus persoonlijke overleving in 'het systeem'/'de samenleving' -- en dat ik dus nooit inzicht gehad heb in wat 'discipline' werkelijk is of zou moeten zijn, omdat ik nooit heb ingezien of beseft wie ik werkelijk ben als HIER, als eenheid en gelijkheid

ik besef en realiseer de noodzaak om 'discipline' te onderzoeken en te herdefinieren - om er zeker van te zijn dat de 'discipline' die ik leef in deze realiteit, bijdraagt tot het creëren van een wereld die het beste is voor al het leven dat HIER is

Ik besef en realiseer mij dat de ervaring en expressie van 'luiheid' een consequentie is van de ervaring en expressie van 'discipline' die enkel persoonlijk belang en verlangens dient en in tegenstrijdigheid bestaat met het algemeen belang, en dus een wereld creëert vol misbruik, uitbuiting en lijden --- en dat het dus vanzelfsprekend is dat kinderen 'luiheid' ervaren, als een uitdrukking van onbegrip en onmacht ten aanschouw van deze realiteit die op geen enkele manier steek houdt, en die duidelijk laat zien dat hun leven geen werkelijk 'doel' heeft

Ik besef dat 'discipline' die het resultaat is van 'angst' van 'autoriteit' - enkel weerstand zal creëren in de vorm van 'luiheid' --- omdat er geen inherent inzicht aanwezig is in 'waarom' die 'discipline' nodig is, wat 'discipline' is, welk 'doel' die 'discipline' dient en 'waarom' het dat 'doel' dient, en 'wie/waarom/hoe ik ben' in en als die 'discipline'

ik stel mezelf tot doel om 'discipline' te leven als een toewijding van mezelf aan het enige 'doel' dat echt en waardevol kan zijn - als het creëren van een realiteit/wereld die het beste is voor elke levensvorm in eenheid en gelijkheid met mezelf --- omdat ik besef dat 'luiheid' enkel kan bestaan wanneer 'discipline' gedefinieerd wordt in en als het bereiken en nastreven van een 'doel' als hoe het gedefinieerd is in en door de samenleving, en dus ter ondersteuning bestaat van de wereld/samenleving/systeem als hoe het op dit moment bestaat, als een 'doel' dat dus in wezen eigenlijk 'doelloos' is

ik stel mezelf tot doel om 'discipline' te leven als het in elk moment vragen stellen bij de 'systeem-discipline' die ik heb aanvaard in mezelf, als de patronen die ik mezelf heb toegestaan blindelings uit te leven op basis van en omwille van angst van autoriteit --- hierin stel ik mezelf tot doel om te staan/bestaan als zelf-autoriteit en dus 'discipline' te leven als het in elk moment trouw zijn aan mezelf, eerlijk zijn met mezelf en toegewijd zijn aan mezelf als eenheid en gelijkheid, in en als het wandelen van het proces van absolute zelf verwezenlijking in en als het creëren van een realiteit die het beste is voor al het leven als mezelf --- en daarin dus 'discipline' te leven als een levende statement van 'wie ik ben' als HIER --- omdat ik besef dat de 'systeem-discipline' als de voorgeprogrammeerde definitie van 'discipline' die ik heb aanvaard in mezelf, van mij een 'discipel' maakt van het systeem van misbruik en eigenbelang en consequenties creëert

ik stel mezelf aldus tot doel om op te staan en te staan/bestaan als een 'discipel' van het leven en gedisciplineerd te zijn in het creëren van een systeem dat het algemeen belang van het leven op aarde dient

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen aan ouders en leerkrachten dat 'discipline' aanleren door middel van angst in kinderen enkel zal leiden tot consequenties op persoonlijk en collectief/globaal/algemeen vlak - en dat 'discipline' in wezen een 'natuurlijke' en 'vanzelfsprekende' eigenschap/uitdrukking is in/van het kind wanneer het kind zijn plaats, functie en doel realiseert als een levend wezen op aarde, in relatie tot het bijdragen aan het leven op aarde en het functioneren in een systeem dat zorg draagt voor het leven op aarde --- en dat discipline die aangeleerd wordt aan kinderen door middel van 'straffen' en bedreiging en dus ANGST, enkel 'noodzakelijk' geacht wordt omdat het systeem waarin de kinderen geboren worden NIET een systeem is dat zorg draagt voor het leven, waardoor kinderen geconfronteerd worden met de 'doelloosheid' en 'nutteloosheid' van hun leven hier op aarde

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat het in wezen zelfs een criminele daad is om kinderen te dwingen, via 'discipline' en 'disciplinering', om het leven op aarde zoals het op dit moment gestuurd wordt door de mens te aanvaarden zoals het is en om erin 'mee te draaien' in en als 'persoonlijke overleving' -- omdat dit de oorsprong is van het misbruik dat toegestaan wordt in het huidige systeem