Dag 811: De Relatie met Jezelf Opbouwen

Ik heb er doorheen mijn leven steeds een patroon en gewoonte van gemaakt om snel te denken dat mensen mij "niet leuk vinden" of "mij afwijzen". Ik voelde mij dan als reactie op die gedachten onzeker en emotioneel over mezelf. Vooral in mijn romantische relaties is dit patroon een probleem gaan blijken. Als je een intieme relatie aangaat met iemand is het immers de bedoeling dat je samen in die relatie staat als twee gelijken.

Als er dan een van de twee zich echter continu inferieur gaat opstellen door in onzekerheid te gaan en dan de ander subtiel gaat beschuldigen van "jij ziet me niet meer graag" of "je houdt niet meer van mij" dan ontstaat er onstabiliteit in de relatie omdat de ander dan ook in een bepaalde positie wordt geplaatst van zich schuldig te moeten gaan voelen om zaken waar hij/zij niet eens schuldig aan is bij wijze van spreken.

Deze gewoonte was zo deel gaan uitmaken van mezelf dat ik het volledig automatisch was gaan doen. Zelfs wanneer ik me er niet bewust van was, was het toch iets dat ik op de achtergrond in mijn geest aan het doen was. Het was alsof ik steeds klaar stond om mij onzeker te gaan voelen en om bepaalde acties of woorden van mijn partner of andere mensen in mijn omgeving te interpreteren als "hij/zij vindt me niet meer leuk" en "hij/zij wijst me af", om me dan onzeker, minderwaardig en droevig te gaan voelen.

Het is pas de laatste tijd dat ik me werkelijk ben gaan realiseren dat wanneer die gedachten en ervaringen in mezelf naar boven komen, het me eigenlijk laat zien wat IK ZELF in mezelf toesta te bestaan. Ik ben het met andere woorden die mezelf kwets door in die emotionele ervaringen van onzekerheid, minderwaardigheid en droefheid te gaan, niemand anders doet dat. Ik ben het die reageert op die gedachten van "ik wordt afgewezen" met die emotionele ervaringen en ik ben het zelfs die die gedachten in mijn eigen geest fabriceert als interpretaties van wat er in mijn omgeving en realiteit aan het gebeuren is.

Ik ben mezelf er vaak op aan het betrappen dat ik mezelf op die manier "kwets" en ben mijn eigen verantwoordelijkheid gaan inzien als zijnde de beslissing en de keuze die ik zelf maak om mezelf even in die gedachten en emoties te verliezen in de plaats van binnenin mezelf stabiel te blijven en mezelf onvoorwaardelijk te ondersteunen.

Wanneer ik zie dat ik mij droevig, onzeker en/of minderwaardig begin te voelen, pas ik dan ook onmiddellijk zelf-vergeving toe om mezelf er zo snel mogelijk weer uit te halen in het besef en het begrip dat niemand het mij aandoet behalve mezelf. Ik ben het die de keuze maakt om mij zo te voelen en aldoende mezelf te kwetsen, dus kan ik evengoed er niet ingaan en stabiel blijven in ondersteuning van mezelf.

Dag 739: Hoe je Schrijft is Wie je Bent

Iets wat ik doorheen mijn Reis naar Leven en mijn schrijven naar vrijheid geleerd heb is de waarde van woorden, en specifiek de waarde van schrijven. Door schrijven kan je jezelf leren kennen, je kan de verborgen ruimtes en kamertjes in je geest openen, jezelf ontdekken en jezelf creëren als wie je wil zijn en hoe je eigenlijk wil leven. Dit laatste gedeelte kan echter pas gebeuren wanneer je in de eerste plaats schrijft op een manier waarop je jezelf zal leren kennen.

Het is immers pas wanneer je ontdekt wie je eigenlijk echt bent onder de lagen van je geest als wie je doorheen je leven bent gaan geloven dat je bent. Je hebt bijvoorbeeld misschien een idee in je geest van wie je wil zijn en hoe je je wil voelen in je leven en dat idee gaat gepaart met een positief gevoel en dus geloof je dat dat vanuit jezelf komt, dat dat werkelijk is wie jij WIL zijn. Maar in wezen is dat idee en het gevoel dat ermee verbonden is volledig afkomstig vanuit je geest hetgeen een systeem is dat opgebouwd is uit een zelf-beeld, een identiteit en een persoonlijkheid die je middels allerlei invloeden doorheen je leven in jezelf gecreëerd hebt. Maar die geest - dat zelf-beeld, die identiteit en persoonlijkheid - is niet wie je eigenlijk werkelijk bent.

Je geest zal jouw beslissingen steeds sturen door middel van gevoelens. Iets waar je een goed gevoel bij krijgt - het hoeft zelfs niet per se een goed gevoel te zijn, maar eerder een bepaalde ervaring in jezelf waar je jezelf als het ware in 'herkent', iets wat voor jou 'eigen' aanvoelt. En aangezien die beslissingen gebaseerd zijn op wat je geest, als het vooropgebouwde systeem in jezelf,  ziet als 'juist' omwille oftewel gevoelens en/of geloofsystemen (dewelke beide dingen zijn die van 'ergens' afkomstig zijn, maar niet van jezelf), zijn ze niet gebaseerd op een waarachtig begrip van wat het beste is voor jezelf aangezien je in wezen niet eens weet wie je zelf bent. Je kan misschien dus wel denken en geloven dat je doet wat het beste is voor jezelf, maar als je jezelf niet echt kent kan je ook niet echt zien of weten wat werkelijk het beste is voor jou.

Schrijven in de Reis naar Leven en schrijven naar vrijheid is schrijven vanuit dat startpunt als het besef dat je jezelf in wezen nog niet echt kent. Al wat je eigenlijk 'kent' van jezelf is wie je altijd geweest bent en hoe je jezelf als het ware 'aanvaard' hebt doorheen je leven. Schrijven naar vrijheid wil dus zeggen dat je schrijft op onderzoekende wijze met als oogpunt het leren kennen van wie je bent vanbinnen, en specifiek wie je bent als je gedachten, gevoelens en gedrag. Waar komen je gedachten vandaan? Hoe is het dat je gevoelens en emoties ontstaan in jezelf? Waarom gedraag je zoals je je gedraagt? Is het zelf-beeld dat je doorheen je leven hebt opgebouwd werkelijk wie je bent? Enzovoort.

Als je schrijft vanuit dat opzicht dan kan je schrijven jou ondersteunen om te ontdekken en te worden wie je werkelijk bent, terwijl als je schrijft vanuit je gedachten en interne ervaringen dan zal je dat ook ondersteunen en versterken.

Meer in Dag 740

Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf?

In Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen? beschreef ik de tweede stap in het proces van het gebruiken van een 'ongeluk' dat je overkomt als een hulpmiddel om:

1. Jezelf te leren kennen
2. Schadelijke patronen in je geest te detecteren en identificeren
3. Die schadelijke patronen te veranderen tot meer constructieve expressies

In de tweede stap ga je dus kijken naar hoe en waar die schadelijke patronen die je in de eerste stap hebt gedetecteerd en geidentificeerd zich in je dagelijkse leven en realiteit afspelen. Eens je dit dan kan vastpinnen en uitstippelen, kan je beginnen werken aan een praktische structuur om dat patroon te gaan veranderen en corrigeren.

Je fysieke werkelijkheid en hoe het patroon zich op fysiek vlak afspeelt zal immers je blauwdruk zijn om praktische en realistische zelf-verandering teweeg te brengen. Je kan immers niet afmeten of erkennen of je verandering wel degelijk 'echt' is, als je niet in de eerste plaats weet waar je naar moet kijken. Wanneer je de exacte 'data' hebt in termen van hoe dat wat schadelijk is in je leven zich afspeelt en bestaat, dan weet je ook meteen hoe je je eigen verandering in en als dat patroon kan afmeten naarmate je je proces van verandering bewandelt.

Ik neem mijn patroon als voorbeeld. Het patroon dat ik gedetecteerd en geidentificeerd had als zijnde verbonden aan mijn 'ongeluk' als het verbranden van mijn hand, was het patroon van het richting geven aan en 'be-hand-elen' van mijn externe realiteit via energie. En dit kon ik identificeren door te kijken naar wat ik binnenin mezelf aan het doen was in het moment waarin het ongeluk gebeurde. Ik keek specifiek naar:

• Welke emotionele of gevoels-ervaring ging er in dat moment of in de voorgaande momenten door mij heen
• Welke waren de gedachten in mijn geest en waar hield ik mij met andere woorden mee bezig in mijn geest
• Wat kan de locatie van mijn 'ongeluk'/wonde mij vertellen over het patroon waar ik in zit

Door naar mijn 'ongeluk' op die manier te kijken, werd mij duidelijk dat:

• De emotionele/gevoels-energie die ik ervoer een ervaring was van frustratie, gehaastheid, stress en controle
• De gedachten die door mijn geest gingen in de trand waren van kritiek hebben op de mensen in mijn omgeving en wat er allemaal aan het mislopen is en wat mensen allemaal misdoen in mijn omgeving
• De locatie van mijn wonde, namelijk aan de rug van mijn linkerhand, mij aanduid dat het gaat over hoe ik dingen 'be-hand-el' en hoe ik dus omga met dingen (=hand) in mijn externe realiteit (=rug) en dat het specifiek te maken heeft met energie zoals gevoelens of emoties (=linkerkant)

Deze drie factoren gaven mij dus een duidelijk beeld van wat mijn 'ongeluk' mij aan het tonen was in relatie tot het punt binnenin mezelf dat een schadelijk effect heeft en dat dus gecorrigeerd en veranderd dient te worden. En dit is dus een techniek om tot de kern te komen van wat je realiteit je kan vertellen over wie jij bent vanbinnen en hoe je realiteit je eigenlijk ondersteunt om in te zien wat binnenin jezelf schadelijke invloed heeft op jezelf en je leven, door middel van bijvoorbeeld het creëren van een 'ongeluk'.

In de volgende blog bekijken we de derde stap in het proces van het transformeren van een 'ongeluk' tot een punt van zelf-ondersteuning.