Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf?

In Dag 715: Hoe Corrigeer je op praktische wijze schadelijke gedachtenpatronen? beschreef ik de tweede stap in het proces van het gebruiken van een 'ongeluk' dat je overkomt als een hulpmiddel om:

1. Jezelf te leren kennen
2. Schadelijke patronen in je geest te detecteren en identificeren
3. Die schadelijke patronen te veranderen tot meer constructieve expressies

In de tweede stap ga je dus kijken naar hoe en waar die schadelijke patronen die je in de eerste stap hebt gedetecteerd en geidentificeerd zich in je dagelijkse leven en realiteit afspelen. Eens je dit dan kan vastpinnen en uitstippelen, kan je beginnen werken aan een praktische structuur om dat patroon te gaan veranderen en corrigeren.

Je fysieke werkelijkheid en hoe het patroon zich op fysiek vlak afspeelt zal immers je blauwdruk zijn om praktische en realistische zelf-verandering teweeg te brengen. Je kan immers niet afmeten of erkennen of je verandering wel degelijk 'echt' is, als je niet in de eerste plaats weet waar je naar moet kijken. Wanneer je de exacte 'data' hebt in termen van hoe dat wat schadelijk is in je leven zich afspeelt en bestaat, dan weet je ook meteen hoe je je eigen verandering in en als dat patroon kan afmeten naarmate je je proces van verandering bewandelt.

Ik neem mijn patroon als voorbeeld. Het patroon dat ik gedetecteerd en geidentificeerd had als zijnde verbonden aan mijn 'ongeluk' als het verbranden van mijn hand, was het patroon van het richting geven aan en 'be-hand-elen' van mijn externe realiteit via energie. En dit kon ik identificeren door te kijken naar wat ik binnenin mezelf aan het doen was in het moment waarin het ongeluk gebeurde. Ik keek specifiek naar:

• Welke emotionele of gevoels-ervaring ging er in dat moment of in de voorgaande momenten door mij heen
• Welke waren de gedachten in mijn geest en waar hield ik mij met andere woorden mee bezig in mijn geest
• Wat kan de locatie van mijn 'ongeluk'/wonde mij vertellen over het patroon waar ik in zit

Door naar mijn 'ongeluk' op die manier te kijken, werd mij duidelijk dat:

• De emotionele/gevoels-energie die ik ervoer een ervaring was van frustratie, gehaastheid, stress en controle
• De gedachten die door mijn geest gingen in de trand waren van kritiek hebben op de mensen in mijn omgeving en wat er allemaal aan het mislopen is en wat mensen allemaal misdoen in mijn omgeving
• De locatie van mijn wonde, namelijk aan de rug van mijn linkerhand, mij aanduid dat het gaat over hoe ik dingen 'be-hand-el' en hoe ik dus omga met dingen (=hand) in mijn externe realiteit (=rug) en dat het specifiek te maken heeft met energie zoals gevoelens of emoties (=linkerkant)

Deze drie factoren gaven mij dus een duidelijk beeld van wat mijn 'ongeluk' mij aan het tonen was in relatie tot het punt binnenin mezelf dat een schadelijk effect heeft en dat dus gecorrigeerd en veranderd dient te worden. En dit is dus een techniek om tot de kern te komen van wat je realiteit je kan vertellen over wie jij bent vanbinnen en hoe je realiteit je eigenlijk ondersteunt om in te zien wat binnenin jezelf schadelijke invloed heeft op jezelf en je leven, door middel van bijvoorbeeld het creëren van een 'ongeluk'.

In de volgende blog bekijken we de derde stap in het proces van het transformeren van een 'ongeluk' tot een punt van zelf-ondersteuning.

Dag 703: Onderzoek de zwakke plek in je Lichaam en Vindt de zwakke plek in je Geest

In deze blog deel ik een punt dat ik zelf gezien en ervaren heb dat betrekking heeft tot de Structurele Resonantie en met andere woorden hoe je het lichaam kan gebruiken om patronen, ervaringen en constructen in je eigen geest te ontdekken die jou in de weg staan om een optimale interactie met jezelf en je omgeving te bewerkstelligen.

Het specifieke punt waar ik het hier over zal hebben is een punt in mijn linker bovenarm. En dit punt noem ik een 'zwak punt' of een 'zwakke plek', omdat ik op die plek vaak op fysiek vlak oftewel een subtiele stekende pijn ervaar of een gevoel dat die plek zwakker is dan dezelfde plek op mijn andere arm. Deze ervaring werd voor mij steeds meer merkbaar naarmate ik gevoeliger werd voor mijn lichaam en wat er op fysiek vlak aan het gebeuren is binnenin mezelf doorheen het bewandelen van mijn proces.

Gisteren was er bijvoorbeeld zo een moment waarop ik een subtiele pijn voelde op dat punt in mijn linker bovenarm. Wat ik dan deed was het vastnemen van dat punt en drukken met mijn duim en wijsvinger langs beide kanten van mijn bovenarm, zodat ik kan 'zien' wat het is dat dat punt mij op dat moment aan het laten zien was. Het feit dat er daar iets aan het gebeuren was, was immers een teken dat ik op dat moment in mijn geest aan het participeren was in een bepaald construct, patroon en/of ervaring dat in direct verband stond met dat punt in mijn lichaam.

Door dan dat punt in het lichaam aan te raken of erop te duwen, en tegelijkertijd jezelf stil te maken binnenin jezelf, komt het patroon/construct/ervaring in kwestie in jezelf naar boven en kan je het beter zien. Dan weet je meteen wat het is dat er gaande is in jezelf en wat een 'zwakke plek' in je geest en je lichaam aan het creëren is.

In mijn geval, terwijl ik duwde op mijn bovenarm, zag ik dat het punt dat ermee in verband stond een punt is dat op onderbewust niveau in mijn geest in feite haast constant aanwezig is. Een bepaalde ervaring en gedachten-patroon dat de hele tijd in mijn geest op de achtergrond aan het werken is. En dat is specifiek een ervaring binnenin mezelf van spanning en een subtiele angst, verbonden met gedachten waarin ik terugblik op momenten doorheen mijn dag waarin ik met mensen heb gepraat en heb omgegaan met mensen vanuit het startpunt van mezelf ervan te willen verzekeren dat al de mensen waar ik mee in contact gekomen ben nog een 'positieve' mening over mij hebben.

Ik wil er als het ware de hele tijd zeker van zijn dat iedereen in mijn omgeving mij aanvaard, mij leuk of goed vindt en zeker niet kwaad is op mij of op de één of andere manier iets tegen mij heeft. Het is dus een vorm van het willen controleren van mijn 'positie' in mijn omgeving, gebaseerd op een angst van wat mensen over mij denken en specifiek een angst dat mensen mij 'niet goed' vinden op de één of andere manier.

En dat is dus een specifiek gedachtenpatroon dat in feite constant, in zo goed als elk moment op de achtergrond in mijn geest aanwezig is. Iets dat zo in mezelf geïntegreerd is en zo een deel uitmaakt van mezelf dat ik het nooit echt opmerkt en dat ik het aanvaard heb als 'normaal', als een normale staat van zijn. Een staat van zijn die dus een constante gespannenheid en subtiele angst in mezelf betekent.

Dit is het punt dat ik zag en mij realiseerde wanneer ik de pijn in mijn linker boven arm nader onderzocht. En om dit punt te verlossen en verwerken in mezelf, teneinde die zwakke plek in mijn lichaam en geest te genezen, bewandel ik een proces van zelf-vergeving en zelf-correctie.

Wordt vervolgd in de volgende blog.