Dag 735: Problemen Oplossen via Communicatie vergt Moed

Deze blog is een verderzetting van de voorgaande blog waarin het onderwerp 'expressie' naar boven gekomen is. Expressie in termen van het 'durven' uitdrukken van jezelf zonder angst om afgang te maken, een mal figuur te slaan of 'wat andere mensen van je zouden denken', maar ook 'expressie' als het durven open zijn met de mensen in je omgeving, durven communiceren over problemen in de plaats van ze op te kroppen en er durven voor kiezen om dingen uit te praten in de plaats van ermee te blijven zitten in de veronderstelling dat je het zelf wel allemaal kan oplossen.

Ik zeg 'durven' omdat, hoewel communiceren en open zijn en openlijk delen wie je bent en waar je mee zit het beste is voor jezelf en voor de omgeving en wereld waarin je bestaat als geheel, is het toch niet zo voordehandliggend en evident. Je zal zelfs merken dat de neiging om je af te zonderen van je omgeving wanneer je je emotioneel voelt of wanneer je met iets zit groter is dan de neiging om erover te praten en om problemen die je hebt met iemand op te lossen door middel van communiceren met die persoon.

Er is immers een zekere 'kwetsbaarheid' die bestaat in het toepassen van communicatie om problemen op te lossen en emoties te verwerken. Stel bijvoorbeeld dat je op een gegeven moment plots de indruk krijgt dat iemand in je naaste omgeving zich afstandelijk aan het gedragen is tegenover jou. Je weet ten eerste niet goed of wat je ziet wel degelijk de realiteit is omdat de verandering in gedrag zo subtiel is en ten tweede zie of begrijp je niet waar het vandaan zou komen omdat je zelf niet meteen wetenschap hebt van iets dat jij gedaan zou kunnen hebben dat zulk 'n reactie losgeweekt zou kunnen hebben in hen.

Maar tegelijkertijd is er iets dat je ziet in hun gedrag tegenover jou hetgeen jij ervaart als wegduwend en afstandelijk. De kans is in deze situatie groot dat jij hun gedrag persoonlijk zal opnemen en dat jij je zelf dan ook afstandelijk zal gaan opstellen tegenover hen omdat je je als het ware bedreigd voelt door hun gedrag, hetgeen jij ervaart als kwetsend aangezien je je weggeduwt voelt zonder klaarblijkelijke reden.

Hoewel in feite de oplossing hier in deze situatie is om 'simpelweg' met de persoon te gaan praten over wat jij ziet en voelt teneinde duidelijkheid te krijgen over je eigen ervaringen en over de hele situatie, ga je dus eerder de neiging hebben om het probleem verder te laten bestaan door er net niet over te praten maar je eerder af te zonderen en af te scheiden van de ander. Wat je dan doet is dus met andere woorden net het tegenovergestelde van wat je eigenlijk zou moeten doen om tot een oplossing te komen.

Wat er dan uiteindelijk gebeurt is dat je een emotionele relatie opbouwt tegenover die persoon door met wrok, rancune, kwaadheid, beschuldiging en allerhande emotionele ervaringen van gekwetstheid blijft zitten in je eigen geest en gedachten en de relatie dus laat verzuren omdat jij je in feite liever gekwetst voelt dan de moeite te doen om oplossingen te vinden voor de problemen in je relaties met anderen.

Wordt verdergezet in Dag Dag 736

Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering

Ter verderzetting van Dag 708: Het Aardende effect van Spreken tot Jezelf waarin ik schreef over een moment tijdens mijn dag waarin ik de correctie leefde van het gedachten- en reactiepatroon waar ik in de voorgaande blogs over geschreven heb en het gereedschap voor heb toegepast teneinde dat patroon op een praktische manier te kunnen veranderen.

Deze momenten van praktische zelf-verandering waarin je je proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie doortrekt naar het dagelijkse leven en naar wie je bent in je eigenlijke dagelijkse realiteit, is het meest belangrijke aspect in dit proces van zelf-verandering, omdat het die momenten zijn in je dagelijkse realiteit waarin je aan jezelf bewijst dat je wel degelijk aan het veranderen bent en dat je proces 'echt' is.

Daardoor is ook het delen van zulk'n momenten in je schrijven belangrijk, om voor jezelf je eigen proces te kunnen volgen en een soort van baanrecord bij te houden van je proces, zodat je ziet dat je proces een mooie lijn volgt van schrijven, naar het verlossen van het patroon via zelf-vergeving, naar het creëren van een script voor praktische verandering tot het daadwerkelijk op realistische manier jezelf veranderen.

Vandaag was er bijvoorbeeld nog zo een moment waarin ik met iemand had gesproken en na ons gesprek zag ik mezelf in mijn geest gaan in dat patroon van het willen nadenken en het her-afspelen van het moment van het gesprek om mijn uitdrukking als de dingen die ik heb gezegd te beoordelen en te analyseren vanuit het oogpunt van hoe de andere persoon mijn expressie zou geïnterpreteerd hebben.

Vanaf het moment dat ik mijn geest dit patroon zag activeren, stopte ik mezelf en ademde ik en weerhield ik mezelf van het volgen van die gedachtengang en de emotionele en gevoels-ervaringen die eraan gekoppeld waren. Ik was me er immers van gewaar dat als ik mezelf zou laten meevoeren in en door die gedachtengang dat ik mezelf daarin zou gaan afscheiden van mezelf, in de zin van dat ik een emotionele ervaring van spanning zou beginnen creëren in mezelf ten gevolge van de gedachten waarin ik zou participeren.

Wanneer ik nadenk over wat mensen over mij denken en wanneer ik in mijn geest mijn eigen uitdrukking bekijk vanuit het oog van beoordelingen, interpretaties en percepties waarin ik waarde hecht aan 'hoe andere mensen mij zien', dan maak ik immers op onbewust vlak een statement dat ik mezelf niet aanvaard zoals ik ben. Ik maak een statement dat ik geloof dat 'wie ik ben' compleet gedefinieerd en bepaald is door 'hoe andere mensen mij zien'. En dus laat ik mezelf niet gewoon mezelf zijn.

Het nut van het veranderen van dit soort patronen in je geest is dus dat je zulk'n consequenties vermijd, zoals het creëren van ervaringen zoals stress en spanning in jezelf omwille van de gedachten die omgaan in je geest waarin je op onbewust niveau je relatie met jezelf aan het compromitteren bent. En om die reden is het dan ook van nut en belang om je gewaar te worden van je eigen geest en van het soort gedachten dat doorgaans door je geest gaan en van wat die gedachten je vertellen over wie jij bent.

Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

 Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Maar als je jezelf achter een masker van positiefheid verschuild en als je al je 'negatieve' en gemene en 'slechte' gedachten en emotionele reacties daarachter gaat verbergen - dan creëer je in feite relaties van leugens en bedrog met anderen en met jezelf en dan zal er nooit echt vertrouwen kunnen bestaan in die relaties  omdat je relaties op leugens gebaseerd zijn - op het feit dat jij niet eerlijk wil zijn over wie je bent vanbinnen. Je verbergt je ware gedachten en dus je ware gelaat achter een masker, gewoon omdat je angst hebt dat mensen de 'negatieve' kant van je zullen zien. Dag 603: Is het hebben van een Positieve en een Negatieve Kant een vorm van Schitzofrenie?

Ik bedoel, uiteraard zijn er bepaalde factoren die we best in overweging nemen als het aankomt op het leven in deze wereld en kan je eerlijkheid en eerlijk en open zijn over wie je bent vanbinnen niet gaan interpreteren als het rondbazuinen van al wat je werkelijk denkt over mensen en hoe je je werkelijk voelt vanbinnen ook al glimlach je misschien vanbuiten. Ik bedoel, in zekere zin is die uiterlijke glimlach en dat 'sociale masker' nog steeds noodzakelijk omwille van het soort interacties die we over tijd doorheen de menselijke geschiedenis hebben opgebouwd waarin het een 'normaal' aspect van onze cultuur en onszelf geworden is om onszelf op een specifieke voorbepaalde en voorspelbare manier uit te drukken. Het is dus niet zo simpel om zomaar plots te beslissen om absolute 'eerlijkheid' beginnen toe te passen in onze relaties met anderen en om dan te verwachten dat die 'eerlijkheid' ook gewaardeerd zal worden.

Daarom beginnen we met de toepassing van Zelf-Eerlijkheid in dit proces van het ontwikkelen van onszelf als een integer en oprecht levend wezen. We hebben vaak de neiging om dingen buiten onszelf te projecteren, bijvoorbeeld wanneer we het woord eerlijkheid of de woorden zelf-eerlijkheid horen, of zelfs oprechtheid en integriteit - en om te denken dat die eerlijkheid, oprechtheid en integriteit een uiterlijke presentatie van onszelf is, een uiterlijk gedrag, zoals bijvoorbeeld het vertellen van onze geheimen aan anderen zouden we definieren als zijnde 'eerlijkheid' of 'oprechtheid'.

Hierdoor zullen we uiteraard reageren in onszelf op het concept van absolute eerlijkheid en oprechtheid, omdat we  weten en beseffen dat als we onze diepste duisterste gedachten en reacties die we hebben over anderen, onszelf en onze wereld zouden delen met mensen, dat er dan allerlei meningen en beoordelingen over ons gevormd zullen worden en dat mensen dan zullen reageren op de dingen die we te delen hebben met dezelfde beoordelingen die wij vormen over onze eigen gedachten en die precies de reden zijn voor waarom het is dat we bepaalde gedachten en gevoelens en emotionele reacties in onszelf verborgen houden.

Zelf-Eerlijkheid is echter al wat moeilijker om op het eerste zicht te bevatten omdat we het niet gewoon zijn omwille van de afscheiding die we in onszelf hebben aanvaard tussen onszelf en 'andere mensen' -- waarin we de neiging hebben om dingen te 'veruiterlijken' en 'externaliseren' in en als bijvoorbeeld het 'eerlijk zijn tegen andere mensen', waarin we een bepaald beeld van onszelf portretteren als 'wie we zijn' als 'persoon', zodat dat beeld een idee kan worden in onze geest waar we ons positief over kunnen voelen.

Maar dat beeld en dat idee is geen 'echte' eerlijkheid, omdat het een beeld en een idee is in de geest. Het is een impressie en een indruk die we willen achterlaten op de mensen in onze wereld en realiteit en op onself. Dus, wat is dan het verschil tussen de impressie van eerlijkheid en zelf-eerlijkheid?