Dag 734: De geest als systeem van limitatie

Deze blog is een verderzetting op Dag 733: Het Ontwikkelen van je Expressie gebeurt in de Kleine Momenten. Wat over het algemeen kan opkomen voor veel mensen die de neiging hebben om zichzelf en hun expressie te onderdrukken, is een angst om te 'falen', of om 'afgang te maken',  'een mal figuur te slaan' en/of 'uitgelachen te worden', en dan specifiek een angst van de emotionele ervaring van schaamte en vernedering.

En dat is een angst die opkomt wanneer je voor de keuze staat om jezelf al dan niet uit te drukken. Dan komen er gedachten in je geest naar boven waarin je jezelf al helemaal afbeeld in de situatie waarin je jezelf uitdrukt, waarin je bijvoorbeeld een speech geeft, of je staat voor de klas een spreekbeurt te doen, of je speelt een spel waarin je iets moet uitbeelden, enzovoort. En in die afbeeldingen zie je je eigen angsten uitkomen. Je ziet als het ware het 'ergste' dat je kan overkomen afgebeeld. En onmiddellijk heb je dan zoiets van 'neen, dat wil ik niet!' en je kiest ervoor om je toch maar niet uit te drukken: om toch maar niet dat spel te spelen of iets voor te stellen aan de groep of simpelweg in een conversatie je mening te delen.

En die reactie op wat zich in je eigen geest afspeelt, waardoor je je dan uiteindelijk gaat onderdrukken (door ervoor te kiezen om je niet uit te drukken, ondanks je eigenlijk wel graag zou willen), speelt zich zo snel af in je geest dat niet niet per se stil staat bij wat er zich 'daarboven' eigenlijk aan het afspelen is. Je ziet bijvoorbeeld niet dat wat er in je gedachten naar boven komt eigenlijk maar een vrij wazig beeld is en niet al te specifiek is.

Je ziet niet dat de gedachte die opkomt in je geest in wezen de belichaming is van je eigen angst, die op zich ook niet al te specifiek is. Met andere woorden, als jij ervoor kiest om jezelf niet uit te drukken vanwege wat er in je geest omgaat, dan laat jij jezelf en je hele bestaan in de fysieke werkelijkheid als een fysiek wezen bepalen en sturen door een eendimensioneel en gelimiteerd systeem in je geest dat ten eerste niet gebaseerd is op de fysieke werkelijkheid omdat het zich compleet en helemaal alleen in je eigen geest afspeelt, en ten tweede niet betrouwbaar is omdat jij nog nooit de keuze gemaakt hebt om je realiteit te onderzoeken buiten dat systeem van zelf-onderdrukking in je geest om.

Dit hele systeem van zelf-onderdrukking dat gebaseerd is op die angst om je te generen of om 'afgang te maken' is in wezen een illusie omdat het hele concept van 'afgang maken' in de eerste plaats ook enkel in jouw geest bestaat. In de fysieke werkelijkheid zijn dingen niet zo eendimensioneel en oppervlakkig als oftewel afgang maken oftewel niet. Het is in feite je eigen geest die oppervlakkig is als jij gelooft dat dat de realiteit is en dat er niet meer is aan de realiteit dan die  ene beoordeling.

Als en wanneer je je eigen geest met meer diepgang begint te onderzoeken en uiteen te halen dan besef je dat dingen die aanvankelijk zo 'echt' lijken in werkelijkheid maar een perceptie zijn, een denkbeeld  dat enkel in je eigen geest bestaat.

Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

 Dag 566: Ligt de Sleutel om Faalangst te Veranderen in het Veranderen van ons Zelf-Beeld?

Het Transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage

In Dag565: Wat is het Nut van Zelf-Saboterende Angsten in de Geest? Heb ik het punt opengetrokken van de eigenaardige eigenschap van specifieke ervaringen van angst die in de geest bestaan - namelijk het feit dat deze angsten een saboterende werking hebben op onszelf en ons leven -- in de context van bijvoorbeeld hoe die angsten ons onzekerheden aanpraten in relatie tot wie we zijn in onze communicatie met andere mensen of onze vaardigheden en vermogens om ons eigen leven aan te sturen en belangrijke beslissingen te maken, of om een bedrijf te besturen en leiding te kunnen geven in en aan een groep van mensen.

En, omwille van die onzekerheden gaat onze communicate met andere mensen bijvoorbeeld gesaboteerd worden doordat we makkellijk in een reactie van schaamte gaan, en we gaan beginnen nadenken over wat we willen zeggen waardoor we bepaalde dingen niet zeggen of onszelf op een ongemakkelijke en aarzelende manier uitdrukken. We zullen ook beslissingen gaan maken in relatie tot onze fysieke uitdrukking, gebaseerd op ideëen in onze geest dat we niet in staat zijn om bepaalde dingen te doen, dat we bepaalde vaardigheden niet hebben of dat we niet sterk genoeg of niet goed genoeg zijn om bepaalde dingen te kunnen, te doen en te mogen. Er zijn zoveel manier waarop de ervaring van onzekerheid en angst ons kan saboteren in ons dagelijkse leven. Dus, waarom en hoe is het dat zo van die zelf-saboterende angsten bestaan in onszelf?

Waarom is het dat er angsten in onszelf bestaan die niet van praktische aard zijn en die niet eens realistisch zijn maar die als enige doel in feite hebben om ervoor te zorgen dat wij onszelf niet uitdrukken in en als ons leven en onze realiteit en dat we in feite 'niet leven'? Zoals daar is bijvoorbeeld de angst om te 'falen'. De angst om te falen als zijnde een angst die opkomt in relatie tot het aanvangen van een nieuw project of het ontwikkelen van een nieuwe vaardigheid en die op zich niet gebaseerd is op 'echte' overwegingen in de zin van het overwegen van bijvoorbeeld de risico's en gevaren die zich kunnen voordoen in dit ontwikkelingsproces of het uitvoeren van het specifieke project. De 'angst om te falen' is gebaseerd op denkbeelden en ideëen in de geest die bestaan in en als een negatief en minderwaardig zelf-beeld en die ter ondersteuning dienen van dat zelf-beeld. Met andere woorden, de angst om te falen bevestigt aan het individu dat zijn/haar negatief en inferieur zelf-beeld 'echt' is --- omdat, wat die angst om te falen doet is in feite zeggen van 'je bent een mislukkeling, dus ik zou maar niet eens beginnen aan dat project want de kans is groot dat je zal mislukken en dat je je een mislukkeling zal voelen'.

Ik bedoel - als dat negatieve en minderwaardige zelf-beeld niet al aanwezig zou zijn in onszelf - waarin we onszelf in feite al definieren als een 'mislukkeling' en een inferieur individu - dan zou de angst om te 'mislukken' en dus de angst om te falen niet eens opkomen in onszelf. Die angst om te falen bestaat immers in en als de voorspelling dat we zullen of zelfs kunnen 'falen' en 'mislukken' -- en dat, als en wanneer we zouden en zullen falen en mislukken, we ons een mislukkeling zullen voelen.

 dus als het concept en de ervaring van 'falen' en 'mislukken' niet al bestaat in onszelf - kan de angst om te falen geen aardingsgrond vinden in onszelf. De sleutel tot het veranderen en corrigeren van angst om te falen ligt dus in het onderzoeken en corrigeren van ons zelf-beeld.

Artwork by Karol Bak

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel Heeft

Dag 564: De Angst die Zichzelf als Doel heeft

Het Transformatieproces van  Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting van Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Nu ik het belang en de functie van Zelf-Correctieve Stellingen heb uitgeschreven, en dus heb aangetoont hoe die Zelf-Correctieve Stellingen de lijdraad zullen worden en de Steun zullen zijn die we nodig hebben om onze Inzichten en Realizaties door te trekken naar een Fysiek leven van onze Inzichten en Realisaties en dus een Veranderen van onszelf op een Echt en Fysiek Niveau ---  heb ik daarmee het proces en de specifieke toepassing van elke stap in het proces van Zelf-Verandering heb afgerond teneinde een welgevormd begrip te verzekeren in relatie tot het hoe en waarom van dit process.

In deze blog zal ik dan kijken naar de tweede situatie die ik aanvankelijk had uitgeschreven in Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling - Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1  als mijn tweede voorbeeld uit mijn dagelijkse leven waarin ik zag en detecteerde dat ik in het patroon van onzekerheid stapte en waarin ik kon zien en opmerken dat dat patroon van onzekerheid als emotionele ervaringen, schadelijke gevolgen heeft voor mezelf en mijn leven en dus functioneert als een zelf-saboterend patroon in en als de geest.

Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

De zelf-sabotage waar ik hier in participeer is in het voorspellen van situaties in mijn geest gebaseerd op onzekerheid en angst, zogezegd om mezelf te 'beschermen' van wat er zou kunnen mislopen in die situatie, als waar ik dus angst van heb, maar wat ik niet inzie is dat wat ik eigenlijk aan het doen ben in het oproepen van al die angst in mezelf, is net het manifesteren van die angst. Omdat, ik was volledig stabiel in mezelf voordat de angst opkwam, ik was zeker van mezelf, ik bestond met mijn gewaarzijn in het moment zonder twijfels of onzekerheden -- en plots komen er gedachten op in mijn geest die, onder het mom van 'zelf-bescherming', mij eigenlijk allerlei angsten aanpraten.

Gedachten die gaan van 'zal ik wel kunnen go-karten' en 'zal ik sociaal kunnen zijn' - en plots begin ik mij onzeker te voelen omdat plots die mogelijkheid bestaat in mijn geest dat er dingen zullen 'mislopen'. En, hoe meer ik zo ga denken, hoe meer ik mij angstig en onzeker begin te voelen - en hoe meer ik net het gevoel begin te krijgen en begin te geloven dat er daadwerkelijk iets zal mislopen -- dat ik bijvoorbeeld daadwerkelijk niet zal kunnen go-karten en dat ik niet sociaal zal kunnen zijn. Waardoor ik mij uiteindelijk in deze situaties bevindt en ik het gevoel heb dat de angst zich aan het uitspelen is, in de zin van dat ik mij al op voorhand angstig en onzeker voel in mezelf en dan wanneer ik aan het go-karten ben en terwijl ik met die specifieke mensen aan tafel zit te 'socialiseren' voel ik mij ook heel onzeker en angstig. Dus, uiteindelijk heb ik het gevoel dat de angst echt was en dat de angst zich heeft afgespeeld, terwijl wat het eigenlijk was, is dat ik zelf angst gegenereerd heb in mezelf en dat wat zich dus in feite heeft afgespeeld, was de ervaring van angst in mezelf die ik zelf in de eerste plaats had gegenereerd en dus niet zozeer de situatie zelf waar ik angst mee had verbonden in mijn geest. Want, waar ik in feite angst had, was angst zelf.

Omdat, als ik kijk naar die stellingen die door mijn hoofd gingen verbonden met een ervaring van angst, die gedachten van 'zal ik het wel kunnen', dan kan ik zien dat die gedachten niet al te specifiek zijn, en in wezen gewoon stellingen van angst zijn die niet meteen duiden op een specifieke situatie - dus uiteraard zal zo'n onspecifieke stelling heel veel angst genereren in mezelf, angst van in feite alles maar ook niets tegelijkertijd.

Wordt vervolgd in Dag 565

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak

Het Transformatie Proces van Emotionele Zelf-Sabotage

Ik heb dan een proces toegepast van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie in mijn schrijven in relatie tot het zelf-sabotage patroon van angst om te falen ten gevolge van het creëren van toekomstbeelden en -projecties dat ik had ontdekt in mezelf. En dus nu dat ik die stappen heb toegepast is het een kwestie van mij gewaar worden wanneer ik in dat patroon stap in mijn dagelijkse realiteit, zodat ik, wanneer ik het zie en opmerk, mezelf kan stoppen en mezelf kan veranderen in mijn relatie tot het patroon.

Mezelf veranderen in relatie tot het patroon gebeurt namelijk in het moment dat ik mij gewaarwordt dat het opkomt in mezelf, het moment dat er bijvoorbeeld specifieke gedachten in mijn geest komen -- zoals gedachten van angst in relatie tot toekomst-ideëen en -beelden in mijn geest, bijvoorbeeld 'ik kan dat niet', 'ik zal het niet kunnen', 'ik zal falen', 'ik ben daar niet slim genoeg voor', 'ik heb niet genoeg ervaring', 'ik ben niet voldoende voorbereid', enzovoort --- allemaal gedachten die dan een energetische reactie en ervaring van minderwaardigheid, inferioriteit en angst produceren in mezelf waarin ik dan mezelf identificeer met die gedachten en die gedachten ga aanvaarden in mezelf als een definitie van 'wie ik ben' in en als mezelf. En, vanaf het moment dat ik mezelf dus toesta emotioneel te reageren op de gedachten, ben ik als het ware 'verloren' in die zelf-definities, en verloren in de illusie dat die gedachten werkelijk 'zijn wie ik ben' omdat ik geloof dat de energie die ik ervaar in mezelf in reactie op de gedachten is 'wie ik ben'.

Dus, om dit niet te laten gebeuren en mezelf dus niet verloren te laten geraken in deze specifieke zelf-neerhalende zelf-definities - sta ik mezelf niet toe in de energie te gaan --- en dat kan ik doen door in het moment dat ik de gedachten zie opkomen in mijn geest, onmiddellijk mezelf ervan gewaar te maken van het specifieke patroon dat aan het activeren is in mijn geest, namelijk het patroon van zelf-sabotage  door het creëren van toekomst-beelden en -projecties en om in dat moment van gewaarzijn te ademen en mezelf in mijn ademhaling als het ware te stabilizeren en een standpunt van authoriteit in te nemen in relatie tot mijn emoties, omdat ik weet en mij ervan gewaar ben dat volgens het patroon dat aan het activeren is, de energie zal volgen op de gedachten --- omdat dat nu eenmaal is hoe ik mezelf in mijn geest doorheen mijn leven geconditioneerd heb.

Door in dat moment dan te ademen breng ik mezelf uit mijn geest en in mijn fysieke lichaam, waarin ik de macht heb om stabiel te blijven in relatie tot de energie die opkomt in mezelf, zijnde de emotionele reactie van angst, minderwaardigheid en onzekerheid en mezelf dus niet te laten meevoeren door die energie en zo verloren te geraken in  de zelf-definities in en van mijn geest in relatie tot wie ik zogezegd ben  tegenover mijn eigen toekomst - als zijnde 'minderwaardig'.

Dit is de techniek die ik, na het bewandelen van de eerste stappen met betrekking tot het begrijpen van en het creëren van een gewaarzijn in mezelf in relatie tot het specifieke patroon in mijn geest en hoe dat patroon precies werkt, functioneert en bestaat, kan gebruiken om mezelf op fysiek vlak, in mijn innerlijke realiteit zowel als mijn externe fysieke gedrag, expressie en beleving, te veranderen en te 'corrigeren' --- waarin ik bijvoorbeeld mezelf niet meer toesta te reageren met angst en minderwaardigheid in mezelf in relatie tot toekomstprojecties en -plannen en bijgevolg mezelf ook niet meer zal toestaan op te geven --- en zo zal ik mezelf de kans geven om het woord Success te leven in en als mijn leven  - door het patroon van Falen dat bestaat in en als gedachten, gevoelens en emoties in de geest  te corrigeren en te veranderen, of althans door mijn relatie tegenover dat patroon te veranderen.

Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling - Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1

Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling 

Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1

 waar is het dus in mijn wereld en dagelijkse bestaan waar ik kan zien dat ik in het patroon stap van zelf-sabotage in verband met het leren van nieuwe dingen of het uitbreiden van mijn vaardigheden of het ontwikkelen van nieuwe talenten?  Het onderzoeken van deze praktische dagelijkse voorbeelden van hoe ik dit patroon zelf leef in en als mijn dagelijkse fysieke werkelijkheid, is de eerste stap in mijn proces van het veranderen van dit patroon op praktische en realistische wijze - en op een manier waarin ik zal bewijzen aan mezelf dat ik in staat ben om mezelf te veranderen in en als wie ik ben vanbinnen via zelf-onderzoek en zelf-vergeving, zowel als wie ik ben vanbuiten door middel van zelf-correctieve acties  -- en dat ik dus het creatieve en sturende principe ben van mijn eigen leven en de mogelijkheid heb om te bepalen wie ik ben en zal zijn in en als deze fysieke realiteit.

Ik kijk hier dus dan specifiek naar drie situaties die ik kan detecteren waarin ik in mijn dagelijkse realiteit in dat patroon stap van het emotioneel reageren op en dus het saboteren van mezelf in en als een leerproces en daarin dus het saboteren van mijn eigen toekomst en bestaan in relatie tot mijn wereld en realiteit door het gelimiteerd houden van mezelf in en als mijn capaciteiten, vermogen en vaardigheden. Deze drie situaties zal ik dan gebruiken als mijn praktisch platform waarin ik het proces van praktische zelf-verandering zal toepassen en die ik kan gebruiken als mijn referentiepunt en maatstaf om te meten hoe efficient mijn toepassing van zelf-verandering is en ook te onderzoeken welke oplossingen er bestaan voor en in die drie situaties om dit specifieke patroon van zelf-sabotage daadwerkelijk te kunnen veranderen voor eens en voor altijd.

1. Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren en uitbouwen - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

2. Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

3. Wanneer iemand iets aan het uitleggen is aan mij in verband met hoe ik iets moet doen dan lijk ik vaak moeite te hebben met het volgen van wat die persoon aan het zeggen is en het werkelijk begrijpen en in mij opnemen van wat er aan mij gezegd wordt omdat, terwijl deze persoon de zaak in kwestie aan het uitleggen is, speelt er een angst in mijn achterhoofd in relatie tot het niet begrijpen van wat die persoon aan het zeggen is en een angst om 'dom' te zijn als ik het niet zou begrijpen wat er mij gezegd geweest is --- en die angst zorgt er vaak voor dat ik mij net niet fatsoenlijk kan concentreren op wat er in dat moment aan mij gezegd wordt en dat mijn aandacht snel afgeleid wordt door ongerelateerde gedachten die door mijn geest drijven

In de volgende blog zal ik verderzetten in dit proces door deze drie situaties verder te onderzoeken vanuit het startpunt van het zoeken naar oplossingen voor hoe ik mezelf kan veranderen opdat het patroon van emotionele zelf-sabotage in relatie tot het uitbreiden van mijn vaardigheden en het ontwikkelen van mezelf in en als het leren van nieuwe dingen niet meer in de weg staat van mijn uitdrukking en ervaring als mens in deze wereld.

Dag 497: Het Veranderen van een Emotionele Ervaring van Depressie

In de voorgaande blog had ik het punt geopend van hoe het reageren met emoties van bijvoorbeeld depressie op het zien van mijn partner die in een emotie van depressie gaat, en ik had gezien en beseft hoe deze reactie in wezen een punt van emotionele manipulatie is als een reactie op een angst om mijn partner te verliezen omdat ik doorheen mijn leven depressie heb ontwikkeld in mezelf als een manier om aandacht proberen te krijgen wanneer ik het gevoel heb en geloof  dat ik verlaten zal worden of dat ik iets zal verliezen waar ik waarde aan gehecht heb.

En, wat ik had gemerkt door mijn praktische toepassing van het veranderen van dit patroon, is dat ik wel degelijk in staat ben om dit patroon te veranderen door, in het moment dat dit patroon opkomt in mezelf mezelf te forceren om zelf-vergeving toe te passen in de plaats van toe te geven aan de verleiding en het verlangen om het patroon gewoon te volgen en laten uitspelen zoals ik het doorheen heel mijn leven heb laten uitspelen in en als mezelf in mijn relatie tot andere mensen.

Ik bedoel, ik heb zo vaak mezelf laten vallen en meevoeren in de ervaring van depressie als reactie op situaties waarin ik de angst ervoer in mezelf dat ik iets aan het verliezen ben in mijn wereld en realiteit en wanneer ik de mensen in mijn omgeving wilde manipuleren om ervoor te zorgen dat ik krijg wat ik wil en dat mijn realiteit verloopt zoals ik het verlang -- waardoor deze reactie nu een automatisch gegeven geworden is in mezelf. Maar, wanneer ik kijk naar wat de gevolgen en consequenties waren van deze emotionele reactie en ervaring van depressie in mezelf en hoe ik mij gedroeg en uitdrukte ten gevolge van de emotie van depressie in relatie tot mijn omgeving, dan zie en besef ik dat ik eigenlijk net de mensen om mij heen steeds van mezelf heb weggeduwd door in die depressieve/droevige staat te gaan.

Omdat, eigenlijk is die depressie een vorm van zelf-sabotage, omdat de gedachten die op dat moment door mijn geest gaan, er zijn van een opzettelijke zelf-verminderende aard. Omdat, als ik de emotie van depressie laat escaleren in mezelf, dan sta ik mezelf toe om verder en verder en dieper en dieper weg te zinken in een put van negatieve emotionele ervaringen -- en in mijn gedachten contempleer ik om alles op te geven, om mezelf op te geven en om dus steeds dieper de depressie in te zinken tot ik mezelf vernietig.

Ik bedoel, dit is vreemd en eigenaardig aan een depressie, hoe het zo kan escaleren tot een punt van zelf-vernietiging waarin ik mezelf volledig en absoluut saboteer in mijn leven - terwijl het startpunt van de depressie eigenlijk net het tegenovergestelde was, namelijk het willen beschermen en behoeden van een persoonlijk belang en verlangen en mezelf beschermen tegen een angst in mezelf. Maar, omdat ik nooit mijn eigen geest heb begrepen in hoe het eigenlijk werkt en functioneert, heb ik ook nooit ingezien dat de gedachten die opkomen in en als de emotionele ervaring van depressie eigenlijk niet 'echt' zijn, in de zin van dat de zelf-verminderende en zelf-saboterende depressieve gedachten eigenlijk een opzettelijke creatie zijn waarin ik mezelf opzettelijk neerhaal om een vorm van medelijden en dus aandacht te kunnen krijgen van andere mensen. Maar, ik was me gewoon nooit gewaar van wat ik eigenlijk werkelijk aan het creëren was in termen van wat de eigenlijke gevolgen zouden zijn van mijn creatie en van het feit dat ik mezelf niet werkelijk aan het beschermen was, maar dat ik eerder net afbraak aan het maken was aan mezelf en mijn leven.

Dag 461: Het proces van Praktische Zelf-Aanvaarding

Dit is een Verderzeting van "Dag 460: Het Veranderen van een Competitieve Ingesteldheid - Zelf-Correctie Dimensie" in mijn proces van het corrigeren en veranderen van emotionele en mentale patronen in mezelf die niet het beste zijn voor mezelf - specifiek in verband met het mentaal/emotioneel saboteren van mezelf in mijn relaties met andere mensen door mezelf bijvoorbeeld te vergelijken en dan beoordelingen te vormen -- waarin dus de consequentie is dat ik een emotionele relatie vorm met de mensen in mijn omgeving die zich vooral enkel afspeelt in mijn eigen geest als een persoonlijke interne realiteit in de plaats van dat mijn interactie met de mensen in mijn wereld en omgeving gebaseerd is op de eigenlijke realiteit van wat er zich werkelijk afspeelt in de situatie.

In deze blog zet ik verder in het toepassen van de correctie dimensie in relatie tot een specifiek gedachtenconstruct dat ik, door te onderzoeken hoe patroon van emotionele zelf-sabotage werkt, bestaat en functioneert, heb geïdentificeert als het 'sleutelpunt' dat het patroon van emotionele zelf-sabotage in stand houdt in mijn geest --- met name een intern patroon van zelf-beoordeling, dat, elke keer er een gedachte opkomt waarin ik mij bijvoorbeeld superieur voel tegenover iemand anders omwille van welke reden dan ook, reageert met een gedachte van 'ik mag zo niet denken', 'dat soort gedachten/gevoelens zijn slecht - ik mag mij niet superieur voelen tegenover andere mensen want dan ben ik geen goed persoon'. Deze reacties waarin ik in mijn gedachten mijn eigen gedachten en reacties beoordeel, had ik dan, na nader onderzoek, kunnen identificeren als zijnde een overlevingsreactie --- waarin het er eigenlijk op neerkomt dat ik in mezelf een 'overlevings-persoonlijkheid' heb opgebouwd van het vertrouwen en steunen op andere mensen, waardoor ik steeds een imago van 'een goed persoon' hoog wil houden --- en dat zich zodanig geintegreerd heeft in mezelf, dat ik zelfs mijn eigen onderbewuste gedachten waarin ik mij bijvoorbeeld superieur voel tegenover andere mensen, ga onderdrukken en beoordelen.

Dus, zolang ik vanuit dit specifieke gedachtenpatroon blijf reageren op de onderbewuste gedachten van superioriteit die opkomen in mijn geest - zal het patroon van vergelijking/competitie als emotionele zelf-sabotage aanwezig blijven in mezelf. Mijn correctieproces bestaat bijgevolg dus uit het allereerst aanvaarden van de realiteit van mezelf, zijnde hoe mijn interne realiteit er werkelijk uitziet in relatie tot bijvoorbeeld gedachten waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen die ik zie in mijn wereld en omgeving en waarin ik mezelf beoordeel als 'superieur' om de één of andere reden.

Dit 'aanvaarden' van mezelf in en als dit specifieke patroon doe ik bijvoorbeeld door middel van het uitschrijven en spreken van zelf-vergeving en zelf-correctie --- zelf-vergeving omdat, het patroon van het niet aanvaarden van mezelf in mijn geest houdt geen steek, het is niet wat het beste is voor mezelf omdat het duidelijk consequenties creëert in mijn relaties met andere mensen. Dus, omdat het niet het beste is voor mezelf, heeft het correctie nodig - en om correctie te kunnen laten plaatsvinden, is er eerst een loslaten nodig, hetgeen ik doe via het toepassen van zelf-vergeving.

In dag 462 zet ik verder in het correctieproces in relatie tot het aanvaarden van mezelf als hoe ik werkelijk besta in mijn geest - onder de 'overlevingspersoonlijkheid' als het imago van een 'goed persoon' dat ik in mijn geest heb gecreëerd.

Dag 454: Het Proces van het Veranderen en Corrigeren van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting op "Dag 453: Het Veranderen van Onderbewuste Gedachtenpatronen in relatie tot de Emotionele Ervaring/Reactie van Opgeven" in mijn proces van het veranderen van specifieke emotionele reacties en ervaringen die opkomen in mezelf haast elke keer ik mij in de les bevindt wanneer ik in de Squash Academie ben. In mijn laatste blog had ik vastgesteld, wanneer ik mijn fysieke werkelijkheid toetste en onderzocht, dat de emotionele ervaringen en reacties die anders altijd opkwamen daadwerkelijk niet meer aanwezig waren in mezelf - en dat, wanneer ik de specifieke gedachten die deze emotionele ervaringen/reacties activeren zag opkomen in mijn geest, ik in staat was om stabiel te blijven in mezelf en niet in een emotionele reactie te gaan -- hetgeen super was, omdat ik hierin niet enkel veranderde in mijn interne ervaring in mezelf waarin bijvoorbeeld mijn hele ervaring van de les en mijn relatie tegenover de leerkrachten en mijn medestudenten veel meer comfortabel en genietbaar werd, maar tegelijkertijd ondervond ik dat mijn Squash-spel enorm verbeterd was, waarvoor ik ook feedback kreeg van de leerkracht die zei dat ik erop vooruitgegaan was -- ik bewoog sneller en vloeiender op het veld en kon de technieken die ik geleerd had gemakkelijker toepassen --- omdat er geen emotionele ervaringen en reacties in de weg stonden.

Omdat, als ik terugkijk op waarom het eigenlijk was dat ik steeds het gevoel had en de indruk kreeg dat ik een 'trage leerling' ben en dat ik niet in staat was om nieuwe informatie en technieken te integreren in mezelf - is omdat ik mezelf steeds bleef saboteren door emotioneel te reageren elke keer de leerkracht mij wees op mijn fouten of mij commentaar gaf, waarin ik als het ware mezelf compleet afsloot in mezelf van wat het eigenlijk is dat de leerkracht aan het doen is, namelijk mij ondersteuning bieden in mijn ontwikkelings- en leer-proces om een betere squash speler te worden. En nu dat die emotionele reacties niet meer in de weg stonden in mezelf - zag ik hoe alles vloeiender werd, zowel in mijn interne als externe realiteit.

Wat ik echter ook had vastgesteld was dat er nog een specifiek gedachtenpatroon in mijn geest aanwezig was dat een potentieel activeringspunt is voor reacties in mezelf - hetgeen wil zeggen dat als ik dit gedachtenpatroon niet loslaat en verander in mezelf, dat er uiteindelijk opnieuw emotionele reacties in mezelf zullen ontwikkelen en ik in precies hetzelfde patroon zal hervallen --- omdat ik nog een schijnbaar klein en onbeduidend deel van mijn geest heb laten bestaan in mezelf, zonder in te zien dat de geest een systeem is dat niet afgescheiden van zichzelf bestaat, het is als één levend organisme dat ik enkel volledig kan veranderen als en wanneer ik elk klein deeltje, detail en aspect ervan onderzoek en aanpas.

In de volgende blog zal ik, zoals ik in mijn vorige blog had uitgelegd, het proces van zelf-vergeving toepassen op dit gedachtenpatroon dat nog resteerde in mezelf - zodat ik  mezelf ervan kan verzekeren dat ik niet meer zal hervallen  in het patroon van emotionele reacties in relatie tot het leren van nieuwe dingen en het ontwikkelen en ontdekken van nieuwe vaardigheden --- en zodat ik daarin mezelf kan ondersteunen in mijn leven om  te kunnen bestaan op een manier die absoluut het beste is voor mezelf.


Wordt vervolgd in Dag 455

Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, te denken aan 'wat ik zal doen' als een beeld dat opkomt in mijn geest - dat bestaat in en als de polariteit van 'wat ik wil doen' en 'wat ik moet doen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geloofsystemen te hebben over 'wat ik moet doen' in en als overlevingsangst - waarin ik een beeld creëer in en als mijn gedachten en dat beeld projecteer in de toekomst, in en als de angst om te falen in wat ik doe, waarin ik een toekomstprojectie maak  als een beeld van mezelf als 'gefaald' --- en daarin verlangens toe te hebben gestaan te bestaan in mezelf van 'wat ik wil doen', om de angst om te falen te onderdrukken in mezelf en mij 'beter te voelen'

ik vergeef mezelf dat ik 'falen' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als een beeld in mijn gedachten, dat opkomt als reactie op een gedachte van iets nieuws dat ik ga doen/ondernemen, waarin ik mezelf in de toekomst projecteer en zie dat alles dat kan mislopen, misgelopen is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te reageren met angst op de toekomstprojectie van 'faling' - en daarin een polariteit  te creëren in mezelf waarin ik dan denk aan het doen van dingen die ik in het verleden gedaan heb die mij een goed gevoel gaven, om weg te vluchten van de angst om te falen in en als het 'doen van iets nieuws' --- en mezelf op die manier vast te zetten in een eindeloze herhaling van oude patronen en gewoontes, waarin ik nooit zal ontdekken wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik het personage van 'angst om te falen' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf - als een opzettelijke zelf-sabotage techniek in en als de angst van verandering die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik toekomstprojecties heb toegestaan te bestaan in mezelf, in een poging om de 'uitkomst' van wat ik doe te controleren, en zo een gevoel in mezelf te creëren dat ik 'alles/mijn leven/mijn wereld onder controle heb' als een overlevingstechniek die ik heb gekopieerd van mijn ouders in en als overlevingsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn wereld onder controle te willen houden, door de uitkomst van mijn beslissingen/daden in de toekomst te projecteren in mijn geest, en daarin al mijn angsten in verband met 'wat er zou kunnen mislopen' te projecteren - waarin ik mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking door steeds  te vertrouwen op die angst om te 'falen' en terug te grijpen naar oude gewoontes en patronen om mij 'goed' te voelen, in de plaats van nieuwe dingen te proberen/doen en door de angst te duwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd eerder op angst te vertrouwen dan op mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van verandering en daarin het personage van 'angst om te falen' in en als het projecteren van al mijn angsten in de toekomst als reactie op alle nieuwe dingen die mijn wereld inkomen te hebben gecreëerd als opzettelijke zelf-sabotage om ervoor te zorgen dat ik nooit zal veranderen --- maar dat ik steeds zal blijven teruggrijpen naar oude gewoontes en patronen van 'wat ik ken' en waar ik mij 'goed' in voel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'nieuwe dingen' en 'verandering' als het doorbreken van oude gewoontes en patronen te verbinden met de ervaring van ANGST, in en als de gedachte/backchat dat ik 'niet weet wat er zal gebeuren' omdat ik het mij niet kan inbeelden en daarom de situatie niet onder controle zal hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'controle' door 'controle' te definieren in en als 'wat ik ken' en 'wat ik weet' als het verleden/herinneringen - en daarin angst te hebben van verandering en van nieuwe situaties door te geloven/denken dat ik daarin 'de controle zal verliezen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om 'de controle te verliezen' door 'controle' van mezelf te hebben afgescheiden door 'controle' te definieren in en als 'wat ik weet/ken' in en als toekomstprojecties -- waarin ik, bij elke nieuwe situatie als een opening voor verandering die zich aanbiedt in mijn wereld, een beeld projecteer in mijn geest waarin 'alles misloopt en slecht gaat' als een groot zwart gat - en daarin/daardoor steeds opnieuw mijn toevlucht te zoeken tot bekende situaties uit angst van 'het grote zwarte gat' --- in de plaats van mezelf te definieren in en als 'controle' als de levende expressie van mezelf, in en als zelf-vertrouwen, in elk moment van ademhaling HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in en als de geest als toekomstprojecties als beelden in mijn geest, in de plaats van in en als het fysieke lichaam als ademhaling als wie ik ben als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' van mezelf af te scheiden door 'vertrouwen' te definieren in en als 'dat wat vertrouwd aanvoelt' als gewoontes en patronen uit het verleden in en als herinneringen als beelden in mijn geest - in de plaats van één en gelijk te staan met vertrouwen als de levende expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'vertrouwen' te definieren in en als de geest als toekomstprojecties waarin ik het verleden projecteer in de toekomst en waarin ik, in en bij elke nieuwe situatie die mijn wereld binnenkomt, mij 'onvertrouwd' voel omdat ik mezelf niet kan inbeelden in en als een beeld van de toekomst omdat ik het niet 'ken' en daarin het gevoel heb dat ik mijn vertrouwen zal verliezen als ik deze nieuwe situatie zou instappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd enkel situaties/mensen/dingen te volgen die 'vertrouwd' aanvoelen - en daarin te bestaan in en als het voorontworpen gelimiteerde programma van de geest als het verleden en mezelf zo te saboteren in het proces van zelf-realisatie en zelf-ontdekking

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als een beeld in mijn geest, dat gebaseerd is op ervaringen, kennis en informatie uit het verleden - en te geloven dat dat beeld 'is wie ik ben', en dat ik dus enkel moet/kan doen wat ik in mijn verbeelding al heb uitgestippeld om 'mezelf niet te verliezen' --- in de plaats van in te zien dat ik HIER ben, in en als dit moment van ademhaling, en dat ik mezelf niet zal of kan verliezen, maar dat ik in wezen mezelf al verloren heb door mezelf af te scheiden van het fysieke lichaam en mezelf te projecteren en definieren in en als de geest


Wordt vervolgd in  Dag 185

Dag 106: "Ik heb te weinig tijd" Zelf-correctie

Dit is een verderzetting van Dag 105



wanneer en als het gevoel/de ervaring van gehaastheid en stress, opwinding en spanning opkomt in mezelf in en als het karakter van 'ik heb te weinig tijd', dan stop ik en ik adem, ik breng mezelf HIER in en als ademhaling en ik besef dat dit karakter enkel bestaat in en als het ego als het verlangen naar erkenning, waarin ik aldus in en als een energetische polariteit besta van opwinding en angst  in en als toekomst en verleden als beelden in mijn geest

aldus stel ik mezelf tot doel om in elk moment te beseffen dat ik HIER ben, alleen in en als mezelf - en dat elk moment telt  omdat ik enkel besta in en als het moment

wanneer en als de gedachte/het beeld in mijn geest opkomt van 'wat ik nog allemaal moet doen' als al mijn taken en de energetische ervaring van gehaastheid als opwinding, stress en spanning, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat deze beelden/gedachten afkomstig zijn uit het verlangen naar erkenning van het ego dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf - waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn expressie als 'wat ik doe', om mijn expressie aldus te gebruiken in mijn zoektocht naar aandacht/aanzien/erkenning van 'andere mensen' -- ik besef dat de beelden van 'andere mensen 'in mijn gedachten mijn eigen creatie zijn en dat ik aldus enkel verlang naar erkenning van mezelf

aldus stel ik mij tot doel te stoppen met het zoeken naar erkenning ergens in de toekomst in en als beelden in mijn gedachten en energetische ervaringen in mezelf - en te beseffen dat 'erkenning' niet ergens buiten mezelf ligt in 'andere mensen' --- ik sta op in en als zelf-verantwoordelijkheid door één en gelijk te staan met de beelden van andere mensen in en als mijn gedachten en aldus één en gelijk te staan met 'erkenning' -- omdat ik besef dat de enige erkenning die echt kan zijn, zelf-erkenning is, want ik besef en realiseer wat de consequenties zijn van het mezelf afscheiden van 'erkenning' als het 'zoeken naar erkenning buiten mezelf', dit manifesteerd namelijk enkel leugenachtigheid en inconsistentie in mijn expressie omdat ik mezelf hierin zal presenteren als een 'beeld' om erkenning te krijgen van 'andere mensen', en de waarheid van mezelf zal onderdrukken in mezelf, als hoe de waarheid van wat er werkelijk gebeurt in de wereld/het geld-systeem bedekt wordt door de media omdat de media zich enkel bezig houdt met het presenteren van een 'goed' beeld om mensen een 'goed' gevoel te geven

wanneer en als ik het beeld van 'andere mensen' zie opkomen in mijn geest, waarin ik mezelf als een beeld beoordeel 'gezien door hun ogen', te stoppen in mezelf en te ademen - en mezelf niet toestaan op dit beeld/deze gedachte te reageren met een innerlijke ervaring van opwinding/angst, omdat ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor deze beelden van 'andere mensen' in en als mijn geest als wat ik gecreëerd heb tijdens mijn kindertijd als een overlevings-techniek in relatie met/reactie op mijn omgeving als mijn familie -- en aldus besef ik dat dit gedachte-construct als het verlangen naar erkenning en angst van afkeuring/afwijzing niet is wie ik werkelijk ben en dat het in wezen een 'overlevings-programma' is dat ik in mij heb laten programmeren in mijn interactie met mijn omgeving tijdens mijn kindertijd

ik stel mij tot doel dit overlevingsmechanisme als gedachte-construct/persoonlijkheidsconstruct in mezelf te stoppen en op te staan in en als mezelf in elk moment van ademhaling als een levend wezen, als wat het beste is voor allen in en als mezelf - en dus niet te bestaan als een reactief systeem, geleid en beinvloed door energetische reacties in en als voorgeprogrammeerde gedachten, omdat ik besef dat dit enkel leugenachtigheid manifesteerd in en als de mensheid, waarin mensen zich continu anders voordoen dan wie ze zijn als een overlevings-mechanisme ter bescherming van hun persoonlijke verlangens en angsten

wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik aan het racen ben in mijn geest om 'vanalles gedaan te krijgen' en dat ik hierin besta in en als het verlangen naar erkenning -- ik besef dat dit verlangen naar erkenning en aldus de ervaring van gehaastheid, stress en spanning niet is wie ik werkelijk ben, en aldus breng ik mezelf steeds weer terug HIER in en als het moment van ademhaling, één en gelijk met de fysieke beweging van mezelf in en als het moment, in en als het besef dat de beelden in mijn geest enkel het ego is dat op zoek is naar een energetische opwinding/oplading

ik stel mij tot doel het proces te doorlopen/bewandelen van mezelf volledig HIER te brengen als een levend wezen, als het leven zelf, in en als het moment van ademhaling -- door de toepassing van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, en mezelf volledig en helemaal uit de geest als beelden/gedachten en energetische ervaringen/reacties te halen/wandelen

wanneer en als ik beelden/gedachten aan de toekomst als 'wat ik straks nog ga/moet doen'  zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat die beelden/gedachten enkel bestaan in en als het ego als het 'beeld' dat ik van mezelf gecreëerd heb in mijn geest, dat op zoek is naar een energetische 'fix'/oplading --- ik sta stabiel in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een beeld ben, ik ben fysieke expressie die enkel bestaat in en als elk moment van ademhaling -- en dus elke gedachte die mij 'weghaalt' van de fysieke ervaring/expressie van mezelf hier, en die een energetische ervaring genereert in mezelf als een verlangen naar of weerstand tegen de toekomst, is het systeem van het ego en niet wie ik werkelijk ben als het fysieke lichaam

ik stel mij tot doel mezelf in elk moment van ademhaling uit te drukken als het fysieke lichaam, en aldus niet te bestaan in en als beelden in mijn geest van verleden en toekomst - omdat ik besef dat ik in en als die beelden mezelf altijd zal laten bewegen/beinvloeden door energetische reacties als 'wat ik wil' en 'wat ik niet wil', 'waar ik naar verlang' en 'waar ik angst van heb' - waarin ik enkel dingen zal doen die het ego ondersteunen en niet wat het beste is voor allen --- hetgeen de reden/oorzaak is van waarom de mensheid nog nooit werkelijk zichzelf heeft ingezet voor het creëren van een betere wereld, omdat elk mens zich altijd liet leiden door zijn geest, als het ego, als persoonlijke gevoelens en verlangens, en aldus nooit deed wat het beste is voor allen, maar enkel deed waar hij/zij persoonlijk erkenning bij zou krijgen

ik besef dat de fysieke expressie van mezelf HIER steeds constant en stabiel is, niet negatief noch positief, alleen maar HIER, en dat elke innerlijke energetische ervaring in mezelf ALTIJD een reactie is op een beeld/gedachte in mezelf --- aldus stel ik mij tot doel om elke gedachte/beeld in mezelf te stoppen en aldus elke energetische ervaring/reactie te stoppen in mezelf, zodat ik mezelf stop als een slaaf van energie, en opsta als een levend wezen, in en als absolute zelf-besturing, zelf-bepaling en zelf-verantwoordelijkheid in elk moment van ademhaling, met geen enkele kleine energetische ervaring die invloed heeft op mijn expressie - omdat ik besef dat het systeem van energie, als gedachten, gevoelens en emoties een voorgeprogrammeerd systeem is en ik sta mezelf niet toe te bestaan als een systeem, ik ben het leven als eenheid en gelijkheid


wanneer en als ik de ervaring van gehaastheid, stress en spanning zie opkomen in mezelf, in en als gedachten/beelden aan/van de toekomst, waarin ik vlugvlug iets probeer af te werken, om iets anders te kunnen doen, dan stop ik en ik adem -- en ik besef dat deze ervaring van gehaastheid, stress en spanning in en als het verlangen naar de toekomst enkel een excuus is dat de geest gebruikt om mij weg en af te leiden van mezelf HIER, zodat ik mezelf niet zal realiseren als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het moment HIER, omdat ik besef dat er niets belangrijker of 'meer' of 'beter' of 'meer speciaal' is dan het moment HIER, want het moment HIER in en als de fysieke ervaring van mezelf is al wat echt bestaat --- dus elke energetische ervaring in mezelf heeft als enige doel om mezelf weg te leiden van mezelf als de fysieke substantie door de illusie te creëren dat er 'meer' is, in 'de toekomst', terwijl de toekomst in wezen niet eens bestaat

ik stel mij tot doel steeds HIER te zijn in en als zelf-expressie - omdat ik besef dat ik al wat ik in en als het moment als ademhaling beter en efficienter zal doen, dan wanneer ik in mijn gedachten al bezig ben met het volgende moment als 'wat ik nog moet doen', waardoor ik mijn werk slordig afwerk en maar vlugvlug erdoor vlieg, hetgeen zeker niet het beste is voor allen --- omdat ik hierin ook niet verder ZIE dan mijn persoonlijke belangen als wat IK WIL in mijn toekomst als mijn verlangen naar erkenning voor mijn werk, en aldus ook niet ZIE wat het beste is voor allen, hetgeen ik enkel kan zien wanneer en als ik loslaat van het ego als de geest als gedachten/beelden van verleden en toekomst en energetische ervaringen van sress, gehaastheid, opwinding en spanning

ik stel mij tot doel mezelf te vertragen, de tijd te vertragen in en als mezelf - en te beseffen dat het 'grote' in het kleine zit, het 'grote' zit in de details, in het allerkleinste - en dat de geest/het ego altijd GROOOOT zal willen gaan/hebben/zijn, en dus alles in één keer zal willen doen, in en als de houding van de consumptiemaatschappij waarin alles snelsnelsnel moet gaan en ik altijd mijn energetische 'fix' wil hebben/krijgen en daarin het leven zelf voorbijloopt, het leven dat in de details zit, in het kleine dat HIER bestaat, in en als nederigheid --- in het besef dat het kleine het grote creëert/onderbouwd en dat het 'grote' aldus niet echt bestaat en maar een ego-illusie is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf