Monday, June 4, 2012

Dag 49: Ik heb mijn mama nodig!

                                                         Kunst door Marlen Vargas Del Razo

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik mijn moeder nodig heb om te kunnen bestaan als een 'volledig' wezen hier op aarde - om de ondersteuning die ik nodig heb in mijn bestaan hier op aarde te kunnen ervaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf oneerlijk te zijn door mezelf te hebben toegestaan te bestaan in en als het ego van de geest als het geloof dat ik niemand nodig heb, en dat ik onafhankelijk, zelf-verzekerd en sterk ben als het beeld dat ik projecteer van mezelf naar anderen toe, als het tegenovergestelde van hoe ik mij voel vanbinnen als zelf-onzeker, machteloos en afhankelijk van mijn moeder om te bestaan/overleven in deze wereld in en als de relatie die ik mezelf heb toegestaan te creeren met mijn moeder in mijn geest

ik vergeef mezelf dat ik een zelf beeld heb toegestaan te bestaan in mezelf als hoe ik mezelf zie/ervaar in relatie met mijn moeder, in afscheiding met mijn moeder, waarin ik geloof dat ik mijn moeder nodig heb om te kunnen bestaan als dat zelf-beeld waarmee ik mezelf heb geidentificeerd - in de plaats van te beseffen dat dat beeld van mezelf in mijn geest niet is wie ik werkelijk ben, maar het resultaat is van automatische emotionele reacties die ik ervoer tijdens mijn opvoeding in relatie tot mijn moeder waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te hebben laten programmeren in en als de voorgeprogrammeerde betekenis/resonantie van het woord 'moeder', in afscheiding van mezelf - waarin ik het woord 'moeder' associeer met gevoelens van minderwaardigheid, angst en machteloosheid in mezelf als de emotionele relatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als automatische reacties in relatie met mijn moeder tijdens mijn kindertijd -- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn moeder door de voorgeprogrammeerde energetische resonantie van het woord 'moeder' op mijn moeder te plakken en aldus een voorgeprogrammeerde emotionele/energetische relatie te hebben gecreerd met mijn moeder die van generatie op generatie wordt doorgegeven via opvoeding als automatische voorgeprogrammeerde emotionele reacties in het kind -- waarin het kind in het opgroeien tot volwassene, overschakelt naar de andere kant van de polariteit en aldus in de plaats/schoenen van de moeder staat en aldus juist dezelfde voorgeprogrammeerde ervaring van het woord 'moeder' in relatie tot de moeder in haar kind programmeerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te hebben laten programmeren in en als het geloof dat ik steeds de goedkeuring en ondersteuning van mijn moeder nodig heb in alles dat ik doe, omdat ik mezelf heb toegestaan een zelf-beeld op te bouwen in mezelf als de geest, in relatie tot hoe mijn moeder op mij reageert, in en als beoordelingen van moraliteit/polariteit als goed/slecht, juist/fout en positief/negatief - waarin ik continu op zoek ben naar een positieve ervaring van mezelf als het zelf beeld, op basis van positieve beoordelingen van mijn moeder over mij als beeld als gezien door haar ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het beeld dat mijn moeder heeft van mij als gezien door haar ogen, dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als 'mijn zelf-beeld', 'mijn identiteit', zonder ooit te beseffen dat dit 'zelf-beeld' niets te maken heeft met wie ik werkelijk ben, maar een programma is van meningen, opinies, beoordelingen in en als polariteiten/moraliteit in en als de geest van mijn moeder als het beeld dat zij heeft van mij in en als haar gedachten, als haar 'zelf-beeld' dat zij op haar beurt heeft toegestaan te bestaan in zichzelf als het ego dat zij zichzelf heeft toegestaan te worden als reactie op de voorgeprogrammeerde emotionele reacties/ervaringen in relatie tot haar moeder tijdens haar kindertijd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het ego-construct van gedachten, gevoelens en emoties als een zelf-beeld in en als de geest in mezelf, waarin ik een beeld van mijn moeder heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding met mezelf - waarin ik mezelf continu bekijk/beoordeel als gezien door de ogen van mijn moeder, als het beeld dat ik van haar heb gecreëerd in mezelf in afscheiding met mezelf en dus

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf in mezelf als het gevoel dat ik beoordeeld wordt door mijn moeder, in en als het besef dat ik het ben die mezelf beoordeelt in en als en vanuit het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden, waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf en een deel van mezelf heb geprojecteerd in het beeld van mijn moeder, dat ik heb 'verankerd' in mezelf in afscheiding met mezelf in en als het systeem van 'identiteit' waarin/waarmee ik mezelf heb geidentificeerd

 ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf als wat bestaat in mezelf, door niet één en gelijk te staan met het beeld van mijn moeder in mezelf in en als het besef dat dit beeld mezelf IS omdat het bestaat in mezelf in en als MIJN gedachten/gevoelens/emoties, en door mezelf te hebben toegestaan te reageren met gevoelens en emoties op dit beeld van mijn moeder in mezelf, waarin ik mezelf aldus afscheidt van dit beeld en mijn verantwoordelijkheid weggeef door het beeld van mijn moeder in mezelf te beschuldigen van hoe ik mij voel als de emotionele reacties van angst die ik ervaar in mezelf tegenover haar, als de ultieme statement van zelf-oneerlijkheid door niet te willen beseffen en eerlijk te zijn over het feit dat ik gewoon mezelf aan het beschuldigen ben in afscheiding met mezelf als de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als beelden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de energetische polariteit van verlangen naar ondersteuning en angst van afkeuring/afwijzing in relatie tot mijn moeder, in en als het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, als een geheel van meningen, opinies, geloofsystemen, beoordelingen en gedachten over 'de realiteit' als de illusie/het gevoel van superioriteit, waarin ik in complete ontkenning en onderdrukking besta van de inferioriteit die ik werkelijk ervaar in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn moeder verantwoordelijk is voor mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn moeder verantwoordelijk is voor hoe ik mezelf ervaar in mezelf tegenover haar, in de plaats van te beseffen dat de emotionele ervaring van angst mijn eigen creatie is, als een reactie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, hetgeen nooit iets te maken had met mijn moeder of met de realiteit 'buiten mezelf', en dat ik dus compleet verantwoordelijk ben voor de emotionele ervaring van angst in mezelf die enkel afkomstig is vanuit de zelf oneerlijkheid die ik had toegestaan in mezelf door niet te bestaan/staan in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder als het leven zelf als wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van de angst die ik ervaar in mezelf tegenover haar, in de plaats van te beseffen dat die emotionele ervaring/reactie van angst het resultaat is van de onwetendheid en goedgelovigheid die ik had toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik mezelf niet in de schoenen van mijn moeder heb geplaatst in eenheid en gelijkheid met mezelf om te beseffen dat zij een levend wezen is net als ik en het product is van haar opvoeding/programmering door haar ouders/omgeving - omdat kinderen in deze wereld geboren worden als een 'nieuw' wezen met geen enkel benul/besef van hoe de wereld en de menselijke geest functioneerd/werkt en zich aldus makkelijk laten programmeren/brainwashen in en als het automatisch reageren met emoties op hun omgeving als het resultaat van onwetendheid/goedgelovigheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te willen aanvaarden en beseffen dat al wat/wie ik ben op dit moment als wie ik altijd heb geloofd te zijn, een product/resultaat is van wat mijn moeder/ouders/familie/omgeving in mij geprogrammeerd heeft en dat, ondanks wat/hoe ik mij voel in en als het ego van de geest in en als schijnbare superioriteit, ik niet meer kan zijn dan wat mijn ouders in mij geprogrammeerd hebben in mij tijdens mijn opvoeding/opgroeiingsproces - en dat de bewuste geest hierin eigenlijk de leugen is die ik leef, die bestaat in en als absolute ontkenning van de waarheid van mezelf, als de zoektocht naar uniekheid en gevoelens van eigenwaarde en eigenbelang in schijnbare afscheiding van mijn ouders/omgeving omdat ik niet wil beseffen wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als een kopie van mijn ouders/omgeving

ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van ouder/moeder en kind heb toegestaan te bestaan als een voorgeprogrammeerde energetische polariteit van superieur en inferieur, waarin ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn innerlijke ervaring van angst als inferioriteit door mijn ouders/moeder te beschuldigen door mijn verantwoordelijkheid voor mezelf uit handen te geven, waarin ik aldus zelf de energetische polariteit van superieur en inferieur heb gecreerd en toegestaan te bestaan tussen Moeder/ouder en kind in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de superioriteit die ik zie in mijn moeder mezelf is in afscheiding met mezelf als het deel van mezelf dat ik nooit heb willen aanvaarden, namelijk verantwoordelijkheid - waarin/waardoor ik dus verantwoordelijkheid projecteer op mijn moeder door mijn ongewilligheid om mezelf te verplaatsen in haar schoenen en mezelf te realiseren als één en gelijk met mijn moeder, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren met het zelf-beeld van 'kind' als de emotionele ervaring van inferioriteit waarin ik mij speciaal kon voelen in en als het geloof dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder op een voetstuk te plaatsen in mezelf, in de plaats van te beseffen dat dit een voorgeprogrammeerd systeem is als de 'primaire relatie' in mijn wereld/mezelf waarmee/waarin ik mezelf heb gedefinieerd - waarin ik mezelf automatisch heb geidentificeerd met al wat mij verteld/gezegd werd door mijn omgeving en dat meteen in het levende vlees als het lichaam geprogrammeerd werd als kennis en informatie met mijn ouders als 'de goden' als 'het woord' (van God)



ik stel mij tot doel  om de energetische polariteit tussen ouder en kind als superieur versus inferieur in mezelf te stoppen in en als het besef dat ik deze polariteit zelf heb gecreerd in en als toelating en acceptatie, en omdat ik besef dat deze polariteit niet het beste is voor het leven zelf en dus niet aanvaardbaar is als relatie tussen ouder en kind

ik stel mij tot doel om een gezonde relatie te vormen met mijn ouders, in eenheid en gelijkheid - door te staan als het levende voorbeeld en de levende statement van wie ik ben als het leven zelf als wat ik toesta te bestaan in het bestaan als mezelf en wat niet -- waarin ik stop met het beschuldigen van mijn ouders voor hoe ik mij voel, en in de plaats daarvan sta ik op in en als mezelf in en als absolute zelf verantwoordelijkheid door mezelf in hun schoenen te plaatsen en te beseffen dat zij levende wezens zijn hier op aarde net als ik en dat er geen excuses zijn om mijn verantwoordelijkheid als een wezen op aarde NIET op te nemen, in en als het besef dat er nu eenmaal niemand verantwoordelijk is voor mezelf en voor mijn daden en de gevolgen van mijn daden hier op aarde behalve mezelf

ik stel mij tot doel om aan te tonen dat de relatie tussen ouder en kind een programma is dat doorgegeven geweest is van generatie op generatie in en als menselijke onwetendheid - en dat dit veranderd kan worden tot een relatie die het beste is voor al het leven -- waarin de ouder zichzelf realiseert als één en gelijk met het kind dat geboren wordt, en aldus in een positie staat van een levend voorbeeld, in en als het besef dat de 'output' van het kind als het gedrag/de expressie van het kind in deze wereld altijd gelijk staat aan de input, die bepaald wordt door wie de ouders zijn

ik stel mij tot doel om aan te tonen dat door het wandelen van het proces van zelf vergeving, door dagelijks zelf vergeving toe te passen, de aangeleerde en gekopieerde relaties als emotionele ervaringen, gedachten en gevoelens als de 'identiteit' helemaal veranderd kan worden van een automatisch voorgeprogrammeerd systeem van onwetendheid dat uiteindelijk enkel misbruik zal/kan produceren in de wereld door zich niet gewaar te zijn van hoe de wereld en de geest functioneert, tot een levende expressie van eenheid en gelijkheid in en als absolute zelf verantwoordelijkheid

ik stel mij tot doel het levende voorbeeld te zijn van hoe een mens door middel van het proces van zelf realisatie als het toepassen van zelf vergeving dagelijks zichzelf volledig kan transformeren van een voorgeprogrammeerd bewustzijnssysteem van gedachten, gevoelens en emoties als een kopie van voorgaande generaties - tot het leven zelf als eenheid en gelijkheid --- door de relaties tussen mezelf en mijn omgeving te herdefinieren van voorgeprogrammeerde automatische energetische reacties in en als polariteiten tot de levende expressie van wat het beste is voor allen, waarin relaties overeenkomsten zijn van wederzijdse ondersteuning als de toewijding van elke partij om zichzelf als elkaar onvoorwaardelijk te ondersteunen in het proces van zelf-realisatie om te staan/bestaan in en als wat het beste is voor al het leven op elke manier

No comments:

Post a Comment