Op het werk had ik een klant waar ik al een tijdje bij ga kuisen, de man is altijd thuis daar en vandaag was de vrouw eens thuis, dus ik ontmoette haar voor het eerst en bij het begroeten was ik zeer vriendelijk en beleefd en ik vroeg haar hoe het met haar ging omdat ze zwanger is, maar ze antwoordde niet op die vraag. Ik had eigenlijk verwacht dat we een klein 'verwelkomingsgesprekje' zouden hebben waarin zij misschien zou zeggen dat ze tevreden is over het werk dat ik al geleverd heb, maar in de plaats daarvan ging zij gewoon voor haar computer zitten en verder werken.
Ik was een vijftal minuten te laat, dus ik dacht onmiddellijk dat ze daarom misschien een beetje 'boos' is of mij negatief beoordeelt om deze reden en ik voelde mij automatisch angstig, als de angst om mijn job te verliezen door afgewezen/afgekeurd te worden, en boos, door haar te beoordelen als een 'bitch' die 'onbeleefd'/'onbeschoft' is door niet vriendelijk te zijn tegenover mij zoals ik vriendelijk ben tegenover haar.
Na mijn werk, gaf de man mij mijn dienstencheques en hij zei 'bedankt en tot ziens', en zij bleef zitten achter haar computer en ze zei niet tot ziens of bedankt, ze keek me niet eens aan. Dat triggerde gedachten in mezelf als 'verklaringen' voor waarom zij zich niet gedroeg als hoe ik had verwacht, namelijk in vriendelijkheid en beleefdheid 'dank u' en 'tot ziens' zeggen tegen mij, waarin ik dacht dat ze misschien echt niet tevreden is over mij of boos is op mij om één of andere reden.
Dus, als iemand niet expliciet 'vriendelijk' en 'beleefd' gedrag vertoont tegenover mij, dan associeer ik dat meteen met de gedachte dat die persoon 'boos' is op mij, en dan heb ik meteen het gevoel dat ik iets 'fout'/'slecht' gedaan heb. Dus, die gedachten triggerden de emotionele ervaring van angst in mezelf, als de angst van afwijzing/afkeuring/verlies, waarop ik dan reageerde met boosheid op haar, beschuldiging aan de hand van allerlei gedachten van zelf-rechtvaardiging zoals 'ik heb zo hard mijn best gedaan om mijn werk goed te doen voor haar zodat zij tevreden zou zijn over mij' en 'wat een ondankbaar mens' en 'wie denkt ze wel niet dat ze is', waarin ik dus mezelf als het ware 'verhef' boven haar, zodat ik mij superieur zou voelen om de angst die ik werkelijk ervaar in te onderdrukken.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn best te doen' om 'een goede kuisvrouw' te zijn zodat mensen tevreden zouden zijn over mij uit angst van het systeem - waarin ik geloof dat zolang ik 'goed' ben, mij goed gedraag en mij gedijsd houdt, zal het systeem mij aanvaarden en kan ik mijn job houden en geld verdienen om te overleven, omdat dat de houding was die ik als kind heb aangenomen in mijn familie en op school, als een overlevingstechniek in een omgeving die mij niet leek te aanvaarden als wie ik ben en die mij aanviel en bedreigde als ik mij niet 'gedroeg' aan de hand van wat zij van mij verwachtten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nu zelf te verwachten van de mensen om mij heen dat zij zich gedragen naargelang de 'codes' van vriendelijkheid en beleefdheid die ik heb geleerd toen ik een kind was, en waar ik mij door heb laten onderdrukken, zodat ik mij bevestigd kan voelen in mijn 'identiteit' en het gevoel kan hebben dat ik 'goed' ben - net zoals mijn omgeving mij constant die bevestiging gaf toen ik een kind was omdat door mij te laten zien dat ze enorm blij waren wanneer ik 'met twee woorden praat' en vriendelijk en beleefd was
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat er iets mis is met mij omdat de ander persoon niet 'vriendelijk' en 'beleefd' is tegen mij volgens de regels die ik heb geleerd van mijn familie, en omdat ik dus niet de erkenning en bevestiging/beloning krijg die ik had verwacht - omdat de gedragsregels mij aangeleerd geweest zijn door middel van beloning, waarin ik steeds positieve bevestiging kreeg van mijn omgeving wanneer ik mij 'goed gedroeg' volgens hun verwachtingen, waardoor ik dus nu diezelfde bevestiging en erkenning verwacht van mijn omgeving als ik dat 'goede gedrag' vertoon, en geloof dat wanneer ik die bevestiging niet krijg, dus wanneer iemand niet datzelfde gedrag naar mij toe vertoont, dat dat dan betekent dat ik iets fout gedaan heb of dat ze kwaad zijn, omdat ik dus mijn 'beloning' niet krijg voor de 'moeite' die ik heb gedaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij kwaad te voelen op mensen die niet beleefd en vriendelijk zijn tegen mij wanneer ik wel de moeite doe om beleefd en vriendelijk te zijn tegen hen, zoals wat mijn familie mij heeft aangeleerd, waarin ik hen beoordeel als 'onbeleefd' en 'onbeschoft' net als hoe mijn ouders mij hebben beoordeeld om ervoor te zorgen dat ik mij zou aanpassen aan hun expressie/verwachtingen - in de plaats van te beseffen dat ik die persoon enkel beoordeel vanuit angst, omdat die persoon in dat moment mijn angst representeerd, als de angst om niet beleefd en vriendelijk te zijn omdat ik dat heb geassocieerd met herinneringen in mezelf waarin ik mij angstig en slecht voelde omdat mijn ouders mij straften omdat ik 'niet beleefd en vriendelijk' was, waarin ik dus geconfronteerd wordt met mijn angst door die persoon, en reageer met woede als een poging om datgene waar ik angst van heb te onderdrukken, als een poging om ervoor te zorgen dat die persoon zich aanpast aan mijn verwachtingen, net zoals mijn ouders kwaad geworden zijn op mij omdat ze eigenlijk angst hadden voor wat ik hen toonde over zichzelf, als de natuurlijke expressie van zichzelf die zij onderdrukt hebben in zichzelf uit angst van hun ouders
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat de 'gedragsregels' die ik geleerd heb van mijn familie, en die mijn familie in mij geprogrammeerd hebben, helemaal afkomstig waren uit angst, waarin ze door middel van diezelfde angst in mij dezelfde gedragsregels hebben geprogrammeerd, net als wat hun ouders met hun hebben gedaan, als hoe kinderen geprogrammeerd worden in deze wereld om een kopie te worden van hun ouders/familie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik constante bevestiging nodig heb van mijn omgeving, omdat dat is hoe ik opgevoed en geprogrammeerd geweest ben door mijn familie, als een robot/systeem van uiterlijk 'gedrag' in en als zelf-onderdrukking, in en als de angst om beoordeeld/aangevallen te worden door mijn omgeving als ik 'mezelf zou zijn', waarin ik continu op zoek ga naar de bevestiging van mijn omgeving zodat ik mij veilig kan voelen in mezelf en de angst in mezelf kan onderdrukken - en dus de woede die ik ervaar tegenover mensen die mij die bevestiging niet geven is dus werkelijk afkomstig uit angst, als de angst die ik vanuit mijn kindertijd heb meegedragen, de angst om gestraft te worden, de angst van pijn, de angst van verlies --- waarvan ik mezelf steeds heb proberen te beschermen door mij altijd braaf aan te passen aan het systeem van uiterlijk gedrag in en als vriendelijkheid en beleefdheid als 'sociaal gedrag'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst van verlies, als de angst om te sterven, angst om niet te overleven, angst om gestraft te worden en feitelijk gewoon angst van angst als de ervaring die ik heb geassocieerd met 'mij niet aan de regels houden' en 'geen goedkeuring krijgen van mijn omgeving'
met andere woorden ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van de angst die ik zal/zou ervaren als ik geen angst zou voelen, waarin ik mezelf tegenhoud in het 'gewoon mezelf zijn' in en als de realiteit omwille van de traumatische angstige ervaringen wanneer ik een kind was, als de eerste keren dat ik de angst in mezelf ervoer als reactie op mijn ouders/familie/leerkrachten die kwaad werden op mij en mij afkeurden/afwezen - waardoor ik mezelf heb toegestaan te bestaan in angst van die angst, waarin ik mezelf probeer te beschermen van angst door angst, in de plaats van gewoon één en gelijk te staan met de energetische ervaring van angst in en als het besef dat angst ALTIJD in mezelf heeft bestaan, als mezelf, en dus MIJN eigen creatie was waar ik geen verantwoordelijkheid voor genomen heb en die ik dus macht heb gegeven over mezelf door mijn ouders/familie/leerkrachten te beschuldigen van de angst die ik ervoer in mezelf als reactie op hen en op de situatie, hetgeen in wezen absoluut zelf-oneerlijk was van mij en onaanvaardbaar
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen die niet vriendelijk en beleefd zijn tegen mij volgens mijn normen en standaarden als wat ik geleerd heb van gedrags-codes van mijn ouders aan te vallen in en als mijn gedachten door hen te beoordelen als 'onbeschoft', 'onbeleefd' en een 'bitch', in de plaats van eerlijk te zijn over het feit dat die beoordelingen en gemeenheid in mezelf afkomstig is vanuit de angst waar ik in dat moment mee geconfronteerd wordt en in de plaats van in dat moment de angst los te laten en HIER te staan, in en als het moment, stabiel en constant in en als het besef dat ik HIER ben als het leven zelf in elk moment van ademhaling onvoorwaardelijk, heb ik mezelf toegestaan te reageren op de angst en dus blijven vasthouden aan de angst in en als het geloof dat die angst als het verlangen om mezelf te beschermen van de dood/verlies is wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd moeite te doen om vriendelijk en beleefd te zijn tegen mensen en mezelf dus te houden aan bepaalde gedrags-codes die ik geleerd heb van mijn familie als feitelijk 'overlevingstechnieken' om in de samenleving te overleven in relaties met andere mensen, om een constant gevoel van veiligheid te genereren in mezelf omdat ik eigenlijk angst heb van mensen, omdat ik eigenlijk, vanaf het moment dat ik een mens zie met mijn ogen, angst voel in mezelf, waarin de gedrags-regels een houvast geworden zijn waarin ik mezelf dus schijnbaar kan 'beschermen' door dus 'een goed persoon' te zijn die zich 'goed gedraagd', waarvoor ik aldus beloond zal worden -- want zo ben ik opgevoed/geprogrammeerd geweest door mijn omgeving tijdens mijn kindertijd - als ik mij aan de regels hield, kreeg ik een beloning en wist ik dat ik veilig was, als ik gewoon mezelf was, dan was er altijd de mogelijkheid dat er plots iemand heel kwaad zou worden op mij en mij zou straffen en dat ik mij dus slecht zou voelen --- waardoor ik een persoonlijkheid gecreëerd heb van mij continu angstig en gespannen te voelen rond mensen door mij steeds 'goed' en 'correct' te willen gedragen, waarin ik probeer uit te vissen wat mensen willen of verwachten en dus 'goed' vinden, zodat ik mij daaraan kan aanpassen, als mijn manier om een gevoel van 'veiligheid' te creëren in mezelf, in de plaats van te beseffen dat dit geen echte veiligheid is omdat ik mij net de hele tijd angstig voel, en dus zwak en machteloos in relatie met mensen, waarin ik mij snel en makkelijk laat misleiden en misbruiken en ook nooit durf opkomen voor mezelf, waardoor ik een leven/bestaan heb gecreëerd voor mezelf hier op aarde waarin ik nooit heb geleefd, ik heb mezelf nooit bewogen en uitgedrukt in deze wereld omdat ik te veel angst had van 'wat mensen over mij zullen denken'
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd veiligheid buiten mezelf te zoeken, in de goedkeuring en bevestiging van andere mensen, als een vlucht van de onveiligheid die ik ervaar in mezelf als de emotionele ervaring van angst op basis van herinneringen -- in de plaats van te beseffen dat de ervaring van onveiligheid als de angst in mezelf niet echt is omdat het maar een energetische ervaring is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat de ervaring van veiligheid als een gevoel in mezelf geassocieerd met de erkenning en goedkeuring van andere mensen ook niet echt is omdat het maar een gevoel is
dus ik vergeef mezelf da ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te staan in en als veiligheid in en als mezelf als de constante en stabiele aanwezigheid van mezelf in en als het fysieke lichaam - en dus niet in en als een energetische polariteit van onveiligheid als angst en veiligheid als positieve gevoelens - en dus verantwoordelijkheid te nemen voor mijn innerlijke ervaringen en dus mezelf de veiligheid te geven die ik zoek in andere mensen door zelf vertrouwen te ontwikkelen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn omgeving te manipuleren door middel van gekopieerd 'positief gedrag' als een systematische expressie om 'erbij te horen' en 'in de samenleving te passen' en aldus geaccepteerd te worden door 'de samenleving als het systeem, vanuit de angst om te sterven dat ik in mezelf heb laten programmeren door mijn familie
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de angst van verlies als de basis van het bewustzijnssysteem en de basis van het geld-systeem in de wereld - waardoor ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te comprommiteren door mijn omgeving proberen te manipuleren zodat ik zou kunnen overleven in het geld-systeem in en als menselijke relaties -- in de plaats van te beseffen dat de angst van verlies als de angst om te sterven NIET ECHT is, omdat het een gekopieerde, geprogrammeerde angst is die ik heb aanvaard in mezelf als 'echt' en 'de realiteit' omdat die angst ondersteund werd door mijn omgeving en omdat ik mezelf heb toegestaan blindelings te vertrouwen op mijn omgeving in de plaats van te vertrouwen op mezelf in eenheid en gelijkheid en dus zelf-eerlijk te zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem te worden in en als 'goed gedrag' als de manipulatie van mijn omgeving om te kunnen overleven in de samenleving uit angst om te sterven, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te definieren en ervaren als 'maar een kind' en 'maar een mens' als een 'kind van mijn ouders/familie' en 'een kind van God' en dus nooit verantwoordelijkheid te hebben genomen voor mijn bestaan hier en dus mezelf te ervaren als het 'slachtoffer' van het geld-systeem, in de plaats van de Creator/verantwoordelijke
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met de dood door mezelf af te scheiden van de dood door de energetische ervaring van angst te associeren met de dood en dan uit angst om te sterven, mezelf te laten sturen door het systeem van familie/samenleving om te kunnen 'overleven' en aldus schijnbaar 'ontsnappen aan de dood' - in de plaats van te beseffen dat de angst van de dood een illusie is omdat ik uiteindelijk toch zal sterven, dus eigenlijk ben ik al dood, en is het leven, als de angst van de dood als overleving, een illusie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het leven te definieren in en als angst om te sterven en niet te beseffen dat dat niet het leven is, dat is een systeem van gedachten, gevoelens en emoties dat ik gekopieerd heb van mijn familie als een complete illusie omdat dit systeem in complete ontkenning bestaat van de realiteit als het FEIT dat ik zal sterven, en dat ik dus niet kan vluchten van de dood of de dood kan ontwijken op welke manier dan ook
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om gestraft te worden na mijn dood als ik mij niet aan de regels die ik geleerd heb van mijn familie houdt hier tijdens mijn bestaan op aarde, in de plaats van te beseffen dat ik het hele concept van 'straf' en 'beloning' geleerd heb van mijn familie hier in deze realiteit en dus niets te maken heeft met het 'leven' of de 'dood', en dat de 'hemel' en de 'hel' als beloning en straf dus niet echt is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben beseft dat mijn begrip en geloof in 'God' en 'hemel' en 'hel' als 'beloning' en 'straf' na mijn dood gebaseerd op hoe goed ik mij gedragen heb hier op aarde, afkomstig is van en bepaald is door de relatie die mijn ouders met mij hebben gecreëerd waarin zij de superieure positie innamen, als 'god' en mij 'straf' en 'beloning' als 'hemel' en 'hel' aanleerden - wat dus betekent dat er geen 'leven is na de dood' in termen van een 'straf' of 'beloning' die ik zal ontvangen van 'god' omdat het hele concept van god, hemel en hel de 'volwassen versie' is van de ouders, beloning en straf --- waarin ik mezelf heb laten programmeren tijdens mijn kindertijd in en als het geloof dat ik 'een nietige slaaf' ben, 'maar een kind' in de ogen van mijn ouders en dus 'maar een mens' in de ogen van 'God' -- en waarin ik nooit heb beseft dat ik niet 'maar een kind' ben en niet 'maar een mens', en dat God niet bestaat maar enkel een idee is dat in mij geplant/geprogrammeerd geweest is door ouders/familie/leerkrachten in en als de polariteit van superieur/inferieur, maar dat ik compleet verantwoordelijk ben als een levend wezen voor het bestaan als de aarde, en dat ik aldus 'God' ben als 'de creator' en de beslissende macht/kracht in en als het bestaan omdat ik hier alleen besta en omdat alle ideëen, concepten en geloofsystemen in een 'leven na de dood', 'god', 'hemel' en 'hel' enkel in mijn geest bestaat als ideëen, concepten en geloofsystemen gebaseerd op emoties en gevoelens en dus NIET ECHT is
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'God' als het gevoel en de ervaring dat er een 'hoger wezen', 'hogere macht/kracht' boven mij staat en mij beoordeelt en mij kan straffen als ik iets doe dat niet naar de zin is van deze 'hogere macht/kracht', enkel bestaat in en als de geest in mezelf in en als het systeem van gedachten, gevoelens en emoties waar ik mezelf van heb afgescheiden, waardoor ik mijn macht heb weggegeven aan het energetische bewustzijnssysteem in mezelf als de geest en aldus de ervaring/illusie heb gecreëerd in mezelf dat 'God' bestaat en op mij neerkijkt, terwijl het in werkelijkheid ik is als de geest in en als gedachten als kennis en informatie die neerkijkt op mezelf in en als mezelf, vanuit de troon waarop ik die kennis en informatie als beoordelingen in en als gedachten op heb geplaatst, waarop ik dan reageer met gevoelens en emoties als wie ik geloof dat ik ben, waarin ik dus eigenlijk mezelf heb onderdrukt in en als mezelf door niet te beseffen dat mijn gedachten niet god zijn, maar mezelf, omdat gedachten IN MEZELF bestaan en dus op geen enkele manier 'hoger', 'meer', 'beter', 'machtiger' of 'krachtiger' zijn dan mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat mijn ouders/leerkrachten/omgeving fysiek misbruik en fysieke pijn en trauma gebruikt hebben om de reactie/ervaring van machteloosheid en inferioriteit tegenover de stem van mijn ouders/leerkrachten/omgeving te programmeren in mij, waardoor ik hun kennis en informatie heb laten programmeren in mezelf als 'mijn gedachten', in afscheiding van mezelf, en waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat mijn gedachten als kennis en informatie van 'het goede en het kwade' beter, meer, groter, machtiger en krachtiger zijn dan mezelf, waardoor het dus lijkt alsof mijn gedachten als kennis en informatie 'God' is die mij beoordeelt zonder ooit te beseffen dat dit één grote leugen/illusie is dat het resultaat is van het machtsmisbruik van mijn omgeving tegenover mij toen ik een kind was, omdat mijn ouders/familie/leerkrachten hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen omdat zij geen benul hadden van wat er werkelijk aan de hand is hier op aarde, hoe de menselijke geest werkt, en hoe de realiteit functionneert, waardoor ze dus ook nooit zagen of beseften wat de consequenties en gevolgen zouden zijn van hun gedrag/expressie tegenover hun kind
ik stel mij tot doel om, wanneer en als ik de angst zie opkomen in mezelf wanneer ik een mens zie, te stoppen en te ademen en te staan in en als stabiliteit in en als mezelf in en als het besef dat die angst niet is wie ik werkelijk ben, omdat het enkel gebaseerd is op persoonlijke herinneringen uit mijn kindertijd waarin ik 'gepest' werd door familie die probeerden mij om te vormen tot een kopie van zichzelf en mij dus te onderdrukken
ik stel mij tot doel mezelf te leren kennen als wie ik werkelijk ben en mezelf niet meer te onderdrukken omdat ik besef dat ik niet de persoonlijke slaaf ben van mijn omgeving/familie, ik ben een levend wezen, en IK BEN HIER - dus ik stel mij tot doel om mezelf te realiseren als het leven zelf als eenheid en gelijkheid, om te staan in deze wereld in absolute eenheid en gelijkheid met al wat bestaat en mezelf niet meer te laten sturen/besturen/bepalen door angst
ik stel mij tot doel om op te staan in en als de realiteit als het levende voorbeeld van eenheid en gelijkheid als wie de mens werkelijk is als het leven zelf - om de onderdrukking in de wereld te stoppen en aan elk kind in deze wereld de kans te geven om zichzelf te ontplooiien en ontwikkelen in deze wereld als wie ze werkelijk zijn
ik stel mij tot doel aan te tonen dat de 'gedragsregels' en 'sociale codes' zoals vriendelijkheid en beleefdheid gemotiveerd zijn door geld, en door de persoonlijke overlevingsdrang van elk mens, waarin mensen zichzelf moeten onderdrukken en veranderen om 'in de samenleving te passen' en te overleven - en dus stel ik mij tot doel om een nieuw geld systeem te ondersteunen waarin mensen zich niet moeten onderdrukken en aanpassen aan een systeem van 'gedrag' dat van generatie op generatie blindelings wordt doorgegeven zonder ooit stil te staan bij of dit systeem al dan niet het beste is voor allen - omdat elke familie hierin enkel rekening houdt met hun persoonlijke verlangens om te overleven in de samenleving
ik stel mij tot doel mezelf te ontplooiien en ontwikkelen in mijn interactie met andere mensen zonder angst - om in elk moment onvoorwaardelijk te kunnen staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf in elk moment van ademhaling als het besef dat ik HIER BESTA als het leven zelf en dus niet besta in angst van de dood of angst van verlies - maar besta als de levende statement van eenheid en gelijkheid als het leven zelf en als het eind van het bewustzijnssysteem in en als de mensheid en het geld systeem van misbruik in en als de fysieke realiteit
Ik stel mij tot doel verantwoordelijkheid te nemen voor dit bestaan door te beseffen en te bestaan/staan in en als de realiteit in en als het besef dat God, de hemel en de hel niet bestaat en dat ik niet 'maar een kind' of 'maar een mens' ben, maar dat ik een levend wezen ben en dus verantwoordelijk ben voor het bestaan/leven als mezelf in eenheid en gelijkheid
ik stel mij tot doel elk geloof in God, de hemel en de hel als het 'leven na de dood' te stoppen en aan te tonen dat het dit geloof is dat van de mens een onverantwoordelijk wezen maakt dat het bestaan op aarde verwaarloosd en niet eens echt bestaat omdat het zit te wachten in angst om gestraft te worden na de dood - en dus alleen maar meedraait in het geld-systeem op aarde en zich laat sturen door de 'autoriteit'/machthebbers hier op aarde om een 'goede ziel' te zijn die naar de hemel zal mogen na zijn dood
ik stel mij tot doel aan te tonen dat God, de hemel en de hel een geloofsysteem is dat geprogrammeerd is in de geest van kinderen doorheen hun kindertijd door ouders die geen benul hebben van hoe de geest eigenlijk werkt en dus ook geen verantwoordelijkheid nemen voor de enorme rol die zij spelen in het vormgeven van die geest en dus op geen enkele manier echt is - en dat het dus nu de verantwoordelijkheid en de plicht is van elk mens om te stoppen met te wachten op de beloning die zogezegd na de dood zal komen, en te beseffen dat het bestaan dat HIER is als het leven op aarde, het enige is dat echt is, omdat het HIER is en omdat wij HIER zijn in en als DIT MOMENT - en om verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat door te beseffen dat wij God zijn, als 'de creator' en dus de verantwoordelijke voor het leven op aarde, en dus geen speciale kinderen zijn die zogezegd het recht hebben om fouten te maken, domme dingen te doen en onwetend te zijn
ik stel mij tot doel alle vormen van manipulatie te stoppen omdat ik besef dat die manipulatie gebaseerd is op het geloof dat ik het slachtoffer ben van de samenleving als 'het systeem' in en als menselijke relaties terwijl de waarheid is dat ik verantwoordelijk ben voor het systeem als het leven op aarde - en dat ik in en als manipulatie het huidige systeem van misbruik en leugenachtigheid toesta te bestaan zoals het is door er gewoon in mee te draaien als een kopie van mijn familie en dus mijn verantwoordelijkheid als het leven niet opneem om te staan als het leven en niets minder toe te staan te bestaan hier op aarde in andere wezens dan het leven zelf, in eenheid en gelijkheid met mezelf als wie ik werkelijk ben -- als de enige manier waarop het leven op aarde ooit zal veranderen tot een systeem waarin elke levensvorm gelijk ondersteund zal worden, als hoe het altijd al had moeten zijn en als wat wij als de 'goden' op aarde altijd al hadden moeten doen
ik stel mij tot doel aan te tonen en de mensheid te ondersteunen in en als het inzien dat de mens niet een speciaal kind van god is en niet het recht heeft om de creatie van god te misbruiken en te consumeren zonder enige verantwoordelijkheid voor zijn daden te nemen - en om de mens aan te tonen en te ondersteunen in het inzien dat de mens 'God' is, als de verantwoordelijke voor het leven op aarde, omdat als God werkelijk bestond, dan had hij allang iets ondernomen, dan had hij al lang de mens fatsoenlijk onderwezen en ondersteund om te staan als een betrouwbaar wezen hier op aarde, dat verantwoordelijkheid neemt voor het leven op aarde --- en het feit dat dit nooit gebeurt is bewijst dat er geen god bestaat
ik stel mij tot doel aan te tonen dat het leven op aarde geen 'test' is als een soort van 'karmische les' die de mens moet leren, of een 'spiritueel proces' waarvoor de mens zogezegd beloond zal worden na zijn dood als hij de les geleerd heeft - omdat de mens een bewustzijnssysteem is dat geprogrammeerd wordt via woorden vanaf de geboorte, waarvan de output, als de volwassene, één en gelijk is aan de input, als wat geprogrammeerd wordt tijdens de kindertijd, hetgeen dus betekent dat indien het kind/de mens geen ondersteuning krijgt tijdens de kindertijd om op te groeien en zich te ontwikkelen tot een verantwoordelijk wezen dat handelt vanuit inzicht en gezond verstand, dan zal de mens nooit meer worden dan wat de ouders erin geprogrammeerd hebben, tenzij de mens een proces doorloopt van zelf-vergeving in zelf-eerlijkheid en zelf correctie, als de enige manier om zichzelf te 'de-programmeren' als het systeem van misbruik en onwetendheid en te her-programmeren tot een zelf-gewaar wezen dat handelt vanuit inzicht en gezond verstand
ik stel mij tot doel aan te tonen dat de enige 'God' die macht gekregen heeft over het bestaan op aarde, de geest is van de mens als kennis en informatie, waar de mens zichzelf van heeft afgescheiden door op die geest als kennis en informatie van 'het goede en het kwade' te reageren met gevoelens en emoties, waardoor de mens de kennis en informatie in zichzelf heeft verheven alsof het de stem van god is die ons zegt wat wij moeten doen in termen van 'goed' en 'kwaad', omdat het de stem was van onze ouders die ons de kennis en informatie hebben aangeleerd die ook zij geleerd hebben van hun ouders en leerkrachten, waarin elke generatie zich heeft laten 'vangen' door het geloof dat omdat deze kennis en informatie 'ouder' is dan onszelf, daarom ook machtiger en waardevoller is dan onszelf, alsof 'God' als 'een hogere entiteit' die kennis en informatie ooit in het oor van onze voorvaderen gefluisterd heeft - en waarin geen enkele generatie ooit beseft heeft dat deze 'kennis en informatie' maar gedachten zijn, als woordjes, die in onze eigen geest bestaan, en op geen enkele manier 'meer' zijn dan onszelf, en dat het absurd is om te geloven dat wij als wezen, in onszelf, 'minder' zijn dan die kennis en informatie als ONZE EIGEN GEDACHTEN
No comments:
Post a Comment